Morgunblaðið - 02.08.1984, Blaðsíða 48

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. ÁGÚST 1984
Þorbjörg Magnús-
dóttir — Minning
Fædd 26. nóvember 1914
Dáin 24. júlí 1984
í dag kveðjum við hrygg í huga
Þorbjörgu Magnúsdóttur, Böggu
eins og hún ævinlega kallaðist
meðal vina, sem eftir langa og
þunga sjúkdómslegu varð loks að
gefa sig fyrir sláttumanninum
mikla, sem svo marga og þunga
atlöguna hafði að henni gert. Kom
hann þar jafnan að vel vörðu húsi
þar sem ekki kvað við uppgjafar-
tón og mátti á hinstu stundu
sætta sig við skammvinnt vopna-
hlé, áður en Þorbjörg var öll.
Ekki má halda að ævi Böggu
hafi verið ein pfslarganga, þvert á
móti. Hún fékk þó ef til vill ríf-
legri skammt örðugleika að fást
við en margir. Ung fékk hún að
horfa eftir frumburði sinum 5
mánaða. Síðar með þrjú korna-
börn varð hún að skipta upp heim-
ili og kljást við lungnaberkla,
fyrst á Vífilsstöðum, síðar á Akur-
eyri og Kristnesi. Var hún þar
seinheppin, því einmitt um sama
leyti hafði komið fram nýtt
berklalyf, en vegna lítillar reynslu
af því þá, var ákveðið að leggja
hana f þá aðgerð sem helst þótti
til árangurs en sem samtfmis varð
heilsufarslegur fjötur hennar æ
síðan og hjálpaði við að koma
henni á kné. En óhrædd sem hún
var knúði hún á um stórar aðgerð-
ir á efri árum og kláraði sig vel af,
því Bagga var baráttukona bæði
fyrir sig en þó mest fyrir aðra.
Bagga fæddist í Þykkvabæ,
Rangárvallasýslu, 26. nóvember
1914, frumburður hjónanna önnu
Pétursdóttur og Magnúsar Stef-
ánssonar, ættstórt fólk og stolt.
1923, þá átta ára, fluttist hún með
foreldrum sínum að Vetleifsholti,
Ásahreppi, ásamt þremur yngri
systrum. Hópurinn óx og varð alls
8 börn, 7 systur með bróður næst-
yngstan. Þau Magnús og Ánna
brugðu búi og fluttust á mölina,
bjuggu lengst af á Sólvöllum,
Seltjarnarnesi, en eru bæði látin
nú. Systkini Böggu eru hinsvegar
öll á lífi og búsett á Reykjavík-
ursvæðinu og af þeim kominn
mikill kynstofn. Þau eru Una, Sig-
ríður, María, Þóra, Pálina, Jóhann
Kr. og Helga.
Ung fór Bagga f vist á vetrum,
sem þá var tftt, að afla launa, en
ævinlega heim í heyannir um
sumur og jólahald að vetri. Eftir
að til Reykjavíkur kom héldu
þrjár elstu systurnar lengi heimili
saman að Jófríðarstöðum við
Kaplaskjólsveg.
Það var á þeim árum sem Bagga
kynnist eftirlifandi eiginmanni
sínum, Gfsla Kristjánssyni þá sjó-
manni frá Hvallátrum, Rauða-
Fæddur 13. júlí 1978
Dáinn 29. júlí 1984
í dag kveðjum við litla frænda
okkar, R. Pál Ragnarsson, sem f
daglegu tali var kallaður Palli.
Palli litli varð ekki nema 6 ára,
en þrátt fyrir ungan aldur varð
hann fyrir því láni að bjarga lífi
lítils frænda síns í vor. Það er því
sárt til þess að hugsa að honum
hafi ekki verið ætlað lengra líf.
Hvf var þessi beður búinn,
barnið kæra þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sfn.
Þú ert blessuð hans i höndum,
hólpin sál með Ijóssins öndum.
(B. Halld.).
Elsku Hildur, Siggi, Páll og
Þóra og aðrir ættingjar, við send-
um ykkur okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum góðan Guð
að styrkja ykkur á þessari sorg-
arstund.
Ransí og Siggi
sandshreppi, og opinbera trúlofun
í mars 1949 og gifta sig siðan 15.
október sama ár. Bjuggu þau alla
ævi f Reykjavfk, m.a. á Skúlagöt-
unni í 9 ár, 8 ár í Álftamýri og
síðustu 13 árin að Keldulandi,
Fossvogi. Var sambúð þeirra góð,
svo ævinlega voru bæði nefnd í
umræðu. Bagga og Gfsli eignuðust
þrjú börn, sem öll hafa með þeirra
stuðningi og hvatningu komist til
góðs þroska. Þau eru doktor Gísli
Már Gfslason, dósent f Ifffræði, f.
18.2. 1950, hans kona Kristín Haf-
steinsdóttir meinatæknir; Hall-
dóra Gfsladóttir myndlistarkona,
f. 12.4. 1951, hennar maður Eirík-
ur Lindal, i doktorsnámi í sál-
fræði; og Ánna Gfsladóttir röntg-
enaðst.maður, f. 26.5.1952, hennar
maður Kjartan örn ólafsson
verksmiðjustjóri.
Eiga þau Bagga og Gfsli nú 7
barnabörn, þeim til óblandinnar
ánægju. Þegar Bagga fékk berkl-
ana með börnin lítil, hætti Gísli til
siós, og hóf störf við byggingu
Áburðarverksmiðju ríkisins og
gerðist sfðan vélgæslumaður þar,
er hún tók til starfa og hefur verið
þar síðan.
Voru þau mikið útivistarfólk.
Hafa þau æ síðan haldið heimili
með rausnarskap. Vegna veikinda
Böggu færðust hin þyngri störf
heimilisins yfir á Gísla, sem tók
því sem öðru með rósemd. Var þá
helst að honum þætti Bagga ætla
sér um of, þvf henni var ekki að
skapi að slá af.
Bagga var ættrækin með af-
brigðum og ættfróð. Ráðagóð var
hún og deildi með sér og var oft til
þeirra leitað. Bagga var málsvari
lftilmagnans og ófeimin að segja
skoðun sfna, reiðilaust. Var helst
að henni hitnaði í skapi ef þjóðmál
voru rædd, og sá oft þriðju víddina
á hlutunum.
Glaðvær var hún með eindæm-
um og kímni hennar slfk að maður
veltist um af hlátri, og hrókur fag-
naðar. Breyttist það í engu þrátt
fyrir erfiða sjúkdóma, svo ókunnir
hafa ekki greint að þar væri nokk-
uð að. Átti hún margt vina bæði
hér og erlendis, og átti það til að
skjóta skjólshúsi og fæða ókunna
erlenda stúdenta við Háskóla ís-
lands, sem á leið hennar urðu
auralitlir. Var slfkt gert svo að all-
ir héldu virðingu sinni og þyrftu
ekki að vera þiggjendur. Slík var
Bagga.
Hún átti líka góða að þar sem
voru eiginmaður hennar og börn,
sem studdu hana f einu og öllu.
Kjörkuð sem hún var, dreif hún
sig sl. haust nýkomin úr mjög
þungri sjúkdómslegu ásamt eig-
inmanni til Svíþjóðar að heim-
Hann gleymist aldrei sá voða-
dagur, 9. júlf, er fregnin kom að
Palli litli hefði dottið og slasast
illa. Né bílferðin til slysavarðstofu
og biðinni þar, svo kom úrskurður
læknisins, að hann myndi senni-
lega ekki lifa þetta af. Hann var
nýbúinn að vera hjá okkur þennan
dag og sitja f fanginu á ömmu.
Hann var að bíða eftir að fá að
koma aftur og vera nótt hjá afa og
ömmu, eins og svo oft áður, þegar
slysið varð. Guð einn veit hvernig
svona lagað getur skeð, við sem
eftir lifum fáum það ekki skilið.
Hann varð 6 ára 13. júni. 5 ára
afrekaði hann að bjarga frænda
sínum 2ja ára frá drukknun. ö,
það er svo tómt svo tómt nú, elsku
drengurinn okkar. Sólargeisli lífs
okkar. Því bið ég Guð að vernda og
leiða um Drottins dal okkar ást-
kæra dótturson.
Guð blessi ykkur og styrki í
ykkar miklu sorg, elsku dóttir
mín, Siggi minn, systkini, Ragnar
minn, og allan stóra ástvinahóp-
inn.
Starfsfólki gjörgæsludeildar
sækja dóttur sína og fjölskyldu f
Lundi. Sló hún hvergi af og naut
fararinnar. Um áramótin síðustu
kom enn ein sjúkdómslegan og svo
aftur nú í vor, sú sem til lykta
leiddi, og stóðu þá eiginmaður og
bðrn dag og nótt við rúm hennar.
Ávallt hélt Bagga þó heiðríkju
hugans. Þær stundir sem gáfust
milli stríða voru notaðar til að
spyrja um velferð ættingja. Var
þó augljóst að henni var það ekki
ljúft að verða að kyngja því að
þurfa að vera háð öndunarvél og
láta sjá sig svo hjálparlausa.
Við vinir Böggu, fjölskylda og
ættingjar, erum hrygg í dag.
Hrygg að sjá á bak svo góðum vini
og heilsteyptum. Við beygjum
okkur í auðsveipni fyrir hinum
stóra dómi almættisins, og erum
stolt yfir að hafa þekkt Böggu.
Sjálfum er mér ofarlega í minni,
lítill sveinn, sem fékk aufúsugest-
ur að banka á hjá Böggu frænku,
„Bagga kaffisopa" og syngja „Si
baba“. Bagga bar virðingu fyrir
börnum og kenndi að börn eru lfka
fólk.
Við sendum Gísla og fjölskyldu
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
árnum Böggu velfarnaðar á ferð
hennar yfir móðuna miklu.
Arnar Hauksson frændi
Látin er Þorbjörg Magnúsdótt-
ir. Mér fellur þungt að eiga ekki
eftir að sjá hana framar. Hún var
bæði glögg og góður mannþekkjari
og ætíð reiðubúin að setjast niður
og ræða málin. Hún fékk berkla á
besta aldri og var því hrifsuð burt
frá heimili sínu og börnum. Þetta
var henni erfið dvöl, ekki síst
vegna fjarverunnar frá fjölskyldu
sinni. Hún náði sér aldrei full-
komlega eftir þessa sjúkrahúss-
dvöl. Hún lét þó ekki þessa skertu
starfsorku draga úr þeim krafti er
hún notaði við að hvetja þá áfram
er áttu í erfiðleikum. Sér við hlið
hafði hún ætíð eiginmann sinn,
Gísla, sem ég dái mjög fyrir fyrir-
myndartrygglyndi og fórnfýsi.
Þau ráku saman heimili þar sem
hagur barnanna var alltaf fyrir
mestu. Um leið og ég kveð með
þessum fáu orðum flyt ég Gfsla og
börnum þeirra, Gísla Má, Hall-
dóru og önnu, mínar samúðar-
kveðjur.
Eiríkur Líndal
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
á bak við dimma dauðans nótt.
(Vald. Briem.)
í dag kveð ég Böggu mína eftir
langa og stranga sjúkralegu. Ég er
nýbúin að kveðja hana eftir heim-
sókn mina á sjúkrahúsið, en þessi
kveðja er öðruvísi.
Borgarspítalans þökkum við hlýju
og góða umönnun litla drengsins
okkar.
Amma og afi.
Þegar svo ungur drengur er
kallaður á brott, fer ekki hjá því
að við spyrjum okkur: „Af hverju
endilega hann?“. Þegar Guð tekur
frá okkur svo ungan og elskulegan
dreng sem Palli var hlýtur honum
að hafa verið ætlað annað og
Bagga var gift Gísla Kristjáns-
syni og eiga þau þrjú börn, Gfsla
Má, Halldóru og Önnu — en bara
fyrir það að við Anna urðum vin-
konur um 10 ára aldur varð ég svo
lánsöm að kynnast þessari sóma-
fjölskyldu, og hefur sú vinátta
haldist óslitin til dagsins í dag.
Minningar minar um Böggu eru
flestar tengdar okkur önnu þvf
hún var vinkona okkar beggja öll
okkar stelpu- og unglingsár og
gátum við því treyst henni fyrir
hugsunum okkar og gerðum f
trausti þess að það fór ekki lengra.
Hún átti það til að hlæja að okkur
og kalla okkur hinum ýmsu nöfn-
um sem vel áttu við okkur og þau
voru oftast ansi skondin, en hún
skammaði okkur báðar stundum
þegar henni fannst við eiga það
skilið. Bagga var að eðlisfari létt f
lund og gerði gaman að öllu og var
orðheppin mjög þegar hún vera
vildi, ekki breyttist það núna þrátt
fyrir hversu mikið veik hún var
orðin. Sjúkrahúslegan — á undan
þessari sfðustu — var henni og
hennar mikil og þung, en Bagga
komst heim og var þar f nokkra
mánuði. Var það hreint ótrúlegt
að sitja og spjalla í eldhúsinu hjá
önnu, heyra hana og sjá gera
gaman að sjálfri sér og sínum, já,
hún var sú sama þá og til síðasta
dags, hún hafði ekki áhyggjur af
sér — nei, hún hafði áhyggjur af
öllum öðrum, þannig var Bagga.
Ég á margar og góðar minn-
ingar af Böggu sem ég ætla ekki
að rekja hér en þar sem helgi
verslunarmanna er í nánd dettur
mér í hug góð ferð f Húsafellsskóg
með þeim hjónum Böggu og Gisla,
þegar við Anna vorum unglingar.
Elsku Gísli minn, Gilli, Dóra og
Anna mfn, ég og fjölskylda min
biðjum góðan Guð að vera með
ykkur og fjölskyldum ykkar f þess-
ari miklu sorg, en þetta er vegur-
inn sem bíður okkar allra — „ein-
hverntímann".
stærra hlutverk. En þrátt fyrir
það er sorgin mikil hjá þeim sem
eftir lifa.
Elsku Hildur og Siggi, við vilj-
um með þessum fáu orðum kveðja
lítinn frænda og biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
viðskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin strfð.
(V. Briem.)
Ásgerður og Viddi.
Það er stutt bilið á milli lffs og
dauða, — gleði og trega. Hann
Palli litli frændi okkar er dáinn.
Hann sem fyrir aðeins nokkrum
vikum bjargaði litla frænda sinum
honum Svani úr bæjarlæknum.
Mann skortir orð þegar svo
hörmulegt slys verður og okkur
veitist erfitt að skilja hvers vegna
Reinhold Páll Ragn-
arsson — Minning
Sérstakar samúðarkveðjur til
þín, elsku Eygló Björk, sem nú
sérð á eftir ömmu Böggu, en þið
voruð svo kærar og mikið saman.
Og þú aðeins 10 og 11 ára passaðir
ömmu Böggu á nóttunni þegar afi
var á næturvöktum, en nú veistu
að ömmu Böggu líður vel, nú er
hún engill hjá Guði og Hann pass-
ar hana núna.
Þótt við sjáumst oftar eigi
undir sól, er skfn oss hér,
á þeim mikla dýrðardegi,
Drottins aftur finnumst vér.
(Sálmur.)
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég Böggu mína. Blessuð sé
minning hennar.
Ásta
£g er hjá þér, ó Guö, sem bam hjá blfðrí móður
sem lftill fugl á mjúkrí mosasæng.
Ég er hjá þér, ó Guð, já þú ert hér, ó Guð
og nóttin nálgast óðum.
Ef þú ert hér, þá sef ég sætt og rótt (Sálmur.)
Það er erfitt að trúa því að hún
amma mín sé dáin og ég eigi aldrei
eftir að sjá hana hér aftur —
ömmu mina, sem mér þótti svo
vænt um.
Fyrstu árin mín bjó ég hjá
ömmu og afa. Ámma passaði mig
meðan mamma var að vinna og
hún kenndi mér margar fallegar
bænir, sem ég mun ávallt geyma í
minni.
Þegar ég var 4ra ára flutti ég í
næsta hús, en þó hélt ég áfram að
vera í pössun hjá ömmu. Þegar ég
svaf þar, spiluðum við oft og röbb-
uðum saman fram eftir kvöldinu
og var fróðlegt að heyra hana tala
um lífið f gamla daga. Mér fannst
mjög gott að koma til ömmu og
tala við hana, því alltaf var hún
tilbúin að gleðja fólk. Ámma bak-
aði oft pönnukökur handa mér,
þegar ég kom til hennar, og mun
ég geyma margar ljúfar minn-
ingar um hana ömmu mína.
Á hverju ári fór ég með afa og
ömmu um verslunarmannahelgina
f Galtalækjarskóg, nema siðasta
ár, því þá var amma veik og
treysti sér ekki til að fara. Amma
mín var oft veik, en lét aldrei
neinn finna það og hugsaði alltaf
meira um aðra en sjálfa sig. Nú
fer verslunarmannahelgin f hönd
á ný — en amma fer ekki með
okkur oftar — en hún lifir í hug-
um okkar allra og hún lifir hjá
Guði, sem engum gleymir.
Ég þakka Guði fyrir að hafa átt
svona góða ömmu og bið um styrk
handa okkur öllum, sem þótti svo
vænt um hana.
Þökk sé þér fyrir svefninn,
fyrir kyrrðina, — þögnina, —
og myrkrið mjúka.
Þðkk fyrir vonina
um nýjan dag,
og fyrir von eilífs lffs. (Sálmur).
Eygló Björk
sex ára hnokki er horfinn úr lífi
manns. En minningin um einlæg-
an og skemmtilegan strák lifir,
eins og hann var með okkur á
Þingvöllum f sól og sumri, daginn
fyrir slysið.
Við munum alltaf minnast Palla
litla með hlýju og þakklæti fyrir
það sem hann gerði fyrir okkur.
Við samhryggjumst ykkur, Hildur
og Siggi, Ragnar og litlu systkini,
og öllum aðstandendum vottum
við dýpstu samúð.
Anna, Kalli, Eygló,
Tómas og Svanur.
Oft hefur geimsteinninn glitrað
skært í dag, en glerbrot verið orð-
ið um næsta sólarlag.
Það var mikið áfall að missa
þennan duglega og prúða dreng,
hann var búinn að afreka mikið,
fyrir nokkrum vikum bjargaði
hann tveggja ára gömlum frænda
sfnum frá drukknun úr Vffils-
staðalæknum, það var mikið afrek
af fimm ára barni. Hann hefur ör-
ugglega verið kallaður til meiri
starfa Guðs um geim.
Við erum öll harmi lostin en við
eigum eftir fagra minningu um
ljúfan vin, hana getur enginn frá
okkur tekið.
Jesús sagði: Leyfið börnunum að