Morgunblaðið - 30.10.1982, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. OKTÓBER 1982
37
Leigjendasamtökin:
Styðja tillögu
um leigumiðstöð
gullverðlaun fyrir námsafrek, og
man ég, að okkur Akureyringum
þótti mikið tii þess koma.
Heimili þeirra Köru og Helga
kynntist ég fyrst eftir 1954, er við
Sigríður unnum báðar í Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri.
Upp úr því varð ég þar heimilis-
vinur, og með okkur Köru tókst
vinátta, er aldrei bar skugga á.
Það tók mig lengri tíma að kynn-
ast Helga, hann var meira af
„gamla skólanum". Eitt lítið atvik
langar mig til þess að nefna til
þess að sýna þann gamla tíma og
þá formfestu er honum fylgdi, þó
eru vart meira en 20 ár síðan þetta
gerðist. A þessum árum þúaði ég
Köru, en þéraði Helga, og var svo
búið að standa í nokkur ár. Eitt
sinn kom Helgi frá Reykjavík eftir
nokkurra vikna legu í Landspítal-
anum, og mér var boðið í kvöld-
kaffi. Eg var rétt komin inn úr
dyrunum, er Helgi bar fram glös
og kristallsflösku með sherrýi,
rétti mér og sagði: „Fröken Ingi-
björg, ég er búinn að vera í spítala
þar sem hver einasta stelpa þúaði
mig. En við erum búin að þekkjast
í mörg ár og þérumst enn. Má ég
bjóða yður dús?“ Svo lyfti hann
glasinu með „elegance", hneigði
sig og sagði: „Komdu sæl“. Svo var
sest og spjallað. Helgi var sjóður
af fróðleik, vel lesinn og stálminn-
ugur. Þau Kara og Helgi fluttust
til Reykjavíkur árið 1970 og ég ári
síðar. Þar urðum við nágrannar,
þau bjuggu á Ægissíðu, en ég á
Tómasarhaga, lág girðing á milli
húsa.
lega grein fyrir hve voðaleg þau
eru fyrr en manns nánustu verða
fyrir þeim.
Amma var að koma úr vinn-
unni, vinnunni sem var henni svo
mikils virði, enda hafði hún stund-
að hana samfellt í 32 ár. Oft var
amma búin að segja okkur að hún
vildi helst fá að vinna þangað til
kallið hennar kæmi, kallið sem við
öll verðum að hlíða, en kemur oft
svo snöggt.
Þetta lýsir ömmu kannski best.
Hún gat aldrei verið aðgerðalaus,
alltaf var hún að, alltaf á þönum,
gera þetta fyrir þennan og hitt
fyrir hinn.
Amma var því vön að hafa mik-
ið að gera, heimilið var stórt í
fyrri tíð og í ýmsu að snúast. Síð-
ustu árin hefur amma búið ein og
var það mikil breyting fyrir hana,
en hjá henni hefur alltaf verið
gestkvæmt og gladdi það hana
mjög.
Amma var alveg einstök heim
að sækja, hún var aidrei ánægðari
en þegar margir komu, enda var
hún þá á þönum til að vera nú
alveg viss um að allir fengju nóg.
Ekki var það ósjaldan sem hún
rétti að barnabörnunum eða lang-
ömmubörnunum epli eða ein-
hverju góðgæti í nestið þegar þau
fóru.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur. Amma var okkur
ástkær. Engan sem kynntist henni
furðar heldur á að hún væri vin-
sæl og nyti virðingar allra sem
hana þekktu. Hún laðaði alla að
sér með móðurlegri ástúð sinni.
Amma var ein af þeim fáu sem
vekja það besta hjá öðrum með
návist sinni. Ekkert óhreint eða
ljótt gat þrifist nærri henni.
Amma gat aldrei heyrt aðra deila,
það var henni svo mikils virði að
allir væru ánægðir, enda lagði hún
alltaf sitt af mörkum til að svo
mætti vera. Alltaf var hún tilbúin
til að gera allt sem hún gat til að
gleðja aðra, en oft fannst henni
það algjör óþarfi að aðrir væru að
snúast í kringum sig.
Amma var ein af þeim ömmum
sem svo oft hafa verið notaðar
sem fyrirmynd að sögupersónum í
barnasögum. Þessum ömmum sem
allir hafa lesið um en því miður
ekki allir hafa verið eins lánsamir
og við að eiga. Þessum ömmum
sem eiga ótakmarkaða þolinmæði,
ótakmarkaða fórnfýsi og síðast en
ekki síst ótakmarkaða ást.
Amma var athvarf okkar.
Við biðjum ömmu blessunar
Guðs í nýjum heimkynnum og
þökkum henni allt sem hún gerði
fyrir okkur og vonandi kenndi.
Barnabörn
Kara Briem var höfðingi, ein
þeirra hefðarkvenna er settu svip
á bæinn. Hún var höfðingi í lund,
höfðingi í framgöngu, höfðingi
heim að sækja. Hún var glaðlynd
kona og með afbrigðum félags-
lynd, hafði frábæra frásagnargáfu
og gat sagt svo frá smáatvikum,
að þau urðu að skemmtilegri sögu.
Skopskyn hafði hún gott og var
gædd þeim óvenjulega hæfileika
að geta gert grín að sjálfri sér og
sínum mistökum eða glappaskot-
um. Hún hafði rífandi áhuga á
stjórnmálum, og fór fátt fram hjá
henni er gerðist á stjórnmálasvið-
inu. Oft sagði ég við Köru, að hefði
hún verið karlmaður, væri hún
löngu komin á þing.
Á Akureyri starfaði Kara í
Kvenfélaginu Framtíðinni og
Kvenfélagi Akureyrarkirkju. Á
sínum yngri árum fékkst hún svo-
lítið við að knippla og orkera, og
til eru fagrir munir er bera hand-
bragði hennar gott vitni. Áður en
kvennaskólar urðu eins margir og
síðar varð, kepptust ungar stúlkur
um að komast í vist til hennar til
þess að læra af henni hannyrðir
og hússtjórn. Þrátt fyrir alla
þessa kosti Köru vinkonu minnar
þá held ég, að það, sem ég dáði
hvað mest í fari hennar, hafi verið
hin ómælda lífsorka og bjartsýni
— hæfileikinn til þess að sigra.
Margt áfallið fékk Kara og marga
raun varð hún að standa af sér.
Öll hennar systkini fóru á undan
henni héðan úr heimi, og son sinn
missti hún á besta aldri. Sjúk-
dómslegur hennar voru margar,
og stundum sagði hún, sársjúk en
brosandi: „Ingibjörg mín, vertu al-
veg óhrædd, ég hef níu líf eins og
kötturinn". Svona var Kara. Þegar
maður kom til hennar inn í
sjúkrastofu til þéss að dreifa
áhyggjum eða kvíða, var það
Kara, sem hélt uppi samræðum
með gamanyrði á vörum.
Kara og Helgi voru vinföst og
trygglynd. Oft var glatt á hjalla á
heimili þeirra, og oft var gripið í
spil. Bæði voru þau prýðilegir
bridgespilarar. En lífið stendur
aldrei í stað, vinirnir smáhurfu af
vettvangi. Sigurður Guðmundsson
skólameistari, dr. Kristinn Guð-
mundsson og þeirra konur fluttust
til Reykjavíkur, og læknarnir Jó-
hann Þorkelsson, Pétur Jónsson
og Guðmundur Karl Pétursson
fluttu yfir móðuna miklu. Eftir að
Kara og Helgi fluttust suður
haustið 1970 bjuggu þau alltaf á
Ægissíðu 60. Síðustu mánuðina
var Kara á Hrafnistu, og þar and-
aðist hún 18. október sl. Útför
hennar fór fram frá Dómkirkj-
unni nokkrum dögum síðar. Helgi
dvelst nú á Hrafnistu. Ég sendi
honum kveðju mína, svo og Sig-
urður vestur um haf og Sigríði og
hennar fjölskyldu. Það er alltaf
sárt að missa góðan vin, en gott að
eiga hlýjar minningar.
Blessuð sé minning Köru Briem.
Ingibjörg R. Magnúsdóttir
Fulltrúar Leigjendasamtakanna
hafa átt viðræður við húsnæöis-
fulltrúa Reykjavíkurborgar, Gunnar
Þorláksson, vegna framkominnar
tillögu Guðrúnar Jónsdóttur um
sameiginlega leigumiðstöð Keykja-
víkurborgar, Húseigendafélags
Keykjavíkurborgar og Leigjenda-
samtakanna, segir í fréttatilkynn-
ingu frá Leigjendasamlökunum.
Leigjendasamtökin lýsa sig
mjög fylgjandi framkominni til-
lögu, svo sem fram kom í viðræð-
um fulltrúa þeirra við húsnæðis-
fulltrúana og lýsa sig fús til að
taka þátt í samstarfi um rekstur
slikrar leigumiðstöðvar.
Borgarfulltrúum hlýtur öllum
að vera kunnugt hið geigvænlega
ástand sem ríkir í húsnæðismál-
um á höfuðborgarsvæðinu, ekki
síst yfirþyrmandi skortur á leigu-
húsnæði eins og fram hefur komið
í upplýsingum frá Leigjendasam-
tökunum og Félagsmálastofnun
Reykjavíkurborgar, en 900 manns
munu á skrá hjá þessum aðilum í
næsta vonlítilli bið eftir leigu-
húsnæði.
Framkomin tillaga Guðrúnar
Jónsdóttur eykur að vísu ekki
leiguhúsnæði í Reykjavíkurborg,
en kann þó að verða til þess að
betri heimtur verði á húsnæði og
það aðgengilegra. Ekki síður mun
þörfin fyrir leiguhúsnæði verða
ljósari ef þeir sem að húsnæði
leita eru skrásettir hjá einum og
sama aðilanum. Hlýtur það að
verða öllum til hagsbóta að hafa
sem aðgengilegastar og réttastar
upplýsingar. Síðast en ekki síst
mun leigumiðlun á vegum þessara
aðila verða bæði leigusölum og
leigutökum til hagræðis og örygg-
is.
Vegna alls þessa skorar stjórn
Leigjendasamtakanna á borgar-
ráð að samþykkja nú þegar fram-
komna tillögu Guðrúnar Jónsdótt-
ur um sameiginlega leigumiðstöð
áðurnefndra þriggja aðila hér í
Reykjavíkurborg, og hefja þegar
undirbúning að rekstri leigu-
miðstöðvarinnar.
afmælisfundur S.A.A.,
haldinn í Háskólabíói
laugardaginn 30. okt. 1982 kl. 14.00.

J. PIRR0
G. SMITH
ÚMAR
BRYNDlS
TT
Dagskrá
H0RNAFL0KKUR KÚPAV0GS
leikur létt lögfrá kl. 13-30.
Gunnar Thoroddsen forsætisráðherra: ávarp.
Signý Sæmundsdóttir: syngur við undirleik Guðríðar Steinunnar
Sigurðardóttur.
Björgólfur Guðmundsson: rekursögu S.Á.Á.
Ómar Ragnarsson: skemmtir
Pjetur Þ. Maack: hugleiðing
Ullen dullen doff: fer með gamanmál
Joseph Pirro: ávarp
Biskup lslands, hr. Pétur Sigurgeirsson: ávarp
Kynnir: Bryndís Schram.
EFTIR FUNDINN: AFMÆLISKAFFI HÓTEL SÖGU
spilað undir borðum — Sigfús Halldórsson og
Snœbjörg Snæbjarnardóttir. — Graham Smith.