Morgunblaðið - 02.08.1984, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. ÁGÚST 1984
45
Góð byrjun en
botninn vantar
Hljóm
(322351
Siguröur Sverrisson
HLH-flokkurinn
í rokkbuxum og strigaskóm
Steinar
Þá eru þeir mættir á ný eftir
nokkurra ára hlé, þremenn-
ingarnir Björgvin Halldórsson,
Þórhallur og Haraldur Sigurðs-
son í HLH-flokknum. Það verð
ég að segja, að þessi atlaga
þeirra að sjötta áratugnum
finnst mér mun meira sannfær-
andi en sú fyrri — kannski er
maður bara orðinn svona gam-
all. Svo mikið er víst, að þessi
plata á eftir að njóta mikilla
vinsælda hérlendis þótt mér
finnist „væmnu" lögin allt of
mörg og áberandi.
Platan fer annars mjög vel af
stað. Trausti Bergsson í gervi
minksins (Wolfman Jack?)
stendur sig eins og hetja áður en
bestu lög plötunnar koma hvert
á fætur öðru. Fyrst er það Vertu
ekki að plata mig eftir Björgvin
og síðan Með Haley-lokk (og
augað i pung), einnig eftir
Björgvin. A eftir fylgir hrotta-
lega væmið lag áður en tvö nokk-
uð hress lög mæta til leiks. Það
síðara, Tjúttað í hlöðunni, er
með ósvikinni sveiflu þótt inntak
lagsins sé príl upp og niður
tónstigann. Tvö siðustu lög plöt-
unnar eru lítt athyglisverð.
Síðari hliðin byrjar afleitlega.
Bæði lögin hans Ladda máttlaus
og á milli þeirra er Venus eftir
þá Greenfield og Neil Sedaka.
Heldur ekki beysið að minu viti.
Hamingjulagið á vafalítið eftir
að gera það gott í óskalagaþátt-
unum enda texti þess beinlínis
saminn með slíkt fyrir augum.
Söngur Haralds í þessu lagi þó
undarlega áreynslumikill og
beinlínis leiðinlegur. Gamall
slagari, Angelina, fylgir á eftir
og gerir lítt til að bæta B-hlið-
ina. Sama gildir um Æskuást
Ladda. Það er aðeins í lokalagi
plötunnar, sem reyndar er eftir
Björgvin, að platan nær aftur
fyrri „standard" í laginu Vöru-
bílstjórablús. Það, sem og svo
nokkur önnur lög á plötunni,
sver sig þó ekkert sérstaklega í
ætt við sjötta áratuginn.
Þegar málin eru gerð upp eftir
að hafa hlustað á lögin 15 i nokk-
ur skipti er niðurstaðan sú, að
hér sé á ferðinni hinn ágætasti
afþreyingargripur, sem hefði þó
orðið enn sterkari ef fleiri lög
Björgvins, á borð við þau sem
halda plötunni uppi að mínu viti,
hefðu fengið að fljóta með. Laddi
sýnir því miður hér að hann er
vita staðnaður lagasmiður.
Tæknileg hlið plötunnar er í
mjög góðu lagi. Hljóðfæraleikur
óaðfinnanlegur, sömuleiðis upp-
taka og hljóðblöndun. Engir
fúskarar á ferðinni í þeim efn-
um. Gestir plötunnar, þau Sig-
ríður Beinteinsdóttir, Siggi
Johnnie og Erna Gunnarsdóttir,
skila sínum hlutverkum mjög
vel.
ÚTISAMKOMA
í Þjórsárdal
um verslunarmannahelgina
Discotekiö Stúdeó
Bara flokkurinn
HLH flokkurinn
Hljómsveitin Lótus
Hátíöarræöa
Kiza flokkurinn
Breikdans
Hljómleikar
Flugeldasýning
og fjöldinn allur af
öörum skemmtiatriöum
Dansaö á tveimur pöllum öll kvöldin kl. 21—03
Allir sem mættu í fyrra velkomnir og svo
auövitaö allir hinir sem bætast viö.
Sætaferðir frá BSÍ:
Föstudag kl. 16.00, 18.30 og 20.30.
Laugardag kl. 14.00 og 21.00.
Sunnudag kl. 21.00.
Til baka allar nætur kl. 03.00.
Verö inná hátíðarsvæöið 900.00 kr.
Sætaferðir aðra leiðina 200.00 kr.
Sóratakar sætaferðir í sundlaugina
í Þjórsárdal.
AUGLYSING
Bezt er að hafa sem flestar kokkahúfur og fcestar krónur
Skúli er
snillingur
Landsins bezta
veitingahús
ArnarhóU er bezta veitingahús
landsins. Á þvi leikur ekki hinn
minnsti vafi. Þar með er ég ekki aö
lasta mjög góða staði á borð við Holt
og GríUið á Sögu. En AmarhóU ber
einfaldlega höfuð og herðar yfir aðr-
ar matstofur. Meðan sumar aðrar
eru mjög góóar, þá er AmarhóU frá-
bær.
Gæfumuninn gerir, að Skúli
Hansen er snillingur i eldhúsinu.
Hann er dæmigerður fuUtrúi hinnar
nýju, frönsku línu i eldamennsku,
sem sigraði heiminn fyrir nokkrum
árum. Þar á ofan er hægt að treysta
staðnum. Þegar SkúU er ekki á vakt-
inni, heldur Guðmundur Guðmunds-
son uppi merkinu.
Ég minnist þess meö brosi, að
kunnur matreiðslumaður reiddist
einu sinni, þegar ég gagnrýndi stað
hans. Sagðist hann ekki hafa veriö á
vaktinni, þegar ég kom. Samt fengu
viðskiptavinir enga aðvörun um slíkt
og urðu að borga fullt verð. Ef fólk
vill ekki taka slíka áhættu, þegar þaö
fer út aö borða, er Amarhóll staður,
sem aldrei bregzt.
Amarhóll er meira en góður mat-
ur. En i þjónustu og umhverfi sker
staðurinn sig minna úr hópnum.
FaUegar veitingastofur og góð þjón-
usta eru sem betur fer algeng fyrir-
bæri hér á landi. Það er fyrst og
fremst matreiðslan, sem víðast bU-
ar. Nútíminn hefur þar ekki haldið
innreiðsina.
Meðal islenzkra matreiöslumanna
er útbreitt virðingarleysi fyrir hrá-
efnum, óhófsnotkun á frystikistum,
örbylgjuofnum, dósamat og stöðlun I
meðlæti, of langir eldunartímar,
óhófsnotkun á hveiti og salti, ofurást
á köldu borði og tormeltum djúp-
steikingum og ýmislegt annað tU-
finningaleysi fyrir matargerð sem
listgrein.
Engu sliku er til að dreifa í Amar-
hóli. Þar fá gestir hoUan, faUega upp
settan og frábærlega bragðgóðan
mat, sem fer einstaklega vel i maga.
Þegar viö bætist góð þjónusta i
faUegu umhverfi, fullkomnast um-
gerð veizlunnar.
I upphafi sættu innréttingar
Arnarhóls nokkurri gagnrýni. Sumt
hefur veríð lagað, tU dæmis meö
hljóðeinangrun í lofti og með gömlu
hljóöfærunum, sem nú hressa veggina.
Annað hefur vanizt, eins og flísamar
á neðanverðum veggjunum. SkU-
rúmið nýja hefur lánazt sæmUega,
mun betur en hliðstæðar tilfæringar í
Holti og Grilli.
Eftir stendur ósamræmið milli
hinna þriggja hluta staðarins, for-
drykkjastofunnar <tppi, matsalarins
niðri og kaffistofunnar inn af honum.
Ráöagerðir eru um að koma upp
bókasafnsstíl í kaffistofunni. Eg
held, að þaö geti oröiö tíl bóta.
Þjónustan i AmarhóU er fyrsta
flokks. StarfsUðið fylgist árvökulum
augum með þörfum gesta sinna, án
þess að vera aö ónáða þá að óþörfu.
Þetta er ágætt dæmi um, að skólun
og þjálfun á þessu sviði er á Islandi
betri en i flestum öðrum löndum,
sem ég þekki.
Landsmts ffúfústu
sóstr
En ætlunin var raunar aö skrifa
um það, sem fyrst og fremst greinir
Arnarhól frá öðrum stöðum, — mat-
inn. Eg hef að undanförnu verið svo
heppinn aö fá nokkur tækifæri tU aö
reyna að koma staðarmönnum á
óvart.
Heitt snigla-ragout með ferskum
rifsberjum, blaðlauk og ferskum
sveppum i kampavínssósu var
faUegur réttur og einkar bragð-
góður. HvUik tUbreytni og dásemd er
að finna ekki vott af hveiti i sósu.
Fersk grásleppuhrognakæfa með
spinatsósu var sérlega ljúf upp-
finning Guðmundar Guðmunds-
sonar, gott dæmi um, að Skúli er ekki
einn um hituna í AmarhóU.
SUungasúpa með kampavíni og
diU-rjóma var frábær súpa, vel
rjómuð og með votti af tómatakeim.
Reyksoðinn regnbogasUungur
meö hvítlauksspínatsósu og kartöflu-
gratíni hafði náð hinum ljúfa og létta
reykkeim, sem er aðal þessarar
matreiðslu. Með voru alfa-alfa
spirur og mddUega sýrðar gúrkur.
Gufusoðin smálúðuflök með
kampavíns-ostrusósu voru hæfUega
skammt soðin, borin fram með
röspuöu grænmeti og vægri tómata-
sósu.
Karrísteiktur smokkfiskur í
japanskri sakisósu var afar bragð-
góður, borinn fram með gulrótar-
ræmum og tvenns konar papríku.
Pönnusteiktur hörpuskelfiskur
með ferskum sveppum i estragon-
ostasósu var einstaklega meyr og
bragöljúfur, borinn fram með flisum
úr seljustönglum og alfa-alfa
spirum.
Pönnusteiktur karfi í paprikusósu
á hádegisseöli var mjög góður, bor-
inn fram með hrísgrjónum. Sósan
var létt og ljúf, eins og allar sósur
Skúla.
Gufusoðinn skötuselur i dillsósu á
hádegisseðli var litillega ofsoðinn og
þvi ekki eins meyr og hann hefði
veríð, ef tímasetning hefði veríð
nákvæm.
Meistara verk í
svartfugh'
Aliönd meö appelsínuhjúp var
sérlega bragðgóð og fallega húöuð.
Léttsteikt svartfuglsbrínga með
vínberjum og trönuberjasósu var
meistaraverk, svo léttsteikt, að
kjötið var allt rautt og meyrt.
Lambabuff með jurtakryddi og
blóðbergssósu og piparsteik með
rósavíns-negulsósu var hvort
tveggja fyrsta flokks matur.
Vanilluterta með karamellusósu og
valhnetukjömum var eins konar
búðingur, mjög skemmtilegur og
léttur eftirréttur.
Enn Iéttari var kampavíns- og
melónukraumísinn.
Vinlisti Amarhóls er i stQ við
annað. Þar er flest þeirra góðu vina,
sem fást í Ríkinu og sáralítiö af
ruslinu.
Miðjuverð forrétta er 330 krónur,
súpa 132 krónur, fiskrétta 375
krónur, kjötrétta 510 krónur og eftir-
rétta 140 krónur. Með kaffi á 60
krónur og hálfri vinflösku á 130 krón-
ur ætti þríggja rétta veizla aö kosta
1003 krónur á mann. Það er dýrt, en
ekki það dýrasta i borginni og ekki
dýrara en gæðin.
1 hádeginu er svo boðiö upp á súpu
og fimm aöalrétti. Miðjuverðið á þvi
tilboði er 275 krónur. Þar sem mat-
reiðsla þessara rétta er eins fin og
annarra, er þetta langbezta kosta-
boðið í veitingamennsku landsins.
Mig f urðar raunar, að ekki skuli vera
sneisafullt i hádeginu dag eftir dag.
Eru viðskiptahöldar landsins bragð-
laukadaufir?
Amarhóll er angi af París hér á
hjara veraldar.
Jóuas Krlstjánsson.