Morgunblaðið - 14.12.1985, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR14. DESEMBER1985
— eftir Ingimar
Sigurðsson
40. heimsþingi JC-hreyfingar-
innar lauk í Cartagena í Kólombíu
laugardaginn 23. nóvember sl.
Þingið sóttu 13 íslendingar. JC
ísland bauð Andrés B. Sigurðsson,
fyrrum landsforseta fram til
embættis heimsforseta, en hann
varð að lúta í lægra haldi fyrir
Moncef Barouni frá Túnis sem var
kosinn forseti. Náttúrhamfarirnar
í Kólombíu sem skullu á nokkrum
dögum fyrir þingsetninguna, höfðu
óneitanlega áhrif á þinghaldið, en
það fór engu að síður fram á hefð-
bundinn hátt.
í þessum pistli mun ég reyna
að lýsa hvernig heimsþing
JC-hreyfingarinnar fara fram,
sérstaklega þó því er lýtur að þætti
okkar íslendinga vegna framboðs
okkar til heimsforseta. Einnig
mun ég lýsa undirbúningi hér
heima.
Framboð ákveðið
Það var í lok mai sl. að Andrés
B. Sigurðsson fyrrum landsforseti
fór til Kaosiung á Taiwan, en þar
var Asíuþingið haldið sl. vor.
Andrés gegndi störfum landsfor-
seta JC lslands starfsárið 1980—
1981. Hann var kosinn alþjóðlegur
varaforseti Jaycees International
í Berlín 1981 og framkvæmdavara-
forseti í Seoul 1982. Tilgangur
Andrésar með ferð þessari var að
kanna hvernig staðan í framboðs-
málum til heimsforseta væri. Þær
upplýsingar sem hann fékk leiddu
til þess að við hér heima ákváðum
að bjóða hann fram til heimsfor-
seta. Ástæðan fyrir því að hann
átti jafn góða möguleika og aðrir
frambjóðendur var sú að löndin í
Asíu sem hafa mjög mikil áhrif
innan hreyfingarinnar lýstu því
yfir að enginn frambjóðandi hefði
fengið nein stuðningsloforð, þann-
ig að allir ættu að eiga jafna
möguleika.
Undirbúningur hófst strax í júní
og fólst hann fyrst og fremst í fjár-
öflun, undirbúningsvinnu við
kosningabækling, bréfaskriftir til
útlanda auk ýmissar annarrar
vinnu frambjóðandans sjálfs. Það
er skemmst frá því að segja að
hvarvetna var okkur mjög vel tekið
og voru margir sem vildu leggja
þessu verkefni lið. Þegar við lögð-
um síðan af stað þriðjudaginn 12.
nóvember var búið að leggja marg-
ar vinnustundir í undirbúning. Þó
voru tvö stærstu verkefnin eftir,
kosningabaráttan sjálf og undir-
búningur Víkinga-kvöldsins, þar
sem tókst að semja bréflega við
Kolombíumenn.
Haldið af stað
Við flugum með Flugleiðum til
New York, þar sem gist var eina
nótt og haldið af stað til Cartagena
morguninn eftir. Snemma í haust
fengum við upplýsingar frá kunn-
ingjum í Danmörku að Avianca,
flugfélag þeirra Kólombíumanna,
væri hálfgert sjóræningjafélag.
Farþegar skráðu sig á flug, en í
raun væri vél tví- eða þríbókuð.
Þegar kæmi síðan að því að stíga
um borð ættu allir að hlaupa tvo
hringi í kringum vélina og þeir
sneggstu kæmust með, hinir biðu
eftir næsta flugi. Skrautlegasta
saga, en sem betur fer ósönn.
Afgreiðslufólk Avianca á
Kennedy-flugvelli og fólkið um
borð í vélinni gat ekki verið betra
og eftir rúma fjóra tíma lentum
við heilu og höldnu í Cartagena
og þar tók sólskin og 34 stiga hiti
á móti okkur ásamt með starfs-
fólki þingsins. Vel gekk að komast
í gegnum tollinn, enda smurðum
við tollþjónana með litlum flöskum
af brennivíni, en í farteski okkar
fimm sem vorum þar á ferð voru
m.a. 12 lítrar af íslensku brenni-
víni, sem við sögðum að væru
þinggögn þegar bent var á kassann
kyrfilega merktan „Brennivín" og
spurt „Hvað er þetta?"
Cartagena — borg
virkjanna
Cartagena er nokkuð gömul
borg. Rodrigo de Bastidas upp-
götvaði staðinn árið 1501 en Pedro
de Heredia stofnaði borgina sem
slíka árið 1533. Cartagena gegndi
mikilvægu hlutverki fyrir spánska
heimsveldið á 16. og 17. öld sem
helsta útskipunarhöfn þeirra í
Suður-Ameríku. Margir reyndu
því að ná borginni á sitt vald. Til
þess að treysta varnir hennar var
byggður heljarmikill múrveggur
hringinn í kringum borgina og
stendur hann enn. Múrinn er tal-
inn eitthvert mesta hernaðar-
mannvirki á þessum slóðum og
snilldarlegt hvað arkitektúr snert-
ir. Skip sem vildu ná inn til borgar-
innar urðu fyrst að sigla framhjá
múrnum, síðan framhjá litlu virki
í Bocachica og Bocagrande. Ef
þeim heppnaðist það var næsta
öruggt að þau bæru beinin fyrir
framan San Felipe-virkið sem var
þá útbúið einhverjum stærstu fall-
byssum sem þá voru þekktar. Virk-
ið var ákaflega hugvitlega byggt.
Þannig lágu alls konar göng í
gegnum það niður í borgina, undir
fótum óvinanna. Verjendur virkis-
ins gátu því þannig aflað sér matar
og annarra vista frá borginni án
þess að óvinurinn gæti nokkuð
gert. Þeir þurftu því ekki að kasta
sláturkeppum og reyna þannig að
blekkja óvininn, sem í Borgarvirki
norður. Allt kom samt fyrir ekki
og m.a. náði sir Francis Drake
borginni á sitt vald, en hún var
síðan aftur frelsuð af Blas de Lezo
herforingja, oftast kallaður Don
Blas. Stytta af honum stendur
fyrir framan virkið.
íbúar Cartagena eru um 350.000
og eru af ýmsum kynstofnum,
bæði indíánar, svertingjar og síðan
afkomendur Spánverjanna og
fleiri. Cartagena þjónar enn í dag
mikilvægu hlutverki sem hafnar-
borg er þjónusta við ferðamenn fer
ört vaxandi enda borgin ákjósan-
legur staður til hvíldar og hress-
ingar.
Baráttan um viðskiptin
Fyrir utan tollverðina, voru
fyrstu kynni okkar af innfæddum
leigubifreiðastjórar, eins og vænta
mátti. Gömlu góðu íslendingarnir
létu ekki að sér hæða og vinkuðum
við næsta „flotta" leigubílnum sem
við sáum. Það hefðum við hinsveg-
ar ekki átt að gera því hann var
ekki næstur í röðinni. Upphófst
nú mikil rimma meðal leigubif-
reiðastjóranna um hver ætti að
aka þessum útlendingum í bæinn.
Töskur voru settar í einn bíl og
þaðan í annan og jafnvel aftur í
þann fyrsta. Fyrst var tungunni
beitt, þá hnefum og síðast felgu-
járnum. Þá var málið leyst og við
þóttumst hólpin að komast lifandi
frá flugvellinum. Eftir tuttugu
mínútna akstur komum við á Hil-
ton-hótelið sem var þinghótelið.
Hissa urðum við þegar í ljós kom
að ferðin kostaði 3 bandaríkjadali.
Þá hugsuðum við, fyrst berjast
má um 3 dala ferð í leigubifreið,
hvað gera þeir þá fyrir 10 dali úti
á götu.
Heimsþingið
Næstu dagar liðu við undir-
búning Víkingakvöldsins og náð-
um við mjög góðum samningum
við Hilton-hótelið og fór það fram
þar í garðinum á mánudagskvöld-
ið. Ég vík nánar að því seinna.
Ráðstefnuhöllin í Cartagena er
mjög mikið mannvirki og fullkom-
ið hús til síns brúks. Á augabragði
er hægt að breyta 5.000 manna sal
í sjö smærri sali og öfugt. Allir
salir eru útbúnir með túlkunar-
kerfum og eru herbergi túlkanna
staðsett sem einhverskonar hengi-
herbergi neðan í loftinu.
Þingið var síðan sett að við-
stöddum þingþátttakendum sem
voru um 1.800 ásamt með fyrirfólki
í Cartagena s.s. borgarstjóra. Við
setninguna var fórnarlamba nátt-
úruhamfaranna í Armero minnst
með einnar mínútu þögn. Þingstörf
hófust síðan af fullum krafti.
Fjöldi námskeiða um hin margvís-
legustu efni er á boðstólum á
hverju heimsþingi hreyfingarinn-
ar. íslensku þátttakendurnir nýttu
sér það til hins ýtrasta sem og
aðrir þátttakendur. Hjá okkur sem
vorum hins vegar að vinna beint
í kosningamálum var lífið ekki
saltfiskur, heldur Andrés gegn
Barouni og Lopez, en þeir voru
einnig í framboði til heimsforseta.
Kosningabaráttan
Þegar við komum til þings var
ljóst að Andrés átti miklu fylgi
að fagna og var honum hvarvetna
mjög vel tekið. Það tíðkast á þing-
um sem þessum að frambjóðendur
mæti á einkaframbjóðendafundi
með einstökum löndum eða landi.
Við mættum á fjölda slíkra funda
og svaraði Andrés þar fyrirspurn-
um fundarmanna og skýrði stefnu-
markmið sin sem heimsforseta nái
hann kjöri. Hluti kosningabarátt-
unnar er að dreifa kosningabækl-
ingum. Sérstakir staðir eru fyrir
slíkt á öllum þingum, því ekki má
líma þessa bæklinga hvar sem er,
því límið getur skemmt og jafnvel
eyðilagt veggi og fleira þar sem
þeir eru flestir. Var því mikill
Hluti íslensku þátttakendanna á opnunarhátíð þingsins. Frá vinstri: Barbara Wdoviak JC-Vestmannaeyjum, Guó-
mundur Bergþórsson JOReykjavík, Marta Sigurðardóttir JOReykjavík, Örn Lýðsson JOBreiðholti og Judy Wesly
JOBreiðholti.
H0RFÐU A MIG! FUKI