Morgunblaðið - 18.05.1982, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. MAÍ1982
Lofta-
undirstöður
3-70+W 3,60 3* 700 750 Stærð:
3.50 3.40 ( 800 875 2.10-3.75
3,30 3,20- 900 950 metra.
3,10 3,00 1025 1100 Þyngd að-
2,90- 2,80 1150 1200 eins 13 kg.
2,60 2,50 '1325 1400 V-þýsk
2,40 2,30 1450 1475 gæðavara.
2,20 2,10 1500 1525 Verð að-
á eins 276 kr.
c m/U-járni. Getum út-
vegað með stuttum fyrirvara margar aðrar
lengdir og einnig ál og stálbita
i undir loft.
rauar ni. Vesturvör 7, Kópavogi.
Sími 42322.
TANNHJOI
Flestar stærðir og
gerðir
Einnig tengi og vara-
hlutir
Elite — kunn gæða-
vara
LANDSSMIDJAN
tT 20680
Guðríður Sœmunds-
dóttir —
Fædd 28. febrúar 1914
Dáin 11. mai 1982
Að koma glaðværð fyrst í hug,
þegar kveðja skal góða systur
hinni svonefndu hinstu kveðju —
er það ekki eitthvað óeðlilegt eða
að minnsta kosti óviðeigandi?
Reyndar snýr málið ekki svo við
mér, því að ég spyr mig þessara
spurninga: Hver var nú ríkust
lyndiseinkunn Gauju systur og er
einhver kveðja hinst?
Um svar við fyrri spurningunni
þarf ég ekki að velkjast í vafa, því
að áður en ég sæi systur mína, svo
mig reki minni til, man ég eftir að
hafa heyrt móður okkar minnast á
það oftar en einu sinni, hve glað-
sinna hún væri og létt um að gera
öðrum glatt í geði. Þessu átti ég
eftir að kynnast af eigin raun.
Svar við spurningunni um
hinstu kveðju liggur mér að vísu
ekki eins framarlega á tungu, en
þvi skyldum við ekki eiga eftir að
heilsast aftur; mitt er ekki að vera
með fullyrðingar um það sem ég
ekki get vitað.
Guðríður fæddist að Stóra-Bóli
á Mýrum í Austur-Skaftafells-
sýslu 28. febrúar 1914, næstelst í
hópi tíu systkina er upp komust,
fimm dætra og fimm sona Guð-
rúnar Þorsteinsdóttur húsfreyju
og Sæmundar Halldórssonar
bónda og pósts. Hún er sú fyrsta
er kveður af þeim hópi.
Gauja, en svo var hún ávallt
nefnd okkar á milli, hleypti
snemma heimdraganum, því að á
Minning
sextánda ári flutti hún til Reykja-
víkur og kom ætíð heim sem gest-
ur síðan.
Ástæður fyrir því að Gauja fór
svo snemma úr foreldrahúsum
held ég að hafi verið einkum tvær;
sár fátækt foreldra okkar og sú
útþrá sem snemma mun hafa gert
vart við sig hjá henni. Einnig mun
hafa stuðlað að langdvölum henn-
ar í höfuðborginni að góð frænka
var alltaf reiðubúin að hjálpa og
leiðbeina, þar sem var Sigurrós
Þorsteinsdóttir, en á heimili henn-
ar og Guðmundar Matthíassonar
átti Gauja víst athvarf og má
segja að hún hafi tíðast verið sem
ein úr fjölskyldunni.
Þó að ég kynntist systur minni
fyrst og fremst sem gesti framan
af, brá til annarra og meiri kynna
þegar ég 18 ára gamall kom til
Reykjavíkur með móður okkar
sjúka þann 16. júní 1944. Þá beið
Gauja okkar á hafnarbakkanum
og þar eð ég dvaldi við nám í höf-
uðborginni næstu fjögur árin fékk
ég að reyna hvern hauk ég átti í
horni þar sem Gauja var. Á ég
erfitt með að ímynda mér, að við
hefðum orðið samrýmdari systkini
þótt alist hefðum upp saman og
aldursmunur verið minni.
Húsnæðisvandræði voru þá
mikil í Reykjavík sem oftar. Tókst
systur minni að útvega mér hús-
næði á heimili þar sem hún vann
og hafði með sér son sinn ungan.
Var á þessum árum við ýmsa örð-
ugleika að etja og veitti systur
ekki af léttu skapi sínu í þeirri
glímu.
Vorið 1948 fiutti Gauja svo upp
í Hvalfjörð, þar sem hún gerðist
ráðskona í mötuneyti olíustöðvar-
innar. Var sá atburður upphaf
meiri gæfu í lífi hennar en hana
gat órað fyrir, því að þar kynntist
hún eftirlifandi manni sínum,
Halldóri Sigurðssyni, skrifstofu-
manni frá Ingjaldssandi. Gengu
þau í hjónaband að Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd 27. maí 1950.
í Hvalfirði áttu þau Guðríður og
Halldór heima til ársins 1957 er
þau fluttu á Akranes og reistu sér
þar myndarheimili. Bar það allt
vott um samheldni og umhyggju
og þarf ekki fleiri orð um það að
hafa fyrir þá sem til þekkja.
Því miður brá þó fljótt yfir þeim
skugga sem nú hefur valdið ást-
vinaaðskilnaði. Árið 1970 tók syst-
ir að kenna lungnasjúkdóms, sem
hún átti ekki eftir að yfirstíga,
þótt eiginmaður og börn bæru
hana á höndum sér. Við tóku
lengri eða skemmri dvalir á
sjúkrahúsum án þess að hægt
væri að ráða við sjúkdóminn.
Halldór bjó konu sinni og sér nýtt
heimili, þar sem allt væri búið
sem best í haginn og henni mætti
líða sem best. Ber það ásamt öðru
fagran vott umhyggju mágs míns,
þreki og áræði sem ævinlega hafa
einkennt persónu hans.
Börnin sem nú kveðja móður
sina eru:
Leif, fæddur 7. júlí 1942, kvænt-
ur Idu Bergmann. Eiga þau þrjú
börn.
Jónína Rósa, fædd 5. febrúar
1950, gift Valdimar Lárussyni og
eiga þau þrjú börn.
Sæmundur, fæddur 7. október
1951, kvæntur Hrafnhildi I. Þórar-
insdóttur og eiga þau tvær dætur.
Sigurður Jakob, fæddur 13.
mars 1953, kvæntur Sigrúna A.
Armundardóttur og eiga þau þrjú
börn.
Brynja, fædd 11. nóvember 1957,
sambýlismaður Jón Þorbjörnsson.
Gauja var heitin í höfuð ömmu
okkar, Guðríðar Guðmundsdóttur
ljósmóður á Mýrum, höfðings-
konu, sem ekki lét baslið smækka
sig. Þó varð hún í munaðarleysi
sínu að fara í felur með þá áráttu
að vilja að læra að skrifa. Guðríð-
ur systur mína gátu foreldrar
okkar ekki kostað til náms sökum
fátæktar, en hún og maður hennar
hafa af mikilli rausn og mynd-
arskap stutt börn sín. Tímanna
tákn? Vonandi.
Elskulegi mágur, frændsystkini
og vinir. Megi ljúfar minningar
verða ykkur huggun í harmi.
Mælir svo fyrir munn systkina
hinna látnu Hallgrímur
Emilía Þorgríms-
dóttir — Minning
Fædd 2. desember 1924
Dáin 14. apríl 1982
„Ó, Guð minn, sjóði þínum hefur
verið skilað til þín. Það hæfir náð
þinni og örlæti að láta svo lítið að
veita þínum nývelkomna gjafir
þínar og veitingar og ávexti af tré
náðar þinnar."
Móðursystir mín, Emma, lést á
Héraðshælinu á Blönduósi þann
14. apríl sl. eftir erfiða sjúkdóms-
baráttu. — Ég þekkti ekki frænku
mína mikið. I rauninni voru ekki
nema tvö skipti sem ég hitti hana
og ég talaði við hana að nokkru
ráði. Það var í bæði skiptin á
Landakotsspítalanum, eftir að séð
var hvert stefndi. Það kemur ein-
staka sinnum fyrir í lífinu, að
maður hittir slíkt fólk, að kynni,
sem ekki eru nema tveir heim-
sóknartímar á sjúkrahúsi, verða
manni dýrmætari en jafnvel ára-
langar samvistir í öðrum tilvikum.
Þessi tvö augnablik, ásamt ein-
hverri vitneskju um æviferil
Emmu, vegna skyldleika míns við
hana, verða mér óbrotleg tákn sig-
urs og gleði, hæfileikans til að
njóta lífsins, hvernig sem á stend-
ur. Ég held ekki að neinn sem
þekkti Emmu hafi komist hjá því
að fá eitthvað af þessum hæfileika
frá henni. Á því þurfum við að
halda nú.
Það má segja að við sem lifum
þessu jarðlífi séum líkt stödd og í
þoku, sjóndeildarhringur okkar er
svo afar takmarkaður. Mannleg-
um takmörkum Emmu hefur nú
verið aflétt. Ef við gætum ímynd-
að okkur, þótt ekki væri nema brot
af því sem hún nú upplifir, myndu
allir skuggar mannlífsins gleym-
ast. Við fáum reyndar ekki að
glugga út úr þokunni strax. En
það er rétt að gleyma því ekki að
þau umskipti, sem við köllum
dauða, eru ekki nein endalok held-
ur upphaf heiðskírrar tilveru, og
þar eigum við öll eftir að hittast.
Inga Dan
Frá framboðsfundinum.
Ljósm. Mbl.: Ólafur
Framboðsfundur á Egilsstöðum
Kfrilsstóóum, 13. mui.
FRAMBJÓÐENDUR þeirra fjögurra
li.sU sem bjóða fram til sveiUrstjórn-
ar á Kgilsstöðum við komandi kosn-
ingar, efndu til sameiginlegs fram-
boðsfundar í Valaskjálf nýlega. List-
arnir eru B-listi Framsóknarflokks,
D-listi Sjálfstæóisflokks, G-listi Al-
þýðubandalags og l-listi óháðra kjós-
enda og alþýðuflokksmanna.
Ræðumenn B-Iista voru fjórir
efstu menn listans: Sveinn Þórar-
insson verkfræðingur, Vigdís
Sveinbjörnsdóttir kennari, Þór-
hallur Eyjólfsson smiður og Guð-
rún Tryggvadóttir meinatæknir.
Af hálfu D-lista töluðu þrír efstu
menn listans: Ragnar Steinarsson
tannlæknir, Helgi Halldórsson
yfirkennari og Helga Aðalsteins-
dóttir ritari. Af G-Iista töluðu fjór-
ir efstu menn listans: Björn
Ágústsson fulltrúi, Þorsteinn
Gunnarsson áfangastjóri, Laufey
Eiríksdóttir kennari og Guðlaug
Ólafsdóttir húsmóðir. Fyrir I-lista
töluðu fjórir efstu menn listans:
Erling Garðar Jónasson rafveitu-
stjóri, Rakel Pétursdóttir kennari,
Guðmundur Sigurðsson læknir og
Pétur Elíson eftirlitsmaður raf-
magns.
sínum einkum áherslu á mála-
flokka eins og atvinnumál, félags-
og menningarmál, skipulagsmál,
umhverfismál, samgöngumál og
skóla- og uppeldismál.
Frambjóðendur allra lista töldu
mikið verk framundan, hvað tæki
til uppbyggingar nýrra atvinnu-
greina á Egilsstöðum.
Þá virtust flestir þeirrar skoðun-
ar, að hlúa þyrfti betur að félags-
málum ungra sem aldinna, koma
upp félagsmiðstöð unglinga í kjall-
ara Valaskjálfar og stuðla að
bættri aðstöðu aldraðra í sam-
vinnu við Dvalarheimili aldraðra
og Heilsugæslustöð.
Mörgum þótti skipulags- og um-
hverfismálum ábótavant og ekki
vansalaust „á fegursta stað íands-
ins“, eins og einn frambjóðenda
orðaði það.
Þá virtust frambjóðendur sam-
mála um það að auka þyrfti dag-
vistarrými með viðbyggingu við
núverandi leikskóla, þótt nokkur
áherslumunur kæmi fram varð-
andi ágæti dagvistar. Ennfremur
voru frambjóðendur sammála um
áframhaldandi uppbyggingu skóla-
halds í samvinnu við nágranna-
sveitarfélagið Fellahrepp.
Teljandi ágreiningur kom ekki
fram í máli frambjóðenda, enda
tæpast svigrúm til slíks í svo litlu
samfélagi, en þó reyndu sumir
frambjóðenda að skreyta mál sitt
með ívafi úr lands- og heimsmála-
pólitíkinni.
Á kjörskrá í Egilsstaðahreppi
eru nú 710. Við síðustu sveitar-
stjórnarkosningar voru 576 á kjör-
skrá. Þá kusu 525, eða 91,14% at-
kvæðisbærra manna og úrslit urðu
þessi:
B-listi 228 atkv. og 3 menn
D-listi 62 atkv. og 1 mann
G-Iisti 139 atkv. og 2 menn
H-listi óháðra 87 atkv. og 1 mann
Samkvæmt venju voru leyfðar
fyrirspurnir frá fundargestum að
máli frambjóðenda loknu, en þær
urðu fáar og í daufara lagi að
þessu sinni. Fundinn sátu á annað
hundrað manns og fundarstjórar
voru Bergur Sigurbjörnsson og
Bjarni Helgason.
Ólafur