Morgunblaðið - 26.11.1985, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 26. NÓVEMBER1985
— /-----------------
munmn
„ tg veit ég <á ekki ob> ^era. oÚ skiptcL
mér aP þessu, en Irwerriig á hundgrclyii
aí klifhxi gegnum petta-?"
Áster ...
... neistinn sem
aldrei varö aö
eldi.
TM Rn. U.S. Ptl On.-tf rtghts rtservwl
• 1981 Lat Angetes Ttmes Syndtcate
Getur þú sagt mér hvar ég
lagói bílnum mínum?
HÖGNI HREKKVÍSI
SÍS getur
ekki bjargað
samkeppninni
í því ástandi, sem hið sorglega
Hafskipsmál hefur skapað er hvað
ömurlegast það áróðursbragð að
SÍS ætli að koma til og tryggja
samkeppni um siglingar til og frá
landinu. Þetta eru hreinustu öfug-
mæli. SÍS-skipafélag getur aldrei
orðið úrræði til frjálsra siglinga.
Til þess yrði nýtt skipafélag að
vera alveg óháð SÍS, en sambands-
menn hafa lýst það sem sitt fyrsta
skilyrði að Sambandið ætti meiri-
Póstmeistari svarar
í Velvakanda, þann 21. nóv. sl.
var lesendabréf til póstþjón-
ustunnar sem undirritað var
Sverrir.
Ég vil fyrir hönd póstþjón-
ustunnar þakka Sverri fyrir þetta
vinsamlega bréf, þar sem fram
kemur áhugi á póstþjónustunni og
mikilvægi hennar. I bréfi sínu fer
Sverrir fram á að veitt verði betri
þjónusta í miðborginni en nú er. Á
sl. ári urðu þær breytingar á starf-
semi Póststofunnar í Reykjavík að
sú starfsemi póstsins, sem þjónar
landinu öllu, var flutt í ný og rýmri
húsakynni við Suðurlandsbraut.
Áður var hún í Tollpóststofunni í
Hafnarhúsinu, Bögglapóststof-
unni í Hafnarhvoli og Bréfapóst-
stofunni í Pósthússtræti 5.
Sameining þessarar starfsemi á
einn stað gerir póstinum kleift að
veita landsmönnum mun betri
þjónustu en áður var. Við þennan
flutning breyttist starfsemi pósts-
ins í miðborginni þannig að nú er
rekið þar pósthús með svipaðri
þjónustu og í öðrum hverfum borg-
arinnar. Þó er veitt þar meiri þjón-
usta þar sem þetta er stærsta póst-
húsið. Unnið er á vöktum við
sundurlestur bréfa í pósthólf, hólf-
in eru opin lengur en víðast ann-
arsstaðar og einnig á laugardögum
fyrir hádegið að beiðni viðskipta-
vina. Einnig er í innganginum í
þau, Austurstrætismegin, frí-
merkjasali og póstkassi svo þar er
hægt að póstleggja bréf á laugar-
dögum.
Eins og fram kemur í bréfi
Sverris er opið pósthús í Umferð-
armiðstöðinni fyrir bæjarbúa og
ferðamenn. Þetta pósthús veitir
alhliða póstþjónustu og er opið
alla virka daga frá 9 til 19.30 og á
laugardögum frá 8 til 15.
Þetta er mun lengri þjónustu-
tími en áður var. Ég er sammála
Sverri um að æskilegt sé að veita
meiri þjónustu á laugardögum í
miðborginni, sérstaklega þó yfir
ferðamannatímann á sumrin.
Ég mun því beita mér fyrir að
þessi mál verði athuguð.
Virðingarfyllst
Björn Björnsson
póstmeistari
hlutann í hinu nýja skipafélagi.
Hvernig getur skipafélag, sem er
í bullandi samkeppni við sína
farmflytjendur, verið þeim úrræði
í flutningum. Þar að auki gæti
þeirra skipafélag flutt til fraktir
af tollhárri vöru á tolllága (löglegt
en siðlaust) fyrir sambandið, sem
ekki er hægt í óháðum viðskiptum.
Með því að flytja vörur fyrir
keppinauta sína myndi Samband-
ið fá allt of mikla vitneskju um
keppinauta sína, sem þeir fá ekki
um Sambandið, t.d. hvað þeir
kaupa, hve mikið og oft, hvaða
magn og jafnvel verð, því oft
slæðast vörureikningar til skipa-
félaganna.
Síðan er Samvinnuhreyfingin
einn stærsti smásöluaðilinn hér á
landi og því oft stærstu kaupendur
af vörum farmflytjenda. Slíkt
ástand er ekki hlutlaust gagnvart
Eimskip, eða öðrum sjálfstæðum
farmflytjendum. Veldi Sambands-
ins er orðið svo mikið að stærðin
ein er oft nægilegur þrýstingur.
Nei, Sambandið er ekki úrræði í
flutningamálum þjóðarinnar.
Þvert á móti er nauðsyn þess að
setja löggjöf um varnir gegn ein-
okun og hringamyndun alltaf að
verða deginum ljósari.
Áhyggjufullur
Víkverji skrifar
á rís sjónvarpið hæst sem
fréttamiðill, þegar það getur
flutt atburði beint til áhorfandans.
Leyft öllum almenningi að fylgjast
með því milliliðalaust, sem er að
gerast. íslenska sjónvarpið hefur
ekki gert mikið af þessu. Áhuginn
á „beinni útsendingu" er mestur,
þegar efnt er til keppni af ein-
hverju tagi, svo sem kappleikja eða
söngvakeppni Evrópu. Á liðnu
sumri mátti þó sjá mikilfenglega
athöfn í Péturskirkjunni í Róm,
þegar Jóhannes Páll páfi vígði
biskupa og Herbert von Karajan
stjórnaði Krýningarmessunni eft-
ir Mozart. Hlýtur sá þáttur að
vera ógleymanlegur öllum, sem
hann sáu.
í síðustu viku var efnt til mestu
stórveldasýningar í sögunni, þegar
þeir hittust í Genf Reagan og
Gorbachev. Á fjórða þúsund
fréttamenn hvaðanæva úr heimin-
um voru þar samankomnir til að
lýsa því, sem gerðist. Sjónvarps-
stöðvar fluttu fréttastofur sínar
til Genf og sendu þaðan allt, sem
fréttnæmt þótti. Löngum blaða-
mannafundi Gorbachevs var sjón-
varpað um allar jarðir og sömu
sögu er að segja um ræðu þá, er
Reagan flutti á Bandaríkjaþingi
eftir heimkomuna til Washington.
Því miður tók íslenska sjónvarpið
ekki þátt í þessari miklu sýningu.
Við höfum ekki fengið að sjá annað
en glefsur af þessum merkilegu
atburðum.
Úr þessu má enn bæta með því
að sýna meira myndefni frá fund-
inum, svo að íslendingar hafi sama
tækifæri og aðrar þjóðir til að
kynnast því, sem leiðtogarnir hafa
sjálfir að segja eftir fundinn. Út-
leggingar blaðamanna og sérfræð-
inga á því, sem leiðtogarnir ræddu,
geta aldrei komið í stað þess að
heyra það af þeirra eigin vörum,
sem þarna gerðist. Forsætisráð-
herrar og utanríkisráðherrar Atl-
antshafsbandalagsríkjanna lögðu
á sig ferð til Brússel til að hlýða
á Reagan sjálfan lýsa kynnum
sínum af Gorbachev. Með aðstoð
sjónvarpsins er unnt að gera öllum
almenningi kleift að komast í tæri
við þjóðarleiðtogana, ef þannig
má að orði komast.
XXX
Frá því var sagt í síðustu viku,
að „friðarsinnar" ætluðu að
efna til vetrarfagnaðar. Er ekki
að efa, að þar hafi allt farið frið-
samlega fram og menn hafi fagnað
því, að góður friður hélst á fundi
þeirra Reagans og Gorbachevs. En
fréttin af þessum vetrarfagnaði
vakti þá spurningu í huga Vík-
verja, hvort þeir, sem að þessari
samkomu stóðu, líti þannig á, að
hér á landi séu einhverjir „ófriðar-
sinnar".
Meðal þeirra, sem áttu að
skemmta á þessari samkomu „frið-
arsinna", var Kristín Á. Ólafs-
dóttir, nýkjörinn varaformaður
Alþýðubandalagsins. Er ekki að
efa, að hún hefur farið þar með
meiri friði heldur en á landsfundi
Alþýðubandalagsins eða í útgáfu-
stjórn Þjóðviljans, þar sem hart
var barist á dögunum eins og allir
vita.
XXX
Trillukarlar í Reykjavík efndu
til ófriðar í Reykjavíkurhöfn á
föstudaginn, þegar þeir lokuðu
hafnarkjaftinum til að mótmæla
því, að sjávarútvegsráðherra
bannaði þeim að sækja sjóinn. Þá
rufu vörubílstjórar frið miðborgar
Reykjavíkur á miðvikudaginn,
þegar þeir óku með hljóðum um
stræti til að mótmæla skatt-
heimtu. Hvort andmælin duga til
að fá stjórnvöld til að skipta um
skoðun eða breyta um stefnu á
eftir að koma í ljós.
Ástæða er til að velta því fyrir,
hvort það sé nauðsynlegt í jafn
fámennu þjóðfélagi og okkar að
grípa til aðgerða af þessu tagi til
að vekja athygli á málstað sínum.
Hvers kyns mótmæli hafa verið
algeng baráttuaðferð á öllum tím-
um. Almennt hafa menn aðra í
huga, þegar rætt er um þá, sem
grípa til valdbeitingar af einhverju
tagi, en trillukarla og vörubif-
reiðastjóra. Frá útlöndum hafa þó
borist fréttir um að óánægðir sjó-
menn loki höfnum og vörubílstjór-
ar landamærum. Og það hefur
gerst oftar en einu sinni, að bænd-
ur í Evrópubandalagslöndunum
hafa ekið á dráttarvélum eða flutt
með sér stórgripi á fund stjórn-
enda bandalagsins til að leggja
áherslu á mál sitt. Kannski eigum
við eftir að kynnast slíkri bænda-
för í höfuðstaðinn nú þegar sett
hefur verið búmark eins og afla-
mark, sem trillukarlar telja að
bitni of harkalega á sér.
Þótt sjónvarpið flytji okkur allt-
of lítið af því, sem er að gerast í
hinum stóra heimi beint og á sömu
stundu og það gerist, höfum við
átt þess kost að kynnast því meðal
annars fyrir tilstuðlan þess,
hvernig best er að komast í fjöl-
miðlaljósið í von um að sú birta
leiði aðra af villu síns vegar.