Morgunblaðið - 04.04.1985, Blaðsíða 6

6 B
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 1985
Ski doo vann aksturseiginleikakeppnina
Mantan er ólfk hefðbundnum sleðum
FJÓRIR KRAFT-
MESTU SLEÐARNIR
Vélsleðaíþróttin á vaxandi vinsældum að
fagna hér á landi. Aukinn frítími kallar á
að fólk finni sér áhugamál, sem það getur
sinnt sér til uppbyggingar og ánægju. ís-
land er um margt kjörið til að stundaðar
séu vélsleðafþróttir í byggð sem í óbyggð.
Þegar fyrstu snjókornin
falla fá margir vél-
sleðamenn fiðring í
hægri þumalfingurinn.
Vélsleðaíþróttin á vaxandi vin-
sældum að fagna hér á landi.
Aukinn frítími kallar á að fólk
finni sér áhugmál, sem það get-
ur sinnt sér til uppbyggingar og
ánægju. ísland er um margt
kjörið til að stunda véisleða-
íþróttir. Lítið er um tré á fjöll-
um eða villt dýr, sem gætu
styggst af sleðaumferð. Vélsleð-
um er eigi að síður fundið margt
til foráttu. Hér eru á ferð hættu-
leg tæki. Hægt er að ferðast
langan veg á örskömmum tíma
þannig að ef eitthvað bilar þá
geta menn þurft að ganga í erf-
iðri færð í margar klukkustund-
ir. Veðrátta er slík hér á landi að
skjótt skipast veður í lofti. Út-
búnaður hefur um margt batnað
á undanförnum árum, og um leið
hefur það færst í vöxt að menn
fara margir saman í sleðaferðir
inn í óbyggðir.
Betri og kraftmeiri sleðar
Það er eins með snjósleða og
aðra hluti, að viss þróun á sér
stað. Reynt er að smíða kraft-
meiri, betri og öruggari tæki.
Fyrir nokkrum árum þegar sleð-
ar urðu almenningseign voru
fjöldamargir framleiðendur,
sem fóru út í að framleiða vél-
sleða, en nú eru aðeins fimm að-
alframleiðendur eftir. Á hverju
ári upp úr miðjum febrúar held-
ur tímaritið Snow goer keppni
þar sem öllum framleiðendum
er boðið að senda sína bestu eða
hraðskreiðustu sleða, sem vænt-
anlegir eru á markaðinn með
haustinu. í keppninni reynir á
hversu snöggir sleðarnir eru að
ná ákveðnum hraða þ.e.a.s.
spyrnukeppni, og fer hún fram á
svipaðan hátt og kvartmílu-
keppni. Aksturseiginleikar
skipta og miklu máli. Þá er
brautin höfð mun erfiðari þann-
ig að í ljós komi sem flestir
þættir varðandi akstur sleðanna
við ólíkar aðstæður.
Polaris Indi 600 kraftmestur
Þeir fjórir sleðar, sem tóku
þátt í keppninni árið 1984 eru
allir amerískir. Yamaha verk-
smiðjurnar í Japan sendu ekki
sleða að þessu sinni, ekki er vit-
að hvers vegna. Keppnissleðarn-
ir voru Polaris Indi 600, Ski-doo
Formula plus silver bullet frá
Bombarder verksmiðjunum í
Kanada, Artic cat verksmiðjurn-
ar í Bandaríkjunum sendu El
El Tigre er léttur og lipur sleði
Þverekuróar mynd af Ski doo silfurkúlunni
Tigre, sem er nú aftur kominn á
markaðinn eftir tveggja til
þriggja ára hlé og að lokum
Manta, sem er ólíkur hefðbundn-
um sleðum í því að ökumaðurinn
situr inni í sleðanum frekar en á
honum. Þessi sleði er með tveim-
ur sjálfstæðum beltum.
Ski-doo silfurkúlan
alhliöa bestur
í hraðakstri sigraði Polaris
Indi 600, eins og hann hefur oft
gert áður. I þessum sleða er
stærsta vél, sem um getur í
verksmiðjuframleiddum sleða
þ.e. 3. cyl. 597 cc. með 3 míkuni
38 mm. blöndungum. Ski-doo
silfurkúlan var mjög nálægt
honum. Sá sleði vann aksturs-
eiginleikakeppnina þ.e. hann
náði betri tíma á erfiðari braut-
inni, sem lögð var beygjum og
hindrunum. í þriðja sæti var E1
Tigre og Mantan hafnaði í fjórða
sæti.
Við skulum nú víkja nánar að
hverjum sleða fyrir sig. Ski-doo
silfurkúlan er með nýtískulegu
og háþróuðu fjöðrunarkerfi að
framan og aftan eins og sést á
þverskurðarmynd. Polaris Indi
600 er eins og áður sagði kraft-
mesti sleðinn (hér er ekki átt við
sérsmíðaða sleða, sem einungis
eru notaðir fyrir kappakstur).
Þessi sleði er 3 cyl. en hinir sleð-
arnir eru aðeins með 2 cyl. Hann
nær yfir 160 km/klst. E1 Tigre,
sem var í þriðja sæti hefur notið
mikilla vinsælda hér á landi
fyrir það hversu léttir þeir eru
og liprir í akstri. Mantan er með
vél úr E1 Tigre, en þó nokkuð
þyngri og hefur þá sérstöðu, að
ökumaðurinn situr inni í sleðan-
um með öryggisbelti, og er með
fótbensíngjöf, fótbremsur og
nokkurs konar stýrishjól eins og
gerist á bíl. Vélin er staðsett
fyrir aftan ökumanninn. Sleðinn
er með veltigrind, sem ljós er
fest í þannig að hér er tæki sem
líkist helst fljúgandi furðuhlut
eða kappakstursbíl. Tvö belti
gera sleðann óvenjulega stöðug-
an, og líkast því sem verið sé að
aka bíl. Mantan þolir því að
teknar séu beygjur á mun meiri
ferð en aðrir sleðar. í aksturs-
eiginleikum kom Mantan næst
Ski-doo silfurkúlunni. Vitað er
að aðeins einn sleði af þessari
gerð er til á landinu.
(Heimildarrit: Snow Goer 1. 1984.)
Umsjón:
Bessí Jóhannsdóttir
Polaris Indy 600 sigraöi í hraö-
aksturskeppninni
’ða
Myncibönd
Árni Þórarinsson
Að fá’ða í fyrsta sinn — svo
virðist sem þetta sé það við-
fangsefni sem mest brennur á
vestrænni kvikmyndagerð nú á
dögum. Þung er ábyrgð þeirra
mynda sem riðu á vaðið —
American Graffiti og allra
hinna. Undanfarin tíu ár og þó
fyrst og síðast síðastliðin tvö-
þrjú hefur ekki verið þverfótað
fyrir þessum unglingamynd-
um, einkum amerískum en líka
evrópskum, þar sem segir frá
þrautseigum tilraunum skóla-
æsku við að losa sig við mey-
og sveindóm sinn. Hráefnið er
nánast alltaf það sama: Prakk-
araskapur í skólastofunni,
vandræði með foreldra á heim-
ilum, töffarastælár á trylli-
tækjum, sviptingar á íþrótta-
vellinum, njósnað um hitt kyn-
ið í sturtu á eftir leikfimi, göm-
ul eða ný dægurlög á hljóðrás-
inni og svo umfram allt strák-
ar verða skotnir í stelpum og
stelpur verða skotnar í strák-
um og eftir mistök og misgengi
gera þau það sem allir hafa
beðið eftir — hitt.
Milljón svona myndir
streyma á markaðinn ár hvert
og flestar lenda upp á tjöldum
bíóanna hér, ekki síst Bíóhall-
arinnar í Breiðholti enda höfða
þær sjálfsagt til hinna ungu
íbúa þess borgarhluta. Þessar
myndir eiga það sameiginlegt
að vera eiginlega alltaf eins;
formúlan byggir jafnan á sömu
skömmtum af húmor, rómant-
ík, eldhúsdrama og örlítilli
spennu. Ein af þessum mynd-
um, sem enn hefur ekki komið í
bíóin hér en fæst á myndbandi,
heitir Losin’It (1982), þ.e. „Að
missa’ða" og í þessu tilfelli er
„ða“ sveindómur þriggja
stráka í gaggó. Þeir eru leiknir
af þremur helstu unglinga-
stjörnum Ameríku um þessar
mundir, Tom Cruise (All the
Right Moves), Jackie Earle
Hailey (The Bad News Bears
o.fl.) og John Stockwell
(Christine). Myndin gerist á
sjöunda áratugnum, eins og
svo margar fleiri, og hefst á
þessum texta: „Fyrir löngu,
löngu síðan í gagnfræðaskóla
ekki svo ýkja langt í burtu..
og svo er þarna víst húmorísk
skírskotun til geimævintýr-
isins Stjörnustríð. En þre-
menningarnir eru ekki á leið-
inni út í geiminn. Þeir ætla
hins vegar í geimið. Þeir halda
yfir landamærin til gleðiborg-
arinnar Tijuana í Mexíkó þar
sem þeir ætla að missa’ða. Á
leiðinni bætast við tveir far-
þegar, litli bróðir eins þre-
menninganna, sem reyndar
reynist stærri en þeir allir þeg-
ar á þarf að halda, og ung kona
að strjúka frá eiginmanni sín-
um. Við fylgjumst síðan með
ævintýrum þessara ferðalanga
einn sólarhring í glaumnum og
gleðinni fyrir sunnan, og fer
margt öðruvísi en ætlað er.
Það eru nokkrir nettir hlutir
í handriti B.W.L. Norton, sem
m.a. gerði American Graffiti II
með Onnu Björns og fleiri góð-
um, og leikstjórinn Curtis
Hanson, sem t.d. skrifaði
handritið að þeim ágæta þrill-
er the Silent Partner, höndlar
leikara og umhverfi með
þokkalegum sans. En Losin’ It
er hreinræktuð formúlumynd,
stundum stirð og hæg, og gæti
þess vegna heitið Porky’s XII.
Þeir áhorfendahópar eru til
sem finnst ekkert skemmti-
legra en einmitt Porky’s XII og
þeim mun ekki leiðast að horfa
á Losin’ It.
Stjörnugjöf:
Losin’ It