Morgunblaðið - 14.04.1987, Síða 80

80
MORGUNBLAÐIÐ, f>RIÐJUDAGUR 14. APRÍL 1987
Minning:
Hermann G. Hermanns-
son trésmíðameistari
Fæddur l.júní 1888
Dáinn 7. apríl 1987
í dag er borinn til hinstu hvílu
afí minn, Hermann G. Hermanns-
son trésmíðameistari, sem lést sl.
þriðjudag, tæpum tveimur mánuð-
um fyrir 99 ára afmæli sitt.
Margs er að minnast þegar litið
er yfír farinn veg og erfítt að fínna
eitt atriði öðru betra til að lýsa
manngerð eins og afa. Fyrir hug-
skotssjónum sé ég fremur lágvax-
inn mann, grannan og léttan á
fæti, með þykkt hvítt hár. Afi var
skarpleitur og fámáll, en hafði
margt til málanna að leggja.
Ég naut þeirrar ánægju að deila
heimili með afa um tveggja ára
skeið fyrir nokkrum árum. Sambýli
tveggja aðila þar sem annar er
mjög ungur og óreyndur, en hinn
háaldraður með margra ára visku
í farteskinu hlýtur því að skilja eft-
ir sig spor í vitundinni. Eitt af því
sem afí var óþreytandi að kenna
mér var þolinmæði. Á stundum, er
mér fannst hlutimir ekki ganga
nógu hratt, steig afí gjarnan spor
fram á við og sagði: „Þetta kemur
allt sarnan," og dró seiminn.
Oft sátum við saman á síðkvöld-
um og ræddum dægurmálin, ekki
síst stjómmál. Afi var ákveðinnar
skoðunar í þeim efnum, og fylgdist
mjög vel með framvindu mála. Ekki
vorum við alltaf sammála og oft
teygðist úr kvöldunum þegar við
lögðum fram hinar ýmsu úrlausnir
á málum, annars vegar úrlausnir
hins unga sem taldi sig vita allt,
og hins vegar úrlausnir hins reynda,
sem margt vissi og skildi.
Annað sem leitar á hugann úr
bmnni minninganna er hagmælska
afa. Ég dvaldist erlendis um tíma
og þá skrifuðumst við afi á. Ekki
urðu bréfin ýkja mörg, en löng voru
þau. Eitt bréfa afa er mér sérstak-
lega minnisstætt. Brétt þetta var
langt og fullt af fréttum — ritað í
kvæðaformi.
Nú er afí farinn í ferðalag yfír
móðuna miklu, ferðalag sem enginn
kemur aftur úr. í ferðalok er honum
fagnað, en við sem heima sitjum
yljum okkur við endurminningar um
góðan mann. Ég kveð afa með eftir-
sjá og virðingu, og þakka forsjón-
inni fyrir að hafa leyft mér að
kynnast svo mætum manni.
Ellen Ingvadóttir
Það er skrýtið að hugsa til þess
að afí langi skuli vera dáinn. Hann
sem hefur alltaf verið hjá okkur.
Það er svo margs að minnast um
svo góðan mann. Við afí langi áttum
mikil samskipti þegar ég var lítil,
þá kom hann alltaf í sunnudagsmat
til afa og ömmu. Hann hafði alltaf
tíma til þess að gleðja mig með því
að leika sér við mig. Hann afi langi
elskaði lítil böm. Hann lék við
mann, las fyrir mann eða fór í
göngutúra með manni. Ég gat allt-
af verið viss um að fínna mikla
gleði nálægt afa langa. Afí langi
tók miklu ástfóstri við litlu systur
mína þegar við bjuggum hjá honum
í smátíma. Það var alveg sama sag-
an og þegar ég var lítil, hún gat
fengið hann til þess að gera hvað
sem var. Og alltaf hló hann og
hafði gaman af. Svona var afí allt-
af glaður, blíður og góður. En nú
er hann farinn frá okkur næstum
því hundrað ára gamall. Við sem
eftir lifum eigum bara minninguna
um þennan góða mann.
Ömmu, afa og öðrum aðstand-
endum vil ég votta samúð mína og
megi Guð styrkja ykkur.
Gróa
„Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gigjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna."
(Tómas Guðmundsson)
Hann afí er dáinn. Þessi einstaki
og elskulegi maður verður til mold-
ar borinn í dag. Hann var tæplega
99 ára þegar hann lést í Borgarspít-
alanum og þrátt fyrir frábæra
umhyggju og hlýju hjúkrunarfólks
var fallegu lífí og löngu ævikvöldi
hans lokið. Ég veit að afí skildi
sáttur við menn og málefni, en það
var hann allt sitt líf. Ég vil þakka
fyrir að hafa kynnst þessum góða
og heiðarlega manni og haft hann
að leiðarljósi, manni sem öllum vildi
aðeins það besta. Hann virtist enda-
laust geta gefíð af sér og aldrei
krafðist hann neins í staðinn. Þegar
hann lá dauðvona á sjúkrahúsinu
síðasta daginn, þá sótti ég til hans
styrk og fagrar hugsanir og segir
það meira en mörg orð um hversu
göfugur hann var.
Sigurbjörg amma mín lést árið
1966 og nú hittast þau aftur í
kærleika sínum, en hamingjusamt
var hjónaband þeirra. Þau héldust
hönd í hönd í rúma hálfa öld og
alltaf var bjart í kringum þau. Afí
og amma sögðu alltaf sannleikann,
hljóðlega en skýrt og hlustuðu allt-
af á aðra. Þau þjuggu við mikið
ástríki og þeim varð fímm barna
auðið, auk þess sem þau tóku að
sér fósturson, Ingva Þorsteinsson,
sem ungur missti foreldra sína, og
reyndust honum vel sem og öllum
öðrum. Böm þeirra önnur vom
Hermann, sem lést fyrir nokkmm
áram. Hann var þjóðkunnur íþrótta-
maður og giftur Unni Jónasdóttur,
Dýrleif, sem gift er Jóhannesi Berg-
steinssyni; Kristbjörg, sem er dáin
en var gift Páli Sigurðssyni; Björg
Sigríður, sem gift er Gunnari Gísla-
syni; og Kolbeinn, sem dó aðeins
3ja ára. Þau em orðin mörg bama-
bömin og allir í þessari stóm
fjölskyldu hafa alla tíð hugsað hlýtt
til afa og ömmu og notið kærleika
þeirra í ríkum mæli.
Fyrir tveimur ámm átti ég viðtal
við afa í útvarp, þar sem hann fór
á kostum þegar hann lýsti upp-
vaxtaráram sínum fyrir aldamót í
Dýrafírði. Þá sagði hann mér frá
því þegar hann fluttist ungur úr
sveitasælunni fyrir vestan til
Reykjavíkur og hvemig hann
kynntist ömmu. Hún bjó í Garði og
hann lagði oft á sig að hjóla á
sunnudögum suður í Garð til að
hitta elskuna sína. Já, þau vom svo
samrýnd alla tíð og ástin var þeim
í blóð borin. Ástin var svo falleg
hjá þe
Síðustu vikumar leitaði hugur
afa æ meira heim í HjarðardaM
Dýrafírði, til æskuáranna, og marg-
ar sögur sagði hann mér frá þeim
dýrðlega tíma. Afí var alla tíð mjög
hógvær og hæglátur, yfírvegaður
og innilegur. Hann var góður smið-
ur, eins og handverk hans bera
glöggt vitni. Hann var víðlesinn og
fór létt með að setja saman vísur,
hagyrðingur af bestu gerð en vildi
lítið láta vita af því, frekar en öðm
í sínu lífsstarfí.
Þessar af fátæklegu línur em til
að þakka frábæmm manni allt það
góða sem hann gaf mér og öllum
sem honum kynntust. Ég veit að
góður Guð tekur vel á móti afa og
hjá honum fallast þau aftur í faðma,
afí og amma, þannig leið þeim best.
Látum minninguna um afa hvetja
okkur til fegurra mannlífs og meiri
kærleika manna á meðal.
„Far þú í friði
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V. Br.)
Hermann Gunnarsson
í dag er til grafar borinn Her-
mann G. Hermannsson, trésmíða-
meistari, sem andaðist 98 ára að
aldri í Borgarspítalanum í
Kr. 4.480
Kr. 8.
Verslunin

Borgartúni 20, s. 26788,
og allar betri raftækjaverslanir landsins.
GÓÐAR FERMINGARGJAFIR
Eurokredit
eða aðrir
afborgunarskilmálar.
^Kr. 1.680
Kr. 880 ^
D '5Z
(/) C
> O)
BRflun
Þú kemur úr baði eða sundi og
þerrar hárið að mestu. Síðan bregð-
ur þú krullublásaranum í hárið og
lýkur lagningu og þurrkun þess.
Tvær hitastillingar - létt og þægi-
legt. Verð 2.580 og 2.180 kr.
(án aukahluta).
Kru\lu'larn
hárblásan-
Gott verð