Morgunblaðið - 09.11.1983, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 1983
43
Kæru Tama, Sússý, Sigga, Stína
og Bjarni, þungbær harmur er að
ykkur kveðinn. Ég og fjölskylda
mín vottum ykkur okkar innileg-
ustu samúð við fráfall ástkærs
eiginmanns og föður. Biðjum við
Guð að gefa ykkur styrk og hugg-
un á erfiðum tímum. Veit ég, að
söknuðurinn verður Bjarna einna
sárastur, enda var hann auga-
steinn föður síns. Eftirlifandi
móður hins látna, systkinum svo
og öðrum aðstandendum vottum
við sömuleiðis okkar innilegustu
samúð. Megi minningin um góðan
dreng varðveitast.
Guðmundur G. Haraldsson
Miðvikudaginn 9. nóvember
verður til grafar borinn Davíð
Bjarnason, bifreiðarstjóri og
framkvæmdastjóri Plastpökkunar
sf., en hann lést fyrir aldur fram
úr krabbameini eftir ótrúlega
langa baráttu við þann óvin árum
saman, hetjulega baráttu þar sem
hann sýndi slíkt þrek og æðruleysi
að með fádæmum er, gekk undir
uppskurði hvað eftir annað og lét
aldrei á sér heyra uppgjöf, þrek
hans og karlmennska mun þeim
seint úr minni líða er til þekktu.
Og fram á síðustu stundu gekk
hann að því sem hann hugsaði,
heimili og fyrirtækinu sínu, fyrir
bestu og að búa það undir það er
koma hlaut.
Ég kynntist Davíð fyrir alvöru
þegar leiðir okkar lágu saman á
Sendibílastöðinni er ég byrjaði að
vinna þar 1968. Þá var Davíð þar
fyrir og hafði verið þar í nokkur
ár. Mér varð strax ljóst að þar fór
eigi meðalmaður að verki er hann
var, ósérhlífinn og ákafinn að
koma sem mestu í verk leyndi sér
ekki og alltaf virtist hann hafa
nóg að starfa þó menn kvörtuðu
um atvinnuleysi. Hann virtist fara
eftir þeirri gullvægu kenningu að
skilja þannig við viðskiptavini
sína að þeir mættu koma aftur og
byggja þannig upp stoð undir
starfsemi sína, enda vann hann
árum saman hjá sömu fyrirtækj-
unum, svo sem Prentsmiðjunni
Odda, og var það ekki létt vinna að
flytja pappír og bækur allan dag-
inn. Að vísu vinnst manni eins og
Davíð léttara að bera þunga hluti
en þeim sem eru kraftminni, en þó
hefur vinnugleðin og ósérhlífnin
þar meira að segja og best sé að
saman fari.
Davíð hafði alla þessa kosti í
ríkum mæli enda var það ótrúlegt
sem hann afkastaði og aldrei
fannst honum að nóg væri að gert.
Davíð var góður félagsmaður sem
félagar hans gátu treyst í velferð-
armálum stöðvarinnar og félags-
málum stéttarinnar í heild. Hann
var varamaður minn í stjórn
Trausta, félagi sendibílstjóra, sem
fulltrúi Sendibílastöðvarinnar hf.
í 12 ár og sýndi það traust félaga
hans, enda skildi hann þörf félags-
ins og vildi veg þess sem bestan.
Davíð var hæglátur í viðmóti en
fastur fyrir og því traustur maður
og vinfastur og drengur góður og
er því stórt skarð ófyllt, þar sem
hann er horfinn úr röðum sendi-
bílstjóra.
Fyrir 5 árum stofnsetti hann
fyrirtækið Plastpökkun sf. sem
hann rak og fjölskylda hans. Það
er verksmiðja sem sér um pökkun
á blöðum og bókum og starfar með
góðum árangri. Síðustu kröftum
eyddi Davíð til að endurbæta og
fullgera húsið þeirra til að búa
fjölskyldu sinni gott heimili með
miklum myndarbrag eins og hans
var von.
Ég bið svo Davíð vin minn að
fyrirgefa þessa fátæklegu kveðju
frá mér og sendibílstjórunum,
gömlu félögum hans og stéttarfé-
laginu Trausta. Ég vil svo votta
konu hans og börnum og móður
hans og systkinum dýpstu samúð
og veit þau mega treysta því að
þetta sé ekki endanlegur skilnaður
heldur sé hann farinn á undan til
meiri starfa eins og hugurinn stóð
alltaf til.
Við hittumst heilir.
Sigurður Jónsson
Góður vinur minn, Davíð
Bjarnason framkvæmdastjóri, er
kvaddur burtu í blóma lífsins að-
eins 43 ára gamall, eftir að hafa
háð harða baráttu við sjúkdóm
sem að lokum bar hann ofurliði.
Ég kynntist Davíð fyrst þegar
hann fluttist frá Stykkishólmi til
Reykjavíkur og settist þar að með
sinni fjölskyldu. í Reykjavík starf-
aði hann fyrst við ýmis iðnaðar-
og þjónustufyrirtæki og hvarvetna
gat hann sér gott orð fyrir ósér-
hlífni í vinnu, enda traustur og
samviskusamur í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur, og var hann
mikils metinn og virtur af sínum
yfirmönnum. En Davíð var bæði
athafnasamur og stórhuga, hann
setti það mark að koma upp eigin
atvinnurekstri, hóf hann akstur á
sendibílastöð og kom þá fljótlega í
ljós að það voru mörg fyrirtæki og
stofnanir sem pöntuðu hann sér-
staklega til að aka fyrir sig, um-
svif hans í þessum rekstri urðu
það mikil að hann varð að bæta
við sig fleiri bílum til að geta
þjónað öllum þeim er vildu skipta
við hann. Sýnir þetta það traust
sem Davíð hafði hjá viðskipta-
mönnum sínum. Það eru um 4 ár
síðan Davíð hætti rekstri á sendi-
bílum og stofnsetti fyrirtækið
Plastpökkun. Þar sá hann fram á
ýmsa möguleika í framleiðslu úr
plasti og svo þjónustu við inn-
pökkun fyrir bókaútgefendur og
fleiri. Davíð hefur ásamt sinni
fjölskyldu byggt upp þetta fyrir-
t
Innilegar þakkir til þeirra er sýndu okkur samúð og vlnarhug við
andlát og útför móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og mágkonu,
ÖNNU KRISTINSDÓTTUR,
Gunnarasundi 8, Hafnarfiröi.
Steíney Ketilsdóttir,
Kristinn Ketilsson, Helga Helgadóttir,
Vigdls Ketilsdóttir, Halldór Halldórsson
og barnabörn,
Gfslína Ssamundsdóttir, Elin Sssmundsdóttir.
Lokaö
eftir hádegi í dag miðvikudag 9. nóv. vegna jarðarfarar
DAVÍÐS BJARNASONAR.
Gúmmíbátaþjónustan,
Eyjaslóö 9, Órfirisey.
Lokað
í dag miövikudaginn 9. nóvember vegna útfarar
DAVÍÐS BJARNASONAR,
framkvæmdastjóra.
Plastlökkun sf.,
Eyjaslóð 9.
tæki með mikilli vinnu og útsjón-
arsemi svo aðdáunarvert er. Það
er ekki bugaður né kjarklaus mað-
ur sem síðustu mánuði sárþjáður
ræðir um framtíðaráætlanir sinar
milli þess sem hann liggur á
sjúkrahúsi, en það gerði Davíð og
bar hann sig ávallt vel. Það var
bæði fróðlegt að hlusta á og ræða
við Davíð um efnahagsmálin,
vandamál iðnaðarins og fleiri
stórmál sem snertir okkur öll, en
með þessu fylgdist hann vel og
hafði ákveðnar skoðanir á þessum
málum. Margar góðar minningar
koma í huga minn þegar ég lít til
baka. Þar sem konur okkar eru frá
Færeyjum og þekkjast vel höfum
við ferðast og dvalið samtímis í
Færeyjum tvisvar sinnum og hafa
það verið okkur eftirminnilegir
tímar, því í Færeyjum þótti okkur
báðum gott að vera.
Ekki er það ætlun mín að rekja
ættir Davíðs, heldur að þakka
honum góð kynni og ánægjulegar
samverustundir á liðnum árum.
Með Davíð Bjarnasyni er fallinn
frá góður drengur. Ég og konan
mín sendum Tömu, börnum jæirra
og öðrum ættingjum okkar dýpstu
samúðark veðj ur.
Trausti Jóhannsson
Langt til veggja heiðið hátt
hugann eggja brðttu sporin.
Sumum veitist sú gæfa á lífs-
leiðinni, að kynnast mönnum sem
vekja sanna aðdáun, aðdáun sem
lifir með þeim alla tíð.
Kynni okkar voru ósköp venju-
leg. Rétt eins og maður hitti
mann, en mér varð ljóst á samri
stundu, að þar fór óvenjulegur
maður. Geislandi af hreysti og
glettni, en samt sterkur andvari
alvöru yfir allri hans athöfn og
orði. Mér fannst alltaf eins og í
þessum manni byggi ofurkraftur,
sannur og einlægur.
Þetta kom líka fram undir það
síðasta. Einhver mannskæðasti
vígamaður Dauðans sótti linnu-
iaust að honum í mörg ár. Sú hríð
var bæði löng og hörð og að sama
skapi ójöfn. Vörnin var vösk, en
enginn má sköpum renna.
Við hittumst nokkrum sinnum í
hléum og ég dáðist að jafnvægi og
sálarstyrk þessa manns. Hann
gekk þess aldrei dulinn að hverju
stefndi. Einmitt á slíku augnabliki
bar fundum okkar saman. Við vor-
um að skoða húsnæði sem ég var
nýfluttur í. Honum leizt vel á
staðinn fyrir mína hönd og hafði
orð á því, að ekki ætti að fara illa
um mig þarna. Nægt væri rýmið.
Sem svar við þessu hrutu fram á
varir mér ofanritaðar ljóðlínur
Stefáns frá Hvítadal. Yfir svip
Davíðs færðist fjarrænt blik um
leið og hann lauk vísunni.
Hefði ég tveggja manna mátt
myndi ég leggjast út á vorin.
Já, sagði hann. Ja, þú segir
nokkuð.
Með þeim orðum kvöddumst við.
Ég votta eftirlifandi eiginkonu
hans og bömum samhryggð mína
í minningu um góðan dreng.
Jóhann Þórir
Heimsókn
í Fíladelfíu
FIMMTUDAGINN 10. nóvember
er væntanlegur til landsins Bertil
Olingdahl frá Gautaborg í Svíþjóð.
I heimalandi sínu og víðar er
Bertil Olingdahl, mjög kunnur
maður, sem kennari í Guðs orði,
predikari og forstöðumaður í
næststærsta Hvítasunnusöfnuði
í álfunni, sem telur milli 4 og 5
þúsundir meðlima, Smyrna-
kirkjunni í Gautaborg. Nokkrir
fslendingar eru í þeim söfnuði.
Bertil Olingdahl stendur á
sextugu og er fullur starfsorku.
Um mörg ár hafa verið lögð drög
að því, að fá hann til íslands. Því
miður hefir það ekki tekist fyrr
en nú. Dvöl hans verður stutt,
aðeins yfir helgina ll.ll.-13.il.
Þegar sama kvöldið sem hann
kemur til landsins, mun hann
tala í Fíladelfíu, fimmtudags-
kvöld kl. 20.30.
Föstudag 11. nóvember munu
verða tvær guðsþjónustur kl.
17.00 og kl. 20.30.
Guðsþjónusta verður í Völvu-
felli 11, laugardag kl. 16.00 og
svo í Fíladelfíu um kvöldið kl.
20.30.
Sunnudag 13. nóvember mun
verða heimsókn til Keflavíkur og
talar Bertil Olingdahl í Fíla-
delfíu, Hafnargötu 84, Keflavfk
kl.14.00. Eins og kunnugt er þá
Bertil Olingdahl
byggði Eric Ericson trúboði, það
hús, en hann var lengst af með-
limur í Smyrnakirkjunni í
Gautaborg.
Síðasta guðsþjónustan verður
svo í Fíladelfíu, Hátúni 2, kl.
20.00 á sunnudagskvöld. Kór
kirkjunnar mun taka þátt í
guðsþjónustunum. Samkomu-
stjóri verður Sam Glad. Túlkur
verður Einar J. Gíslason.
Fólk er hvatt til að nota þessi
tækifæri til uppbyggingar og
blessunar.
Einar J. Gíslason.
Börn á sjúkrahúsum
Leiðbeiningar fyrir foreldra
BÓKAÚTGÁFAN Örn og örlygur
hefur gefið út bókina Leiðbeiningar
fyrir foreldra sem eiga börn á
sjúkrahúsum að frumkvæði Nor-
ræna félagsins um þarfir sjúkra
barna. Höfundur bókarinnar er
sjúkraiðjuþjálfarinn Lise Giodesen
en þýðingu annaðist Valgerður
Hannesdóttir. Bókin kom út á fyrsta
degi þinghalds Norræna félagsins
um þarfir sjúkra barna, sera haldið
var hér á landi í síðustu viku, en
þingið sóttu fulltrúar af öllum Norð-
urlöndunum.
Helga Hannesdóttir læknir á
Barnageðdeild Landspítalans og
Halldór Hansen yfirlæknir Barna-
deildar Heilsuverndarstöðvar
Reykjavíkur rita inngang bókar-
innar og komast m.a. svo að orði:
„Það getur verið óhjákvæmilegt
að leggja barn inn á sjúkrahús, ef
ekki er hægt að veita því nauð-
synlega læknisþjónustu á annan
hátt. Og víst er það, að mörg börn
fá bót meina sinna á sjúkrahús-
um. Engu að síður er talið, að nær
helmingur þeirra barna, sem
Ingólfur Sigurðs-
— Minning
son
Fyrir skömmu lést í borginni í
sjúkrahúsi Ingólfur Sigurðsson er
starfaði fyrrum á vegum Sfma-
stofnunarinnar hér og vfðar.
Langvarandi sjúkleiki, sem ekki
fannst bót á, varð orsök þess að
Ingólfur var sjúklingur mörg sfð-
ustu árin, enda munu veikindi
hans einnig hafa verið af völdum
slyss i æsku.
Fæddur var hann 27. janúar
1913 í Reykjavík og bjó hann með
Guðbjörgu Bjarnadóttur móður
sinni inni í Höfðaborg sfðast, uns
hún lést í hárri elli árið 1968. Sig-
urð, föður Ingólfs, þekkti ég ekki.
Mun hann dvelja erlendis ef hann
er ofar moldu. Kjörfaðir Ingólfs
var Magnús Magnússon, vélstjóri,
sem látinn er fyrir mörgum árum.
Þrátt fyrir ýmsan andbyr á
lífsleiðinni var Ingólfur oft glaður
og reifur og sá björtu hliðarnar á
tilverunni, þótt ekki væri auður í
garði hjá þeim mæðginum var
þeim óblandin ánægja, ef gestir
komu á heimili þeirra og stóð þá
ekki á veitingum. Þótt Guðbjörg
væri lengi rúmföst sfðustu árin
hélt hún heimilinu í góðu horfi og
var það undravert eins og heilsu
hennar var löngum háttað. Frá
æskuárum okkar Ingólfs á ég góð-
ar minningar og af þeim sökum
hefi ég fest á blað þessar línur, því
í dag, miðvikudag, er hann jarð-
settur í kirkjugarðinum f Fossvogi
við hliðina á móður sinni, sem
hann var jafn samrýndur í lífinu
og raun bar vitni.
Ragnar Benediktsson
dvelja á sjúkrahúsum, fái meiri
eða minni eftirköst, sem haft geta
miður heppileg áhrif á þroska
barnanna i framtfðinni og þá jafn-
vel langvarandi. Þýðing þessarar
bókar á íslensku er þvf bæði for-
eldrum, börnum og starfsfólki
sjúkrahúsa kærkomin vegna þess,
að hún veitir þeim upplýsingar,
fræðslu og leiðbeiningar um þau
skaðlegu áhrif, sem veikindi og
sjúkrahúsdvöl geta haft í för með
sér.“
Bókin Börn á sjúkrahúsum er
sett og prentuð í prentstofu G.
Benediktssonar en bundin hjá
Arnarfelli hf.
(ílr rrétUtilkynninjju }
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í sfðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.