Morgunblaðið - 18.05.1982, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. MAÍ1982
43
stóð til háskólanáms og hóf hann
um haustið nám í læknadeild Há-
skóla Islands og stundaði þar nám
í tvo vetur, en hvarf þá frá námi.
Næstu árin vann hann ýmis
störf, m.a. hjá Flugmálastjórn á
Keflavíkurflugvelli, hjá Dráttar-
vélum í Reykjavík starfaði hann
1965—1972, og var þar lengstum
deildarstjóri en siðan starfaði
hann hjá Verkfræði- og raunvís-
indadeild Háskóla íslands til
dauðadags. Þekktir menn hjá
Verkfræði- og raunvísindastofnun
hafa sagt mér, að störf hans þar
hafi verið alveg frábærlega vel af
hendi leyst. Hann aflaði sér mik-
illar þekkingar í starfsgrein sinni,
sigldi m.a. til Danmerkur til þess
að afla sér sérþekkingar og
menntunar.
Kynni okkar Sigtryggs hófust
fyrst, þegar hann dvaldi hjá okkur
hjónunum vetrarlangt, er hann
var við háskólanám. Sigtryggur
var fíngerður og viðkvæmur í
lund. Hann var gæddur miklum og
fáguðum persónuleika, gáfaður vel
og skilningsríkur á menn og mál-
efni. Hann var skapfastur maður
og hlédrægur, og á stundum um
of. Hann var mikill vinur vina
sinna og tryggð hans var bjargföst
og örugg. Hann dáði móður sína
umfram allt.
Þegar Sigtryggur dvaldist á
heimili okkar hjóna, voru börn
okkar ung, og er mér minnisstætt,
hve þau voru hænd að honum, og
kom þar fram mildi hans og
hlýleiki.
í einkalífi sínu var Sigtryggur
mikill hamingjumaður. Hann
kvæntist Sigríði Halldórsdóttur
vefnaðarkennara, dóttur Halldórs
Ingimarssonar, hins kunna skip-
stjóra og aflamanns, og konu
hans, Helgu Jóakimsdóttur, er
þekkt er fyrir dugnað og mynd-
arskap. Þau eru bæði ættuð frá
Hnífsdal. Þau Sigtryggur og Sig-
ríður giftust 8. sept. 1956. Þau eiga
þrjú börn: Halldór, stúdent, starf-
ar hjá Iðntæknistofnun íslands,
Herborgu, stúdent, stundar nám í
Handíða- og myndlistarskóla ís-
lands, gift Omari Norðdahl stýri-
manni; þau eiga einn dreng, Þor-
geir, Hrafnkel, stundar nám við
Menntaskóla Kópavogs.
Sigtryggur bar alla stund vel-
ferð fjölskyldunnar fyrir brjósti,
enda var hann einstakur heimil-
isfaðir. Æviferill hans og bræðra
hans er merkur og verður þeirra
lengi minnst fyrir góð og holl
störf. Sigtryggur gerði alla tíð
fyrst og fremst kröfur til sjálfs sín
en ekki annarra, en sá eiginleiki
fer því miður þverrandi með þjóð
vorri á líðandi stund.
Þess bið ég ástvinum hans, að
umhyggjan er hann bar fyrir
þeim, megi verða þeim styrkur á
komandi tímum. Guð blessi minn-
ingu Sigtryggs Guðmundssonar.
Reynir Ármannsson
Hið skyndilega og óvænta and-
lát Sigtryggs Guðmundssonar var
mikil harmafregn og reiðarslag
öllum aðstandendum, vinum og
starfsfélögum hans. Það virtist
ótrúlegt að þessi glaðværi og
hressi maður skyldi hverfa af
vettvangi lífsins á miðjum aldri.
Sigtryggur Guðmundsson var
gæddur miklum mannkostum.
Hann var jafnt félagi, vinur og
samstarfsmaður okkar síðasta
áratuginn eða frá 1. janúar 1972 er
hann tók við starfi hjá Verkfræði-
og raunvísindadeild Háskóla ís-
lands.
Verkefni Sigtryggs voru marg-
þætt. Meðal verkefna hans var
umsjón með tækjabúnaði og sér-
hæfðu kennsluhúsnæði efnafræði-
og eðlisfræðiskora. í því starfi var
Sigtryggur framtakssamur og
verklaginn maður. Til að geta
sinnt því starfi sem best fór hann
á vegum Háskólans utan til náms
og þjálfunar í viðgerð og smíði
glervöru, einkum glervöru til
notkunar við rannsóknir. Með
þjálfun sinni og leikni í vanda-
Jón Konráð Klemens-
son — Minningarorð
Um 1880 fluttust framan úr
Langadal og út að Kurfi á Skaga-
strönd hjónin Þórunn Björnsdóttir
og Klemens Ólafsson og bjuggu þar
meðan bæði lifðu. Þau eignuðust sex
börn, sem upp komust, fjóra syni og
tvær dætur, þær Margréti og Sús-
önnu og synina Ólaf, Hjört, Jón
Konráð og Sigurð, sem lengdi nafn
sitt og kallaði sig Sigurð íshólm.
Kurfur er lítil jörð og urðu þau
Kurfshjón að framfleyta sínu heim-
ili með sjávarafurðum að miklu
leyti, en stutt frá landi voru á þeim
árum fengsæl fiskimið. Þegar þeim
bræðrum óx fiskur um hrygg, vönd-
ust þeir sjómennsku með föður sín-
um og urðu þroskamiklir, Sigurður
taiinn með allra hraustustu
mönnum. Hann fór snemma að
heiman og stundaði sjómennsku á
skútum og togurum. Seinna varð
hann svo lögreglumaður, fangavörð-
ur og síðast eftirlitsmaður í banka.
Hjörtur fór ekki af heimaslóðum,
bjó í Höfðakaupstað og átti fjölda
barna. Það var hann sem felldi
bjarndýrið, sem unnið var á Skaga-
strönd 1918. Jón Konráð, sem hér
var meiningin að minnast, fór síð-
astur af þeim bræðrum að heiman.
hann kvæntist stúlku frá ísafjarð-
ardjúpi, Ólínu Sigurðardóttur. Þau
byrjuðu búskap í Kurfi, en fluttust
fljótlega í Höfðakaupstað, þar sem
þau byggðu yfir sig og bjuggu þar
saman meðan bæði lifðu. Dálítið
gekk þeim hjónum skrykkjótt bú-
skapurinn í Kurfi og varð fleirum en
þeim hnotgjarnt í búskapnum á ár-
unum 1918 og 1920. Þau Kurfshjón
áttu fimm dæti r og eru að minnsta
kosti tvær þeirra allvel skáldmælt-
ar, svo sem móðir þeirra var.
Nú var allt sveitabúskaparbasl úr
sögunni fyrir þeim hjónum, en við
tók daglaunavinna og sjómennska.
Konráð átti fjórróinn bát, sem hann
notaði og var oftast einn á. Sótti
hann oft á Brekknamið, sem voru
hans heimamið þegar hann var í
Kurfi. Á þau mið þótti langt sótt frá
Höfðakaupstað, þó maður væri við
hverja ár, en oftast var Konráð
einn; hann kunni aldrei að hlífa sér
og var það undur margra hve orka
hans entist. Þegar ég heyrði lát
hans, datt mér í hug: Er nú síðasti
berserkurinn sem ísland á fallinn?
Lendingar undir Brekknabrekku
voru oft ágjöfular og vossamar og
varð að draga báta sem fyrst frá sjó,
svo þeir yrðu ekki fyrir hnjaski.
Þegar menn röðuðu sér að bát í upp-
setningi, var Konráð alveg viss með
að ýta á eftir, þar naut hann sín
best, en um hitt hirti hann ekki, þó
sjór gengi alveg yfir hann og á hon-
um væri ekki þurr þráður. Hann
hlífði sér aldrei við neitt verk og
taldi sjálfsagt að hann væri þar sem
mest á reyndi og gekk svo fast að
verki, að flest varð undan að láta.
Því var það fram yfir öll eðlilegheit
hvað þrek hans og líf entist.
Eftir að Konráð missti konu sína,
var hann meira og minna einfari. I
sjúkrahúsi eða elliheimili vildi hann
ekki dvelja, það var að hans mati
ekki dvalarstaður fyrir þann, sem
alltaf hafði staðið fremstur í hverri
raun, heima skyldi síðasta baráttan
háð og þar féll hin 90 ára kempa,
með stolti og sæmd, í nóv. sl.
Örlygsstöðum,
í apríl 1982
Sigurður Björnsson
samri glersmíði tókst Sigtryggi að
setja saman og smíða mörg flókin
tæki til vísindastarfa í efnafræði.
Jafnframt slíkri nýsmiði annaðist
Sigtryggur viðgerð á glervöru,
bæði til kennslu og rannsókna við
Háskóla íslands.. Einnig veitti
hann stofnunum utan Háskólans
aðstoð þegar mikið lá við, enda
eini fagmaðurinn á Islandi í þess-
ari grein.
En þessi störf voru aðeins einn
þáttur af mörgum í starfi Sig-
tryggs. Starf hans var einkum er-
ilsamt við upphaf og lok hvers
kennslumisseris þegar 300—400
nemendur þurftu aðstoðar við. í
upphafi misseris fær hver nem-
andi ákveðinn vinnustað og búnað
sem hann svo skilar af sér í lok
misserisins. Sigtryggur hafði það
vandasama verk að skipuleggja
þennan þátt kennslunnar. Þeir
skipta því orðið þúsundum stúd-
entarnir, sem hafa notið aðstoðar
hans á liðnum áratug. Og þá var
geðprýði Sigtryggs mikilvægur
eiginleiki, oft við erfiðar aðstæður
í samskiptum við óþolinmóða
nemendur og kennara.
Þegar nemendur ljúka námi við
efnafræðiskor hefur sá háttur ver-
ið hafður á að nemendur og kenn-
arar fagna sameiginlega þessum
mikilvæga áfanga. Sigtryggur hef-
ur á liðnum árum undirbúið þenn-
an fagnað okkar af mikilli
smekkvísi. Sigtryggur annaðist
þannig ólíkustu verkefni og var á
vissan hátt framkvæmdastjóri
efnafræðiskorar enda óspar á að-
stoð og þjónustu.
Sigtryggur var skemmtilegur
vinnufélagi, hrókur alls fagnaðar
þegar svo bar undir og ómyrkur í
máli í þjóðmálaumræðum.
Nú er Sigtryggur genginn,
okkar góði vinur og starfsfélagi.
Við munum sakna hans, þessa
káta og hressa vinnufélaga, og við
þökkum samstarfið og samveruna
á liðnum árum.
Um leið og við minnumst góðs
drengs og mikilhæfs starfsmanns
vottum við eiginkonu Sigtryggs,
Sigríði Halldórsdóttur, og börnum
þeirra innilega samúð okkar.
Samstarfsmenn við efna-
fræðiskor Verkfræði- og
raunvísindadeildar Há-
skóla íslands.
í dag er til moldar borinn Sig-
tryggur Guðmundsson, tækjavörð-
ur í eðlisfræði og efnafræði við
Verkfræði- og raunvísindadeild.
Leiðir okkar Sigtryggs lágu fyrst
saman, þegar hann hóf störf hjá
Háskóla Islands fyrir um það bil
áratug. Verkfræði- og raunvís-
indadeild var þá í örum vexti og
nýlokið var byggingu húss fyrir
verklega kennslu í eðlis- og efna-
fræði., Kennsla og starf á nýjum
námsbrautum var í mótun og að
mörgu þurfti að hyggja. Það kom
fljótt í ljós þvílíkan öðling við
höfðum fengið til samstarfs, þar
sem Sigtryggur var. í starfi hans
fléttuðust saman fjölbreytt sam-
skipti við stúdenta og kennara,
eftirlit með húsum og tækjum og
ýmis konar viðgerðir. Hjá Sig-
tryggi fór saman greiðvikni, natni
og samviskusemi. Hann var ekki
aðeins laginn við áhöld og gler-
blástur, í umgengni við sjálft lífið.
hvort sem það var í garðinum
heima eða hér í skólanum, var
hann einstakur. Með léttri lund
hans og góðlegri kímni urðu
stundir með honum skemmtilegar.
Hann hafði gott lag á að koma að
ábendingum eða ádrepu og í um-
ræðum gætti oft glettni og smá
stríðni. Hann tók ýmist svari
nemenda gagnvart kennurum eða
svari kennara gagnvart nemend-
um, eftir því sem hugur hans stóð
til. Á samverustundum var hann
hrókur alls fagnaðar og munu
kennarar og stúdentar minnast
Sigtryggs sem nokkurs konar
samnefnara fyrir þann góða anda
sem ríkti á sameiginlegum vinnu-
stað. Frá samstarfi mínu við Sig-
trygg á ég margar og góðar minn-
ingar. Hann var potturinn og
pannan í smíði tveggja vindmyllu-
spaða hér við skólann. Þar nutum
við lagni hans og natni. Jafnframt
gerði lett lund hans og smitandi
vinnugleði hópnum vinnuna létt-
ari, þegar standa þurfti langar og
lýjandi tarnir. Ekki er mér síður
minnistæð ferð sem við fórum
saman norður í Grímsey. Þar er
náttúran og mannlíf órofa heild,
því var Sigtryggur í essinu sínu.
Hann var í senn fróður og spurull
um menn og málleysingja og fljót-
ur að kynnast heimamönnum.
Þjóðlíf í þess fjölbreyttu myndum
átti hug hans.
En nú er Sigtryggur allur. Það
er erfitt að hugsa til þess á björt-
um maídögum, þegar náttúran
vaknar til lífsins, þá skuli slíkur
lífsneisti slokkna. Það var svo
margt ógert og mikill áhugi til
frekari starfa. Við stöndum eftir
agndofa og máttvana. Sárastur er
þó söknuður ástvina Sigtryggs.
Fyrir hönd samstarfsmanna í eðl-
isfræðiskor og starfsmanna á
Raunvísindastofnun háskólans,
flyt ég eiginkonu Sigtryggs, Sig-
ríði Halldórsdóttur, börnum
þeirra og öðrum ástvinum hug-
heilar samúðarkveðjur á þessari
döpru stundu.
Örn Helgason
á leið um landið
Næstu viðkomustaðir Kristjáns Tryggvasonar og félaga hans í þjónustu-
ferðinni á Lappanum alæsilega eru:
19. mai: Selfoss, viö Bifreiöaverkstæöi KA frá kl. 10—12 og Hvolsvöllur viö
Bifreiöaverkstæöi KR frá kl. 15—17.
24. maí: Akranes, hjá Guöjóni og Ólafi frá kl. 10—12 og Borgarnes viö BTB frá
kl. 15—17.
25. maí Stykkishólmur, viö Bílaver frá kl. 10—12.
26. maí Patreksfjöröur, Tálknafjöröur, viö Vélsmiöju Tálknafjaröar frá kl.
14—16 og Bíldudalur.
27. amí: ísafjörður, viö Bílaverkstæöi ísafjaröar frá kl. 14—17.
28. maí: Bolungarvík, viö Vélsmiöju Bolungarvíkur frákl. 10—12.
Notið tækifæríð til þess að spyrja T/" E T /T* I JT H f
Volvofræðingana út úr!
Volvovinimir