Morgunblaðið - 28.03.1982, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. MARZ 1982
29
og biðjum ykkur virkta í bráð og
lengd.
Guðmundur Benediktsson
Barði Friðriksson er fæddur 28.
mars 1922 að Efri-Hólum í
Presthólahr., N-Þing. For.: Friðrik
Sæmundsson bóndi þar og kona
hans Guðrún Halldórsdóttir
ljósmóðir. Stúdent M.A. 1943.
Cand. juris Hásk. ísl. 1949. Hdl.
14. apríl 1950. Hrl. 20. des. 1966.
Skrifstofumaður hjá Olíuverslun
íslands hf. 1943—46. Starfsmaður
í Dómsmálaráðuneytinu 1947—48.
Erindreki Vinnuveitendasam-
bands ísl. 1949—51, fulltrúi þar
1951—53, skrifstofustjóri
1953—77 og framkvæmdastjóri
frá 1. febrúar 1977. Formaður og í
stjórn fjölda félaga og fyrirtækja.
Vinur Barði.
Fyrstan heyrði ég svo mæla Sig-
urð skólameistara. Heilshugar get
ég borið mér þessi orð í mun og
svo ætla ég að sé um fleiri. Ekki
skal þó því hér haldið fram, að
Barði Friðriksson sé allra vinur.
Til þess er þessi kynborni Þingey-
ingur of rismikill og drjúgur að
fyrirferð.
„Vinur Barði“, sagði meistari en
Hermann kvað: „Ég er enginn kot-
ungskarl ..." Þessir tveir menn
koma mér fyrstir í huga af vinum
frá fyrri tíð. Spekingur og skáld
sem við upphaf ferðar þekktu
Barða. Eitthvað kynni þeim að
hafa orðið að orðum ef þeir hefðu
nú verið ofar moldu. Báðir hefðu
kunnað að lýsa á skemmtilegaii
hátt félaganum sextuga, lög-
manni, skrifstofustjóra, stórveiði-
manni, hugsuði, sjónvarpsstjörnu,
skáldi og síðast en ekki síst gagn-
vini, góðum og glöðum dreng. En í
hverju nefndu hlutverki er Barði
svo af sínum og sjálfum sér gjörð-
ur, að hann leikur gjarnan aðal-
hlutverkið, hverjir sem á sviðinu
leika um sinn.
Þótt ég geti þessara alkunnu, og
að því er virðist sjálfsögðu eigin-
leika Barða, er ekki ætlun mín að
gerast hér nein loftunga. Þeirri
tungu, ásamt öðrum, ræður Barði
sjálfur.
Vinarhugtakið er vandgreint og
vandmeðfarið. Við vitum ógjörla
einatt hvað veldur að við nefnum
þetta orð. Atvik og aðstæður, svo
sem samstæð tilfinning tveggja
ferðalanga sem mætast á Mennta-
vegi eða Glötunarstíg, geta slíku
valdið. Stundarhughrif tengd
náttúru lands, ljóði eða lagi,
kunna að eiga hér hlut að. Eitt
mun þó einkenni sannrar vináttu.
Hún verður naumast tengd eða
ræktuð með neikvæðum hugðar-
efnum.
„Ég hugsa ekki neikvæðar hugs-
anir,“ sagði einn umtalaður og
umdeildur maður nýlega. Þetta
trúi ég að Barða þyki spaklega
mælt.
Vísan hans Hermanns Gunn-
arssonar (síðar prests að Skútu-
stöðum), í Carmínu M.A. 1943 til-
einkuð Barða, er ekki það besta af
kveðandi Hermanns og sannar
naumast ókunnum hvert skáld
hann var í reynd og gerð.
Þó bera vísuorðin hans Her-
manns, þeim er til þekkja svipmót
listar í einfaldleik sínum.
fcg er enginn kotung.skarl.
Kunnur, fróður, slyngur.
Kg er hvorki Jón né Jarl.
íi er Hngeyingur.
Og með orðtakinu „Vinur
Barði", leiða þau okkur til móts
við manngerð, sem vaxið hefir að
viti og þroskast nær 40 ár síðan
svo var mælt. A
Víðsýnn og margræður byggir
þessi vinsæli einfari svið tilver-
unnar, ólíkur öðrum. Þingeyingur-
inn, þar sem barnið, skáldið og
heimsmaðurinn vegast á.
Þegar ég mætti Barða fyrst
fyrir meir en 40 árum, grunaði
mig naumast hve góður og
skemmtilegur samferðamaður þar
varð á vegi. Enda var hann þá
minni fyrirferðar en í dag. Hafði
þá heldur ekki talað við Margréti
Rose eða Guðrúnu frá Veðramóti.
Nú veit ég örugglega að traust-
ari samferðamann getur ekki og
gjarnan vildi ég hafa hann mér við
hlið á efsta degi. Er ég þá illa svik-
inn ef nafni minn opnar ekki hið
gullna hlið, þegar Barði varpar á
hann orðum. Þykir mér trúlegt að
Þingeyingsins sígilda bragðmikla
íslenska ræða dugi svo vel, að full-
trúi vinnuveitenda þurfi ekki einu
sinni að bjóða karli kauphækkun.
Kunn er sagan um stórskáldið
sem spurt var hvort það spilaði á
fiðlu.
Það mundi Barða líka að svara á
sama hátt: „Það tel ég víst, en ég
hef ekki reynt það.“ Slík svör eru
þeim einum leyfileg og hæfileg
sem þekkja jafnt Lao Tse og Mao
Tse, Alexander mikla og Soltsenit-
syn, Allan Poe og Æratobba, að
ónefnum Arkimiadesi og Pyþagór-
asi, sem voru raunar leiðindakall-
ar.
I þekktri þjóðsögu fylgdi eigin-
konan Jóni manni sínum að gullna
hliðinu. Barði hefir einnig átt
konu að förunaut á sinni gæfu-
reisu, þótt mað ólikum hætti og
mundi hún vafalaust vel duga
manni sínum á efsta degi. Hann
gáði þess að fá sér ágæta prests-
dóttur til fararheilla og heyrst
hefir eftir honum, að í rauninni sé
ekkert vit í því að kvænast öðrum
konum en prestsdætrum.
Gæfumaður var spurður: „Hef-
ur þú nokkurn tíma ekið framúr?"
Hinn hógværi maður hugsaði sig
um svaraði siðan: „Jú, ég ók einu
sinni framúr veghefli."
Þetta kann að þykja nokkuð
langsótt líking, en þó ekki óhæf á
vélaöld að líkja Barða Friðriks-
syni og samferðamönnum við hin
vélknúnu tæki dagsins. (En því
kemur mér þetta í huga, að sjálfur
var ég kallaður tracktor af latínu-
'lærðum fjórðubekkingum í knatt-
spyrnuleik, nýkominn í M.A. aust-
an af landi. Ég skildi ekki orðið
fyrr en sögnin traho kom fyrir í
latinunni síðar.)
Til þessa dags hefir vinur vor,
Barði lítt kappkostað akstur
glæsibifreiða og metið meir var-
anleg verðmæti en veltandi hraða.
Drengurinn frá Efri-Hólum
komst leiðar sinnar og hann var
og er öruggur. Hann ók þeim far-
kosti er fer gjarnan framúr, þótt
ekki virðist hratt ekið á langri og
torsóttri leið. Slíku ræður geð
guma.
Ef Barði Friðriksson væri
spurðu í dag: „Hefurðu nokkurn
tíma farið framúr?" kynni hann
að svara líkt og maðurinn.
Sannleikurinn er hinsvegar sá,
að Barði hefir alltaf verið að fara
framúr. Hann fer kannski ekki svo
ýkja hratt, en honum miðar að
marki. Það sem meira er, útlitið
batnar alltaf og allir kostirnir
vaxa og það sem ég öfunda hann
mest af, er að hann nemur enn
sem fyrr ljóð og litríkt mál.
Hvorttveggja ieikur honum á
tungu.
En þótt vel sé ekið og leiðin hafi
lengstum legið frá grýttum slóða í
átt til hinna vinnandi, sléttu vega,
þá grunar mig að Þingeyingurinn
geti ennþá langað til að beina fáki
sínum á þrönga götu, slá undir
nára og þeysa á vit æskuslóða í
blámóðu fjalla og blikandi vatna,
kveðandi við raust eins og annað
skáld:
Kg vcil hcstinn minn IrnuHUn
og mig heimvonin gleður.
I*ad er bjart fyrir au.slan
þaA er Míöskaparveður.
Á þeirri för og öllum ferðum
skulu fylgja Barða Friðrikssyni
árnaðaróskir vina hans og sam-
ferðamanna, eins og hann hefir til
unnið.
Þetta skulu þú og þínir vita, vin-
ur Barði.
Að lyktum skulu endurtekin orð
horfins vinar:
„l»egar hinsta kemur kvöld
knár og mikils virtur,
hafAu að baki heila öld
heill og vammi firrtur.“
GX
P.Þ.
Vorið 1938 kom þingeyskur
unglingur í skólann á Akureyri.
Hann þótti þegar bera annan
persónulegan keim en aðrir piltar
úr ýmsum landshlutum, var ívið
sérkennilegri í háttum og tali en
gengur og gerist — að því er
VERSLIO f
SÉRVERSLUN
MEO
LIT ASJÓNVÖRP
OG HLJÓMTÆKI SKIPHOLTI 19 SÍMI 29800
Orðrómurinn komst fljótt á kreik
Nýju Marantz-tækin eru nú á allra vörum sem fjalla um
hágæða hljómtæki.
Þctta er sýnishorn af því sem sagt er:
„Hljómurinn frá magnaranum er kristaltær og
laus við bjögun."
POPULAR HI-FI. FEBRÚARJPÍ
______________________
„Ég gat ekki gagnrýnt neitt. Tækið skilaði framúr-
skarandi vel.“____________________________
vvhat hi-fi, april. ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
„Góður, hreinn kraftur, nóg til þess að drífa al-
vöruhátalara er sjaldgæfur yfirleitt, svo ég fagna
því sérstaklega þegar hægt er að finna slíkt á
svona hagstæðu verði.“
POPULAR H-FI, SEITEMBER. ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
^^mmhbmm
„Við mælum hiklaust með þessum tækjum fyrir þá
sem vilja góða vöru á hagstæðu verði.“
HI-FI FOR PLEASURE, SEn EMBER.HiHBMMaHBMBMBMaMMMHBBH
Auðvitað er endanlegur dómur hjá þér.
Við bíðum eftir að heyra þitt álit.
VerÓ á samstædunni DC-350: Kr. 14.283.-
með öllu DC-310: Kr. 16.839.-
Greiðslukjör
Útborgun frá kr. 2000.- og eftirstöðvar á
2—8 mánuðum.
3ja ára ábyrgð.
SJÁ NÆSTU SÍÐU