Morgunblaðið - 04.09.1986, Blaðsíða 62

MORGT^^l^?Mlá'í8éXclu^f|rká^ÉÍSiflJ^5986M
Víkverji skrifar
Opinberir innheimtuaðilar hafa
ýmsar aðferðir til að minna á
sig. Nú í sumar hafa veitustofnanir
Reykjavíkurborgar hvatt viðskipta-
vini sína til að muna eftir gjalddög-
um og átta sig á þeim aðgerðum,
sem heimilaðar eru til að loka fyrir
þjónustuna ef ekki er staðið í skil-
um. Grandvar vinur Víkveija varð
fyrir því á dögunum að fá bréf frá
borgarfógetaembættinu með til-
kynningu um það, að húseign hans
yrði seid á uppboði eftir nokkrar
vikur ef hann greiddi ekki rúmlega
500 króna skuld. Yrði uppboðið
auglýst í Lögbirtingablaðinu eftir
nánar tilgreindan frest o.s.frv.
Þetta var fyrsta orðsendingin sem
húseigandanum barst um að hann
hefði ekki innt það af hendi sem
honum bar. Þegar hann leitaði skýr-
inga, kom í ljós, að það hafði dregist
hjá honum vegna fjarvista að greiða
fasteignagjöld og var hér um drátt-
arvexti að ræða. Þótti honum þetta
að vonum heldur harkaleg viðbrögð
við ekki hærri upphæð og velti því
fyrir sér, hvort ekki hefði verið
unnt að fara aðra mildilégri og
kostnaðarminni leið en þessa til að
minna hann á að greiða þessa lágu
fjárhæð.
Þegar þetta bar á góma, skýrði
annar vinur Víkveija frá því, að
fýrir handvömm hefði greiðsla á
símareikningi lent í undandrætti hjá
sér. Fynrvaralaust hefði síma hans
verið lokað. Hann áttaði sig ekki á
því fyrr en eftir venjulegan skrif-
stofutíma hjá Pósti og síma. Þar
sem hann átti von á mikilvægum
símtölum um kvöldið frá fólki, sem
hann hafði beðið að hafa samband
við sig, gerði hann tilraun til að fá
lokuninni aflétt með því að tala við
bilanaþjónustu símans. Þar var hon-
um skýrt frá því að aðeins inn-
heimtudeildin gæti gert það, eftir
að greiðsla hefði verið innt af hendi.
XXX
Eins og áður sagði hafa veitu-
stofnanir borgarinnar kynnt
mönnum í auglýsingum, hvers þeir
eiga von, ef þeir inna ekki greiðslur
af hendi eftir að viðvörun hefur
verið gefin. Póstur og sími hefur
ekki uppi neina sérstaka tilburði til
að minna þá viðskiptavini sína, sem
gleyma að greiða afnotagjaldið, á
það, að nú sé komið að lokun
símans. Til slíkra ráðstafana er
gripið án nokkurrar viðvörunar.
Ættu þó að vera hæg heimatökin
hjá stofnun, sem ræður yfir jafn
fullkomnum boðkerfum og þessi að
koma því á framfæri við þá, sem
kaupa af henni þjónustu, að þeir
séu að missa af henni.
Miklu skiptir fyrir opinber einok-
unarfyrirtæki eins og aðra þjón-
ustuaðila, að þau komi fram við þá
sem við þau þurfa að skipta af jafn
mikilli liþurð og þeir verða að sýna,
sem vilja halda í viðskipti í harðri
samkeppni.
XXX
Af lokun síma geta hlotist vand-
ræði og amstur. Dýrmætur
tími fer oft til spillis. Menn þurfa
að gera sér ferð á innheimtustað
til að þeir séu öruggir um að greiðsl-
an komist strax til skila og síminn
sé opnaður á nýjan leik. Þeir fara
þaðan með því hugarfari að vilja
aldrei lenda í svipuðu stímabraki
aftur. Hér er að lokum saga úr
bandarísku riti um fyrirmyndar við-
mót í garð viðskiptavinárins:
Greiðsla fyrir vöru er innt af
hendi með korti. Afgreiðslumaður-
inn telur nauðsynlegt að hringja í
miðstöð kortafyrirtækisins til að
kanna, hvort greiðandinn njóti láns-
trausts. Það tekur hann fjórar
mínútur að fá samþykki miðstöðv-
arinnar. Við svo búið afhendir hann
viðskiptavinunum kortið aftur en
tekur um leið 5 senta pening úr
krús á afgreiðsluborðinu, afhendir
korthafanum og segir: „Afsakið
töfina. Þetta er ófyrirgefanlegt. Ég
vona að þetta gerist ekki aftur.
Okkur þykir mikils virði, að þér
skiptið við okkur. Vonandi komið
þér fljótt aftur." 0g höfundur bók-
arinnar bætir við: Hann tryggði
með þessu, að við munum skipta
við hann til æviloka!
„PU ERT STKlKAÐUR UT AF JOlAKOKrAL-lSTANUM
Hávaði í Sundlaug Selljarnarness
Sigurður Þór Guðjónsson
skrifar:
„Sundlaugar eru útivistar-
svæði. Þangað kemur fólk til
að hvílast eftir eril dagsins og
njóta útilofts, vatns og sólar.
Laugamar eru því sannkallaðar
vinjar í eyðimörk borgarinnar.
Nýlega var opnuð sundlaug
á Seltjamamesi. Þar er flest
„Aldraðir úr Langholtssöfnuði
sem dvöldu að Ási í Hveragerði tíu
daga í ágústmánuði, vilja biðja fyr-
ir þakklæti til allra þeirra sem gerðu
dvölina þar eins ánægjulega og
raun varð.
í dvölinni rifjuðust upp ýmsar
gamlar vísur og stökur eins og oft
vill verða við slík tækifæri. Þar á
með ágætum en með einni mik-
ilvægri undantekningu. Gjallar-
homum hefur verið komið fyrir
á laugarbökkunum og er í
sífellu útvarpað úr þeim tónlist
frá rás 2 og nú síðast nýju
einkastöðinni Bylgjunni.
Eins og kunnugt er flytja
þessar stöðvar aðallega popp-
tónlist og af einhveijum bygg-
meðal var þessi byijun á kvæði:
„Segðu mér söguna aftur, sög-
una frá því í gær, um litlu stúlkuna
ljúfu, með ljósu fléttumar tvær.“
Ef einhver kannast við fram-
haldið af þessu kvæði eða kann það
allt þá er hann beðinn að koma því
á framfæri við Velvakanda."
ingarlegum og hljómburðarleg-
um ástæðum kemur alls engin
tónlist úr þessum lúðmm heldur
aðeins málmkenndur glymjandi
svo stundum er varla vært í
sundlauginni vegna hávaðans.
Ég veit að fólk veigrar sér
við að koma þar af þessum sök-
um og er það undarleg stefna
að fæla þannig í burtu við-
skiptavini með óþarfa hávaða
og glamri. Fólk kemur í sund-
laugamar til að hressa sál og
líkama og njóta hollrar útiveru
í friði. Gjallarhom og rokk á
að mínu mati alls ekki heima á
slíkum stað.
Ég vona að ráðamenn Sund-
laugar Seltjamamess taki þessi
tilmæli til greina og fjarlægi
þennan friðarspilli."
Segðu mér söguna aftur
HÖGNI HREKKVÍSI
© 1986 Universal Press Syndicate
ast er...
Með
morgunkaf&nu
. . að hengja út þvottmn.
TM Refl. U.S. Pat. OtT.—all riflhts reserved
© 1986 Los Angeles Times Syndicate
Er það lögfræðingurinn.
Mig langar að koma með
smá viðbót við erfða-
skrána mína!
Já, drengir mínir. Ég
segi bara gjörið svo vel
og góða skemmtun!