Morgunblaðið - 10.10.1976, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. OKTÓBER 1976
Álafossbúðin
er komin í
gamla Bryggjuhúsið
(Vesturgötu
.
Við höfum nú einnig
flutt GÓLFTEPPADEILDINA
í gamla Bryggjuhúsið
(Vesturgötu 2) þar sem við
getum boðið upp á enn betri þjónustu
Alafoss
BÍLASÝNINGARSAUR í HJARTA BORGARINNAR - ALUR BÍLAR í HÚSI TRYGGÐIR
AJ^ALsxS-ArA-
Bílaskipti
Bílar fyrir skuldabréf
Opið alla daga 8.30—7 nema sunnudaga — Vanir sölumenn — Opió í hádeginu
NÆG BÍLASTÆÐI
Sími
25252
4 línur
BILAMARKAÐURINN Grettisgötu 12-18
læknir við stærsta berklahæli
þjóðarinnar.
En ég ætlaði aðallega að skrifa
um bekkjarbróður minn Helga
Ingvarsson, hinn góða félaga, sem
vill hvers manns vanda leysa og
alltaf er hrókur alls fagnaðar í
vinahópi. Þegar við áttum „stór“
stúdentsafmæli og við önnur
tækifæri var okkur boðið heim til
Helga, fyrst að Vífilsstöðum, síðar
á heimili hans i Reykjavík. Mér
eru einkum minnisstæð þau tæki-
færi, þegar við sátum I góðum
fagnaði á heimili þeirra hjóna á
Vifilsstöðum. Þar var svo frjálst
og glatt, og húsbóndinn lék á alls
oddi og var allra manna kátastur,
þótt hann bragðaði varla vin.
Þessi samkvæmi á Vífilsstöðum
voru eitt dæmi um hina miklu
gestrisni, sem þar ríkti.
Siðast er mér minnisstæður
þáttur Helga i 60 ára stúdentsaf-
mæli okkar bekkjarsystkinanna,
sem við áttum siðastliðið vor. Þá
sparaði Helgi hvorki tíma né út-
gjöld til að safna saman sem flest-
um af okkar dreifða hópi. Hann
var ófáanlegur til að halda ræðu
fyrir hönd okkar við skólaslitin
22. mai. En hann simaði i allar
áttir, jafnvel til Danmerkur og
Sviþjóðar, og átti allan vanda af
að undirbúa veizlu, sem við efnd-
um til að Þingvöllum 10. júní,
okkur öllum til mikillar ánægju.
Ég óska Helga Ingvarssyni,
konu hans og börnum hjartanlega
til hamingju með afmælið. Ég
óska þess, að hann megi enn eiga
mörg spor til sjúklinga, að hann
megi halda llkamlegu og andlegu
atgerfi, og að ævikvöld þeirra
hjóna megi verða fagurt.
Anna Bjarnadóttir.
Helgi Ingvarsson, fyrrverandi
yfirlæknir Vifilsstaðahælis er
áttatíu ára idag. Helgi, sá þjóð-
kunni heiðursmaður, á að baki
einstæðan starfsferil, langan og
árangursrikan. I nærri hálfa öld
fyllti hann sveit þeirrar forystu,
er fáliðuð og vanbúin tækjum
varðist þeirra tima ógnvaldi
Islenskrar æsku, berklaveikinni.
Fáir gera sér i dag grein fyrir
því hvílíkur voði ungu fólki stóð
af berklaveikinni á fyrri hluta
þessarar aldar.
Ákvörðun um hælisvist vegna
berkla var nánast talinn dauða-
dómur á hluta þessa tímaskeiðs,
enda engin lyf til er að gagni
máttu verða og skurðaðgerðir
ófullkomnar. Nærri árlega komu
fram fréttir og auglýsingar um
undralyfið gegn berklunum, en
vonir bundnar við þessi lyf,
reyndust jafnan tálvonir og von-
brigðin voru sár, þegar í ljós kom
að um ófyrirleitna sölumennsku
og pretti hafði verið að ræða.
Mesta hjálp berklalækna þeirrar
tima var berklakúrinn. Það er
heilbrigðir lifnaðarhættir í
hreinu lofti, gott fæði og áhyggju-
laust líf með hvíld og þjálfandi
göngum til skiptis. Mörgum
bjargaði hælisvistin á þessum
tíma, en mikill var sá fjöldi sem
beið lægri hlut, eða fékk aðeins
tfmabundinn bata, og varð að
leita aftur til hælisins, eftir
skemmri eða lengri tima úti i
lífinu.
Við þessi skilyrði hóf Helgi
Ingvarsson störf sem aðstoðar-
læknir Vífilsstaðahælis árið 1922.
Hann hafði þá nýlokið læknaprófi
og reyndar veikst af berklum í
lokaprófinu. Dvöl á berklahæli í
Danmörku veitti honum heilsubót
og þar stundaði hann framhalds-
nám.
Helgi Ingvarsson
læknir — Áttræður
Helgi Ingvarsson læknir er átt-
ræður í dag. Þeir, sem mæta hon-
um á götu, háum og grönnum,
teinréttum og kvikum á fæti —
oft á leiðinni i sjúkravitjanir —,
munu varla trúa á þenna háa ald-
ur. En hann er samt staðreynd.
Helgi er fæddur 10. október 1896
að Gaulverjabæ I Glóa. Foreldrar
hans voru Ingvar Nikulásson
prestur þar og síðar á Skeggja-
stöðum i Bakkafirði, og kona
hans, Júlía Guðmundsdóttir frá
Keldum á Rangárvöllum. Helgi
varð stúdent frá M. R. 1916 og
cand. med. frá Háskóla Islands
1922. Hann fór nokkrum sinnum
utan til framhaldsnáms og til þess
að kynna sér berklahæli, og var
viðurkenndur sérfræðingur I
berklalækningum af Læknafélagi
Islands 1929. Hann varð aðstoðar-
læknir við Vífilsstaðahæli 1922 og
yfirlæknir þar frá 1. jan. 1939.
Jafnframt var hann læknir við
Kópavogshælið (1927 — 38) og
Heilsuverndarstöð Likar ( 1935
— 37) og Iektor við læknadeild
Háskóla Islands frá 1959. Hann
varð heiðursfélagi Sambands
Isienzkra berklasjúklinga 1956.
Hann kvæntist 1921 Guðrúnu
Lárusdóttur smáskammtalæknis i
Reykjavík, hinni ágætustu konu,
sem hefur verið manni sínum stoð
og stytta í lífi og starfi.
Helgi er einn af þeim mönnum,
sem fremst stóðu i þeirri hörðu
baráttu, sem háð var hér á landi
við berklana á öndverðri þessari
öld og fram yfir miðbik hennar.
Berklarnir eða hviti dauðinn, eins
og þeir voru oft kallaðir voru á
þessum árum mesti bölvaldurinn
I heilbrigðislífi þjóðarinnar.
Enginn aldur var óhultur fyrir
þeim, en stærst skörð hjuggu þeir
I raðir unga fólksins og réðust þá
jafnan ekki á garðinn þar sem
hann var lægstur. Það fóik, sem
birtist glæsilegast og efnilegast
varð þeim oft að bráð. Margir
hlutu ævilöng örkuml eftir viður-
eignina við þá. 1 þessari baráttu
unnum við islendingar glæsilegan
sigur. Sigurinn áttum við sumpart
að þakka framförum i læknis-
fræði og nýjum meðulum, en
mestu skipti samstillt átak þjóðar-
innar allrar undir forustu bar-
áttumanna eins og próf. Sigurður
Magnússon yfirlæknis, Sigurðar
Sigurðssonar landlæknis (og
berklayfirlæknis) og Helga
Ingvarssonar.
Helgi var (og er) ákaflega ást-
sæll læknir. Hann er svo mikið
valmenni, að sjúklingar hans og
aðstandendur þeirra finna hlýj-
una og samúðina, sem frá honum
streymir, enda hefur hann sjálfur
og kona hans orðið fyrir þungu
mótlæti, sem hefur aukið skilning
þeirra og samúð með öilum, sem
þjást. Gætti þessara eiginleika
ekki sízt meðan Helgi var yfir-