Morgunblaðið - 20.12.1984, Blaðsíða 79

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 1984
79
Oáutttv
SKERJABRAUT 1,
SELTJARNARNESI
„Hitt eigi duldist
hám né lágum
hógværð hennar
og hjartagæði'
(Matthías Jochumsson).
Mér er brugðið, er ég kom heim
eftir vikudvöl erlendis, að ég frétti
að vinkona um hartnær 35 ára
skeið væri látin.
Þó kom mér þetta ekki á óvart,
þar sem ættingjar hennar og vina-
fólk biðu eftir að hún fengi hvíld
eftir erfið veikindi, en það er nú
samt svo með okkur mannfólkið,
að við erum aldrei viðbúin dauð-
anum, þegar hann ber að höndum.
Þegar bestu vinirnir í gegnum
árin hverfa með stuttu millibili,
sem Dóra vinkona mín og maður
hennar, Henning, sem lést fyrir
rúmum fjórum árum, finnst
manni stórt skarð höggvið i vina-
hópinn.
Dóróthe, eða Dóra eins og ég
alltaf kallaði hana, var fædd í
Hafnarfirði 27. febrúar 1924. Hún
var dóttir hjónanna Bergstein-
unnar Bergsteinsdóttur og Vil-
hjálms Guðmundssonar. Hún var
enda
Nú kætast allir
skemmtflegur og indæll tími framundan.
Á góðri stundu njóta aflir sín vel
í peysu frá Iðunni.
Dóróthe Vilhjálms-
dóttir - Minning
Fædd 27. febrúar 1924
Dáin 14. desember 1984
Loks lét hún undan og fékk
lausn frá kvölum, vinkona mín
Dóróthe Vilhjálmsdóttir, Eskihlíð
9 í Reykjavík og þá var kominn 14.
desember.
Við bjuggum lengi hvort á móti
öðru og dætur okkar urðu vinkon-
ur ungar og eru enn.
Eins og gengur í nútímanum
vissi ég svo sem ekkert um þessa
konu þegar ég flutti í húsið, hún
var þar bara fyrir og lét stundum
til sín taka.
Ekki var alltaf að marka snöggt
fas hennar og er árin liðu festi
vináttan rætur í okkur og dugði.
Lífið fór oft ekki sérlega mildum
höndum um hana, en margir urðu
sólskinsblettirnir í þeirri heiði er
hún þurfti að ganga.
Ung var hún þegar fyrsti maður
hennar fórst í flugslysi og hún þá
með barni. Öðru sinni giftist hún
og þá dönskum manni og urðu ár
þeirra mörg og fögur en svo varð
hún ekkja aftur og enn á besta
aldri. Með þeim manni eignaðist
hún þrjár dætur en átti son frá
fyrra hjónabandi.
Þannig kólnaði öðru sinni í lífi
hennar og Dóróthe þurfti að ná
nýjum áttum. Sonurinn kvæntur
og tvær dætur byrjaðar að búa en
sú þriðja, Bryndís, var heima og
stundar nám í Menntaskólanum í
Hamrahlíð.
Loks kynntist Dóróthe ljúf-
menni og ekkjumanni, Herði Sig-
urjónssyni og leiddust þau heiðina
frá því áðan. Gönguferðin þeirra
varð styttri en menn vonuðu.
Banvænn sjúkdómur beið hennar
bak við stein og sló hana fljótt til
jarðar en lék of lengi að henni.
Það er gott að muna Dóróthe.
Sviplaus var hún ekki, gustaði
stundum frá henni, en bak við bjó
varmi og viðkvæmni sem hún fékk
í reynslugjöf og reyndi að dylja.
Hún er fátækari Eskihlíðin
núna, en himininn ríkari.
Jónas Jónasson
tíunda í röðinni af ellefu systkin-
um. Móðir hennar lifir í hárri elli,
en faðir hennar lést fyrir allmörg-
um árum. Dóra átti margar góðar
og skemmtilegar minningar frá
æskuheimili sínu og samband
þeirra systkina hefur alltaf verið
mjög náið.
Dóra fór ekki varhluta af sorg-
um lífsins, því fyrri mann sinn,
Georg Thorberg, flugmann, missti
hún árið 1947, er hún gekk með
son þeirra, sem svo var skírður
Georg.
Seinni maður Dóru var Henning
Christensen, mjólkurfræðingur,-
fæddur á Langalandi í Danmörku.
Þau giftust árið 1950 og eignuðust
þrjár dætur, Margréti, sem er gift
og búsett í Frakklandi, Karen,
sem er gift og búsett í Kópavogi,
og Bryndísi, sem enn er í foreldra-
húsum og stundar nám í mennta-
skóla. Henning lést árið 1980.
Barnabörnin eru sex.
Lánsöm var Dóra, þegar hún
eignaðist Hörð Sigurjónsson
flugmann að vini og áttu þau
margar góðar stundir saman þann
stutta tíma áður en hún veiktist af
þeim sjúkdómi, er leiddi hana til
dauða. Og fannst mér sem öðrum
að hún væri búin að höndla ham-
ingjuna á ný. Hörður reyndist
henni stoð og stytta í veikindum
hennar þar til yfir lauk og er það
honum þungbær sorg að hafa
hana ekki lengur hjá sér. Dóra tal-
aði oft um hve hugulsamur og
nærgætinn Hörður væri við sig.
Góð vinátta var á milli okkar
Dóru frá því við kynntumst fyrst.
Menn okkar voru báðir danskir og
var það til þess að samheldnin
varð enn meiri. Það var næstum
föst venja, að Dóra og Henning
komu til okkar seint á Þorláks-
messu í kaffi að afloknum eril-
sömum degi. Og eftir lát Hennings
hélt Dóra þessum sið, en nú hefur
það tekið enda eins og svo margt
annað. Eftir að við urðum báðar
ekkjur, höfðum við styrk hvor af
annari og áttum saman margar
góðar stundir.
Dóra var mjög viðkvæm í lund,
en var samt kát og skemmtileg og
gátum við oft hlegið mikið saman.
Reyndist hún vinum sínum og
ættingjum eins vel og hugsast gat,
án j)ess að láta mikið yfir því.
Ég votta börnum hennar, fjöl-
skyldum þeirra, svo og Herði vini
hennar, mína innilegustu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Vinkona
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast í í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. f
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.