Morgunblaðið - 10.10.1976, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. OKTÓBER 1976
Sykurnáma
Siggu gömlu
Eftir Ann Richards
útitröppunum og tuggði súkkulaðiköku.
Gráálfinum þótti súkkulaðikökur ákaf-
lega góðar, og þess vegna varð hann nú
reiður og geðvondur.
Gráálfurinn hafði í fyrstu ætlað sér að
eyðileggja fyrir Alla eitthvað af því, sem
hann var búinn að gera. Hann hafði
ætlað aö umróta öllu í eldhúsinu, strá
ösku á gólfið og óhreinka borðdúkana, og
yfirleitt láta líta út eins og Alli árrisuli
væri orðinn hirðulaus. En nú datt honum
annað í hug. Hann klifraði inn um búr-
dyrnar og gekk að borðbúnaðarskápnum.
Og svo náði hann sér í óhreina tusku og
byrjaði að óhreinka alla diskana.
Hann gerði þetta eins hljóðlega og
hann gat, og þar sem útidyrahurðin var
lokuð, heyrði Alli ekki til hans. Og á
meðan hann gerði þetta brosti hann ill-
kvittnislega. Þetta var í fyrsta skipti á
æfinni að hann hafði lagt mikið á sig, og
raunalegt var að hugsa til þess, að þegar
hann loksins gerði eitthvað, var það
hrekkur en ekki góðverk.
En það var ýmsu ábótavant við þennan
hrekk. Þar sem hann var sjálfur vondur
álfur, gleymdi Gráálfurinn því, að öllum
þótti vænt um Siggu gömlu, sérstaklega
þó fuglunum. Fuglarnir sáu hann klifra
inn um gluggann og þeir byrjuðu að
ræða um það sín á milli, hvað þeir gætu
gert.
„Segjum Siggu frá þessu“, tísti einn.
„Segjum það Alla árrisula“, kvakaði
annar.
Svo þeir skiptu sér og sumir flugu inn
til Siggu gömlu og enn aðrir til Alla á
útitröppunum.
Sigga vaknaði við tístið.
4.
„Nú, nú, nú“, sagði hún. „Hvað gengur
eiginlega á?“
En fuglarnir bara kvökuðu og tístu og
flugu til dyranna og til baka, fram og
aftur, eins og þeim lægi lífið á. Þeir voru
í ákaflega æstu skapi, því þeir vissu, hvað
Gráálfurinn var að gera úti í eldhúsi.
Ég mun hrein-
lega sakna
flensunnar,
þegar ég verð
orðinn frískur!
f ---
KAffinu \\ ja
GRANI

göslari
Heppinn varstu að plankinn lá þarna!
— Það eru svik í þessari
myndaskrá. Þess er hvergi get-
ið hvað málverkin kosta.
— Ætlaðir þú að kaupa
nokkuð?
— Nei, en hvernig á ég að
vita hvaða myndir eru beztar
ef ég veit ekki hvað þær kosta?
Jæja, frú, þá hefi ég skýrt
fyrir yður störf okkar stjörnu-
fræðinganna. En ef það er eitt-
hvað, sem þér vilduð spyrja
um, þá gerið það?
Frúin: Já, það var eitt, sem
ég vildi gjarnan fá að vita.
Hvort er erfiðara að búa til
sðlmyrkva eða tunglmyrkva?
Stúlkan: Finnst þér vatnið
ekki kalt?
Nei nei! Þennan skjótum við
ekki.
Pilturinn: Jú, hræðilega, ég
færi ekki út I nema bara af þvf
að mér hefur verið bannað
það.
Skáldið: Eg fékk tuttugu
krónur fyrir vorkvæðið mitt.
— Það var ágætt! Hvernær
kemur það út?
— Aldrei. Það týndist I
póstinum, þegar Laxfoss
strandaði. Eg var svo heppinn,
að hafa keypt ábyrgð á það, svo
ég fékk það borgað.
Eg get ómögulega komið
öllu dótinu þfnu niður f
koffortið. Hvort á ég heldur að
skilja eftir kjólinn þinn eða
einn eldspýtustokk?**
Fangelsi
óttans
Framhaldssaga aftir-
Rosemary Gatenby
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
43
— Ekkert er of gott fyrir fang-
ana, skilurðu, — sérstaklega þar
sem um mlna peninga er að ræða.
Art reyndi að segja mér að mexi-
kanska fjölskyldan okkar sem
hefur annast um húsið hafi komið
með hestana hingað, en ég trúi
honum ekki. Loks viðurkenndi
hann að Helene hefði verið hér.
En hann segir að enginn geti
fundið hana, þar sem hún er núna
— á einhverjum afskekktum stað
f Mexico.
•— Trúirðu þvf?
— Það er að minnsta kosti eins
trúlegt og hvað annað.
— Ég sá mynd af Lucille f New
York og ég áttaði mig alls ekki á
þvf að það var ekki Helene. Hún
er ótrúlega lík henni. Sérstaklega
þegar maður sér hana frá hlið.
— Ó, já, Lucille, sagði hann
beisklega. — Reg talaðf hér áður
fyrr um þessa stúlku, sem var gift
einum félaga hans. Hann talaði
um hvað hún væri lfk systur
minni.
— Hvar er þessi eiginmaður
hennar núna? Er hann með f sam-
særinu?
— Mér skilst að hún hafi farið
frá honum. Ætli Reg hafi ekki
boðið betur.
Linn leit til varðmannanna
tveggja sem sátu saman á þrep-
inu. Hún sá glampann frá
kveikjara Reg þegar hann kveiktf
f annarri sfgarettu fyrir Lucille.
— Var þessi áætlun gerð eftir
að Walter fórst? Eða...
— Nei, það er ekkert sem bend-
ir til þess, en eftir umfangi áætl-
unarinnar að dæma og frábærri
skipulagningu get ég ekki trúað
þvf að tilviljun hafi ráðið. Þeir
sáu uppbygginguna og sfðan hafa
þeir ráðið ráðum sfnum. En þeir
hafa orðið að setja Walter út úr
spilinu, áður en þeir gátu hrifsað
til sfn völdin. En þeir vissu ekki
— eða að minnsta kosti komust
þeir ekki að þvf fyrr en allt var að
verða um seinan, að Helcne var
með honum f bflnum. Þeir urðu
gersamlega miður sfn þegar f IJós
kom hversu alvarlega hún hafði
slasast og það svo að henni var
lengi vart hugað Iff. Hún var
auðvitað snar þáttur f áætluninni.
Hann þagnaði, þegar Reg reis á
fætur og kom hægt f áttina til
þeirra.
— Afsakið, sagði Reg — en nú á
að fara að loka.
Jamie fylgdi henni til herberg-
is hennar, sem var við hliðina á
tveruherbergjum Lucille f gesta-
álmunni. Þau gengu upp stigann
og eftir veröndinni með Reg á
hælunum.
— Þú verður auðvitað læst inni.
— I þessum félagsskap tel ég
það nú beinlfnis forréttindi, sagði
Linn.
— Herbergið mitt er þarna —
þetta með svölunum. En þeir geta
ekki læst svaladyrunum almenni-
lega, svo að ég sef uppi f turnin-
um þar sem vfnnuaðstaða mfn er.
Prinsinn f turninum, hafði Jack
sagt.
— 0, Linn, elskan mfn...
En hann var henni eins og
ókunnugur maður, þegar hann
tók utan um hana og kyssti hana.
Hún fann enga strauma fara um
sig og það skelfdi hana.
Þegar Reg hafði læst hana inni,
gekk hún út að glugganum og leit
yfír hafið sem lá baðið f tungl-
skininu.
Var of langt um liðið? Eða var
það minningin um Pete Emries?
Hún sem hafði aldrei getað
endurgoldið ást hans vegna til-
finninga þeirra sem hún hafði
alltaf talið sig bera til Jamies?
Miguel beið úti fyrir hótelinu,
þegar Jack kom eftir að hafa
snætt miðdegisverð.
— Hefurðu séð nokkurn f nám-
unda við herbergið mftt, Miguel.
—• Nei, senor. Ekki sfðan ég
kom hingað. En það er nú ekki
langt sfðan.
— Hefurðu orðið nokkurs vfs-
ari um hr. Fix?
Bersýnilega var svo ekki. Hann
hafði spurt bflstjóra gistihússins,
vegna þess að þeir voru sffellt á
faraldsfæti og hann hafði kvöldið
áður, þegar myrkur var skollið á,
farið að hitta Rosalie á Everest-
húsinu.
En Rosalie hafði ekki getað
sagt honum neitt. Bróðir hennar
og móðir höfðu heldur ekkert að
segja. Ekkert þeirra hafði séð
bregða fyrir manni með Ijós-
myndagræjur.
— Miguel. Veiztu hvort ungfrú
Everest kom f sfðustu viku um
leið og bróðir hennar. Eða hafðí
hún verið hér áður en hann kom?
Þegar Erin og hann skipulögðu
aðgerðir hafði hann ekki getað
náð f Miguel til að spyrja hann
um þetta. Þeir höfðu orðið að
vinna út frá getgátum einum.
— Senorita Everest hefur búiö
f húsinu f langan tfma. Hjón frá
Bandarfkjunum hafa séð um
hana.
Erin hafði sem sagt haft á réttu
að standa.
— Rosalie sagði mér að maður-
inn héti Teem.
— Teem...? Nú þú átt við Tim.
— Já, einmitt.. .Teem.
Þar mátti sjá hversu tryggur
æðsti varðmaðurinn var. Percy
hafði talið að hann og Walter