Morgunblaðið - 04.04.1985, Blaðsíða 38

38 B
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 1985
Sextugur:
Þorsteinn Helgason
skrifstofustjóri
Á morgun, þann 5. apríl, verður
Þorsteinn R. Helgason, skrifstofu-
stjóri hjá Síldar- & fiskimjöls-
verksmiðjunni hf. hér í Reykjavík,
sextugur.
Hann hóf störf við fyrirtækið
árið 1952 og hefir starfað þar alla
tíð siðan, eða samfleytt í 33 ár. Ég,
sem þessar línur rita, hóf störf við
sama fyrirtæki sem framkvæmda-
stjóri ári síðar og höfum við
Þorsteinn nú starfað saman allan
þennan tíma.
Mér er það sérstaklega ljúft að
minnast þessa samstarfs okkar,
sem hefir verið með þeim ágætum,
að betra hefði það ekki getað ver-
ið. Jafnframt höfum við orðið ein-
lægir vinir, en það met ég mest.
Þorsteinn er sérstakt ljúfmenni.
Framkoma hans er siðfáguð,
frjálsleg og vinsemdin er söm við
alla. Hann er sérstakt glæsimenni
sem vekur eftirtekt.
Eins og að framan segir er sam-
starf okkar orðið langt og hefir
alla tíð verið mjög náið. Svo sem
að líkum lætur hefir margt skeð í
fyrirtækinu öll þessi ár. Oft á tíð-
um var starfsemi félagsins mjög
stórbrotin. Vil ég í þvi sambandi
nefna, að á tímabili rak félagið
tvær fiskimjölsverksmiðjur, gerði
út fjóra stóra togara og gerði út
3000 tonna síldarflutningaskip
(tankskip). Þessi starfsemi átti
sér stað öll samtímis og árum
saman.
Ég nefni þetta til þess að vekja
athygli á því, að skrifstofustjór-
inn, sem varð að sjá um, skipu-
leggja og stjórna allri skrifstofu-
vinnu, sem svona stórbrotinni
starfsemi er samfara, varð að vera
mikilhæfur og duglegur maður.
Þetta framkvæmdi Þorsteinn allt
af hinni mestu prýði.
Ekki þarf að fjölyrða um það, að
val á starfsmönnum í fyrirtækjum
er eitt af því allra þýðingarmesta
fyrir hag og gengi fyrirtækja. Þá
er það ekki síst mikilvægt að allt
sem lýtur að reikningsfærslu og
öll skrifstofuvinna sé vel af hendi
leyst. Skrifstofan hefir mjög náin
samskipti við alla viðskiptamenn.
Því er það, að gott viðmót, háttvísi
og lipurð eru höfuðkostir i þessu
tilfelli. Ég fullyrði, að skrifstofu-
stjóri okkar, Þorsteinn R. Helga-
son, er öllum þessum kostum
gæddur í mjög ríkum mæli og eru
vinsældir fyrirtækisins hvað þetta
snertir að mestu hans verk.
Eitt af mestu hugðarefnum Þor-
steins er tónlistin. Hann er músík-
alskur með afbrigðum. Hann hefir
starfað í Karlakórnum Fóst-
bræðrum um áratuga skeið. Verið
formaður kórsins árum saman og
alltaf í fremstu forystusveit kórs-
ins, enda líka ágætur söngmaður.
Tónlistin er göfug list og þeir sem
helga sig henni, þeir öðlast þá
lífshamingju, sem þeir einir
þekkja, er hana kunna að meta.
Vel þekkt spakmæli segir: „Það
syngur enginn vondur maður.“
Karlakórnum Fóstbræðrum hefir
Þorsteinn helgað krafta sína svo
að einstakt má telja. Það geta þeir
borið um, sem með honum hafa
starfað í kórnum nú um áratuga
skeið. Hefir hann starfað þar af
einstakri ósérhlífni, fyrst og
fremst sem söngmaður, því ágæta
söngrödd hefir hann, sem hann
kann að beita bæði af kunnáttu og
smekkvísi, svo og einnig starfað
mjög að öðrum félagsstörfum. Má
ég fullyrða að hann fórnaði bæði
tíma og fyrirhöfn þegar kórinn
réðst í það stórvirki að byggja hið
stórglæsilega félagsheimili, sem
kórinn kom upp við Langholtsveg
hér í borg. Er þetta hús kórnum til
mikils sóma. Þorsteinn vinur
minn á vissulega miklar þakkir
skildar fyrir það starf, sem hann
innti af hendi við byggingu þessa
félagsheimilis kórsins. Ég veit að
ekki er á neinn hallað af kórfélög-
unum þegar ég segi að þarna var
hann í fremstu röð.
Ég tel mig hafa verið gæfu-
mann, að hafa haft slíkan mann
sem starfsmann öll þessi ár og vil
nú við þessi merku tímamót á ævi
hans þakka honum innilega sam-
starfið, en mest met ég þó vináttu
hans, sem aldrei hefir borið neinn
skugga á. Megi sama vináttan
haldast svo lengi sem aldur endist.
Ég bið allar góðar vættir fylgja
Þorsteini vini mínum og fjöl-
skyldu hans um alla framtíð.
Jónas Jónsson
Við Þorsteinn Helgason vorum í
heiminn bornir á sama misserinu,
á svipuðum slóðum í sama byggð-
arlagi, og sóttum sem unglingar
meira að segja sama skóla hér í
Reykjavík. Því mætti ætla, að
kunningsskapur hefði tekizt með
okkur þegar á æskudögum, en svo
var þó ekki, þótt hvor vissi sjálf-
sagt af hinum. En leiðir lágu sam-
an síðar, góðu heilli fyrir mig, og
um nærfellt 30 ára skeið hef ég
ekki átt vin betri en Þorstein
Helgason.
Þorsteinn er Borgnesingur og
Mýramaður í ættir fram, sonur
hjónanna Helgu Elísabetar Þórð-
ardóttur og Helga Þorsteinssonar,
trésmiðs. Þau hjón voru einkar
söngvin, störfuðu m.a. bæði í
kirkjukór Borgarness, en sóknar-
kirkjan var þá að Borg á Mýrum.
Sönglistin var því í hávegum höfð
á æskuheimili Þorsteins. Móðir
hans hafði numið hjá Hallgrími
Þorsteinssyni organleikara og
veitti hún syni sínum ungum
fyrstu tilsögn í nótnalestri og
tónfræði. Helgi, faðir Þorsteins,
og sr. Bjarni Þorsteinsson tón-
skáld á Siglufirði og hans þjóð-
kunnu bræður, voru systkinasynir.
Má af þessu ljóst vera, að Þor-
steinn Helgason á ekki langt að
sækja listhneigð, góðar almennar
gáfur og mikinn starfsvilja.
Þegar Þorsteinn yfirgaf æsku-
stöðvar sínar og flutti til Reykja-
víkur 27 ára gamall, átti hann
þegar að baki fjölbreyttan starfs-
feril, fyrst sem skrifstofumaður
hjá Verzlunarfélagi Borgarfjarðar
og síðar fulltrúi á skrifstofu Borg-
arneshrepps. En þekktastur og
„vinsælastur", eins og það heitir
núorðið, varð hann óefað á þessum
tíma sem klarinettu- og píanóleik-
ari í Danshljómsveit Borgarness,
sem starfaði af miklum þrótti og
við verulegan orðstír á árunum
1944—1952. Mun Þorsteinn hafa
verið driffjöðrin í þeim hópi alla
tíð, enda lagðist hljómsveitin
niður fljótlega eftir brottför hans
frá Borgarnesi. Samhliða tók
Þorsteinn virkan þátt í öðrum fé-
lagsstörfum, svo sem í Ungmenna-
félaginu Skallagrími, Ungmenna-
sambandi Borgarfjarðar, kórun-
um í Borgarnesi, o.fl.
Þáttaskil urðu í lífi Þorsteins
árið 1952 er hann flutti til Reykja-
víkur og réðst til Sildar- og fiski-
mjölsverksmiðjunnar hf., þar sem
hann hefur starfað síðan óslitið
sem skrifstofustjóri. Er mér
kunnugt um að hann hefur notið
þar óskoraðs trausts og trúnaðar
eigenda fyrirtækisins og stjórn-
enda þess, jafnt sem samstarfs-
fólks, sökum hæfni, heiðarleika og
mannkosta.
Fljótlega eftir komuna hingað
suður gekk Þorsteinn til liðs við
Karlakórinn Fóstbræður og má
óhikað fullyrða, að síðan hafi eng-
inn einn maður áorkað jafn miklu
í þágu þess félagsskapar. Er nán-
ast sama hvar gripið er niður í
sögu Fóstbræðra um næstliðin 30
ár, innanfélagsmálefni jafnt sem
umsvif útávið, öllu tengist nafn
Þorsteins Helgasonar með ein-
hverjum hætti og mjög mörgu af
því, sem kórinn hefur færzt í fang
á þessum tíma, hefði aldrei orðið
til leiðar komið án hans atbeina.
Ber þar hæst byggingu félags-
heimilis Fóstbræðra við Lang-
holtsveg, sem var stórvirki fyrir
félítinn og fámennan félagsskap.
Þorsteinn hafði lengi borið það
mál mjög fyrir brjósti. Undirbún-
ingur allur og skipulag sjálfra
framkvæmdanna hvíldu að lang-
samlega mestu leyti á hans herð-
um, þótt ekki beri að vanmeta
vinnuframlag annarra, og þá eink-
um iðnaðarmanna úr röðum kór-
félaga. En þarna sýndi Þorsteinn,
sem endranær, mikið áræði, út-
sjónarsemi, þrautseigju og frá-
bæra hæfileika í því að samstilla
menn til átaka, enda mikið í húfi.
Hér hefur örlítið verið vikið að
snörum þætti í lífi Þorsteins
Helgasonar, sem lýtur að hugðar-
efnum hans, utan hins eiginlega
ævistarfs að hefðbundnum skiln-
ingi. Það afl, sem vakið hefur
Þorstein til dáða á þessum vett-
vangi, má óefað rekja til með-
fædds áhuga hans og næmrar til-
finningar fyrir gildi söngs og tón-
listar almennt. Og þess hafa raun-
ar notið fleiri söngfélög en Fóst-
bræður, þótt þar hafi verið heima-
höfn Þorsteins. Hann starfaði um
skeið með Söngsveitinni Fílharm-
óníu og þó lengur með Pólýfón-
kórnum, enda hvarvetna eftir
honum sótzt sem hæfum og þjálf-
uðum söngvara. Þá er ógetið
starfa hans í þágu Sambands ís-
lenzkra karlakóra, en þar hefur
Þorsteinn m.a. gegnt formennsku
auk annarra stjórnarstaffa, verið
ritstjóri timaritsins „Heimis", og
mætti þannig áfram telja.
Langt og oft náið samstarf við
Þorstein Helgason að sameigin-
legum áhugamálum hefur verið
mér ákaflega dýrmætt og ánægju-
legt, vegna þess hver drengskap-
armaður hann er í samvinnu og
virðir skoðanir annarra, þótt ekki
falli ávallt saman við hans eigin
hugmyndir. Þótt flestum mætti
virðast hann sjálfkjörinn til for-
ystu, sökum glæsimennsku og
ótvíræðra hæfileika, þá er Þor-
steinn að eðlisfari hlédrægur mað-
ur og frábitinn því að trana sér
fram. En hvaðeina, sem hann tek-
ur að sér, rækir hann af fágætri
alúð, mér liggur við að segja
ástríðufullri samvizkusemi á
stundum. Þetta vita engir betur en
söngbræður hans og samherjar,
enda er hann með eindæmum ást-
sæll og virtur í þeirra hópi.
Ég veit með vissu að hin krefj-
andi og tímafreku hugðarefni
Þorsteins hafa veitt honum mikla
gleði gegnum árin. En í einkalifi
sínu að öðru leyti hefur hann
einnig verið einstakur hamingju-
maður. Hann kvæntist árið 1955
unnustu sinni, Annie Schweitz,
danskrar ættar, sem reynzt hefur
manni sínum frábær förunautur.
Heimili þeirra hjóna hefur frá
byrjun verið sannkallaður rausn-
argarður, enda bæði gestrisin og
veitul með afbrigðum. Þeim hefur
orðið auðið þriggja gjörvilegra
sona, sem miklar og góðar vonir
eru við bundnar. Elstur er Helgi,
flugstjóri, kvæntur Maríu Wendel
og eiga þau einn son. Annar í röð-
inni er Jakob, flugvirki, og yngst-
ur Þorsteinn, ennþá í mennta-
skóla.
Milli okkar Þorsteins, eigin-
kvenna okkar og fjölskyldna hefur
lengi ríkt vinátta, sem orðið hefur
mér æ dýrmætari eftir því sem
árin iiðu. Hef ég reynt þau hjón að
meiri drengskap og ræktarsemi í
garð minn og fjölskyldu minnar,
en nokkru sinni verði þakkað sem
vert væri.
Á sextugsafmæli Þorsteins
Helgasonar á ég þá ósk bezta hon-
um til handa, næst heilsu og lang-
lífi í faðmi fjölskyldunnar, að
hann megi líta blómlegan árangur
þess mikla og ósérplægna starfs,
sem hann hefur af höndum innt í
þágu málefna, sem honum og fjöl-
mörgum öðrum eru hjartfólgin.
Látum þá von rætast, söngbræður
hans, samherjar og vinir!
Magnús Guðmundsson
Á morgun, föstudaginn langa, á
einn mesti áhugamaður um karla-
kórssöng hér á landi og víðar
merkisafmæli, en þá verður Þor-
steinn R. Helgason, skrifstofu-
stjóri, sextugur.
Þorsteinn fæddist í Borgarnesi
5. apríl 1925, sonur hjónanna
Helgu Þórðardóttur og Helga
Þorsteinssonar.
Að loknu gagnfræðaprófi gekk
Þorsteinn í Verslunarskólann og
lauk þaðan prófi 1943. Að námi
loknu starfaði hann við skrifstofu-
störf i heimabæ sínum Borgarnesi
til 1952 er hann réðst skrifstofu-
stjóri til Síldar- og fiskimjölsverk-
smiðjunnar í Reykjavík en þar
starfar hann enn.
Þorsteinn er kvæntur Annie W.
Helgason ættaöri frá Skodsborg í
Danmörku. Þau eiga þrjá syni.
Heimili þeirra er á Hjarðarhaga
19 í Reykjavík.
Árið 1954 gekk Þorsteinn til liðs
við Fóstbræður. Það kom fljótt í
ljós að ekki var Þorsteinn bara
söngmaður góður heldur var hann
líka liðtækur við félagsmálastörf.
Aðeins 3 árum eftir að hann hóf
starf í kórnum var hann kosinn
ritari í stjórn og síðan formaður
og gegndi hann því embætti í fjög-
ur ár. Mörg önnur störf hefur
Þorsteinn unnið fyrir kór sinn svo
sem setið í mörgum starfsnefnd-
um, m.a. utanfararnefndum kórs-
ins og styrktarfélaganefnd.
Árið 1964 komst skriður á hús-
næðismál kórsins. Þá var kosin
sérstök nefnd til könnunar á hús-
næðismálum kórsins. í þá nefnd
var Þorsteinn kjörinn. Að hús-
næðismálum kórsins vann Þor-
steinn síðan þar til kórinn vígði
félagsheimili sitt vorið 1972.
Þorsteinn var formaður bygg-
ingarnefndar og mæddi bygging
Fóstbræðraheimilis því mjög á
honum en með miklu starfi og út-
sjónarsemi tókst Þorsteini og
samstarfsmönnum hans í bygg-
ingarnefnd að yfirvinna alla erfið-
leika. Eftir vigsluna hélt Þor-
steinn áfram störfum í húsnefnd
þar til allir byrjunarörðugleikar
voru að baki.
Einn þáttur enn í starfi Þor-
steins eru Fjórtán Fóstbræður en
allan þann tíma sem þeir störfuðu
var Þorsteinn aðaldriffjöðrin.
Þá hefur Þorsteinn um árabil
starfað sem fulltrúi Fóstbræðra í
samtökum íslenskra karlakóra.
Enn mætti lengi telja upp störf
Þorsteins fyrir Fóstbræður og
karlakóra yfirleitt en hér skal
staðar numið en fyrir sín miklu
störf hefur Þorsteinn verið sæmd-
ur gullmerki Fóstbræðra, Sam-
bands islenskra karlakóra og
ennfremur margra norrænna
karlakóra.
Við Fóstbræður sendum Þor-
steini og fjölskyldu hans hugheil-
ar hamingjuóskir á þessum merku
tímamótum með bestu þökkum
fyrir ómetanleg störf í þágu kórs-
ins okkar. Fóstbræður og reyndar
allir kórar eiga fyrir sér bjarta
framtíð meðan manna eins og
Þorsteins nýtur við.
Skúli Möller, formaður
GylfS Björasson, verslunaistjóri Svarfdælabúðar, t.h. ásamt útibússtjóra,
Rögnvaldi S. Friðbjörnasyni.
Dalvík:
Margir komu í Svarfdælabúð
MIKIL aðsókn var á fyrsta starfs-
degi Svarfdslabúðar á Dalvík, þrið-
judaginn 26. mars sl., enda dreif að
fólk úr bæ og byggð til að sjá og
kynnast hinum nýja kjörmarkaði
ÚKE á Dalvík.
Að sögn Gylfa Björnssonar
verslunarstjóra virtust viðskipta-
vinir ánægðir með hin nýju húsa-
kynni svo og vöruúrval, sem hefur
stórlega aukist frá þvi sem var er
matvörudeild kaupfélagsins var i
sinum gömlu, þröngu húsakynn-
um. Sagðist Gylfi vonast til að
vöruúrval ætti enn eftir að aukast
í hinni nýju verslun.
Á þessum opnunardegi var við-
skiptavinum boðið upp á smáveit-
ingar og um kvöldið var boð fyrir
forráðamenn Kaupfélags Eyfirð-
inga, starfsfólk verslunarinnar
ásamt iðnaðarmönnum er unnu að
byggingunni. Útibússtjóri, Rögn-
valdur S. Friðbjörnsson, setti hóf-
ið og greindi frá byggingar-
framkvæmdum og flutti öllum er
að stóðu bestu þakkir. Þá ávarpaði
Valur Arnþórsson, kaupfélags-
stjóri, viðstadda. Lýsti hann
ánægju sinni með verslunina og
taldi hana bæta úr brýnni þörf
fólksins á þessu félagssvæði í
verslunarmálum.
í tilefni þessara tímamóta í
verslunarsögu kaupfélagsins á
Dalvík færði Valur SvarfdæKbúð
málverk að gjöf og bað að því yrði
komið fyrir í hinni nýju verslun
svo starfsfólk hennar mætti njóta
þess. Auk útibússtjóra og kaupfé-
íagsstjóra fluttu ávörp Hjörtur E.
Þórarinsson, stjórnarformaður
KEA, og Jónmundur Zophonías-
son, formaður Dalvíkurdeildar.
Fréttaritarar