Morgunblaðið - 11.08.1984, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 1984
mmm n
7SL3
„ Hvemicj gastu sagt þetta, án fpess
hrcyfa varimar P"
ósf er...
... ab fylgjast med glebi
hans.
TM Rag. U.S. Pat OH.-all rlghta reswvad
«1984 Los Angeles Tlmos Syndlcate
Sástu þennan með orfið, sem
hafði í hótunum við okkur?
HÖGNI HREKKVlSI
Aukin verðbólga
engin kjarabót
Sipirður G. Haraidsson skrifar:
„Agæti Velvakandi.
Nú síðustu vikurnar hafa verka-
lýðsfélögin verið í óða önn að
segja upp gildandi kjarasamning-
um frá 1. september nk. Raunar
hafa einstaka verkalýðsfélög eins
og Verslunarmannafélag Reykja-
víkur (VR) sýnt þá ábyrgðartil-
finningu gagnvart ríkjandi efna-
hagsástandi og varnarbaráttu
gegn verðbólgunni, að segja ekki
upp ríkjandi kjarasamningum.
Það vill oft gleymast að þegar
verkföll og kjarabarátta er annars
vegar þá þýðir hver verkfallsdag-
ur einn tapaður vinnudagur í
launum, sem gerir það að verkum
að sú kjarabót sem fæst með verk-
föllum og vinnustöðvunum verður
oft harla lítil eða engin, þegar bú-
ið er að draga frá það kaup sem
tapast hefur með verkföllum eða
vinnustöðvunum. Þetta tel ég vera
eitt þeirra meginatriða sem hafa
þarf í huga, þegar rætt er um
kaup og kjör.
Bn það sem ég vildi einkum
koma inn á í þessari grein, er að
ég tel kjarakröfur BSRB fráleitar.
Forystumenn opinberra starfs-
manna hafa sett fram kröfur um
rúmlega þrjátíu prósent kaup-
hækkun. Hvað þessar kjarakröfur
snertir verður manni auðvitað á
að spyrja: Er virkilega nokkur það
skyni skroppinn að átta sig ekki á
því að rúmlega þrjátíu prósent
kauphækkun myndi þýða stór-
aukna verðbólgu og mun þrengri
lífskjör en við nú búum við? Tæp-
ast dettur nokkrum manni í hug,
að ekki sé þröngt í búi hjá býsna
mörgum um þessar mundir, en
það er aðeins ein afleiðing þess, að
ýmsum vill ganga erfiðlega að
sníða sér stakk eftir vexti í sínum
fjármálum, miðað við aðstæður á
hverjum tíma hjá viðkomandi ein-
stakling.
Ég hygg að segja megi, að þjóð-
in hafi heldur slæma og bitra
reynslu af svokölluðu verðbólgu-
samningum á undangengnum ára-
tug, áttunda áratugnum. Til að
mynda jókst verðbólgan frá 1971,
er viðreisnarstjórnin fór frá, úr
sjö prósentum í fimmtíu og fjögur,
sem hún var komin í er ríkisstjórn
Geirs Hallgrímssonar núverandi
utanríkisráðherra tók við, sumar-
ið 1974.
Þessar bláköldu staðreyndir,
hvað verðbólguþróun á árunum
1971 til 1974 snertir, er verðbólgan
hafði rúmlega sjöfaldast, segja
meira en mörg orð um það, hvað
óraunhæfir kjarasamningar eru
mikið böl fyrir efnahagslífið.
Einnig má benda á, að á undan-
gengnum rúmum áratug, hafa ver-
ið gerðir kjarasamningar sem
samtals hafa hljóðað upp á níu
hundruð prósent, en raunveruleg
kjarabót af þeim hefur verið níu
prósent. Með öðrum orðum hefur
einungis þúsundasta hver króna
verið raunveruleg kjarabót. Þess-
ar tölur renna enn frekari stoðum
undir þá skoðun mfna, og sjálfsagt
margra annarra, að aukin verð-
bólga er engin kjarabót.
Að lokum vil ég eindregið taka
opinberum starfsmönnum vara
fyrir óraúnhæfum kaupkröfum
sinna forystumanna. Rúmlega
þrjátíu prósent kauphækkun, sem
forystumenn BSRB og hagfræð-
ingur þess hafa sett fram, er að-
eins ávísun upp á stóraukna verð-
bólgu, og rýrnandi lífskjör þjóðar-
innar. Benda má og á í þessu sam-
bandi, að opinberir starfsmenn,
a.m.k. sumir hverjir, njóta vissra
fríðinda og hlunninda umfram
fólk f öðrum verkalýðsfélögum.
Má þar nefna bílastyrki, og fasta
yfirvinnu. Ég tel, að það sé lands-
mönnum öllum til góðs, þegar til
lengri tfma er litið, að rfkistjórnin
fái sem mestan frið til að takast á
við þá efnahagsörðugleika sem nú
er við að etja.
óraunhæfar kjarabætur opin-
berra starfsmanna eða annarra
verkalýðsfélaga munu gera glfmu
ríkisstjórnarinnar við verðbólgu-
vandann enn erfiðari og rýra enn
meira lífskjörin frá því sem nú er.
Því skal tekið undir það með Al-
berti Guðmundssyni, fjármála-
ráðherra, að opinberir starfsmenn
gerir sér grein fyrir því hvar taka
á fjármuni fyrir þrjátíu prósent
kauphækkun!
t>essir hringdu . . .
Ólfkt viðmót
Hilke Magnússon, Suðurhlíð við
Starhaga, hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja:
„Tveir ungir vinir mfnir sem
voru á leið til Frankfurt í Þýska-
landi, þurftu á upplýsingum að
halda varðandi lestarferðir þaðan
til Múnchen.
Ég ákvað að taka málið f mfnar
hendur og hringdi á ferðaskrif-
stofuna Úrval. Þar var mér hins
vegar tjáð að skrifstofan væri ein-
ungis með bækur yfir ferðir
danskra lesta, svo ótrúlegt sem
það nú er. Þá hringdi ég f ferða-
skrifstofuna Útsýn en þar var mér
neitað um upplýsingar, á þeim for-
sendum að flugmiðar drengjanna
væru ekki keyptir hjá þeim. Mér
var sagt að það tæki allt of langan
tfma að fletta upp f lestarferðum f
Þýskalandi og mér bent á að hafa
samband við Flugleiðir því þar
voru miðarnir gefnir út.
Ég hálf veigraði mér við að
þurfa að þylja upp sömu söguna
einn ganginn enn og fá svo
kannski sömu stuttaralegu mót-
tökurnar en tók á mig rögg og
hringdi. Þar voru móttökurnar
líka allt aðrar. Fólkið sem ég tal-
aði við var sérstaklega alúðlegt og
vildi allt fyrir mig gera. Voru mér
gefnar allar þær upplýsingar sem
ég þurfti fyrir strákana og var ég
að vonum glöð yfir því. Kann ég
starfsmönnum Flugleiða bestu
þakkir fyrir góða þjónustu og
þægilegt viðmót.