Morgunblaðið - 17.02.1987, Page 54

Morgunblaðið - 17.02.1987, Page 54
54 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. FEBRÚAR 1987 \ IfCBAAm „ \>ab k&mur alár&i ncinn straetö, þegcir mnSur pcxrf exb rv?to- Þ0- • ást er___ ... að vita að þú ert alltaf í hjarta hans. TM Reg. U.S. Pat Off.-all ríghts reserved © 1986 Los Aogeles Times Syodlcate Með morgunkaffinu hala í bænum. — Górilla leikur lausum hala í bæn- um ... Górilla ... • • Ossur í stað Guðrúnar Mikið var að einhver pólitískur fulltrúi í stjórn SVR gerði eitthvað sem tekið var eftir og varðaði að- búnað okkar vagnstjóra. Við erum svo vanir þeirri lágkúru og áhuga- leysi pólitísku fulltrúanna, að það tekur mann tíma að átta sig á því, að loksins var tekið á vandamálum fyrirtaekisins í stjóminni með tillögu Ossurar Skarphéðinssonar varafull- trúa Alþýðubandalagsins. En yfirmenn SVR hafa komist upp með það í áratugi að standa í vegi fyrir allri framþróun, bæði hvað varðar þjónustu við farþega og kjör og aðbúnað okkar vagn- stjóra. Tilefnið var að aðbúnaður vagn- stjóra hefur verið nöturlegur á ýmsum endastöðum leiðanna. Og höfum við margítrekað kvartað yfir því við forráðamenn fyrirtækisins við litlar undirtektir fram að þessu. í kjölfar bréfs öryggisfulltrúa okkar starfsmannanna, flutti Össur tillögu sem fólst í því að skipuð yrði nefnd með forstjóra SVR, einum fulltrúa frá minnihluta og öðrum frá meiri- hluta, og tveim vagnstjórum, til tafarlausra úrbóta á þessu ófremd- arástandi. Það er eitthvað meira vit í svona vinnubrögðum en andvaraleysi „al- vöru“-fulltrúans, Guðrúnar Agústs- dóttur, sem hefúr horft upp á að þjónusta SVR drabbist niður og sætt sig við að aðbúnaður vagn- stjóra á endastöðum sé fyrir neðan allar hellur og ásamt því að horfa framhjá að vagnstjóri hafí verið rekinn vegna skoðana sinna. Réttast væri því, að Guðrún Ágústsdóttir segði af sér, og Össur Kvæðið um mánuðina Þakklát væri ég, ef einhver les- andi þinn, Velvakandi góður, gæti hjálpað mér og sent þér til birting- ar kvæði sem ég lærði sem bam um mánuðina tólf og hófst eitthvað á þessa leið: „Janúar á undan með árið í faðmi sér“. Kona á Bráðræðisholtinu Össur Skarphéðinsson tæki hennar sæti sem aðalmaður. Því hann er okkar maður og hefur sýnt það í verki eftir aðeins örfárra funda setu í stjórn SVR. Svo er ég Miðvikudagsmorguninn 4. febrúar á milli klukkann hálfníu og níu var í útvarpinu talað við nokkra aðila í sambandi við mál eins landflótta manns frá íran. Af öllum þeim sem voru spurðir var aðeins ein kona sem talaði af sannfæringu í tengsl- um við greindarsfarslegt og hreint huglíf. Allar hinar persónumar tóku neikvæða afstöðu til þessa land- flótta manns. Fimmtudaginn 5. febrúar birti síðan Þjóðviljinn svör fímm aðila ásamt myndum. Þar kom jákvæð afstaða fram hjá öllum nema einum manni, hann var annar í myndaröð- inni, málari að atvinnu. Hann lagðist algjörlega gegn þessum manni frá Iran. í íran ráða menn sem tileinka sér miðaldasjónarmið, en það er múhammeðsk villutrú, sem á ekkert skylt við raunverulega trúarhugsjón er gæti komið einhverju góðu til leiðar. Það má líkja þessum valda- mönnum ( íran við þýsku fanga- verðina í hinum illræmdu fangabúðum Þjóðverja í síðustu heimsstyijöld og er þá stórt til orða Guðrún Ágústsdóttir nú viss um að Össur yrði enginn kokteilvinur Sveins Bjömssonar forstjóra. Ari Tryggvason, vagnstjóri SVR. tekið þó satt sé. Ég vil ráðleggja þessum manni að kynna sér heims- myndina betur áður en hann fer að tala meira og dæma útlenska flóttamenn. Það sama á við þá nei- kvæðu einstaklinga sem komu við sögu í útvarpsþættinum. Skrifið eða hringið til Velvakanda Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvaðcina, sem hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 13 og 14, mánudaga til föstudaga, ef þeir koma þvi ekki við að skrifa. Með- al efnis, sem vel er þegið, eru ábendingar og orðaskiptingar, fyrirspumir og frásagnir, auk pistla og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttar- ins, þó að höfundur óski nafn- leyndar. Sérstaklega þykir ástæða til að beina þvi til lesenda blaðsins utan höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér í dálkunum. Flóttamaðurinn frá íran Víkverji skrifar Sú var tíðin, að Þjóðleikhúskjall- arinn var einn af viðhafnarmeiri og notalegri veitingastöðum borg- arinnar. Langt er síðan breyting varð á því, enda hefur rekstur hans verið með ýmsum hætti. Nú orðið ber staðurinn þess merki, að ekki hefur verið gert verulegt átak til þess að endurreisa hann, þannig að hann geti náð fyrri sessi, sem einn af virðulegri veitingastöðum borgarinnar. Það er ekki sérlega eftirsóknarvert fyrir leikhúsgesti að koma þar í hléi, einfaldlega vegna þess, að andrúm og yfírbragð er ekki nógu þægilegt. Víkveiji vill hvetja forráðamenn Þjóðleikhússins til þess að huga að þessari starfsemi. Veitingahús, sem rekið er af nokkmm metnaði á vel heima í tengslum við leikhús. Nú orðið sækir fólk veitingahús meira en áður var til þess að snæða þar hádegisverð eða kvöldverð. Líklegt má telja, að leikhúsgestir mundu sækja Þjóðleikhúskjallarann í ríkara mæli fyrir eða eftir leiksýn- ingar, ef aðdráttarafl staðarins yrði svipað því, sem var, þegar vegur Þjóðleikhúskjallarans var ■ sem mestur. XXX Nýlega birtist athyglisverð grein um sjónvarpsfréttir í banda- riska blaðinu Washington Post. Hún hófst á þessa leið (í lauslegri þýð- ingu): „Á síðustu 10 árum hefur orðið veruleg breyting á banda- rískum sjónvarpsfréttum, bæði í efni og framsetningu. Margir telja, að þessi breyting hafí orðið til hins verra, þar sem sjónvarpsstöðvamar hafí lagt áherzlu á fólk (þ.e. sjón- varpsþulina) og form á kostnað upplýsinga." Er eitthvað þessu líkt að gerast hér? XXX IMorgunblaðinu sl. laugardag birtist athyglisvert bréf í Velvak- anda, þar sem fjallað er um viðhorf íbúa höfuðborgarsvæðisins til landsbyggðarinnar. Þar sagði m.a.: “Ég er utan af landi og „meira að segja“ úr sveit. Ein mín fyrstu kynni af hugsunarhætti höfuðborgarbúa voru í gegnum bamatíma sjón- varpsins. Þegar ég, „saklaust og fáfrótt sveitabamið" sat eitt sinn sem oftar framan við viðtækið varð ég vitni að því að stjórnandi St.und- arinnar okkar sagði smeðjulega: „Krakkar mínir! Hafið þið komið upp í sveit og séð öll skemmtilegu dýrin ...!“ Er hér var komið sat ég, aum- ingja bamið, og starði í forundran á skerminn. Það sem eftir lifði bamatímans og bamæskunnar braut sveitabamið smágerðan heil- ann um það, hvað blessuð konan hefði verið að meina. Vissi hún ekki, að margir krakkar bjuggu í sveit, t.d. ég? Af hveiju hafði hún þá sagt þetta svona? Var kannski ekki ætlast til þess að sveitakrakk- amir horfðu á Sturidina okkar? ... Konuvesalingurinn féll einfaldlega í sömu gildru og svo margir aðrir höfuðborgarbúar hún var búin að gleyma þvi, að á íslandi er einnig mannlíf utan háttvirts höfuðborgar- svæðis.“ Em þessi orð ekki nokkurt um- hugsunarefni fyrir íbúa suðvestur- homsins? XXX > • Igamla daga var ekki hægt að treysta þvi, hvorki í matvörubúð- um eða á veitingastöðum, að væri beðið um nautakjöt fengist alvöru nautakjöt. Stundum var það ólseigt beljukjöt en það bar líka við að fol- aldakjöt væri selt, sem nautakjöt. Þetta er liðin tíð, sem betur fer. Nú er yfírleitt hægt að treysta því, þegar nautakjöt er keypt í við- urkenndum matvöruverzlunum, að gæðin séu í samræmi við verðið. Þess vegna kom það einum við- mælanda Víkveija mjög á óvart, sem keypt hafði dýrt nautakjöt í verzlun Sláturfélags Suðurlands í Austurveri, (nálægt 1000 kr. kíló- ið), að kjötið reyndist ólseigt og langt frá því að standa undir nafni — eða verði. Þetta á ekki að geta komið fyrir hjá svo traustu fyrirtæki. -H

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.