Morgunblaðið - 29.06.1982, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚNÍ1982
_______________________________________» IM2 Unlvtrul Pnn SlirtlnU
r, hv/a!ba. efni er k?est vjié
klofru hári ý3
WSWMto
í miðjum sal fyrir miðju, — takk!
... að finna ör-
yygiskennd hvort
hjá öðru.
Jæja, við ættum að vera laus við
eiturbrasið um borð, úr þessu.
Með
morgimkaffinu
HÖGNI HREKKVÍSI
„Því miður, bara til
innflutt mold“
Það hefur verið mikið talað um
að þjóðin eigi að spara, það þurfi
að stemma stigu við allskonar inn-
flutningi á óþarfa vörum og eins
hefur verið mikið talað um að
verja landið fyrir allskonar plág-
um, sem gætu lagst á menn, skepn-
ur og plöntur.
Nú langar mig til að segja smá
sögu.
Ung hjón flytja heim til ís-
lands að loknu námi hans í 4 ár í
Noregi. Þau áttu iítið heimili, 2
börn og smávegis af húsgögnum.
Unga konan hafði yndi af blóm-
um, fékk afleggjara og ræktaði,
og með því móti kom hún sér upp
þó nokkuð af fallegum blómum.
Þegar svo heim er siglt, er
búslóðin sett í „gám“. Þegar
hann er svo opnaður hér heima,
reka yfirvöldin upp vein: ^Hjálp,
það eru blóm í gámnum! I sjóinn
með þau. Eða brennum þau!“ Að
minnsta kosti var hægt að halda
að þetta væri það sem þeir vildu
segja. Unga frúin horfði á, en
gat ekkert gert. Henni var sagt
að það gætu verið alls konar
sjúkdómar í moldinni og blóm-
unum (sem hún hafði haft heima
hjá sér í 4 ár). Nú, hún gefst ekki
upp, heldur fer til að fá afleggj-
ara hjá vinum og síðan út í búð
að kaupa mold.
Þá skeður það! „Því miður,
bara til innflutt mold“!
Hún varð alveg undrandi svo
vægt sé til orða tekið.
Sem sagt, við flytjum inn mold
til Islands. Ég geri ráð fyrir að
hún sé þá sótthreinsuð? Að
sjálfsögðu! Við hljótum að geta
blandað heppilega mold fyrir öll
okkar pottablóm sjálf, í stað
þess að eyða dýrmætum gjald-
eyri í að flytja inn MOLD!
Og hvernig er það þegar jarð-
arberjakarfa og lítill blómvönd-
ur er tekinn af lítilli stúlku, sem
kemur með flugvél heim til Is-
lands, fersk ber, ávexti, græn-
meti eða blóm. Það hljóta að
koma með þessu alls konar pödd-
ur og plágur, sem við höfum svo
blessunarlega verið laus við.
Ég ætla ekki að fordæma inn-
flutning á ávöxtum og grænmeti,
sem ekki er hægt að rækta hér á
landi, því vonandi er þetta úðað
áður en það kemur hingað.
En við eigum nóg af mold á
Islandi, sem er betri en sú sem er
verið að flytja inn. Gætum við
ekki flutt út mold? Ég bara spyr
og vil gjarnan fá svar.
Blómakona

i
Kötturinn
Dúlla kveður
sér hljóðs
Kæri Velvakandi!
Undanfarið hafa þér verið send
mörg bréf um hunda og ketti. Sum
þeirra eru vinsamleg í garð okkar
kattanna, en önnur ekki. Okkur er
fundið allt til foráttu, t.d. að við
mígum utan í hús og að ekki sé
svefnfriður á nóttunni vegna ást-
arsöngs okkar. En Skaparanum
þóknaðist að gefa okkur þessa
breimarödd, sem er sannarlega
ekki eins fögur og mannsröddin.
Við syngjum aðeins þennan sögn
stuttan tíma á ári hverju, þ.e.a.s.
þegar ástareldurinn vaknar í
brjóstum okkar, en þið mennirnir
getið athafnað ykkur í ástarleik,
hvenær sem er. Ég hef heyrt að til
séu í apótekum eyrnatappar, og
ættu þeir sem ekki þola breimið á
nóttunni að kaupa sér þá.
Þá er það veiðináttúran sem
okkur er ásköpuð, og oft eru það
smáfuglarnir sem við erum að elt-
ast við. Vildi ég óska að sá sem
skóp himin og jörð hefði látið
ógert að gæða okkur þeim eigin-
leika.
Svo er það flóin, sem kvað vera
á störrum og sagt er að við dreif-
um henni manna á meðal. Ég hef
heyrt að flóabönd séu látin á háls
hunda í útlandinu. Kannske fást
þau hér og ættum við að geta bor-
ið þau á hálsinum ekki síður en
hundarnir.
Ég er ung læða og það er af mér
að segja að ég á ákaflega góða
matmóður. Til umráða hef ég
þvottahús í kjallara og þar er
sandkassi, sem ég nota þegar þess
gerist þörf. En þegar ég er að leika
mér úti á daginn, sækist ég eftir
að míga utan í fallegu gulu
vatnskranana, sem tilheyra
vatnsveitunni.
Glugginn minn er opinn allan
daginn, en matmóðir mín er afar
passasöm með að ég komi snemma
heim á kvöldin og lokar hún þá
glugganum.
Ég bý í mjög góðu hverfi og allir
eru góður við mig, sem ég mæti á
götunni, sumir tala við mig og
strjúka, ekki síst börnin. Margir
segja að ég sé falleg kisa. Eitt er
víst að ég er mjög umsvermeruð á
breimatímabilinu. Síðast voru 3
fress á eftir mér, stóðu oft tímun-
um saman við gluggann minn og
þegar ég loks áræddi út varð
hörkurifrildi og slagsmál milli
þeirra. Einn þeirra bar höfuð og
herðar yfir hina og átti ég með
honum þrjá kettlinga. Síðan var
gerð á mér aðgerð, og nú er ég alls
óhrædd að taka þátt í ástar-
leikjunum þennan stutta tíma á
árinu.
Eitt sinn hugðist ég gleðja
matmóður mína, sem mér þykir
vænst um af öllum. Ég var á rölti
í nágrenninu og rakst á músar-
grey og ég var ekki lengi að kála
henni. Ég lagði það á mig að bera
hana heim í kjaftinum, en ég vissi
að konan góða var áð dútla í garð-
inum sínum. Þegar ég kom í garð-
inn var hún að setja niður plöntur,
ég sleppti músinni fyrir aftan
hana og malaði til hennar. Hún
sneri sér þá við og brá í brún og
kallaði til mín höstum rómi,
„hvern árann ertu að bera hingað
heim, Dúlla?" Náði hún í tusku og
sterka sápu, þvoði mér um túlann
og lappirnar og henti mér inn um
gluggann og harðlæsti honum og
varð ég að dúsa í þvottahúsinu
fram á næsta dag. Þá opnaði hún
gluggann og sagði hlýlega, „komdu
nú út, Dúlla mín, í sólskinið," og
varð ég frelsinu fegin.
Kær kveðja,
Dúlla
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesend-
ur til að skrifa þættinum um
hvaðeina sem þeim liggur á
hjarta — eða hringja milli kl.
10 og 12 mánudaga til föstu-
daga. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð. Þeir sem ekki koma
því við að skrifa slá þá bara á
þráðinn og Velvakandi kem-
ur orðum þeirra áleiðis.
Nöfn, nafnnúmer og heimil-
isföng þurfa að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höf-
undar þess óski nafnleyndar.