Morgunblaðið - 26.10.1982, Blaðsíða 15

ekki ráðið við nema hluta þeirra
beiðna, sem til okkar berast. Við
teljum að fjölga þurfi félagsráðgjöf-
um, en það strandar eins og svo
margt annað á fjárveitingavaldinu.
Vissulega er margt, sem enn skortir,
en oftast er þetta bara spurningin
um hvers rödd er sterkust í sam-
keppninni um fjármagnið. Hvert
fjármagnið fer. Þetta er lögmálið
þar sem hinir „hæfustu" komast af,
„survival of the fittest"."
Hvaða erfiðleikar eru það helst, sem
m.Tta ykkur félagsráðgjöfum í starfí?
„Það er í raun af nógu að taka.
Sannast sagna veit ég tæpast hvar
skal byrja, en skal fúslega reyna að
stikla lauslega á einhverjum þeirra
vandamála, sem mæta okkur.
Við erum kannski á vissan hátt
talsmenn ákveðinna hagsmuna. Við
þurfum að aðstoða fólk, sem býr við
óskaplega mismunandi aðstæður. Er
það t.d. sanngjarnt, að maður sem
missir skyndilega vinnuna vegna
veikinda þurfi að líða skort? Það er
ákaflega misjafnlega búið að fólki,
tryggingalega séð. Á meðan einn
hrapar í tekjum úr 10.000 í 3.000 er
tekjufallið hjá öðrum ekki nema
3.000. Oftast er það svo, að sá, sem
verður fyrir mestum tekjumissi, er
tiltölulega ungur. Ástæðan er sú, að
hann hefur greitt fá ár í lífeyrissjóð.
Þeir ungu hafa hins vegar mestu
fjárþörfina þar sem þeir bera að
jafnaði þyngri framfærslubyrðar.
Annað dæmi má nefna, en það er
fólk, sem býr úti á landi og þarf að
sækja meðferð, t.d. geislameðferð, til
Reykjavíkur. Það ber mun meiri
kostnað af því að fara í meðferð en
fólk hér á höfuðborgarsvæðinu þarf
að gera.
Við höfum annars vegar Trygg-
ingarstofnun ríkisins sem er fyrir
alla landsmenn og hins vegar Fé-
lagsmálaaðstoð sveitarfélaga. Það er
hreint ekki sama hvort þú átt heima
í Reykjavík eða t.d. í einhverju smá-
þorpi úti á landi. I Reykjavík er boð-
ið upp á fjölbreytta félagsmálaþjón-
ustu, en á litlum stöðum úti á landi
er slík þjónusta kannski ekki til. Við
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. OKTÓBER 1982
15
erum að glíma við margbreytileg
kerfi, auk mismunandi einstaklinga,
sem búa við ólíkar fjölskylduaðstæð-
ur ofan á allt saman hverju sinni.
Vissulega er margt, sem við mæt-
um og ráðum hreinlega ekki við
vegna fjarlægðar á milli okkar og
heimilis sjúklingsins. Má þar nefna
t.d. atvinnumál, húsnæðismál og erf-
iðleika í samskiptum innan fjöl-
skyldu. Æskilegast væri að hægt
væri að bregða sér heim til sjúkl-
inganna til að vinna að lausn mála í
þeirra eigin umhverfi. Því verður
bara ekki við komið eins og er. Það
er enginn til að taka við mínu starfi
á Landspítalanum á meðan.
Við mætum ákaflega stirðum regl-
um þegar farið er að huga að hlutum
eins og t.d. ferðastyrkjum fólks, sem
býr úti á landi. Það eru margar
brotalamir á þeim reglum, sem
nauðsynlegt er að lagfæra til þess að
auðvelda sjúklingi að sækja meðferð
og rannsóknir. Þar að auki er mik-
ilvægt að gefa maka eða einhverjum
ættingja tækifæri að fara, þótt ekki
væri nema stöku sinnum, þegar
hann þarf að gangast undir meðferð.
Eitt, sem við þurfum að fást við,
er að annast vandamál deyjandi
sjúklinga og aðstandenda þeirra.
Þar eiga krabbameinssjúklingar í
hlut eins og aðrir. Við þekkjum það,
að helst má ekki nefna dauðann á
nafn. Um leið og hann fer að hafa
orð á því við ættingjana, að nú eigi
hann skammt eftir ólifað, reyna þeir
mjög gjarnan að eyða talinu. Þetta
er kannski eitt af því, sem sjúkling-
urinn hefur þörf fyrir að ræða um.
Upp úr slíku getur það einmitt gerst
að fólk fer að tala „á mis“, ef hægt er
að orða það svo. Það nær ekki lengur
saman. Samræður verða yfirborðs-
kenndar og vandræðalegar. Sérstak-
lega er þetta sársaukafullt þegar í
hlut eiga hjón, sem hafa átt ánægju-
lega ævi, en ná ekki saman þegar
mest reynir á. Ég tel að það eigi að
hjálpa fólki til að geta talað saman
um dauðann. Söknuðurinn er eitt
það fegursta í mannlegum samskipt-
um. — SSv.
Helqarreisur
Ódýru helgarreisurnar milli áfangastaða
Flugleiða innanlands, eru bráðsníðugar
ferðir sem allir geta notfært sér.
Einstaklingar, fjölskyldur og hópar, fá-
mennir jafnt sem fjölmennir, geta tekið
sig upp með stuttum fyrirvara og skemmt
sér og notið lífsins á ovenjulegan hátt,-
borgarbuar úti á landi og landsbyggðar-
fólk í Reykjavík.
Leikhúsferðir, heimsóknir, verslunar-
ferðir, fundarhöld og ráðstefnur, hvíldar-
og hressingarferðir. Alls konar skemmti-
ferðir rúmast í helgarreisunum.
Leitið upplýsinga hjá söluskrifstofum
Flugleiða, umboðsmönnum og ferða-
skrifstofunum.
FLUGLEIDIR ÆtF
Gott fólk hjá traustu félagi M
JUL.
Revkia-
..oqút
áland
PÓSTSENDUM
w „ skyrtakr. 398
Nr' 1 buxur kr. 495
GERIÐ VERÐSA MA NB URÐ
PÓSTSENDUM
iyir ^ skyrta kr. 375
buxur kr. 487
Nr. 3
skyrta kr. 375
buxur kr. 515
w . skyrta kr. 375
r' buxur kr. 495
w skyrtakr. 375
* buxur kr. 495
Nr.6 ?***■'■“
buxur kr. 535

ýl-0 HEER-E
- plONEE*
Tc plOUEE'
&í «»*?
Í^Z
pioHEEj
■ oV- piottU
im
,EER,
lUEE
lOHEj
?I0
t &
ktE
PvOEE
E^c
SEfe
SsSte
I #,
ú:
tOH
yS- p
ccp,iEEH
«Lf'
-e^J;
-tN-
EEH-
OUEE
10HV['
pio
fu ’ .„
ItMO-
-tfv-
:p.-Ú)H
EeH
OH^EHW
OHEHÍ

s sTOHEVj
kfcÁÖ-E p cioH]
r.t^GEE t •
ÚH'E^OE ‘EEI
»-\-r
: C\SH'
"
-m
m
vipm
-E h{
/ Itc." E^:
CVOHEEH'
’stoh]
*V.Í.E,S^
[\G'0EE
7 |ENaEE
Ve^,
Utt-ENOEi
I\Stt-E^:
"; ;.ttE E v^Stt-E^
plOHEEH'E' ; t | >H vr' ipyiAStt-Jfe'/'
PlOHEEHr E piOHEEi, GEE^.VWh^ •
' P PlOHEE^phGEE E E/plOHEE^ynGI,E"
m
SS&e
rstt-EP^
pHEVi.HP'
iiohí m
Wo' 0HV
jjTO'
! EA0ÚÉ ÍEAHS ST
:.e
f-e^oEEi
íáSVs'E
iov
hs-ep
AttS-'
-E^OEV
eúE\
ÚGEl
-im
EAGÚ5 lEAHS
c sTOHEVv Y
E^ ctoHVW™,.
lE P1
jEE,
P\0)J

m
liov
EAGÚfi JEAHS
ÍGEE
^oee
E
r
OW.W'-.-w
lOHEEVi
plOHEI
piof
pvl
f-Ei&EE
^ tlVOEE
lÆAOEE
istt
svv
t plOHEEtt {
íf PVO^ccb-E^V
” ÍÓEE^
£E^OEE
E^OV
CA'^O
4^-hs-ei
> ttVAHS'
’.EÓEE
\: A0EE
\'E^OE
lus-E^,
IpjXttS-E^
'aEÞ'HS
OE^HS;
IrOC OElVH-
10 W OEN
KOEE
•E^OEE
.HET- OE
\0H’ EE
plCvOEE
- p e^oeE
'-F^OEE^vcaUS
GALLABUXUR — ;
FLAUELSBUXUR r >
3
3
LAUGAVEGI61. SÍMI22566
KANVASBUXUR
BÓMULLARSKYRTUR