Morgunblaðið - 02.12.1976, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 1976
VlW
MORÖ-dN-SÍ?
KATFINO \\ I
Ég kem með matinn eftir Verður leiknum haldið áfram
augnahlik! dómari?
Eini svalardrykkurinn sem ég
á nú er kalt vatn og asperín.
Ef þér einhvern tíma ákveðið
að hætta í þessu starfi, þá getið
þér strax fengið starf í pökk-
unardeildinni okkar.
Tveir lögfræðingar hittast.
„Ég er alveg uppgefinn," seg-
ir annar þeirra. „Eg var að
enda við þriggja stunda varnar-
ræðu.“
„Jæja, ég er enn þreyttari en
þú,“ segir hinn og nuddar
augun.
„Hvernig stendur á því?“
„£g hlustaði á ræðuna þína.“
— Hvernig stendur á því,
Lárus minn, að nú gerirðu ekki
annað en betla. Áður vannstu
þó stundum.
— Já, herra prestur, maður
vitkast með aldrinum.
BRIDGE
í UMSJA PÁLS
BERGSSONAR
Oft virðist ákveðin leið liggja
beint við í upphafi spils, en ekki
er allt sem sýnist.
Norður gefur, hættur skipta
ekki máli.
Norður Suður
S. 962 S. ÁK3
H. Á74 H. K95
T. KG952 T. D74
L. 85 L. ÁK102
Vestur spilar út spaðadrottn-
ingu gegn 3 gröndum suðurs.
Hvernig á að spila spilið?
Við verðum að klifra inn aftur.
— Það er bannað að ganga á grasinu, maður!
Alltof margt er bannað
„Ég er búin að búa á Snæfells-
nesi í 36 ár og áleit að ég fylgdist
sæmilega með almennum málum,
en ég verð að viðurkenna að ég er
æði fávís i skemmtana- og ungl-
ingavandamálum nútímans.
Ég fór nýlega á árshátið hesta-
manna að Breiðabliki, þar sem
skemmtiatriðin voru skugga-
myndir af hestum frá fjórðungs-
móti, félagsvist og dans. Ég vissi
ekki hvað kynslóðabilið er orðið
geigvænlegt, fyrr en ég sá með
eigin augum að fermdir unglingar
i fylgd með foreldrum sínum voru
reknir út þegar byrjað var að
dansa, (aðallega gömlu dansarn-
ir) eftir að þeir voru búnir að
borga fullan aðgangseyri, þó þeir
væru bláedrú og höguðu sér óað-
finnanlega, og látnir norpa fyrir
utan það sem eftir var af
skemmtuninni.
Löggæslumenn og húsverðir
vitna í lög, unglingar mega ekki
vera á almannafæri eftir kl. 12.
Þeir fullorðnu haga sér þannig á
skemmtunum að ekki er hægt að
hafa unglingana með.
Það hefur alltaf verið siður i
minni sveit, að foreldrar taka
unglingana með sér á þessar fáu
skemmtanir sem þeir fara á,
bændahátiðir, árshátíðir, félags-
vistir og leiksýningar.
En ég hef aldrei vitað það fyrr,
að þeir mættu ekki láta sjá sig á
mannamótum í fylgd með full-
orðnum.
Foreldrar sækja lítið venjuleg
böll síðan farið var að sortéra fólk
svona eftir aldri.
En hvernig er það með lög og
reglur, er hægt að fara eftir lag-
anna bókstaf á böllunum eins og
þau eru nú til dags? Þangað kem-
ur aðallega fólk frá 16 ára aldri til
rúmlega tvítugs. Og hvernig er
áfengislöggjöf lslendinga? Er
ekki erfitt að neyta víns á opin-
berum og lögvernduðum böilum
án þess að brjóta lög? Og eru ekki
flestir samkomugestir á þeim
aldri að þeir mega hvorki kaupa
né drekka vin?
En kannski væri erfiður
rekstrargrundvöllur fyrir sam-
komuhúsin ef löggæslumenn og
húsverðir lokuðu ekki augunum,
enda hefur löngum verið annað
hér á landi að vera Jón en séra
Jón.
Ég veit að margir foreldrar
fögnuðu því þegar farið var að
banna unglingum aðgang að
skemmtunum og fannst ágætt að
geta forðað þeim frá solli og
freistingum í lagann nafni, og
trúa því sjálfsagt að þeir verði
Varla er ráðlegt að gefa drottn-
inguna því hann gæti skapt í
hjarta, en það viljum við ekki.
Hvað svo? Eðlilega spilum við
tígli til að fría litinn I blindum.
Við getum spilað lágu á gosann og
siðan aftur á drottningu. Þá
tryggjum við okkur gegn, og ráð-
um við, Á-10 fjórðu í vestur. Eigi
austur aðeins eitt smáspil náum
við tíunni með svíningu.
Þetta er allt gott og blessað en
hvað gerum við ef austur á Á-10
fjórðu i tíglinum. Hann gefur þá
tvo fyrstu slagina og við náum
ekki að fríspila litinn þar sem við
eigum aðeins eina innkomu á
hjartaás. Við töldum auðvitað
slagina í upphafi og sáum þá, að
a.m.k. þrír tígulslagir voru nauð-
synlegir, til að vinna spilið.
Já, það er greinilegt, að tíglin-
um þarf að spila á annan hátt.
Eftir að við höfum tekið á spaða-
kóng spilum við tfguldrottningu,
sem sennilega fór slaginn. Aftur
spilum við tígli. Sé vestur ekki
með látum við iágt frá blindum.
Austur má jú fá tvo slagi á litinn
ef við fáum hina þrjá. Skipti aust-
ur nú í spaða, látum við lágt frá
hendinni og verðum svo inni
heima I næsta slag. Nú eru allir
samgangserfiðleikar yfirstignir
þvi enn eigum við eftir tígul
heima. Á þennan hátt höfum við
gert okkar besta tíl að vinna spilið
og eina legan, sem banar því núna
er, að austur hafi 'átt 5 spaða I
upphafi.
Maigretog þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
24
hatt. Og allt maukið sem hún
hafði makað framan í sig. Var
það til að hylja hruflurnar.
Ékki vissi hann það, enda stúlk-
an kynleg í meira lagi. Að
minnsta kosti var andlit hennar
náfölt og makað hvítu kremi
þar sem hún sat i lestinni til
Parísar eins og myndastytta.
IIún starir fram fyrir sig með
starandi og tómu augnaráði og
hann fann að hún vildi að við-
staddir hugsuðu með sér:
— 0, guð minn almáttugur,
hvað þessi stúlka þjáist... Og
hvað hún hefur aðdáanlega
mikla stjórn á sér... Hún er svo
sannarlega sorgin og þjáningin
uppmáluð...
En Maigret brosir ekki. beg-
ar þau koma til Rue du
Faubourg Saint Honoré og hún
vill endilega fara inn í ávaxta-
búð segir hann stillilega:
— Eg held ekki hann hafi
lyst á neinu sem stendur,
Felicie litla.
Skildi hann þá ekki nokkurn
skapaðan hlut? Jú, vlst skyldi
hann og hann iét eftír henni
það sem hana langaði til að
gera. Enda hlustaði hún ekki á
hann. Lét sem vind um eyru
þjóða hvað hann sagði og
keypti bæði vfnber, appelsínur
og kampavfnsflöksu. Hún vildi
einnig fá blóm og keypti risa-
stóran blómvönd og bar þetta
allt án þess að missa hinn
tregafulla virðuleika sinn.
Maigret fylgdi henni eins og
góður og umburðarlyndur fað-
ir. Hann var feginn að sjá að
ekki var heimsóknartfmi á
sjúkrahúsinu þvf að Felicie
hefði vakið meira en iitla at-
hygli þar. Honum tókst þó að fá
leyfi til þess hjá lækninum sem
var á vakt að Felicie mætti að-
eins reka nefið inn f herbergið
þar sem Jacques lá einn. Það
var fyrir endanum á löngum ,
köldum og hvítmáluðum gangi.
Þau urðu að bfða býsna lengí.
Állan tfmann stóð hún teinrétt
með alla bögglana og blómin.
Loks kom hjúkrunarkona til
þeirra og þegar hún sá útgang-
inn á Feiicie var sem hún
hiykki við.
— Látið mig fá þetta... Sjálf-
sagt hefur einhver annar gam-
an af þvf og getur notið þess...
svona þér megið ekki gera
minnsta hávaða...
Hún opnaði dyrnar aðeins f
hálfa gátt og leyfði Felicie að-
eins að gægjast ínft f hálfrökkr-
ið þar sem Petillon lá hreyfing-
arlaus eins og dauður.
Þegar dyrunum hafði verið
lokað aftur gat Felicie ekki
stillt sig um að segja:
— Þið bjargið honum er það
ekki?... Ó, ég grátbið yður að
gera allt sem hægt er til að
bjarga Iffi hans...
— Já, en góða fröken...
— Hugsið ekkert um hvað
það kostar. Ekkert skal verða
til sparað... gerið þér svo
veL-.
Maigret hló ekki, brosti ekki
einu sinni, þegar hún tók þús-
und franka seðil upp úr vesk-
inu sfnu og rétti að hjúkrunar-
konunni.
— Ef það kostar meira, þá
látið mig vita. Peningar skipta
engu máli...
En Maigret hafði ekki lengur
skemmtan af þessu, enda þótt
hefði sennilega aldrei verið
jafn spaugileg. Þegar þau
gengu aftur fram ganginn og
sorgarslörið sveiflaðist til og
frá kom Iftið barn f slopp gang-
andi á móti þeim og Felicie
beygði sig niður til aö kyssa
sjúklinginn litla og andvarp-
aði:
—Elsku litli kúturinn....
Er maður ekki næmari á
þjáningar annarra þegar
maður pfnist sjálfur? Skammt
frá stóð ung og þekkileg
hjúkrunarkona og Maigret sá
ekki betur en hún mættí hafa
sig alla við til að reka ekki upp
hlátur og hún kallaði á kollega
sinn til að sýna honum þessa
sérstæðu sjón sem þarna fór
um ganga.
—Þér eruð heimsk og bjálfa-
leg, kæra fröken. sagði Maigret.
Og hann gekk með henni
áfram, grafalvarlegur á svipinn
eins og hún væri nákominn ætt-
ingi. Hún hafði heyrt hvað
hann sagði og vírtist ánægð
með það. Þegar þau voru komin
út og stóðu f sólskininu fyrir
utan fann Maigret að hún var
aðeins farin að slaka á og hennl
virtist finnast einkar eðlilegt