Morgunblaðið - 05.09.1978, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. SEPTEMBER 1978
vUf>
MORödKí-
KArr/NO '
Vs'
((! -WL.
*t>'G
Tíu millilítra á klukkutíma fresti.
— Eða sagði læknirinn 10 lítra á
hverjum klukkutíma?
940
Nei ég var ekki á Majorka, heldur
datt ég ofaní málningardollu!
Það eru blettir í augunum. — Já
ég sé þá læknir!
BRIDGE
Umsjón: Pill Bergsson
Vestur var heppinn að hafa
sagnir andstæðinganna sér til
leiðbeiingar við val útspils í
spilinu hér að neðan. Aðeins einn
litur --gaf ekki spilið strax í
upphafi.
Norður gaf, austur — vestur á
hættu.
Norður
S. Á6
H. 10862
T. ÁD943
L. Á3
Athugasemd
Vestur
S. D98
H. D43
T. 1085
L. G964
Austur
S. 75432
H. 975
T. 72
L. 852
Suður
S. KG10
H. ÁGK
T. KG6
L. KD107
Norður opnaði á einum tígli,
suður sagði tvö grönd og norður
þrjá tígla. Suður spurði þá um ása
og kónga og varð síðan sagnhafi í
sjö gröndum. Og vestur spilaði út
tígulfimmi.
Tólf slagir voru öruggir og
hjartadrottningin kom ekki í ás og
kóng né heldur vildi laufgosinn
koma í þrjá hæðstu. Þá voru tveir
möguleikar búnir og aðeins spað-
inn eftir. Nú eða kastþröng? Með
fimm spil á hendi var staðan þessi.
Norður
S. Á6
H. 10
T. D9
COSPER
7796
Get ég fengið herbergi með baði?
Kæri Velvakandi.
Á Skálholtshátíð hinn 23. júlí sl.
flutti dr. Björn Þorsteinsson
prófessor erindi, er hann nefndi:
„Skálholt, höfuðstaður Islands í 7
aldir", og birt er í Mbl. 6. ágúst.
I þessu, annars ágæta erindi, eru
vissir hlutir, sem koma svolítið
undarlega fyrir sjónir. Ekki er t.d.
gott að sjá, hvað prófessorinn
meinar, er hann segist ekki ætla
að fara í neinn jöfnuð milli
Skálholts og Þingvalla, og bætir
svo við, „enda eru þessir staðir
báðir í Árnesþingi og stutt á
milli". Hvað þetta kemur málinu
við er erfitt að skilja, nema
skýringin sé sú, að prófessorinn er
einnig úr sama þingi.
Að Skálholt hafi verið „höfuð-
staður íslands í 7 aldir“ verður
tæplega sagt, nema strikað sé yfir
sögu Hólastaðar, sem var biskups-
setur um sjö alda bil, „og raun-
verulegur höfuðstaður Norður-
lands á því tímabili öllu“, eins og
Þorsteinn Jósepsson segir rétti-
lega í bók sinni, Landið þitt.
Nú gæti það að sönnu hafa farið
saman, að Hólar væri höfuðstaður
Norðurlands, en Skálholt höfuð-
staður landsins í heild. En því var
nú ekki þannig farið. Og engir
virðast vita til þess, nema þá
Skálhyltingar á góðri stund, að
Skólholtsbiskup hafi verið yfir
embættisbróður sinn á Hólum
settur. í Sögu íslands, 2. bindi, bls.
65, segir svo: „í lögum er ekki rætt
um afstöðu biskupanna innbyrðis,
en vera má (lbr. B.K.) að Skál-
holtsbiskup hafi verið talinn æðri.
Við fráfall annars biskupsins varð
hinn sjálfkrafa yfirmaður kirkj-
unnar, unz nýr biskup hafði verið
kosinn og vígður".
En þó svo, að Skálholtsbiskup
hafi verið talinn æðri, er ekki þar
með sagt að hann hafi í rauninni
nokkuð haft yfir Hólabiskupi að
segja, enda mun erfitt að finna því
stað. Hitt er svo annað mál, hvort
Skálholtsbiskup seildist til íhlut-
unar um málefni Hólabiskups-
dæmis á stundum. Var það og líka
gagnkvæmt af hálfu Hólabiskups.
Að því einu leyti sýnist mér
Skálholtsbiskup hafa verið valda-
meiri Hólabiskupi, að ríki hins
fyrrnefnda var víðlendara og vel
helmingi fjölmennara. Þó lá við
sjálft, að Hólabiskup legði Skál-
holt undir sig, „fyrir rest“, sem
kunnugt er.
I stað fullyrðingarinnar um það,
að Skálholt hafi verið höfuðstaður
landsins í 7 aldir væri því sanni
nær að segja, að „möndulveldin"
Skálholt — Hólar hafi stjórnað
landinu þessar sjö aldir.
Prófessor Björn minnist á það,
er Jóni biskupi Gerrekssyni var
drekkt í Brúará. Voru það í sjálfu
sér hroðalegar aðfarir. Segir
sagnfræðingurinn svo frá þeim
atburði: „... Aftökusveitin kom
norðan úr landi og var á mála hjá
enskum skreiðarkaupmönnum.
Áhlaupið á Skálholt tókst, en
skreiðarfurstunum tókst ekki að
halda Skálholti".
Hér er sagt frá á þá lund, að
ætla mætti að leigumorðingjar
norðan þr landi hafi ráðist á
blásaklausan biskup þeirra sunn-
Vestur L. - Austur
S. D98 S. 7543
H. D H. 9
T. - L. G Suður S. KG10 T. - L. -
H. G
T. -
L. 10
I tíguldrottninguna lét sagnhafi
hjartagosann og vestur spaðaátt-
una hiklaust. Kastþröngin hafði
virkað. En suður var sjálfur í
vandræðum með afkast þegar
hann tók á tígulníuna.
Hann varð að láta lauftíuna óg
á var vestur sloppinn. Hann lét
gosann og eftir spaðaásinn átti
hann aðeins eftir drottningarnar
tvær. Átti sagnhafi að svína
spaðagosanum eða ekki? Hann
valdi að fara eftir líkunum.
Svínaði — tveir niður.
Kirsuber í nóvember
57
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
— Við skemmtum okkur svo
vel. sagði hún afsakandi. —
Matti hljóp inn og út hjá
Klemens við spjölluðum saman
og...
Hún þagnaði nokkra stund
en ba'tti síðan við hálfmóðguð.
— Annars var ekki nokkur
sála sem spurði mig um spraut-
una og eldhúsdyrnar. Og ég
vildi ekki að Ivar fengi að vita
neitt um þetta. Hann var svo
nákvæmur með allt. Hann hefði
gengið algerlega af göflunum
hefði hann fengið nasasjón af
því.
— Ivar sagði læknirinn
kuldalegri röddu — er látinn.
— Já. sagði Nanna Kasja
afsakandi. — Það veit ég svo
sem fullvel. En ég fa1 enu
martriið á nóttinni — um hann
og um Matta og þessa insúlin-
sprautu.
Hún sneri giftingahringnum
í sífbyrju og allt í einu brosti
hún breitt framan í þá.
— Og rétt þegar maður
heldur að maður sé að komast
frá svona draumum birtist þá
ekki tveggja metra langur
sonur Helenu Wijk og byrjar
að grafa í svínaríinu og HANN
kemst auðvitað að þessu með
sprautuna mina og þvkir það í
meira lagi grunsamlegt. Ef það
væri ekki hlægilegt... já mér
finnst nú virkilega að þetta sé
svakalega spaugilegt...
En henni tókst ekki að hla-ja
þrátt fyrir hversu fyndið málið
var í hennar augum. Því að
Daniel Severin greip fram í
fyrir henni.
— Ja'ja. þetta ætti nú að
duga. Þú skait reyna að hafa
hemil á þér. Judith — ég held
það va-ri ráð að þú næðir í glas
af vatni handa Nönnu Kösju.
Judith Jernfeldt kom inn
með glasið og sagðii
— Klemensson spyr hvort
þið þurfið meira á honum að
halda að sinni og hvort honum
sé óhætt að fara.
— Auðvitað getur hann far
ið. sagði Daniel — og Judith.
þú getur líka farið — þakka
þér fyrir í dag. Sé þig á
morgun. Og skilaðu kveðju til
karastans.
Hann horfði á eftir henni
áhyggjufullur á svip og hann
virtlst hafa af henni meiri
áhyggjur en frú Ivarsen. Lög-
regluforinginn gat sér til um
hverjar hugsanir leituðu á
hann.
- HÚN heíði getað farið
héðan þetta haust með töskuna
íulla af eiturefnum og spraut-
um. Hún hafði tækifa'ri til að
komast í slíkt úti á Noret og
hún hafði einnig aðstiiðu til að
skipuleggja morðið — og það
sem meira var hafði hún
ástæðu — kannski ríkari
ásta-ðu en aðrir .. .1
Ivækninum til furðu sneri
Christer fullkomlega við blað-
inu þó svo að það sem hann
sagði nú væri ekki síður átak
fyrir Nönnu Kösju að hlýða á.
Hann sneri sér að henni og
sagðit
— Þú hefur enn ekki sagt
okkur allt af létta. Það var
dauðsfall sem hafði gerzt og
vakið með þér ótta áður en
Matti Sandor dó. Og þú verður
enn skelfingu lostin ef þú
hugsar til þess. Undrun
Severins minnkaði nokkuð
þegar Christer sneri sér allt í
einu að honum.
— Það varst þú sem gafst út
dánarvottorðið. var ekki svo?
spurði hann.
— Ilvaða dánarvottorð?
— Zachariasar á Móhakka.
Úr hverju dó hann? Var það
hjartað?
— Tvímadalaust. sagðr
Daneiel. — Þú þarft ekki að ala
með þér neinar efasemdir hvað
þvf viðkemur. Hann hafði lengi
haft veilt hjarta. Auk þess var
hann krufinn eftir öllum
kúnstarinnar reglum.
— Og Ivar. sagði Nanna
Kasja og andvarpaði og í