Morgunblaðið - 03.06.1980, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚNÍ1980
29
LjÓNmyndir jt.
Staldrad vid
í Teheran
í hálfan dag
Fólk er glaðlegt og vingjarnlegt og vill gjarnarn tala við ferðamenn,
aem reyndar eru mjðg fáir í landinu um þesaar mundir og víða trónir
Khomeini yfir geatum og gangandi.
Ekki eru þó allir fátakir og olíugróðinn hefur farið í ýmaar girnilegar fjárfestingar.
Þessar litlu þotur virðast vera notaöar ennþá en á Teheran-flugvelli voru ekki fasrri en 20 Boeing 747
þotur ónotaðar og aörar smnrri enda hefur starfsemi Iran Air dregist mjög saman.
frostmark á vetrum. Golan bjarg-
ar þó miklu, en furðulegt er alltaf
að sjá menn vinna erfiðisvinnu
alklædda vinnugalla og ekki
sjáanlegt að þeim hitni alltof
mikið. Annars vinna þeir ekki
mjög hratt, vita sjálfsagt ekki að
„akkorð" er til eða vilja ekki vita
það, en það er sjálfsagt bara
betra. Öll afgreiðsla gengur hægt
og rólega fyrir sig og formlegheit
eru mikil og ekki dugir að æsa sig,
því þá tekur allt hálfu lengri tíma.
Bæjarlífið í Teheran er mjög
fjölskrúðugt, menn sitja með
varning sinn og bjóða á öðru
hverju götuhorni og í sumum
götum eru hlið við hlið búðir, sem
selja notaða bílhluti og tízkuverzl-
anir. Sérstakt torg eða bazar er í
miðborginni og þar var ein iðandi
kös af fólki að selja og kaupa.
Margir reyndu að ávarpa ferða-
manninn íslenzka, þar sem hann
stóð og góndi og tók myndir og
gerði veikburða tilraunir til að
kaupa merkileg teppi, en erfitt er
að greina hvað fór á milli þar sem
innfæddir töluðu írönsku og
íslendingurinn móðurmálið. Helzt
voru það unglingar, sem lögðu út í
enskuna og einn og einn náms-
maður hafði dvalið erlendis og
talaði ensku betur en ferðamaður-
inn. Spurt var um Khomeini og þá
bentu þeir gjarnan á næstu mynd
af honum, steyttu hnefann og
sögðu hann harðstjóra. Sumir
voru varkárari og kysstu jafnvel á
myndir af klerkinum og höfðu þær
hangandi uppi í söluskúrum
jsínum. Þeir hinir sömu máttu
heldur ekki sjá bandarikjadali og
fórnuðu höndum þegar átti að
slökkva þorstanum í Pepsi Cola og
borga með dollaraseðli. En þeir
voru reiðubúnir að selja ferða-
manninum eins margar Pepsi og
hann vildi þegar dregin var upp
þarlend mynt.
Hungur eftir
gjaldeyri
En svartamarkaðurinn blómstr-
ar þegar erlendur gjaldeyrir er
annars vegar. Opinberir aðilar
bjóða 70—80 rials fyrir banda-
ríkjadal, en fá má allt að 130 eða
jafnvel meira þegar farið er á
rétta staði. Reyndar þurfti ekki að
fara út fyrir hótelið í þeim
erindagerðum því íslendingnum
voru boðin „hagstæð" viðskipti
með dollara af einum hótelstarfs-
manninum. Virtist það ekki illa
séð því hann bauð upp á viðskiptin
í móttökunni, en vildi síðan fá að
koma upp á herbergi til að ganga
frá málinu. En þetta hungur eftir
gjaldeyri byggist mikið á því að
menn vilja undirbúa sig fyrir
brottför eða koma aurum sínum í
verðmeiri hluti en riala.
Eftir svo stutta dvöl í Teheran,
nokkrir klukkutímar, er ekki hægt
að gefa neina heildarmynd af
ástandinu, en það sem hér hefur
verið rakið er soðið upp úr samtöl-
um við fólk og rakið það sem bar
fyrir augu. Teheran er í fallegu
umhverfi og teygir borgin sig yfir
geipistórt svæði. Enda tekur
drjúgan tíma að ferðast um hana.
Ekki er hægt að segja. hana
aðlaðandi, mörg hverfin eru
óhrjáleg og viðhaldi lítið sinnt.
Ekki er heldur litagleðinni fyrir
að fara og mættu þeir kannski
læra af Islendingum að mála
húsin skrautlega!
Að lokum verður svo að geta
umferðarinnar sérstaklega, en
hún er fyrirbæri út af fyrir sig.
Götur eru ágætlega breiðar og
margar akreinar, en af þeim hafa
ökumenn ekki áhyggjur. Þeir
vippa sér á milli þeirra og kemur
þeim ekkert við þótt bíll sé fyrir
aftan eða jafnvel við hlið þeirra. I
umferðinni hér myndi heyrast
hljóð úr horni, en þarna er
lögmálið að komast áfram með
einhverju móti. Við gatnamót
hrúgast bílarnir upp hver um
annan þveran og þegar græna
ljósið kemur þeysa þeir af stað í
kappi miklu. Og umferðin gengur
bara hratt fyrir sig og þeir
bílhræddu loka bara augunum, en
fyrir hina hlýtur að vera gaman
að aka um götur Teheran. Jt