Morgunblaðið - 30.10.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. OKTÓBER 1982
+
Faöir minn,
MAGNÚS GUOMUNDSSON
múrari,
Reynimel 66,
andaóist i öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10, þann 23. októ-
ber. Útförin fer fram frá Fossvogskirkiu, þriöjudaginn 2. nóvember
kl. 3.00.
Siguróur Karl Magnúason.
Frænka mín,
RANNVEIG SIGFÚSDÓTTIR,
Ellíheimilinu Grund,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, mánudaginn 1. nóvember kl.
15.00.
Ingibjörg Siguröardóttir.
Viö þökkum auösýnda samúö viö andlát
GUÐMUNDAR P. GUOMUNDSSONAR,
Austurbrún 4.
Anna og Unnsteinn Beck.
Steinar og Jósíana Magnúsdóttir,
Bragi og Sigrföur Jóhannesdóttir,
Guórún og Jakob Kristjánsson.
Innilegar þakkir fyrir auösynda samúö og hluttekningu viö fráfall
og útför tengdamóöur minnar og ömmu,
HÓLMFRÍDAR ODDSDÓTTUR.
Barónsstfg 33.
Ragnhildur Árnadóttir,
Oddur Garöarsson.
Þökkum samúö og hluttekningu viö fráfall og jaröarför,
GUÐJÓNS JÓNSSONAR,
Vík f Mýrdal.
Snjófrföur Jónsdóttir
og vandamenn.
+
Þökkum af alhug auösynda samúö og vinarhug viö andtát og
jaröarför
KARLS NIKULÁSSONAR,
bónda,
G unnlaugsst ööum.
Anna Björg Siguröardóttir,
Guörún M. Karlsdóttir, Traustí Gunnarsson,
Pálfna I. Karlsdóttir, Jón Gunnlaugsson,
Siguröur Karlsson, Marfa K. Pátursdóttfr,
Valgeröur M. Karisdóttir, Einar Jónsson,
Finnur Karlsson, Rannveig Árnadóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hluttekningu viö fráfall
og jaröarför konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
ÖNNU SIGRÚNAR JÓNSOÓTTUR,
Hátúni 10B.
Sérstakar þakkir færum viö læknum og hjúkrunarfólki öldrunar-
deíldar Hátúni 10B.
Kristinn Jóhannesson,
Elín Kristinsdóttir, Hreinn S. Halldórsson,
Jón Kristinsson, Guörún Hjaltadóttir,
Anna Kristín Hreinsdóttir,
Halldóra Hreinsdóttir,
Helga Jónsdóttir,
Lúövík Hjalti Jónsson,
Krístinn Rúnar Jónsson.
Fyrirtæki okkar veröa
lokuð
mánudaginn 1. nóvember til kl. 13.00 vegna jarðarfarar
HARÐAR ÁSGEIRSSONAR.
Gunnar Ásgeirsson hf.
Veltir hf.
Kara Briem
- Minningarorö
Fædd 1. apríl 1900
Dáin 18. október 1982
Kara Briem var fædd í Reykja-
vík 1. apríl 1900. Foreldrar hennar
voru Guðrún ísleifsdóttir og Sig-
urður Briem póstmálastjóri. Guð-
rún var dóttir sr. ísleifs Gíslason-
ar í Arnarbæli og Karitasar
Markúsdóttur prests Jónssonar í
Odda á Rangárvöllum, en móðir
Karitasar, Ingibjörg, var systir
Gríms Thomsen. Foreldrar Sig-
urðar voru Ingibjörg Eiríksdóttir
Sverrissonar sýslumanns Rang-
æinga, og Eggert Ólafur Briem
sýslumaður í Eyjafjarðarsýslu og
síðar Skagafjarðarsýslu. Ættir
Köru eru þjóðkunnar, að henni
stóðu sterkir stofnar, er áttu djúp-
ar rætur í íslensku þjóðlífi.
Guðrún og Sigurður Briem áttu
7 börn, og var Kara þeirra elst.
Eitt dó í bernsku, en 6 komust til
fullorðinsára. Þau voru Kara,
Gunnlaugur, Ása, ísleifur, Sigrún
og Tryggvi. Kara ólst upp I
Reykjavík á miklu menningar-
heimili foreldra sinna. Hún gekk í
Kvennaskólann í Reykjavík á ár-
unum 1915—1917, fór síðan til
Bretlands og dvaldist þar um tíma
við nám og störf og ferðaðist þar
allmikið um. Píanóleik lærði hún á
þessum árum og hafði alla tíð yndi
af fagurri hljómlist.
Hinn 31. október 1925 gengu þau
í hjónaband, Kara og Helgi Skúla-
son, er þá var fyrir nokkru orðinn
sérfræðingur í augnsjúkdómum,
einn af þeim fyrstu hér á landi.
Helgi er fæddur í Odda á Rang-
árvöllum, sonur Skúla prófasts
Skúlasonar og Sigríðar Helgadótt-
ur lektors Hálfdánarsonar. Fyrstu
búskaparár sín bjuggu þau Kara
og Helgi í Reykjavík, en haustið
1927 fluttust þau til Akureyrar og
bjuggu þar til haustsins 1970. Öll
þessi ár, að fáum eða nokkrum síð-
ustu árunum undanskildum, var
Helgi Skúlason eini augnlæknir-
inn á landinu með búsetu utan
Reykjavíkur. Hann fór á hverju
ári lækningaferðir um Norðurland
og víðar. Kara fór stundum með
honum í þessi ferðalög og aðstoð-
aði hann á ýmsan hátt.
Fyrstu árin á Akureyri bjuggu
þau Kara og Helgi í miðbænum,
sem svo er kallaður, en fljótlega
byggðu þau hús á Syðribrekkunni,
að Möðruvallastræti 2. Þau eign-
uðust 3 börn, eina stúlku og tvo
drengi. Elstur þeirra var Skúli.
Hann var læknir, starfaði um
skeið í Kleppsspítalanum, en síðar
í Umeá í Svíþjóð. Skúli andaðist
Minning:
Osk Jenný Jóhannes-
dóttir Kirkjuhvammi
Fædd 12. febrúar 1908
Dáin 22. október 1982
Föðursystir mín, Ósk Jenný Jó-
hannesdóttir er látin. Hún lést í
umferðarslysi síðastliðinn föstu-
dag á leið úr vinnu sinni. Hún var
þá 74 ára gömul. Hún vann hörð-
um höndum erfiðisvinnu alla ævi.
Og eins og slíkra var siður áskotn-
aðist henni lítið fé um dagana, en
eignaðist þeim mun meira af þeim
auði, sem blessaður er í Fjallræð-
unni.
Ósk Jenný Jóhannesdóttir
fæddist 12. febrúar 1908 í Kirkju-
hvammi í Vestur-Húnavatnssýslu,
dóttir hjónanna Ingibjargar Sig-
urðardóttur og Jóhannesar Egg-
ertssonar bónda í Kirkjuhvammi.
Þau fluttu síðan niður á
Hvammstanga.
Afi Jennýjar, Eggert Jónsson á
Ánastöðum, varð þjóðfrægur mað-
ur fyrir stórmannlegar gjafir sín-
ar. Frostaveturinn 1882 voru mörg
heimili bjargarlítil. Þá rak þrjátíu
og tvo hvali á Ánastöðum. Nær
allan þennan feng gaf Eggert
mönnum sem komu að Ánastöðum
hvaðanæva af landinu. Eggert
Jónsson var í hópi sextán systkina
sem kennd voru við Syðsta-
Hvamm. Afkomendur þeirra eru
margir og er þá víða að finna, þótt
ekki verði þær ættir raktar hér.
Systkini Jennýjar voru níu, en
þau eru nú öll látin, nema systir
hennar Margrét Jóhannesdóttir,
sem nú er búsett í Þorlákshöfn.
Það var alltaf mikil vinátta með
þeim systrum, og eftir að þær gift-
ust bjuggu þær saman með fjöl-
skyldum sínum í húsi ömmu
minnar á Hvammstanga. Þar bjó
þá eini bróðir þeirra, Jóhannes
Davíðsson. Ég átti því láni að
fagna að búa í þessu sama húsi
þau tvö sumur sem ég var á
Hvammstanga. Það var á námsár-
um mínum í MR. Ég hef ævinlega
minnst með þakklæti þessara
glöðu sumardaga og þeirrar eðlis-
lægu alúðar sem ríkti hjá þessari
stórfjölskyldu.
Jenný giftist á Hvammstanga
Inga Ólafi Guðmundssyni. Hann
var verslunarmaður, vel viti bor-
inn og góðgjam. Þau fluttust til
Reykjavíkur árið 1950. Amma
mín, Ingibjörg, fluttist til þeirra
tveimur árum síðar. Þau bjuggu
öll í Reykjavík til æviloka. Ólafur
lést árið 1966. Ósk Jenný Jóhann-
esdóttir eignaðist tvö börn, Ingi-
björgu Hólm Vigfúsdóttur og
Guðmund Snævar Ólafsson. Ingi-
björg Hólm býr nú á Sauðárkróki.
Hún giftist Eiði Brynjari Sig-
tryggssyni, en missti mann sinn
árið 1970. Börn hennar eru fjögur:
Ásta Málfríður, Jóhannes Eggert,
Jenný Inga og Ágúst Brynjar.
Guðmundur á þrjú börn: Guðnýju
Ingibjörgu og Katrínu Ósk, sem
hann átti með fyrri konu sinni,
Jónínu Valgarðsdóttur. Með seinni
konu sinni Sigrúnu Sigurðardótt-
ur á hann eina dóttur, Berglind
Ósk.
Þessum börnum sínum og
barnabörnum helgaði Jenný heitin
líf sitt. Gagnvart þeim öllum ást-
vinum var hún hjálpfús svo að af
bar. Hún var ævinlega fyrst til að
rétta fram hjálparhönd þegar ein-
hver í fjölskyldunni var veikur eða
þurfti á aðstoð að halda. Hún sáði
alls staðar meðal fólks fræi vin-
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
þar árið 1973, ókvæntur og barn-
laus. Næstelstur er Sigurður, há-
skólakennari við MIT í Boston í
Bandaríkjunum. Sigurður er löngu
þekktur stærðfræðingur, hefir
haldið fjölda fyrirlestra í háskól-
um víða um heim og skrifað
merkar bækur um þau efni. Hann
er kvæntur bandarískri konu,
Artie, og eiga þau tvö börn. Yngst
er Sigríður, meinatæknir í Borg-
arspítalanum í Reykjavík. Hún er
gift Páli Sigurðssyni, meinatækni,
og eiga þau þrjú börn.
Börn Köru og Helga voru af-
bragðs námsfólk, sem þau og áttu
kyn til. Öll luku þau stúdentsprófi
frá Menntaskólanum á Akureyri.
Er Siguirður stundaði nám við
Hafnarháskóla, voru honum veitt
áttu og hlýju. Öll framkoma henn-
ar mótaðist af glaðlegu og elsku-
legu viðmóti. Þannig kom þessi
föðursystir mín mér ævinlega
fyrir sjónir. Við leituðum öll til
hennar og öllum hafði hún eitt-
hvað að gefa. Störf hinna hógværu
sem vinna öll verk sín í kyrrþey
eru sjaldnast metin eins og vert
væri, en ég hygg þó að Jenný heit-
in hafi uppskorið ríkulega ástúð
vina sinna.
Ég get ekki neitað því að mér
verður oftar en áður hugsað til
hinna mörgu samferðamanna sem
hverfa úr hópnum. Samt eru þeir
áfram með okkur með vissum
hætti. Nú þegar leiðir skiljast og
ég kveð föðursystur mína Ósk
Jennýju Jóhannesdóttur hinstu
kveðju er mér þakklæti efst í
huga, þakklæti fyrir vináttu henn-
ar, reisn og hjartahlýju. Ég vil
votta börnum hennar, barnabörn-
um og öllum ástvinum hennar,
okkar dýpstu samúð. Ég bið þess
að minningin um góða konu mildi
sársauka þeirra.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Gunnar Dal
„i'að verdur ei siglt fyrir Horgir
og söknuðinn enginn flýr,
er dagurinn deyr í vestri
og dimman í lofti býr.
Er sólríku sumri hallar
og syrtir og kólnar um haust,
aó eygja þá vetrarins ísa —
þaó er ekki sársaukalaust.“
(Böóvar frá llnífsdal.)
Það voru þungbærar fréttir sem
okkur bárust föstudaginn 22.
október.
Jenný amma var dáin, hún lést
af slysförum. Það hefur mikið ver-
ið rætt um bílslysin síðustu vikur,
en maður gerir sér ekki fullkom-