Morgunblaðið - 22.07.1987, Blaðsíða 50

50
GIŒAJ8V
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. JÚLÍ 1987
mumm
ft Hv/iiLik tilí/iLjan! pu gleymdir otmxlis-
deffinam rninum ój ég erbuln oð Qletjrwx
hi/erni^ cx cub elócl mcx.t! "
Bréfritari vill Qölga útsölustöðum áfengis.

Ég er orðinn þreyttur á
þessum rýateppum sem
alltaf er verið að kaupa
hér...
RE*655
Þú færð svo leyfi til að
flytjast í aðra vöru-
deild_____
Undarlegt fyrirkomu-
lag* á áfengissölunni
Það er nú að æra óstöðugan að
gera að umræðuefni einu sinni enn
fyrirkomulag einokunarverslunar
ríkisins á léttum og sterkum vínum.
En svo rennur mér í skap í hvert
skipti sem ég þarf að versla við ein-
hvem af þessum þrem útsölustöðum
einokunarinnar hér í Reykjavík.
ATVR á engan sinn líka í þjóðfélagi
sem er að laga sig að fijálsari sam-
keppni um þjónustu og verslun nema
kannski Bifreiðaeftirlit ríkisins, enda
held ég að í huga opinberra kerfis-
karla séu ekki til hugtökin tillitssemi
og þjónusta. Algjör skortur er á bíla-
stæðum ef undan er skilið planið við
Lindargötuútsöluna. Þá er „við-
skiptavinum" boðið upp á rússneska
fyrirkomulagið, þröng húsakynni og
þre- eða fjórfalda röð með tilheyr-
andi óþægingum — athugið tölvuárið
1987 — og fyrir innan borð eru af-
greiðslumennimir sem leyfa sér
sumir hvetjir nokkuð stærilæti við
þessar kringumstæður, sem einokun
og höft framkalla auðvitað.
Víkverji
Forsjónin gefur okkur margskon-
ar meðfædda hæfileika sem við
fömm misjafnlega vel með. Sumum
er það gefið að þroska þessa eðlis-
kosti. Aðrir glutra þeim niður. Hér
sem annars staðar gildir það að
rækta garðinn sinn. Þeir sem hlú
að gróðrinum fá góða uppskeru.
Þeir sem láta vaða á súðum síður.
Fáar gjafir forsjónarinnar vega
þyngra í mannlífinu en létt lund,
lífsgleðin og jafnaðargeðið. Þeir,
sem búa að þessum mikilvæga eigin-
leika, lifa lengur og betur en aðrir,
bæði sjálfum sér og öðmm. Þeir em
í raun einskonar sólir í mannlífínu,
sem verma allt í kringum sig, einnig
líf annarra, sem þeir umgangast.
Lífsglöð manneskja er vitamíngjafi
fyrir þá sem hún hefur samskipti
við. Lundleið hið gagnstæða.
XXX
Prófessor Lennart Wetterberg á
Skt. Görans-sjúkrahúsinu í
Stokkhólmi vinnur nú að því að
lækna þunglyndi með Ijósi, það er
birtu. Þetta er tilraunastarf, byggt
á kenningu um áhrif ljóss á starf-
semi kirtils í líkamanum, sem
framleiðir hormónið „melatonin",
segir í fréttum um þetta tilrauna-
starf.
Ekki ætlar Víkveiji sér að fara út
í læknisfræðilega útlistun á ljós- eða
hugarlækningum prófessors Wetter-
En hvað er það sem að baki býr,
er það þröngsýni eða illgimi? Hvað
er það sem réttlætir svona frum-
stæða verslunarhætti? Sennilega er
meginhluti íslensku þjóðarinnar bú-
inn að ferðast margsinnis til útlanda
og kynnast þar ýmsu, bæði slæmu
og góðu. Eji víðast hvar þar sem
megin straumur íslenskra ferða-
manna liggur er einhver glóra í
viðskiptum með þessa vöru. Við
skulum sleppa Svíum og Norðmönn-
um sem eru það sem kallað er
„nesjamenn" í þessum efnum. Tvö-
feldni stjómvalda í þessum málum
er til háborinnar skammar, svo mik-
illar að orðið lágkúra á þar best við.
Um bílaumferðina ættu skipu-
lagssérfræðingar og umferðahnúta-
menn að vita, að t.d. um hver vikulok
og mánaðamót er gífurleg umferð í
áfengisverslununum þrem, við Lind-
argötu, Snorrabraut og kompuna i
Laugarásnum.
Fólk drífur að sunnan af Seltjarn-
amesi, úr Kópavogi, Garðabæ,
skrifar
berg, enda skortir hann sérþekkingu
til þess. En kenningin byggir á því
að ónóg birta á vissum árstímum
hafi áhrif á geðheilsu fólks. Prófess-
orinn segir að þau tímabil, sem
þunglyndis gæti_ mest, séu önnur í
Skandinavíu en Ástralíu. Hann segir
jafnframt að fólk, sem ferðist títt
flugleiðis langleiðir milli austur- og
vesturhvels jarðar (dæmi: Stokk-
hólmur-Los Angeles sem er 9 tíma
flug) nái sér mun fyrr og betur eft-
ir ferðalagið þegar haldið er í vestur
og menn séu „samferða deginum"
en þegar farið sé í austur mót nótt-
inni.
Lesandi um þessa kenningu og
Ijóslækningar þunglyndis koma
Víkveija í hug.stutt sumur en langt
skammdegi með tilheyrandi vetrar-
myrkri hér á landi — og ásókn
landans í sólarferðir á suðrænar
strendur. Hefur skammdegisskugg-
inn, sem hér ræður ríkjum dijúgan
hluta árs, djúpstæð áhrif á skap-
lyndi einstaklinga og þjóðarsálina?
Hér er spurt en ekki svarað.
xxx
egar Víkveiji lítur um öxl yfir
mildan vetur, bjart vor og
sólríkt sumar, a.m.k. til skamms
tíma, er hann ekki frá því að landar
hans — og hann sjálfur — hafi verið
léttari í lund og með stærri bros-
glampa í augum en oft áður. Menn
Hafnarfírði og Mosfellssveit, tugir
þúsunda fyrir utan auðvitað Reyk-
víkinga sjálfa. Það eru sjóndaprir
menn og illa heyrandi sem leiða
þessa ófremd hjá sér. Svör ÁTVR
um skort á fjárveitingum til opnunar
sölubúða í nágrannabæjum, sem all-
ir eru búnir í fijálsum kosningum
að óska eftir opnun útsölustaða, eru
fyrirsláttur, því að tekjumar eru
slíkar og okrið á áfengi slíkt, að það
jafnast kannski helst við okrið á
gosinu í Broadway, en það mun vera
950%.
En meðal annarra orða, hvað er
ríkið að vasast í smásöluverslun?
Er ekki nóg fyrir það að leggja á
okurgjöld í tollum og sköttum sem
það er iðið við?
Þetta ástand er óþolandi og móðg-
andi við fólk sem ganga vill upprétt,
hvort sem það er að kaupa áfengi
eða aðra vöru. Burt með þetta and-
styggðar fyrirkomulag.
0673-7862
eru jafnvel tillitssamir og háttvísir í
umferðinni.
Að vísu settu þingkosningar, sem
gengu blessunarlega fljótt yfír, rót
á sálaröldur stöku hópa. En vóru
þetta ekki gárur í vatnsglasi, eftir
á að hyggja? Og eftirköstin eru vart
saga til næsta bæjar.
Þó er eitt blað, Þjóðviljinn, stanz-
laust við skammdegisskrifin, þrátt
fyrir náttlausa voraldarveröld. Það
hefur allt á hornum sér — ár og síð
og alla tíð, Það agnúast jafnvel út
í fjarskyldan frænda Víkvetja, Stak-
steinar, fyrir að vitna í Grím gamla
Thomsen. í leiðinni staðhæfir blaðið
að Eiður nokkur Guðnason hljóti að
vera skapfúll, eins og Grímur, enda
hafi báðir verið þingmenn Borgfirð-
inga! Ætli sjái sjaldan til sólar í
Borgarfirðinum?
Víkveiji lætur vera að vitna í
skáldmæringinn sem sat Bessastaði
til að skapa sér ekki óvild Þjóðvilj-
ans. Viðvarandi flótti nefnds blaðs
frá veruleikanum, samtímanum og
lífsgleðinni minnir hins vegar á orð
borgarskáldsins, Tómasar Guð-
mundssonar, um hinn staka máv og
haustnóttina: á endalausum flótta —
um auða hafsins vegi — á undan
nýjum degi, fer stakur már um miðja
vetrarnótt!
Það er illt ef af er sú tíð að róttæk-
ustu stjómmálaöflin á íslandi þágu
boð í sól og hvítan sand við Svarta-
haf.