Morgunblaðið - 24.11.1985, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. NÓVEMBER1985
Konsert á vegum Hugh Keelan.
ekki auðsótt mál. Bandaríska út-
lendingaeftiriitiö vill sjá ráðningar-
samning viö þarlent fyrirtæki, til að
minnsta kosti eins árs. En þaö eru
ekki gerðir árssamningar við
söngvara, ekki einu sinni hjá Metro-
politan-óperunni:
En ég á mjög góða vini, eins og
Valdimar Björnsson fyrrverandi
fjármálaráðherra Minnesota-fylkis.
Hann og George Latimer borgar-
stjóri St. Paul komu mér í samband
viö áhrifamikla menn, til dæmis
Rudy Boschwitz öldungadeildar-
þingmann fyrir Minnesota. Rudy er
vinur minn og hann kvaöst fullviss
aö ég gæti lagt mikið af mörkum í
þessu landi, ég var þá kominn vel
af stað í söngnum, og hann hafði
meöal annars heyrt mig syngja á
fjársöfnunarsamkomum. Rudy
Boschwitz ákvað aö leggja mál mitt
fyrir bandaríska þingiö.
Þetta er sjaldgæft mál. Fyrir öld-
ungadeild Bandaríkjaþings var lagt
sérstakt frumvarp sem fjallaöi ein-
ungis um mig. (Hreinn sýnir mér
prentaö skjal frá 98. þinginu. Þaö
er einkafrumvarp númer S.2937,
viövíkjandi Heini Pio Francisco
Lindal.) Þetta geröi aö verkum aö
ég hef dvalarleyfi og ég hef einnig
haft atvinnuleyfi í nokkur misseri.
Kort að Hvíta húsinu
— Þú minnist i fjiraöfnun?
Ég hef til dæmis sungiö á fjár-
söfnunarsamkomum fyrir Ronald
Reagan forseta. Hann sæmdi mig
Medal of Honor og sendi mér mynd
meö eiginhandaráritun. Þar meö
varö ég meölimur í starfssveitum
forsetans (President Reagan's
Task Force).
Ég get farið í Hvíta húsiö þegar
mig lystir, ég er meö sérstakt ein-
kenniskort, sem ég held aö enginn
annar útlendingur hafi fengiö. í
kortinu er einnig sérstakt síma-
númer, beinn sími („hotline”) til
Hvíta hússins.
— Hversvegna „Pio Francisco"?
Viö íslendingar erum rammkaþ-
ólskir án þess aö vita af því. Kaþ-
ólskan er afar rík í okkur. Ég söng
mikiö í Landakoti á unga aldri,
umgekkst fólkiö þar og öölaöist
innsýn í kaþólska trú. Síðan fór ég
til Ítalíu 1960, til kaþólsks lands, til
Rómar — hvaö viltu hafa þaö
meira! Ég var í kaþólskum skóla aö
læra söng — einhvern veginn varö
þetta allt til þess aö ég játaöist
kaþólskritrú.
Ég biö mikiö til St. Jude, hann
er alveg spes og ég hef veriö í stöö-
ugu sambandi viö hann (Hreinn
skellihlær). Þaö má oröa þaö sem
svo aö hann leysi óleysanlegu mál-
in!
Svo held ég líka mikiö upp á
heilagan Þorlák og varö mjög glaö-
ur í sumar, þegar ég frétti aö hann
heföi verið tekinn í dýrlingatölu. Ég
skal segja þér aö ég á mynd af
heilögum Þorláki. Sigurður á Sel-
fossi fann steindan glugga í klaust-
urskirkju einhvers staöar í Bret-
landi, hann tók mynd af honum og
útbjó kort úr myndinni.
— Hvaóa fólk er þotta sem þú
þýrd hji hór íNow York?
Þaö er Lila Luce sem rekur
umboösskrifstofuna „Apollo Mus-
es, lnc.“, sem hefur aö hluta til séö
um aö koma mér á framfæri. Lila
er fyrri kona Henry R. Luce, en hann
stofnaöi hiö fræga fréttablaö TIME
á sínum tíma. (Hreinn sýnir mór líka
myndir frá herragarði í New Jersey,
þar sem hann haföi búiö um helg-
ina.)
Ég bjó þarna í einni gestasvítunni
og þar sem þetta er gamalt herra-
setur er hitun ekki af nýjustu gerö.
Satt aö segja var ég aö drepast úr
kulda fyrsta kvöldiö. Ég klæddi mig
í slopp og peysu og svaf í öllu
saman. Seinna náöi ég i þjónustu-
fólkiö og einn af kokkunum gat út-
vegaö mér rafmagnsofn.
Lila bauö mér á geysimikla hátiö,
aöalballiö í borginni, þaö nefnist
„April in Paris" og er haldiö á Wald-
orf-Astoria hótelinu. Miöinn kostar
400 dollara. Maöur sér á gestalist-
anum aö þetta ball sækir tignar- og
efnafólkiö í New York. Þaö voru alljr
Ljósm./Bima Hreiðarsdóttir
Tók mig hálft annað ár
að komast aftur í form
— Jón Ásgeir Sigurðsson ræðir við Hrein Lfndal tenórsöngvara
Hreinn Líndal tenórsöngvari ólst upp í Keflavík. Hugur
hans hneigðist snemma til sönglistarinnar, hann hlaut tilsögn
Maríu Markan fram til 1960, en þá var hann 23 ára. Hreinn
hélt utan og lauk 28 ára gamall söngnámi við St. Cecilia-
tónlistarskólann í Róm. Hann söng víða í Evrópu, þar á
meðal í Vín og gat sér góðan orðstír. Hreinn var orðinn
fertugur þegar hann kom heim til íslands til að setjast þar
að. En eins og fram kemur í viðtalinu, fóru þau áform á
annan veg en hann hafði óskað og síðastliðin fjögur ár hefur
Hreinn húið í Bandaríkjunum.
Hreinn var nýlega á ferð í New York og þar náði fréttarit-
ari Morgunblaðsins tali af honum. Við hittumst fyrst í íbúð
sem Hreinn hafði að láni, en þegar viðtalinu var lokið, sett-
umst við að snæðingi á kínverskum matsölustað íNew York.
Eins og venja er á slíkum stöðum, fengum við kínverskar
spádómskökur að máltíð lokinni. Á miðanum sem var í köku
Hreins stóð á ensku: „Success is a sure thing“ (þér mun
örugglega vegna vel). Ekki fráleitur spádómur, miðað við þær
viðtökur sem Hreinn hefur hlotið íBandaríkjunum.
En Hreini hefur vegnað bæði vel og illa á lífsleiðinni.
Hann fór upphaflega til Bandaríkjanna í því skyni að dvelja
í fjórar vikur á Hazelden-hælinu í Central City í Minnesota,
til að ráða bót á drykkjuvandamáli sínu.
— Hvornig stóó i því aö þú fórst
til Hazelden?
Ég get alveg sagt þér þaö. Einar
Benediktsson sendiherra, góöur
vinur minn, var búinn aö vera á
Hazelden. Einar gaf mér heimild til
aö segja það hverjum sem heyra
vildi, aö hann væri hreykinn af því
aö hafa komiö mér þangaö. Hann
sagöi mér hversu stórkostlegur
staöur þetta væri og þess vegna
dreif ég í því aö fara.
Meöferðin gekk ákaflega vel og
svo fór að ég var þarna á Hazelden
í sjö mánuði. Ég geröi mér meöal
annars grein fyrir því hversu geysi-
lega sárt þaö haföi tekiö mig aö
hætta mínum söngferli og ákvaö aö
taka upp þráðinn þar sem frá var
horfið.
Sungið hjá Billy Graham
— Hvernig gokk aö byrja aftur aö
syngja?
Þetta er eins og meö þungalyft-
ingar. Þú hefur kannski einhvern
tíma getað lyft 300 pundum, en ef
þú gerir hlé, verðuröu aö fara í
gegnum allt aftur frá byrjun. Þaö
tók mig hálft annaö ár aö komast
aftur í form. Ég byrjaöi smátt og
vann mig upp. Vinkona min, Virgin-
ia Olsen, sem var fræg söngkona á
yngri árum, og hefur kennt söng,
hefur hjálpaö mér viö æf ingar.
Ég kynntist líka tónlistarprófess-
or frá lowa City, sem reyndist mjög
hjálplegur. Hann heitir John Ven-
kura og kom til Minneapolis til aö
veita meistaraþjálfun á vegum eins
menntaskólans og óg var beöinn
að aöstoða hann. Þegar viö hitt-
umst fyrst, söng ég lag sem mór
fannst erfitt aö syngja, þaö er „Cel-
este Aida“ úr óperunni Aida. Ég
vildi láta hann heyra hver minn
vandiværi.
Hann fann strax hvaö var aö —
ég þurfti aö laga öndunina. Ég haföi
fundiö aö ég beitti henni ekki alveg
eins og mór fannst hún eiga aö vera.
Núna fer ég til John Venkura einu
sinni í mánuði, keyri í sex tíma hvora
leiö, milli St. Paul og lowa City.
Hann hefur hjálpaö mér geysilega
mikiö.
Ég get ekki sagt hvaö veröur í
framtíöinni, en óg geri mér grein
fyrir því sem mig langar til aö gera.
— Og hvaö langar þig til aö gora?
Aö geta sungið í nokkur ár enn.
Mér finnst ég geta gefiö mikið og óg
Hreinn Líndal á götu í New York.
fæ svo góöar undirtektir. Ég verö
bráölega í sjónvarpsþætti séra
Roberts Schuller í Kaliforníu, sem
er á sunnudagsmorgnum, og er
sendur til 500 stööva um öll Banda-
ríkin og Kananda. Síöan mun ég
syngja á samkomum hjá Billy Gra-
ham. Þaö verður mjög góö kynning
fyrir mig, vegna þess aö á þessum
samkomum er gífurlegur fólks-
fjöldi. Hann var nýlega í Kaliforníu
og þar mættu nærri 80.000 manns
á eina samkomuna. Ég mun syngja
hjá honum í Rochester núna í nóv-
ember og síöan aftur í apríl á næsta
ári.
Ljóam./Jón Ásgeir
Þaö var vinur minn Dr. Clifford
Ansgard Nelson sem kom mér í
samband viö Billy Graham. Dr.
Nelson er lútherskur prestur og ég
hef sungið viö messur hjá honum,
einni þeirra var sjónvarpað. Nel-
son-hjónin hafa tekiö mér eins og
ég væri þeirrasonur.
Sérstakt frumvarp
um dvalarleyfi
Hreinn ákvaö aö setjast aö í
Bandaríkjunum og hann reyndi aö
fá dvalarleyfi til langframa, sem var