Morgunblaðið - 23.11.1976, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. NÓVEMBER 1976
MOR&JKf
RAff/no
GRANI göslari
Ofsa stressdagur þetta: Braut kaffihrúsann, týndi tékkaheftinu
og fann hvergi tannburstann ( morgun.
Hún: Er það ekki áreiðanlegt,
að sauðkindin sé heimskasta
skepna jarðarinnar?
Iiann: Jú, lambið mitt.
Hefurðu nokkurn tímann
staðið manninn þinn að því að
kyssa ógifta stúlku?
— Já.
— Og hvaðgerðirðu þá?
— Eg giftist honum.
Nágranninn kemur hlaupandi
inn:
„Heyrið þér frú,“ hrópaði
hann. „Vinnukonan yðar datt
niður stigann með mjólkur-
könnu og skar sig illilega."
— Var hún á leið upp eða niður
stigann?"
„Niður.“
„Guði sé lof, þá hefur mjólkur-
flaskan veriðtóm."
Nei, umkvörtunardeildin er
flutt austur fyrir Fjall og svar-
ar aðeins umkvörtunum I pósti.
„Hvers vegna rákuð þér mann-
inn út áðan?“
„Vegna þess að hann var full-
ur.“
„A hverju sáuð þér það?“
„Jú, hann notaði blaðið sem
servíettu og las á dúknum."
BRIDGE
/ UMSJÁ PÁLS
BERGSSONAR
I vörn sem sókn er nauðsynlegt
að vera hugmyndaríkur. I spili
dagsins fann austur mjög óvenju-
lega vörn gegn 2 spöðum spil-
uðum i suður. Spilið var þannig:
Norður
s. KD2
h. DGIO
t. K3
1. KD1082
Vestur Austur
s. 65 s. AG
h. 2 h. AK6543
t. G 109654 t. A2
I. 9743 I. G65
Það er ángæjulegt að sjá að manninum mínum er
farið að batna. Hann fitjar upp á trýnið þegar ég
kem á heimsóknartímunum.
„Ég get ekki stillt mig um að eða ekki. Þingverðir reyndu eftir
skýra hér frá heldur óvenjulegu mætti að þagga niður þessi auka-
atviki er ég varð vitni að á dögun- hljóð en ekki virtist sú viðleitni
um. Nánar tiltekið fimintudaginn bera mikinn árangur.
11. þm. Ég var þá staddur á áheyr- Nú, þrír lögregluþjónar komu á
endapöllum Alþingis og hafði þá pallana en höfðust ekki að en
verið settur fundur í sameinuðu fylgdust með því er fram fór og
þingi I neðri deildarsal Alþingis, hugðust vera til taks ef eitthvað
eins og venja mun vera er samein- óvenjulegt kæmi upp á yfirborð-
að þing kemur saman. Fór þá ið, hvað ekki varð að þessu sinni.
fram meðal annars atkvæða- Loks hvarf svo allur hópurinn á
greiðsla um Óslóarsamningana braut eftir drjúgan stanz á pöllun-
við Breta frá 1. júní á s.l. vori. Og um án þess að til frekari tfðinda
eins og vænta mátti og öllum er drægi.
nú kunnugt um voru samningarn- Ef til vill hefur nærvera lög-
ir samþykktir með 39 atkvæðum reglunnar átt sinn þátt i þvi. Ég
gegn 17. hygg að miklu árangursrikara
Nú, þetta er í sjálfu sér ekki svo væri fyrir hina óánægðu þrýsti-
mjög frásagnarvert þvi þingstörf hópa þjóðfélagsins að finna
fóru fram eftir föstum reglum óánægju sinni heppilegri leiðir og
þingskapa undir öruggri stjórn form til úrlausnar en ryðjast ekki
hins prúða og virðulega forseta inn í þingsali með truflandi að-
sameinaðs Alþingis, Ásgeirs gerðum. Slikt siðleysi hefnir sín
Bjarnasonar, frá Asgarði í Dölum og á ekki heima i siðvæddu þjóð-
vestur. En bíðum við — „Eyjólfur félagi eins og við verðum að álita
hressist ef til vill.“ Allt til þessa að okkar þjóðfélag sé. Allur al-
höfðu pallagestir ekki verið mjög menningur mun lýsa andstöðu
margir en sátu hljóðir og rólegir sinni við allar ómanneskjulegar
og áttu sér engra óvenjulegra at- kröfugerðir er ekki eru byggðar á
burða von I sætum sínum á pöll- sanngirni og sáttfýsi.
um Alþingis. En „skyndilega „Litla þjóð sem átt i vök að verj-
heyrðist hvinur". Inn á pallana ast
streymir framhjá ungt fólk bæði vertu ei við sjálfa þig að berjast.“
karlar og konur með galandi smá- Þorkell Hjaltason."
krakka í eftirdragi og þrengdu
sér inn i hvern krók og kima er
finnanlegur var. Ekki virtist W Sfðbúin
þetta fólk hafa af því miklar afmæliskveðja.
áhyggjur þó org og ambur krakk- „Nú þegar Þjóðviljinn, þetta
anna truflaði svo þingstörfin að málgagn heimsvaldastefnu Rússa
ræður þingmanna heyrðust litt á Islandi, á 40 ára afmæli. bá
Suður
s. 1098743
h. 987
t. D87
I. A
Austur hafði sagt hjarta og
vestur spilaði út hjartatvist.
Austur tók slaginn á kóng og
hugsaði sig nú vel um. Suður
hlaut að eiga laufás og virtist því
vera nauðsynlegt að fá tvo slagi á
tromp til að spalið tapaðist. Eftir
að hafa gert sér þetta ljóst sá
austur nokkuð örugga leið til að
fella spilið. Hann spilaði tígul-
tvist. Sagnhafi tók slaginn á kóng
blinds og fór heim á laufás. Sfðan
spilaði sagnhafi spaða og austur
tók kóng blinds með ás. Nú tók
austur tfgulás, hjartaás g spilaði
áftur hjarta, sem vestur trompaði
með sínu seinna trompi. Vestur
spilaði nú tigli og austur hlaut að
fá sjötta slag varnarinnar á spaða-
gosa. Takið eftir því að austur má
ekki spila tígulás f 2. slag. Geri
hann það getur sagnhafi kastað
hjarta frá blindum f tfgul-
drottningu sfna og þá getur
vestur ekki trompað þriðja
hjartað frá austri.
AL'GI.VSINGASÍMI\N ER:
22480
JS#r0tinbI«öit>
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
16
skyn, ég þykist vita það? Nú skul-
um við hugsa okkur að Lapie
gamli hafi misstigið síg á yngri
árum og sfðar tekið yður til sfn...
Það eruð þér sem erfið hann. Það
eruð þér sem hagnizt á dauða
hans.
Hann hefur verið of fljótur á
sér. Hún rfs á fætur og stendur
við hlið hans og gremjan lýsir af
henni langar leiðir.
— Svona nú, litla vina... Set jizt
þér aftur... I rauninni væri það
eina rétta að ég tæki yður fasta...
— Til er ég...
Ö, guð almáttugur, hvað þetta
er erfitt. Hann kysi heldur að
klófesta svikahrapp, harðsoðn-
asta kunningja lögreglunnar. Það
er aldrei hægt að átta sig á hven-
ær hún er að leika og hvenær hún
er alvarleg. Er hún nokkurn tfma
ærleg? Hann veitir þvf eftirtekt
að hún horfir á hann einkenni-
legu augnaráði.
— Það er ekki það sem málið
snýst um. Það snýst um að þér
hjálpið okkur. Maðurinn sem not-
færði sér að þér voruð f bænum
að gera innkaup og drap hús-
bónda... jæja gamla Lapie þá —
hann hefur þekkt húsið nægilega
vel til að...
Hún sezt þreytulega á rúmið og
tautar:
— Leyfið mér að fá meira að
heyra...
— Hvers vegna hefði Lapie
annars átt að hleypa honum með
sér upp á herbergið sitt? ... Hann
var drepinn í herberginu sfnu.
Hann hafði enga sérstaka ástæðu
tíl að fara upp einmitt á þessari
stundu... Hann var að vinna f
garðinum. Hann bauð meira
segja gestinum upp á drykk.
Hann sem var heldur Iftið gestris-
inn og samansaumaður.
Stundum verður Maigret næst-
um að hrópa til að yfirgnæfa
þrumugnýinn og þegar allt f einu
kveður við voðaleg þruma réttir
Felicie allt f einu höndina fram
og grfpur um handlegg hans.
— Ég er hrædd...
Hún skelfur. Hún skelfur f
raun og veru.
— Það er engin ástæða til að
vera hrædd. Ég er hér...
Það er bjánalegt að segja þetta
og hann veit það vel og hann sér
að hún notfærir sér vorkunnsemi
hans með þvf að setja upp enn
meiri þjáningarsvip og kveina:
— Þér gerið mér svo mikið
illt... Ég er svo óhamingjusöm...
Ö, guð minn almáttugur hvað ég
er ðlukkuleg og þér... þér...
Hún Iftur á hann uppglenntum
augum.
— Og þér ráðizt að mér vegna
þess að ég er veikgeðja og enginn
er til að verja mig... Það hefur
staðið maður úti fyrir húsinu all-
an sfðasta sólarhring og næstu
nótt kemur hann áreiðanlega
Ifka.
— Hvað heitir maðurinn sem
þér gáfuð kinnhest á sunnudag-
inn á kránni?
Andartak munar engu að hún
missí vald á sér, en svo hlær hún
háðslega og segir:
— Já, þarna sjáið þér!
— Hvað á ég að sjá!
— Að það er ÉG sem þér ofsæk-
ið... Það er ég sem þér hafið
ráðizt á... eins og þér hötuðuð
mig. Hvað hef ég eiginlega gert
yður... Já, ég grátbið yður að
segja mér hvað ég hef eiginlega
gert á hluta yðar.
Nú er komið að þvi að hann á að
standa á fætur, ljúka þessu og
tala við hana f alvöru. Það er Ifka
ætlun hans. Hann er feginn að
enginn sér til hans. En hann er of
seinn. Þvf að Felicie verður enn
æstari og notfærir sér þrumugný-
inn til að þrýsta sér að honum.
Hann finnur hlýjan andardrátt
hennar við vanga sér.
— Er það vegna þess að ég er
kona? Eruð þér eins og Forren-
tin?
— Hvað er með Forrentin?
— Hann vill komast yfir mig...
Hann ofsækir mig... Hann segir
einhvern tfma skulu komast yfir
mig...
Það getur verið að þetta sé satt.
Maigret minnist svipsins á hon-
um.
— Eruð þér á höttunum eftir
þvf. Segir þá til! Þvf að ég vil
frekar...
— Nei, góða mfn... nei.
Nú rfs hann á fætur og ýtir
henni frásér.
— Komið niður. Við höfum
ekkert hér að gera.
— Það voruð þér sem komuð
hingað...
— Það er engin ástæða til að