Morgunblaðið - 28.05.1977, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. MAÍ 1977
Móðir mín
er úti
við
brunninn
Myndirnar
með greininni
eru allar
teknar
úr „ Fjall-
kirkjunni".
Áhyggjur og amstur
dægranna á lífsvori hins
unga skálds voru þannig
fléttuð fæðingu fyrsta barns-
ins, jafnframt þvi sem dökk
kólguský heimsófriðar hrönn-
uðust yfir Evrópu. Og nú rétt-
um 63 árum eftir fæðingu
drengsins, sem hér greindi
frá, eru þau öll þrjú Uggi,
Selja og Greipur horfin til
feðra sinna og varð hér
skammt stórra högga á milli.
Uggi dó i nóvember, 1975,
Selja dó i október 1976, en
Greipur dó i maí 1977.
Minnst
Gunnars
yngri
Gunnars-
sonar
Ég leit inn í tvö kyrrlát
augu, ógreinileg á litinn,
augu, sem ekkert tjáðu,
nema ef vera skyldi ofurlitla
undrun. Hann lá með fæt-
urnar í hnipri, mannkertið
litla, og góndi út í loftið, rétt
að hann mimraði með fing-
runum...
— Ári seinna er stríðið
skollið á, — Uggi og Selja
eru á gangi í skóginum við
Karlottenlund, og Selja ýtirá
undan sér barnavagni með
Greip litla. ..Stórviðburður
heimsins eru slíkt sambland
heimsku og varmennsku, að
mér finnst ekki grundvöllur
til framar til að byggja á lif og
starf. Það var þess vegna,
sem bókin gekk úr gremum
hjá mér. En ég þori ekki að
segja Selju Ég þori naumast
að gangast við því fyrir sjálf-
um mér.
— Ætli drengnum Greipi
okkar litla, þyki ekki skrítið.
hvað við erum fálát í góða
veðrinu, við, sem annars höf-
um augun alstaðar, síreiðu-
Sko fjöllin þarna hinum megin í
dalnum — eru þau ekki falleg?
spyr ég, ef takast mætti að leiða
athygli hans burt frá þessu leiða
umtalsefni.
Hinum mikla sagnabálki
GUNNARS GUNNARS-
SONAR rithöfundar ..FJALL-
KIRKJAN", er byrjar með
bókunum „Leikur að stráum"
og „Skip heiðríkjunnar",
lýkur með því, að Uggi
Greipsson segir frá fæðingu
fyrsta sonar síns, Greips: —
í Karlottenlundi fundum við
heppilegan kvist á setri einu.
— Á kvistinum þarna fædd-
ist fyrsta barnið okkar, fyrsti
drengurinn, það var vorið á
undan sólarsumrinu, þegar
stríðinu laust á
— Litla andlitið var allt í
hrukkum, — nakin haus-
kúpa barnsins var alveg
nákvæmlega eins og skallinn
á Siggupabba.
búin að sýna honum það,
sem við sjáum, og ræða glað-
lega um það. Hann kókir upp
á okkur þessum barnslegu
alvöruaugum, — síðan hall-
ar hann höfðinu aftur, bendir
lítilli hendinni brosandi upp í
sólglitið í laufkrónum trjána:
Fa — lett; — Fa — lettl...
Það kemur við hjartað að
heyra veika rödd barnsins að
reyna að segja þetta orð,
áður en það er fullkomlega
mælandi. Hið illa víkur frá
mér: umkringt myrkri og
ógnum vex hér nýtt líf,
óflekkað, eins og lífið mun
alltaf halda áfram að vaxa,
— eilíft .
Gunnar yngri Gunnarsson
fæddist í Kaupmannahöfn
(Carlottenlund) hinn 28. maí
1 914 og dó 13. mai 1977 í
Reykjavík. Hugur hans
stefndi snemma til myndlist-
ar og lærði hann viða, þó
aðallega í málaraskóla Carls
Larsen í Kaupmannahöfn, og
í París. Hann reyndist mjög
bráðger á myndlistarsviðinu
og var spáð miklum frama.
Hann hélt eina einkasýningu
í Kaupmannahöfn fyrir seinni
heimsstyrjöldina og tók þátt í
nokkrum hinna árlegu Char-
lottenborgarsýninga. Hann
fluttist heim til íslands með
foreldrum sinum fyrir styr-
jöldina siðari og bjó hér æ
síðan, hélt héreina einkasýn-
ingu í Listamannaskálanum
við Garðastræti árið 1 948(?)
er töluverða athygli vakti,
myndskreytti útgáfu Helga-
fells á Fjallkirkjunni i þýðingu
Laxness (útgáfuár 1951), og
einnig „Aðventu”.
Einhvern veginn féll
Gunnar yngri ekki inn i is-
lenzkt myndlistarlíf — jarð-
vegurinn hefur e.t.v. verið
honum of hrjúfur, hann ein-
angraði sig og hélt sig utan
við allt félagslíf myndlistar-
manna, og er mérekki kunn-
ugt um, að hann hafi átt
íslenzka myndlistarmenn að
nánum vinum Hann kom
svo fyrir sjónum ókunnugra á
þann veg að vera mjög
ómannblendinn og dulur per-
sónuleiki, en þó hlýr kar-
akter, en í raun og veru var
hér á ferð mjög ylrík persóna
og mun Gunnar hafa verið
mikill samkvæmismaður á ár-
um sínum ytra. Kuldi íslands
breytti honum hins vegar —
hér fann hann ekki sinn fyrra
mann — ef til vill hefur
honum fundist hann vera
misskilinn í hópi starfsbræðra
sinna hér.
Hin fyrsta stóra sýning
hans hér í Listamannaskál-
anum varð jafnframt sú síð-
asta, sömuleiðis myndskreyt-
ing hans við Fjallkirkjuna