Morgunblaðið - 14.01.1986, Blaðsíða 37

37
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JANÚAR 1986
Minning:
Guðmundur Þórðar-
son frá Breiðadal
Fæddur 27. maí 1910
Dáinn 22. desember 1985
Þegar ungt fólk vex úr grasi, fer
það smátt og smátt að taka til
hendinni í leik og starfí, þroskast
og vill leggja sitt litla afl fram til
að hjálpa öðrum. Við slíka hugar-
vakningu ungmennanna eflist lífs-
stefna þeirra og „krókurinn beygist
þangað sem verða vill“, til vaxandi
manndóms, ekki síst ef veikbyggð
bamssálin nýtur móðurkærleikans
öll bernskuárin. En hver getur gert
slíkt? Örugglega sönn og raunsæ
móðir, sem skilur einstaklinginn í
hverju tilviki og veit strax hvað við
á. Slík var móðir Guðmundar Þórð-
arsonar frá Breiðadal í Önundar-
fírði, sem ég vil minnast með nokkr-
um orðum.
Guðmundur var mjög hændur að
móður sinni, Kristínu Ragnheiði
Kristjánsdóttur, enda langyngstur
fimm systkina. Þórður Sigurðsson
faðir hans var borgfírskrar ættar,
kom að Holti í Önundarfirði ungur
maður með séra Janusi prófasti
Jónssyni, en fór þaðan 1907. Mörg
störf hafði Þórður á hendi eftir að
hann kvæntist Kristínu Ragnheiði
í Breiðadal. Auk búskaparins má
nefna vegagerð og eftirlit vega í
ísaijarðarsýslum. Böm áttu þau
Ragnheiður og Þórður alls fimm,
þrjár dætur og tvo syni, þau Sigríði
Sturlu, Ástu, Gróu og yngstur var
Guðmundur, fæddur 1910.
Guðmundur var heima hjá for-
eldrum sínum nokkuð yfír ferm-
ingu, vann heima venjulega sveita-
vinnu, en stundaði auk þess rauð-
magaveiði í „Vöðunum". Hún fór
þannig fram að verið var í litlum
bát og á útfallsfjöru var rauðmag-
inn stunginn með sting og safnað
saman í bátinn. Oft veiddi hver og
einn þannig mörg hundmð stykki.
Þessi veiði var öll skemmtileg og
vakti veiðimannsáhugann og bætti
hag móður hans með að „fá físk á
diskinn".
Skömmmu eftir fermingarárin
kynntist hann Finni Guðmundssyni
formanni frá Görðum og drógu
kynni þeirra til vináttu meðan báðir
lifðu. Fljótlega treysti Finnur for-
maður honum fyrir mótorvél í bát
sínum. Við vélina fann Guðmundur
hug sinn og yndi í starfí, svo að
hugur hans stóð fljótlega til stærri
véla.
Mótorvélanámskeið var haldið á
Flateyri fyrir tilvonandi vélamenn.
Hópur ungra manna sótti nám-
skeiðið. Ég var þá staddur á Flat-
eyri og stóð af tilviljun nokkra stund
meðal nemendanna og hlustaði á.
Þeir voru að koma frá mat. Kennar-
inn bað þá að setja vélina í gang,
en hún tók ekki við sér. Nú gá
þeir og skima um alla vélina, uns
Guðmundur finnur brotna eldspýtu
í loftopi tanksins, réttir kennaran-
um og segir: „Þú munt eiga þetta,
kennari góður." „Því gengst ég við,
góð athugun hjá þér. Oft þarf lítið
til að hindra gang mótorvéla," var
svarið sem hann fékk.
Með sannindum heyrði ég að
kennari þessi hefði boðið Guðmundi
að koma utan og læra vélfræði.
Af því varð eigi, en með æfíngu
og trausti samverkamanna sinna
náði hann því marki að sinna stærri
vélum, t.d. í Hafrafelli SÍS og stór-
um mótorbátum.
1941 kvæntist Guðmundur Krist-
ínu Bemharðsdóttur, systur minni.
Þau eiga fyrst heima í Reykjavík,
síðan á Flateyri. Þar eignast þau
eldra hús, sem hann með smíðalagni
sinni endurbætir ágætlega, hlýtt og
gott og vel útbúið til allrar þjónustu
handa ijölskyldunni. Á Flateyri
vinnur hann enn við vélgæslu.
Þeim hjónum varð flögurra bama
auðið. Elstur var Sigríður Bemharð,
stúdent frá Akureyri og ötull náms-
maður í frönsku við Háskóla ís-
lands. Óumræðileg var sú mikla
sorg þeirra hjóna að missa son sinn,
þennan mannkostamann, við að
reyna að bjarga öðram í hættu, en
öllu var tekið með ró og styrk. Þau
áttu líka tvo aðra myndarsyni, þá
Finn tölvufræðing og Hauk vél-
rennismið og kafara, að ógleymdri
Ragnheiði, húsfreyju í Grindavík
og sjö bama myndarmóður.
1963 flytja þau suður til Reykja-
víkur og eignast hús í Skipasundi
85. Þaðan rækti hann starf sitt í
fjölda ára sem yfirmaður við vélar
og vagna Strætisvagna Reykjavík-
ur. Sú vinna var oft á nóttunni, og
þá var gott að koma heim í verald-
legu og andlegu hlýjuna.
Hver, sem veitti Guðmundi at-
hygli við störf sín, sá að þar fór
athugull, dyggur drengur og trúr í
starfí, kominn alltaf á sinn lofaða
stað á réttum tíma. — Slík sam-
viskusemi var honum í blóð borin.
Systir góð, böm, systkini og
vinir. Við vitum öll að „reynslutími
ævin er“, og jafnframt náðartími.
Biðjum því með kvöldbæn hans:
Guð varðveiti þig. Hann féll með
sóma og sýndi alla tíð það er hann
nam við móðurkné, ungur að áram
f litla bænum f Breiðadal.
Fylgi honum Guð og góðar vætt-
ir, með þökkum ástvina, vina og
.samstarfsmanna.
Guðmundur Beraharðsson
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
er skammt undan ?
VinnlngsmiDinn l*>:
HAPPDRÆTTI HÁSKÓLA ISLANDS
vænlegast til vinnings