Morgunblaðið - 26.10.1982, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. OKTÓBER 1982
_________________________________■ IM? Unlvrui Pr... S.nák.u
n úg gel eJcki borðai> mcirtxaf
þessum iúrkisbaur\ury\'."
ást er...
... aö halda honum viö
efniö.
TM ta. U.S Pit Ofl.-il rtolits rmtmá
•1982 Loa Angtém Ttmm Syndlcate
Þig rekur trúlega minni til þess aö
þú hjálpaðir bróður mínurn til að
sigrast á hræðslunni við kvenfólk.
— Og nú er búið að fangelsa hann
fyrir fjölkvæni!
j
Auðvitað vill kona min að þú mæt-
ir i kvöld. — Hún kippir sér ekki
upp við litilræði, eins og eitt glóð-
arauga, konan sú!
HÖGNI HREKKVfSI
" þO Æ.TTIR AP H/BTTA AP FÓ£>RA HANN MEP
HNETOM."
Hundaeigendur:
Engu líkara en þeir
séu sviptir sjálfræði
— eða búi við herlög
Valdemar Sörensen skrifar:
„Velvakandi.
Nú um þessar mundir er gengið
hart fram í því að dæma menn í
Sakadómi Reykjavíkur fyrir að
halda hunda i höfuðborginni. í
Hafnarfirði hugsar bæjarstjórnin
sér til hreyfings og hefur sam-
þykkt bann við hundahaldi í bæn-
um, sem skal framfylgt eftir að
reglugerðin tekur gildi í mars á
næsta ári. Einnig er bannað
hundahald í Kópavogi.
Aftur á móti er hundahald leyft
með ákveðnum skilyrðum í Garða-
bæ, á Seltjarnarnesi og í Mos-
fellssveit. Það getur því munað
einni lítilli Iækjarsprænu eða
„striki" á korti hvort þú brýtur
lögin fyrir það eitt að eiga hund.
Getur slíkt staðist? Er hægt að
mismuna mönnum á þennan hátt í
sama þjóðfélaginu — á sama
landsvæðinu.
Hestamennska er vaxandi frí-
stundagaman fjölda manna, ungra
og aldinna og er það vel. Bæjarfé-
lög styrkja hestamennskuna á
margan hátt — leggja t.d. til stór
landsvæði fyrir hús og haga. A
sama hátt er íþróttahreyfingin
styrkt. Með stórfelldum fjár-
framlögum auk annars. Ég vil
taka það skýrt fram að með því að
benda á hestamennsku og íþróttir
sem „löglegar" frístundaiðkanir
sem njóta stuðnings opinberra að-
ila er ég ekki að telja það eftir,
síður en svo. Tilgangur minn er
aðeins sá að benda á það misrétti
sem þeir eru beittir sem halda
hund sem vin og félaga á heimili
sínu og eyða með honum frístund-
um sínum. Það er engu líkara en
þeir menn séu hreint og beint
sviptir sjálfstæði eða búi við her-
lög.
Eins og temja þarf hesta til þess
að þeir séu brúklegir þarf einnig
að ala og siða hundinn. Gefið
okkur hundaeigendum slíkt tæki-
færi — að við fáum að halda
hunda okkar í friði og fara eftir
réttlátum reglum varðandi heil-
brigðiseftirlit þeirra og aðra um-
gengnissiði."
Þessir hringdu . . .
Það ætlaði að
líða yfir mig
Ragnheiður Sveinsdóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja:
„Mér þykir ákaflega gott að fá
mér kókó eða súkkulaði með
þeyttum rjóma. Ég hef farið á
ýmsa veitingastaði hér í miðbæn-
um og langaði til að vekja athygli
þína á því, hvað verðið er mismun-
andi á þessum stöðum. Einn bolli
af kókó kostar 12 krónur í Ing-
ólfsbrunni, í Nýja kökuhúsinu
kostar hann 20 krónur, 25 krónur í
Lækjarbrekku, á Hressingarskál-
anum 27 krónur og 30 krónur á
Torfunni, en þar fær fólk ábót,
sem það fær ekki á hinum stöðun-
um. Maður er svolítið undrandi á
þessum mikla verðmismun. Ég fór
inn á Hressingarskálann í gær
(fimmtudag í liðinni viku) og fékk
mér vöfflur með rjóma og te. Það
ætlaði að líða yfir mig, þegar
stúlkan kom með reikninginn, því
að þetta kostaði 56 krónur. Mér
finnst þetta ofsalegt verð.“
Þrástagaðist á
sömu ambögunni
VJ. hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: „Ég sá að í dálkin-
um Gætum tungunnar var fyrir
skömmu vakin athygli á þágu-
fallssýkinni. Vegna þess langar
mig til að rifja upp atburð sem er
mér minnisstæður og sýnir hvað
málveira þessi er útbreidd. Ég var
að hlusta á barnaguðsþjónustu í
sjónvarpinu. Ungi presturinn sem
talaði til barnanna, ósköp elsku-
Iegur maður, fallegur og góðlegur,
þrástagaðist á sömu ambögunni:
Okkur hlakkar til að verða stór,
okkur hlakkar til að eiga afmæli,
okkur hlakkar til að fermast, okk-
ur hlakkar til að fara í skóla
o.s.frv. Ekki einu sinni, heldur tíu
sinnum tönnlaðist hann á ambög-
unni frammi fyrir þjóðinni. Ég get
ekki sagt þér, hvað ég vorkenndi
manninum. Ég hef oftar tekið eft-
ir þessu hjá háskólamenntuðu
fólki, jafnvel með fin próf, að það
kann ekki að umgangast móður-
mál sitt, lærir það jafnvel aldrei,
ef það hefur ekki lærst í heima-
húsum. Ég hef aldrei heyrt eins
hreint og fallegt mál eins og hjá
norðlenskum bónda sem ég kynnt-
ist einu sinni á ferð fyrir norðan."
Það vildi ég
Dr. átján hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: „Það vildi ég að
einhver góð vera vildi koma því til
leiðar, að maður fengi að heyra á
nýjan leik þessa yndislegu og
ómþýðu rödd hennar Jóhönnu
Möller í Orði kvöldsins í útvarp-
inu.
Ofnæmiseinkennin hurfu með öllu
6863—8569 skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Ég er í hópi þeirra óheppnu að-
ila sem þjáðst hafa af ofnæmi í
slímhúð (augum og nefi) og hef
lengi reynt að fá bót þessara
meina hjá læknum, en án árang-
urs.
Að lokum var ég svo heppinn að
komast yfir bók á dönsku sem ber
heitið Kend din kost (Know your
Nutrition), eftir bandarískan rit-
höfund, Lindu Clark. í þessari bók
er lýst hvernig stórir skammtar
vítamína hafa læknað ýmsa kvilla,
sem hrjá okkur nútímafólkið.
Einnig er bent á vöntun næringar-
efna í fæðu okkar og aukinni þörf
líkamans fyrir þau vegna mengun-
arþátta (skordýraeiturs, kvikasilf-
urs o.m.fl.). Meðal annars var því
haldið fram í bókinni, að slímhúð-
arvandamál leystust oft með
stórri inntöku á A-vítamíni. Var
þar talað um inntöku á
50.000—100.00 IU (alþjóðaein-
ingar) á dag (þ.e. margfaldan
venjulegan dagskammt).
Ég þorði ekki að taka svo stóran
skammt, en tók 30.000 IU á dag.
Og viti menn: Eftir u.þ.b. tveggja
vikna inntöku hurfu ofnæmisein-
kennin með öllu.
Nú eru liðnir fjórir mánuðir og
ég er laus við öll ofnæmiseinkenni,
svo framarlega sem ég tek inn
15.000 IU á dag. Með þeirri von að
þetta geti hjálpað fleirum þakka
ég fyrir birtinguna."