Morgunblaðið - 03.06.1980, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚNÍ1980
39
stinga niður penna og minnast
Finns heitins, en við hjónin áttum
þess oft kost á liðnum árum að
hitta þau Finn og Eygló bæði hér í
Hafnarfirði á heimili vina okkar
og eins á Skaganum. Minnisstæð
er mér stund þegar fjölskyldur
okkar Arna dvöldu við veiðar og
útivist við Gljúfurá í Borgarfirði
fyrir 12 árum síðan, en þá fengum
við í heimsókn Finn og Eygló
ásamt þýskum hjónum, sem með
þeim voru, hann hafði verið verk-
fræðingur við gerð Akraneshafnar
á sínum tíma og þá unnið með
Finni. Áttum við saman ánægju-
lega stund og var um margt
spjallað. Fann ég greinilega hve
Finnur heitinn unni því umhverfi,
sem við þarna dvöldum í og var ég
margs vísari um Borgarfjörð og
það mannlíf, sem þar hrærist er
við skildum.
Börn þeirra Finns og Eyglóar
urðu 3 og eru tvö búsett í
Reykjavík, Trausti giftur Guðrúnu
Stellu Gunnarsdóttur, og eiga þau
3 börn og Anna gift Trausta
Þorsteinssyni en þau eiga einn
son. Árni Grétar er búsettur í
Hafnarfirði giftur Sigríði Olivers-
dóttur og eru börn þeirra 3.
Að leiðarlokum sendi ég og
fjölskylda mín innilegar samúð-
arkveðjur til Eyglóar, barna henn-
ar og annarra ástvina.
Sveinn Guðbjartsson.
í dag verður gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju útför Finns Árna-
sonar, trésmíðameistara frá
Akranesi, en hann lézt að elli- og
hjúkrunarheimilinu Sólvangi 24.
maí sl. liðlega 75 ára að aldri.
Finnur Árnason var fæddur á
Akranesi 8. janúar 1905, sonur
hjónanna Árna Árnasonar,
trésmíðameistara og Margrétar
Finnsdóttur, en þau hjón bjuggu
allan búskap sinn á Akranesi og
eru bæði látin fyrir alllöngu síðan.
Finnur ólst upp í foreldrahús-
um, elstur fjögurra sona, lifa tveir
þeirra, Aðalsteinn múrarameist-
ari og Lárus, málarameistari, en
Jón alþingismaður og útgerðar-
maður lézt fyrir þremur árum
síðan.
Þá ólst upp á heimilinu systur-
dóttir Margrétar, Gíslína Krist-
jánsdóttir, sem enn þá býr þar
sem heimili Margrétar og Árna
stóð og þar sem systkini Gíslínu
höfðu ævinlega haft athvarf.
Ungur lærði Finnur trésmíði
hjá föður sínum. Unnu síðan
Finnur og Aðalsteinn bróðir hans
saman að húsbyggingunni í mörg
ár og eru þau fjölmörg húsin á
Akranesi, sem sjá má handbragð
þeirra bræðra.
Þegar Akranes fékk kaup-
staðarréttindi, hófust miklar
framkvæmdir á vegum bæjarfé-
lagsins og þó fyrst og fremst við
höfnina. Réðst Finnur þá verk-
stjóri til Akranesbæjar og gegndi
því starfi í meira en hálfan annan
áratug.
Mér hafa sagt kunnugir menn,
að þar hafi Finnur Árnason sýnt
frábæra hæfni sem verkstjóri og á
milli hans og þeirra sem undir
hans stjórn störfuðu, hafi ríkt
gagnkvæmt traust og vinátta.
Sumar eftir sumar störfuðu yfir
eitt hundrað manns og að miklu
leyti sami hópurinn undir verk-
stjórn Finns. Mun sá hópur hafa
verið Finni mjög handgenginn og
honum að skapi, enda harðdugleg-
ir menn.
Þegar Finnur Árnason varð
fimmtugur ritaði Pétur Ottesen
alþingismaður Borgfirðinga af-
mæliskveðju til hans, en Pétur var
öðrum gerkunnugri mönnum og
málefnum þar um slóðir.
Hann ritaði m.a.:
„Þegar fyrst var hafist handa
um hinar stærri framkvæmdir
Akranesbæjar, voru ráðnir til
forystu verkstjórar úr öðrum
byggðarlögum. En brátt kom þar
að farsælla mundi að fela verk-
stjórnina heimamönnum. Og er
forystumenn bæjarins tóku þá
ákvörðun að fela manni úr byggð-
arlaginu verkstjórnina til fram-
búðar varð Finnur Árnason fyrir
valinu. Þótti hann þá hafa sýnt
svo mikinn dugnað og árvekni í
starfi sínu og verkhæfni að vel
væri fyrir séð um þessar fram-
kvæmdir með þvi að fela honum
þar forystustarfið. Má af því ráða
hversu Finni hafa farist störf
þessi úr hendi, að hér hefur hann
gegnt forystuhlutverki óslitið á
annan áratug. Hefur þó, sem
nærri má geta, oft reynt á úrræði
hans og forsjá við svo vandasöm
og umfangsmikil störf á öllum
þessum árum. Það er hverju
byggðalagi, ekki síst þar sem
jafnmikið er í ráðist og á Akra-
nesi, ómetanlega mikiisvert að
heima fyrir séu til menn er séu
þeim vanda vaxnir að taka að sér
framkvæmd stórra, umfangsmik-
illa og vandasamra verka."
Engin vafi er á því að Finnur
Árnason hefur verið einn slíkra
manna fyrir sinn fæðingarbæ.
Auk forystu við hafnargerðina
stóð hann fyrir margvíslegum
framkvæmdum. Má sem dæmi
nefna að hann var yfirmaður
Bíóhallarinnar á Akranesi og
byggingameistari barnaskólans.
Munu þeir æði margir sem unnu
undir stjórn hans um dagana.
Á Akranesi starfaði Finnur
Árnason mikið að félagsmálum og
á hann hlóðust fjölmörg trúnað-
arstörf. Hann var formaður Iðn-
aðarmannafélags Akraness á ann-
an tug ára og fulltrúi þeirra á
landsþingum iðnaðarmanna. Um
skeið var hann formaður Verk-
stjórafélags Akraness og átti sæti
í stjórn landssamtaka þeirra. Þá
tók Finnur mikinn þátt í tónlist-
arlífi þeirra Akurnesinga, enda
gæddur ágætri söngrödd, söng
með karlakórnum „Svanir" í
fjölda ára og í kirkjukór Akra-
ness, en þar gegndi hann for-
mennsku um hríð og var í stjórn
kirkjukórssambandsins.
Árið 1963 réðst Finnur til bygg-
ingaeftirlits hjá húsameistara
ríkisins og hafði þar með höndum
eftirlit með prestsetrum. Gegndi
hann þeim störfum til sjötugsald-
urs.
Þar sem annars staðar var
viðbrugðið samviskusemi Finns og
ósérhlífni samfara mikilli ná-
kvæmni.
Eftir að Finnur Árnason hóf
störf hjá húsameistara fluttist
hann til Hafnarfjarðar en þangað
sótti hann, 30. des. 1932, sinn góða
og trausta lífsförunaut, Eyglóu
Gamalíelsdóttur Jónssonar, sem
lifir mann sinn. Þar eyddi hann
síðan ævikvöldinu með vinum og
fjölskyldu konu sinnar. Síðustu
árin dvaldi hann sjúkur á Sól-
vangi þar sem hann naut þeirrar
frábæru hjúkrunar sem þar er
veitt, og ekki skorti umönnun
eiginkonu hans og fjölskyldu svo
sem verða mátti.
Þau Finnur og Eygló eignuðust
þrjú börn. Árna Grétar, hæsta-
réttarlögmenn og bæjarfulltrúa í
Hafnarfirði kvæntan Sigríði Oli-
versdóttur, Önnu Sigurbjörgu rit-
ara í fjármálaráðuneytinu og hús-
freyju í Reykjavík, gift Trausta
Þorsteinssyni vélsmið og Trausta
Gamaliel rafvirkja að Ljósafossi
kvæntur Guðrúnu Stellu Gunnars-
dóttur og voru barnabörnin orðin
sjö.
Kynni mín af Finni Árnasyni og
þeim bræðrum hófst ekki fyrr en
þeir voru komnir vel á miðjan
aldur. Mér varð strax ljóst, að þar
fóru menn, sem voru þéttir á velli
og þéttir í lund, menn ákveðinna
skoðana og mikils vilja, með
sterka skaphöfn.
Um leið og sjálfstæði einstakl-
ingsins var haft að leiðarljósi
hafði Finnur til að bera hógværð
og lipurð ásamt mikilli greiðvikni
og munu þessir eiginleikar allir
hafa komið honum vel að notum í
hinu margþætt ævistarfi hans.
Ég hygg að Finnur Árnason
hafi að mörgu leyti kunnað vel við
sig í Hafnarfirði, enda átti hann
þar margt vina og kunningja.
Engu að síður var mér ljóst, að
hann leit á sig sem Akurnesing
fyrst og fremst því „römm er sú
taug er rekka dregur föðurtúna
til.“
Á Akranesi munu líka verk
Finn Árnasonar lengi standa.
Finnur Árnason er í dag kvadd-
ur af fjölmörgum vinum og kunn-
ingjum sem þakka honum sam-
ferðina, og biðjum honum guðs
blessunar.
Við sendum eiginkonu hans og
fjölskyldu þeirra samúðarkveðjur.
Matthías Á. Mathiesen.
Björg Árnadóttir í hlutverki Eddu i „THE STORYLAND” eftir Kristinu G. Magnús. Mvndin er tekin
á sýningu í Arts Theatre í London.
(Ljósmyndari Magnús S. Ilalldórsson).
Ferðaleikhúsið:
Hélt sex sýningar f yrir f ullu
húsi í West End í London
Ferðaleikhúsinu var nýlega
boðið að halda sex sýningar í The
Arts Theatre í Lundúnum. á
vegum Unicorn barnaleikhúss-
ins. Sýndi Ferðaleikhúsið nýtt
íslenskt barnaleikrit, The Story-
land eða Sögulandið eftir
Kristinu G. Magnús, sem jafn-
framt leikstýrði verkinu. Jafn-
framt því sem þetta cr í fyrsta
skipti sem Ferðaleikhúsið sýnir i
London, þá er þetta í fyrsta
skipti sem islensk leiksýning er
haldin i West End á vegum
islensks leikhúss.
West End, sem er í hjarta
Lundúnaborgar, hefur að geyma
mörg gömul og fræg leikhús, og
meðal þeirra er The Árts
Theatre, sem var opnað árið 1927
og hefur alla tíð síðan verið
starfrækt af miklum krafti.
Leikhúsið hefur gengið kaupum
og sölum gegnum árin. Oft hafa
verið tekin til sýninga ný
tilraunaleikverk, sem hafa vakið
athygli. Um tíma starfaði the the
Royal Shakespeare Theatre þar
með kynningar á nýjum áður
óþekktum leikritahöfundum.
Fyrir 15 árum settist barna-
leikhúsið the Unicorn Theatre
For Children að í Arts leikhús-
inu, sem er eina barnaleikhúsið i
London þar sem atvinnuleikarar
eru með leiksýningar fyrir börn
allt árið um kring, (6 sýningar í
hverri viku).
Jafnframt er Arts leikhúsið
með sýningar á hverju kvöldi,
jafnvel tvær þannig að suma daga
eru þrjár sýningar á dag.
Á ári hverju býður the Unicorn
þekktum leikhópum að koma með
barnasýningar og hefur hver
gestaleikhópur 1 sýningarviku (6
sýningar) til umráða. Oftast eru 4
fyrstu sýningarnar ætlaðar viss-
um skólum, en 2 síðustu sýn-
ingarnar eru opnar almenningi.
Kristín sagði aðsóknina hafa
verið mjög góða að sýningunum,
og var uppselt á þær allar. Sagði
hún börnin hafa tekið sýningunni
vel, og haft margs að spyrja í lok
þeirra. Sagði Kristín börnin vera
skemmtilega og þakkláta
áheyrendur, en jafnframt mjög
gagnrýna, þar sem þau lægju ekki
á því ef eitthvað mætti betur fara
að þeirra dómi!
Leikritið kvað Kristín vera
byggt á norrænni goðafræði og á
íslenskum þjóðsögum, og hefði
varla verið unnt að koma með
slíkt efni á heppilegri tíma til
Lundúna. Nýlega hefði Magnús
Magnússon verið með víkinga-
þætti í breska sjónvarpinu, og svo
hefði víkingasýningin í London
vakið mikla athygli.
Undirbúning sýningarinnar í
London sagði Kristín hafa tekið
langan tíma, og alls störfuðu við
hana úti um 30 manns. Leikarar
voru allir íslenskir, nema hvað
Leikendur í The Storyland; Björg Árnadóttir, Kristin G. Magnús,
Tania Ann Bennett, Christopher Iiurles og Michael Cule. En að
uppfærslunni stóðu um 20 manns. aðallega íslcndingar. Einnig
störfuðu um 10 manns á vcgum Arts leikhússins við hverja
sýningu.
Adam og Eva leikin af Christ-
opher Hurles og Björgu Árna-
dóttur. Ljósm: Magnús S. Hall-
dórsson.
auglýst var eftir tveimur breskum
leikurum. Sóttu 40 manns um, og
voru ráðnir tveir ágætir leikarar.
Með hlutverk í leikritinu fóru þá
Björg Árnadóttir, Christopher
Hurles, Michael Cule, Kristín
Magnús og Tania Ann Bennett,
sem er ung ensk-íslensk stúlka.
Tónlistin var ettir Atla Heimi
Sveinsson, og fluttu hana Man-
uela Wiesler og Monika Abend-
roth, hljóðmeistari var Sigfús
Guðmundsson, slidemyndir eftir
Friðriku Geirsdóttur, búningar
gerðir af Dórótheu Sigurfinns-
dóttur og Huldu Fjólu flilmars-
dóttur, og brúðurnar gerði Jón
Guðmundsson.
Ferðaleikhúsið var stofnað árið
1965, og á því 15 ára afmæli í ár.
Hefur það verið með sýningar
fyrir útlendinga hér á sumrin og
mun svo verða í sumar og að sögn
Kristínar, þrátt fyrir erfiðan fjár-
hag, sem í og með væri til kominn
vegna ferðarinnar til Lundúna, en
til þeirrar farar fékkst aðeins 500
þúsund króna styrkur að hennar
sögn. Sagði hún þar vera ólíku
saman að jafna, aðstoð opinberra
aðila hér á landi og þeirra aðila er
styrktu önnur leikhús er sýndu í
sama leikhúsi, sem hlutu ríflega
styrki frá ríki og bæjarfélögum.
Sagðist hún vera þeirrar skoð-
unar, að listsköpun ætti að vera
frjáls og sækja frumleika sinn til
einstaklinganna sjálfra, og í þeim
anda ætti að veita iðandi menn-
ingarlífi verðugan og viðeigandi
stuðning, eins og réttilega hefði
verið bent á í ritstjórnargrein í
Vísi nýlega.