Morgunblaðið - 18.05.1980, Blaðsíða 15

MQBHUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR-18. MAÍ1980
15
Kristinn Simonarson, verkstjóri, við vinnu sína í Hafnarfstræti, Kristinn við vinnu sína á skrifstofu 0. Johnson & Kaaber, eftir 50 ára starf.
nokkru áður en fyrirtækið fluttist í Sætún.
Ford árgerð 1931, billinn, sem var svolítið „hrekkjóttur". Kristinn Starfsfólk 0. Johnson & Kaaber i skemmtiferð í Borgarfirði. Þá þurfti að fara yfir óbrúaðar ár.
stendur við bilinn.
Fyrirtækiö stækkar
og þenst út
„Eins og ég sagði áður, var ég
gerður að aðstoðarverkstjóra árið
1942. Þá voru öll umsvif fyrirtækis-
ins orðin það mikil, að við urðum að
fá vörugeymslur að leigu úti í bæ.
Til dæmis má þar nefna kjallara
Gamla bíós og geymslur í Sænska
frystihúsinu. Einnig höfðum við
geymslur í kjallara á horni Túngötu
og Garðastrætis. Sex árum síðar,
eða 1948, tek ég svo við aðalverk-
stjórastöðu við fyrirtækið, því að þá
var fyrirrennari minn Jón Jónsson
farinn að heilsu. 1962 er svo flutt í
Sætún 8, enda fyrirtækið þá búið að
sprengja allt utan af sér og kaffi-
brennslan tekin til starfa við
Tunguháls.
Árið 1970 hætti ég svo verk-
stjórastarfinu, þar eð forráðamenn
fyrirtækisins vildu létta mér störf.
Var ég þá beðinn að taka að mér
starf, sem átti að vera undirbúning-
ur að tölvuvinnslu, að skrásetja
pantanir og fylgjast með vörubirgð-
um, vörutalningu og leiðrétta pant-
anir, sem ekki bárust réttar. Allir
þeir forstjórar, sem ég hefi starfað
með hafa verið þeir öndvegismenn,
að ég tel þá öðrum til fyrirmyndar.“
Hvítasunnubarn
„Það má með sanni segja að ég sé
hvítasunnubarn, því að margt hefur
gerzt af straumhvörfum í mínu lífi
um hvítasunnuna og finnst mér það
skemmtileg tilviljun. Þegar ég réðst
til fyrirtækisins, 24. maí 1930, þá
var það laugardagur fyrir hvíta-
sunnu. Nú er þessi dagur einnig
laugardagur fyrir hvítasunnu og
giftingardagurinn minn, sem var 3.
júní 1933, er einnig laugardagur
fyrir hvítasunnu. Þá rændi ég
matráðskonu húsbóndans, Hallfríði
Jónsdóttur, en Ólafur Johnson
hafði verið húsbóndi okkar beggja,
minn í fyrirtækinu og hennar á
heimili hans að Esjubergi."
Ekki elztur þrátt
fyrir allt
„Nei, nei, ég er ekki elzti starfs-
maðurinn í fyrirtækinu. Ólafur
Hjartarson er eldri en ég, hann er
fæddur 1898. Þessir húsbændur
okkar eru eins og ég sagði alveg
sérstakir menn. Menn mega vinna
eins lengi og þeir geta og vilja. Þá á
Sigríður Þóra María Kerúlf 50 ára
starfsafmæli um mánaðamótin
júní/júlí, en hún er bókhaldari við
fyrirtækið. Vinnur hún enn, en
Ólafur er nú heilsulítill orðinn. Þá
hefur Ólafur Þórður Guðmundsson
starfað við fyrirtækið í 47 ár.“
„Jú, þetta er allt miklu léttara í
dag að sjálfsögðu. Einhver erfiðasti
staðurinn, sem menn fóru með
pantanir á í gamla daga var upp á
loft í VR-húsinu við Vonarstræti.
Þar var í gamla daga rekið hótel og
þurfti að fara með vörurnar upp á
háaloft. Vörurnar voru bornar upp
og inn um bakdyrnar, upp þröngan
stiga, sem var fullur af ölkössum.
Þarna bárum við upp 200 punda
sekki og þegar upp var komið,
þurftum við að fara yfir hitaveitu-
rör með þessa þungu byrði.
Það hefur mikil breyting orðið,
en ég er ekki viss um að hún hafi
orðið til batnaðar í öllu. Mér finnst
nú orðið illa farið með vöruna oft og
einatt, enda eru pakkningarnar
mun veigaminni en þær voru áður.
Þá finnst mér unglingarnir oft of
frakkir með lyftarana."
Félagsstörf í
Verkstjórafélaginu
„Ég starfaði talsvert fyrir Verk-
stjórafélag Reykjavíkur, eftir að ég
gekk í það,“ segir Kristinn. „Minn-
ist ég sérstaklega'árlegra gróður-
setningaferða í Heiðmörk í land,
sem félagið fékk úthlutað þar. Þá
voru og haldnar árlegar jólatrés-
skemmtanir og kosinn var ég í
stjórn Heimilissjóðs félagsins, sem
ég er enn. Fjórum sinnum var ég
kjörinn á þing Verkstjórasambands
íslands, 10. þingið, sem haldið var í
skíðaskálanum á Akureyri, 11.
þingið, sem haldið var í kvennaskól-
anum að Varmalandi í Borgarfirði,
12. þingið, sem haldið var í barna-
og unglingaskólanum á Hallorms-
stað og á 15. þingið, sem haldið var
í húsmæðraskólanum á Isafirði."
Kona Kristins Símonarsonar lézt
í maímánuði 1978. Hann býr nú
einn að Stórholti 28 í Reykjavík. En
hvernig hugsar þessi aldni verk-
maður um heilsuna, nú eftir að
hann á svo rólegan og góðan dag á
skrifstofunni án nokkurs líkamlegs
erfiðis. Hann segir frá:
Hjólar umhverfis landiö
„Eftir að ég fór að hafa það svo
rólegt, sá ég strax, að ég þurfti að
hugsa eitthvað um kroppinn á mér.
Ég keypti mér því þrekæfingahjól
og róðraráhald og á hverju kveldi
hjóla ég 2 kílómetra. I huganum fer
ég hringveginn og er nú staddur á
Héraði, fer suður og austur um.
Jafnframt ræ ég jafnlengi, en alls
er ég um 8 mínútur að hjóla þessa
tvo kílómetra. Til þess að þetta
verði ekki of auðvelt, stilli ég hjólið
á 4kg þunga, svo að þetta er rétt
eins og ég sé alltaf að hjóla upp í
móti.
Fyrst, þegar ég fór að stunda
þessar æfingar, lagði ég dálítið af
og konan mín, sem þá var á lífi,
vildi endilega að ég færi í Hjarta-
vernd til þess að ganga úr skugga
um að allt væri nú í lagi. Ég hafði
þá ekki farið til læknis í ein 20 ár,
en lét til leiðast. Niðurstaða lækn-
anna var, að maður á mínum aldri
gæti í raun ekki látið sig dreyma
um betri útkomu en ég fékk, enda
fór ég ekki alls fyrir löngu upp í
Skorradal og var þar að veiða. Reri
ég þá í nokkrar klukkustundir á bát
með kunningja mínum, mér yngri
manni, sem alltaf var að spyrja
mig, hvort hann ætti ekki heldur að
róa. En mig munaði nú ekki mikið
um það.“ _ mf.