Morgunblaðið - 24.11.1985, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. NÓVEMBER1985
65
Minning:
Skafti Sigþórsson
hljóðfœraleikari
Fæddur lO.júlí 1911
Dáinn 16. nóvember 1985.
Hinn 16. nóvember andaðist í
Borgarspítalanum Skafti Sigþórs-
son, Njálsgötu 44 hér í borg. Utför
hans fer fram frá Bústaðakirkju,
mánudaginn 25. nóvember kl. 3
e.h. Nú þegar vinur minn og starfs-
félagi hefur lokið vegferð sinni í
þessu lífi vil ég minnast hans með
nokkrum skrifum. Að hann skuli
nú hniginn í valinn gerir mann
hljóðan og hugsi. Söknuður sækir
að manni — en allar minningarnar
um hann verða ljúfar. Á mig sækja
spurningar — skiptir ekki allt um
lit? — skiptast ekki á skin og skúr-
ir? — skipta ekki dýr merkurinnar
um ham? — og skiptir ekki öll
náttúran um skrúð. Lítið væri í
það varið, að sitja til eilífðarnóns
á sömu hundaþúfunni. Svo er nú
guði fyrir að þakka að við fáum
að skrýðast andans skrúði þegar
stundin er komin, því eitt sinn
skal hver maður deyja. Gleðjumst
því á stund umbreytingarinnar og
biðjum blessunar nýrri vegferð
eiginmanns, föður, afa, langafa,
vinar og félaga.
Mér fannst oft minn góði vinur
Skafti vel sjáandi inn í ævintýra-
og dulheima lífsins hér á jörð,
enda var hann mjög listhneigður.
Auk þess að hann helgaði sig tón-
listinni var honum létt um að yrkja
á stundum, til gamans. Vandvirkur
var hann og ekkert lét hann frá
sér fara nema með umhugsun.
Margar hans vísur við dægurlög
urðu landsþekktar, s.s. „Suður um
höfin," „Jósef, Jósef,“ „Heyr mitt
ljúfasta lag“ o.m.fl. Þá hafði hann
næman smekk fyrir myndlist.
Innrömmunarverkstæði hafði
hann í hjáverkum í áraraðir. Eitt
mesta yndi hans var skógræktin.
Hann plantaði þúsundum trjá-
plantna og varði til þess miklum
fjármunum.
Skafti Sigþórsson var í þennan
heim borinn þ. 10. júlí 1911 í Lit-
lagerði í Dalsmynni, S-Þingeyjar-
sýslu (milli Skarðs og Laufáss).
Faðir hans var Sigþór Jóhannsson
vélagæslumaður Rafveitu Akur-
eyrar. Hann fórst voveiflega er
hann drukknaði við störf sín í
Laxá, í nóvember 1940. Sigþór var
sonur Jóhanns Bersasonar bónda
í Skarði, sem var landskunnur
maður á sinni tíð, vegna afls og
atorku. Móðir Skafta var mild og
góð bóndadóttir frá Málmey á
Skagafirði, komin af bændaættum
norður þar. Þrjú börn áttu þau
Guðrún og Sigþór. Þóra var þeirra
elst, giftist ekki. Hún lést 1977.
Skafti var annar í röðinni, en yngst
þeirra systkina er Vilborg. Hún
býr hér í borg og lifir mann sinn,
sem hún missti 1978, Þorstein
Þórðarson húsgagnabólstrara.
Sigþór, faðir þeirra systkina, flutti
til Akureyrar árið 1920. Það ár var
verið að undirbúa framkvæmdir
við Rafveitu Akureyrar. Sigþór
fékk þar algenga verkamanna-
vinnu. Hann hafði áður farið til
náms í Hólaskóla, sem einnig hef-
úr orðið til þess að hann fann brúði
sína í Skagafirði. í skólanum lærði
hann ásamt öðru, bæði norsku og
sænsku. Þetta varð til þess að hann
gat nú skilið og talað við yfirmann
rafframkvæmdanna, en sá var
sænskur, Hr. Knut Ottested, sem
síðar settist að og varð rafmagns-
stjóri á Akureyri. Þetta leiddi svo
til þess að Sigþór var ráðinn véla-
gæslumaður rafveitunnar árið
1922. Á þessum árum reisir hann
fjölskyldunni hús nokkru fyrir
ofan Akureyri, ekki langt frá
virkjunum Glerár. Hús sitt nefndi
hann Skarð, eftir ættaróðalinu í
Dalsmynni. Þetta var æskuheimili
Skafta með fögru útsýni yfir fjörð-
inn til Kaldbaks og Hjalteyrar.
Var þá Skafti oft nefndur af strák-
um niðri í bæ, „Skafti í Skarði".
Sfðar fluttist fjölskyldan niður í
bæinn, á Oddeyrargötuna. Það var
þá sem leiðir okkar Skafta lágu
saman, í fiðlutímum hjá Karli
Otto Runólfssyni. Þar fengum við
svo að leika síðar í Hljómsveit
Akureyrar sem Karl og fleiri
stofnuðu. Merkilegasta afrekið
okkar þá var þegar við lékum
saman II. fiðlu á hljómplötuupp-
töku 1933, sem gerð var af sérfræð-
ingum, með tæki og tól komnir
með skipi alla leið frá Lundúnum.
Þetta var platan með Karlakórn-
um Geysi og Hljómsveit Akur-
eyrar, sem fluttu „Förumanna-
flokkar þeysa" eftir Karl og Davíð.
Nú langar mig einnig að minnast
á, að Skafti innritaðist í Mennta-
skólann á Akureyri. Á þessum
árum þurftu nemendur úr bænum
að greiða 150 kr. í skólagjaid.
Utanbæjarmenn munu hafa fengið
frítt. Eftir veturinn fékk Skafti
viðurkenningu fyrir góða náms-
hæfileika og ástundun. Einnig
fékk hann sínar 150 kr. endur-
greiddar. Hann varð náttúrlega
harla glaður við. Nú fór hann með
sitt eigið fé og keypti sér fiðlu, en
handa mömmu sinni keypti hann
nýtt peysufatasjal.
Það fór nú svo, upp frá þessu,
að tónlistin tók huga hans meir
og meir, þar til að því kom að
hann hætti í menntaskólanum.
Hann hafði áform — og fékk með
samþykki og aðstoð foreldra að
fara suður og innritast í Tónlistar-
skólann í Reykjavík. Hann lagði
nú stund á fiölunám hjá Hans
Stephanek frá Vínarborg. Brátt
kom að því að hann varð liðtækur
í raðir tónlistarmanna, sem höfðu
þá hugsjón að byggja upp tónlist-
arlíf hér á íslandi, en allt var þá
hér í frumbernsku í því tilliti.
Skafti var trúr þessari hugsjón og
má teljast einn þeirra manna sem
vann ötullega að því að tónlistar-
flutningur þroskaðist og dafnaði,
til þess sem hann er orðinn í höfuð-
borginni í dag.
I»Ö4„4.
R«ykiavUiurv*gi «0, simi S3MI
AWkaémum C, simé Z»7«.
Blómastofa
Friðfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll M. 22,- elnnig um helgar.
Skreytlngar við öll tilefni.
Gjafavörur.

t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir, afi og langafi,
SKAFTI SIGÞÓRSSON,
hljóöfæraleikari,
veröur jarðsunginn frá Bústaöakirkju mánudaginn 25. þ.m. kl.
15.00.
Elín Elíasdóttir.
Helgi Skaftason,
Sigrún Skaftadóttir,
Elías Skaftason,
Sigþór Skaftason,
Kristín S. Saharópulos,
Albert Skaftason,
Hulda Hauksdóttir,
Eiríkur Þorkelsson,
Ásthildur Þóröardóttir,
Carol Skaftason,
Jaime Saharópulos,
Emilía Davíösdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÓSKAR R. MAGNÚSSON,
Hringbraut 90,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 26. nóvember
kl. 13.30.
Sigrún Ágústsdóttir,
Skúli Óskarsson, Bírna Ólafsdóttir,
Sigmar Óskarsson, Elísabet Snorradóttir
og barnabörn.
t
Hugheilar þakkir til allra sem vottuöu samúö viö fráfall og heiöruöu
minningu móöur minnar,
GUÐBJARGAR AUDUNSDÓTTUR,
Neshaga 5.
Auöunn R. Guömundsson.
Eftir áraraðir sem fiðluleikari
tók hann upp violuleik. Á það
hljóðfæri lék hann í Sinfóníu-
hljómsveit íslands, en þar var
hann starfsmaður frá stofnun
hennar, þar til hann fyrir fáum
árum lét af starfi vegna aldurs.
Skafti lék jafnframt á önnur hljóð-
færi s.s. trompet og saxófón. Hann
var fyrr á árum í ótal hljómsveit-
um á skemmtistöðum í Reykjavík
og úti á landsbyggðinni. T.d. var
hann eitt sinn á Siglufirði að
sumri, í Hljómsveit Karls Runólfs-
sonar, og varð sú hljómsveit á þeim
tíma landsfræg. Karl samdi þá
mörg lög sem þekkt urðu s.s. „Lág-
nætti," eða „Viltu mæta mér kæra
út á ströndinni í kvöld" o.m.fl.
Eitt sumarið lék hann svo á Hótel
Akureyri. Það var þá sem hann
hitti konuefnið sitt. Það má segja
að hann hafi stigið sitt mesta og
besta gæfuspor í lífinu er hann
gekk að eiga eftirlifandi eiginkonu
sína, Elínu Elíasdóttur, sem er
borin og barnfædd Reykjavíkur-
mær. Þau gengu í hjónaband hér
í Reykjavík árið 1937. Þeim varð
6 barna auðið en þau eru: Helgi
tæknifr., Sigrún hjúkrunarfr.,
bæði búsett í Reykjavík. Elías
múrari, ísafirði, Sigþór tæknifr:,
Toronto, Kanada, Kristín húsfrú,
Masatlan, Mexíkó og Albert iðnað-
arm., Reykjavík, Barnabörnin eru
orðin 15 að tölu og 3 langafabörn.
Snemma eftir komuna til
Reykjavíkur gerðist Skafti félagi
í Félagi íslenskra hljóðfæraleikara
eins og það félag nefndist þá. Var
hann þar í áraraðir kjörinn stjórn-
armeðlimur og gegndi öðrum trún-
aðarstörfum fyrir félag sitt. Þá var
hann meðlimur Lúðrasveitar
Reykjavíkur um margra ára skeið.
Allir þeir mörgu samstarfsmenn
Skafta er ég þekki ljúka upp einum
munni um hve ljúfur, gamansamur
og góður félagi hann var. Vil ég
fyrir þá alla þakka Skafta sam-
fylgdina. Eiginkonu, skyldmenn-
um og vinum, vottum við Jóhanna
innilega samúð.
Þorvaldur Steingrímsson
„Skjótt hefur sól brugðið sumri,
því séð hef ég fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
tilsóllandafegri;
sofinn er nú söngurinn ljúfi
í svölum fjalldölum,
grátþögull harmafugl hnípir
á húsgafli hverjum."
Þannig orti Jónas Hallgrímsson
um skáldbróðir sinn, Bjarna Thor-
arensen. Þessi orð koma mér í
huga nú, þegar mætur vinur minn
og starfsfélagi um tugi ára, Skapti
Sigþórsson, hljóðfæraleikari, er
dáinn.
Mér finnst eins og dregið hafi
verið fyrir sólu, því að svo kær
vinur var Skapti mér. Við höfðum
leikið saman á hljóðfæri í meira
en 50 ár, í ýmsum hljómsveitum,
en flest árin með Sinfóníuhljóm-
sveit íslands.
Skapti var hvers manns hug-
ljúfi, mér fannst hann alltaf vera
eins og salt jarðar, og manni
bregður eigi lítið, þegar slíkur
maður er skyndilega horfinn.
Skapti var ágætis hljóðfæraleik-
ari og veilátinn af félögunum, en
hann bjó yfir ýmsum fleiri hæfi-
leikum. Mætti nefna, að hann var
prýðis hagyrðingur, og mörg þekkt
danslögin, sem enn eru sungin og
leikin, eru með texta eftir Skapta.
Nægir að nefna „Suður um höfin".
Um mörg ár rak Skapti inn-
römmunarverkstæði í hluta íbúð-
arhúss síns að Njálsgötu 44, sam-
hliða hljóðfæraleiknum, sem eins-
konar aukabúgrein.
Það fór sannarlega vel á með
okkur Skapta, og marga áttum við
ánægjustundina saman, — og“ þá
var löngum hlegið hátt, hent að
mörgu garnan".
í frábæru Saknaðarljóði Jónas-
ar Hallgrímssonar, er að finna
þetta erindi, sem er eins og talað
út úr hjarta mínu, þegar ég nú
sakna vinar í stað:
„Þaðmanégyndi
öðru meira,
er við Skafta
skilningþreyttum,
eður á vænum
vinafundi
góða geðspakur
ágleði jók.“
Já, Skapti jók á alla gleði, og
dreifði í kringum sig bjartsýni og
manngæzku, hvar sem hann kom.
Þannig minnist ég góðvinar
míns, þegar ég sé honum nú á
bak. Ég veit hann fer um nýjan
veg með sömu gleði í hjarta og
fyrr um.
Við Hanna sendum Elínu, konu
hans og fjölskyldunni innilegustu
samúðarkveðjur, en það er huggun
harmi gegn, að við vitum, að látinn
lifir.
Fari í friði kær vinur, um þá
nýju heima, þar sem enn og um
alla eilífð verður fiðlustrengur
strokinn mjúkum boga.
Sveinn Ólafsson
Leiðrétting
Föðurnafn Björns Ólafssonar
Krithóli, sem minningargrein var
birt um hér í blaðinu í gær, hefur
misritast og stóð ólason. Er beðist;
velvirðingar á mistökunum um leið
og það er leiðrétt.
t
Faöirokkar,
ÞORSTEINN BJARNASON
frá Noöri- Miövík í Aðalvík,
veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu mánudaginn 25. nóvember
kl. 10.30. Blóm og kransar afþakkaöir en þeim sem vilja minnast
hans er bent á H jart avernd.
Dastur hins látna.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför eiginmanns míns,
JÓHANNS SKAPTASONAR
fyrrverandi sýslumanns Húsavík.
Sigríöur Víödís Jónsdóttir,
Vesturgötu 160, Akranesi.
t
Þökkum innilega samúö og vinarhug við andlát og útför fööur
okkar,
BJARNA BJARNASONAR,
Hrafnistu,
Reykjavík.
Börn hins látna.