Morgunblaðið - 29.09.1987, Blaðsíða 18

.ÉG ER AKVEBIN I PVl AÐ NOTA
TlMANN VEL I VETUR OG SÆKJA NAM-
skeið tilabauðveldamErvauðhringoi
Eg i gulu lInuna og par fékk
ÉG PÆR UPPLYSINGAR SEM ÉG PURFTI. OG
NU ER MlNUM TOMSTUNDUM RAÐSTAFAÐ
- ÞEIR VITA BÓKSTAFLEGAALLTMENNIRNIR-
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. SEPTEMBER 1987
SAN IjORF.N7D
MADE IN GERMANY
Að fá samband
þangað, sem
mengunin er
.ÉG HEF FAU STARFSFÓLKI A AÐ SKIPA OG
HEF PVl HRINGT I GULU LlNUNA ÞEGAR
YFIR FLYTUR A SKRIFSTOFUNNI. PEIR
HAFA A SKRA LAUSAFOLK (.FREE LANCE")
TIL ALLRA SKRIFSTOFUSTARFA. ÞETTA
HEFUR LEYST MINN VANDA OG SPARAÐ
MÉR STÖRFÉ. - POTTÞÉTT PJONUSTA' -

Áskriftarsíminn er 83033
eftirJón Signrðsson
Dag nokkum i síðustu viku hafði
fréttamaður Bylgjunnar símasam-
band við aðaltrúnaðarmann starfs-
manna jámblendifélagsins á
Grundartanga og spurði, hvort rétt
væri, að einhver urgur geri vart við
sig meðal starfsmanna í verksiniðj-
unni.
Spumingin kom að trúnaðar-
manninum óvömm. Hann veit. sem
er, að þensla í þjóðfélaginu með
tilheyrandi yfírborgunum í ýmsum
greinum og óhæfílegum vinnutíma
getur gefíð þeim starfsmönnum,
sem þetta vilja nýta sér, góðar tekj-
ur og betri en þeir starfsmenn hafa,
sem hann er trúnaðarmaður fyrir.
Þeir em í fastri vinnu, oftast með
skaplegan vinnutíma og eiga þess
sjaldnast kost að skapa sér við-
bótartekjur með óhæfílegri vinnu
og kauptaxtamir em umsamdir og
fastir og ekki frá þeim vikið.
Trúnaðarmaðurinn fínnur eflaust
fyrir því í daglegu starfí sínu, að
þetta er umhverfíð þar sem óánægj-
an með kjörin getur gert vart við
sig. Stöku maður úr hópnum segir
upp og vill freista gæfunnar annars
staðar eða fær launalaust lejrfí eins
og hann á rétt á skv. kjarasamning-
um. Kannski segir hann upp og fer
áður en leyfínu lýkur eða hann kem-
ur aftur í gamla hópinn. Tröllasögur
af tekjum manna hér og þar verða
umræðuefni á vinnustaðnum og
valda vissum óróa, sem sækir þó
greinilega misfast á menn.
Aðaltrúnaðarmaðurinn svaraði
spumingu fréttamannsins eftir
bestu samvisku og fréttamaðurinn
skrifaði vel unna frétt eftir þetta
samtal. Þar kom fram, að forskot
jámblendifélagsmanna í kjörum
hefur undanfarið verið að rýma og
engum vinnandi manni líkar að sjá
sinn hlut rýma í samanburði við
aðra. -
í fréttinni kom ekki fram það,
sem fréttamaðurinn spurði um, þeg-
ar aðstæðum hafði verið lýst: „Og
hvað ætlið þið svo að gera?“
Það leyndi sér ekki, að frétta-
maðurinn var úti eftir frétt um, að
starfsmenn mundu gera eitthvað,
sem a.m.k. væri þvert ofan í samn-
inga og jafnvel lög til að knýja
félagið til að hækka kaupið. Því
má bæta hér við, að sé rétt munað
em þetta fyrstu spumingamar, sem
fréttastofa Bylgjunnar beinir upp á
Gmndartanga.
Ekkert af þessu hefði verið frá-
sagnarvert í blaðagrein, ef sagan
hefði ekki átt sér framhald.
Næsta dag reyndi fréttamaður
Bylgjunnar að ná tali af höfundi
þessara skrifa. Þegar símavörður
fyrirtækisins náði ekki til hans,
sagði fréttamaðurinn þess gullvægu
setningu: „Getur þú þá gefið mér
samband við einhvern starfsmann,
sem vinnur þar sem mengunin er?“
Símavörðurinn varð hvumsa við
og hafði enda ekki hugmynd um
hvert ætti að beina því samtali.
Mengun frá óþrifalegum iðnaði
er alvarlegt mál. Það á bæði við
um mengun umhverfís og ekki síður
mengun á vinnustöðum innan og
utan dyra. Miklum fjármunum og
tíma starfsmanna jámblendifélags-
ins er sífellt varið til að halda
þessum vanda í skefjum. f óstýrlát-
um rekstri bræðsluofna gengur
þetta stundum betur og stundum
verr, en áhersla er lögð á að veij-
ast vandanum þannig, að heilsufari
starfsmanna sé ekki hætt.
Víst geta bæði þau mál, sem
fréttamenn Bylgjunnar leituðu upp-
lýsinga um verið fréttaefni, en
þegar þau eru einu tilefnin, sem
fréttamennimir finna sér til að
fjalla um jámblendiverksmiðjuna
og starfsmenn hennar, þá ber það
_vott um afleita mengun frétta-
mennskunnar.
Starfsmönnum á Gmndartanga,
verkalýðsfélögum þeirra og stjóm-
endum jámblendifélagsins hefur frá
upphafi tekist vel að ráða ráðum
sínum, leysa úr vandamálum og
gera kjarasamninga án átaka. Það
hefur aldrei verið fréttaefni í nein-
um fjölmiðli, enda kannski engin
ástæða til. En höfundi þessarar
greinar þykir rétt að bregðast hart
við ágengri leit fréttamanna að
óleystum vandamálum, sem af og
til kynni að vera að finna í þessum
samskiptum.
Fréttamenn Bylgjunnar em ekki
einir á báti í þessari tegund vinnu-
bragða. Því er þessi grein ætluð sem
víðtækari skilaboð til fjölmiðla-
manna — eins konar tilraun til að
ná sambandi við þá, „sem vinna þar
sem mengunin er“ líka. Mengun í
fréttaflutningi er þeim um skæðari
en önnur mengun, að hún verður
ekki þvegin af eða þrifín upp. Hún
sest að í hugskoti fólks sem rang-
hugmyndir og býr til óánægju þar
seni hún var fyrir. Hún afskræthir
hugmyndaheim almennings um
mannlífið í landinu. Hún telur al-
menningi trú um að það samfélag,
sem við búum í sé verra en það er.
Þessari hugleiðingu er að gefnu
tilefni komið á framfæri við fjöl-
miðlamenn með óskum um góða
samvinnu járnblendifélagsmanna
við íjölmiðla hér eftir sem hingað til.
ull búð af
nýjum vörum
Ókeypis upplýsingar um vöru og þjónustu.
Það eina sem þú þarft að gera er að lyfta
símtólinu, velja númer Gulu línunnar 62 33 88
og spyrja. Hjá starfsfólki Gulu línunnar færð
þú vinalega þjónustu og greið svör við spurn-
ingum þínum. Einfalt og stórsniðugt- ekki satt!
Að heiman og úr vinnu þekkjum við vandamál
sem tímafrekt virðist að leysa, en Gula línan
greiðir úr á augnabliki. Við þurfum að hafa upp
á sjónvarpsviðgerðamanni, vélritara eða
þýðanda. Ná í iðnaðarmenn, fá upplýsingar
um hvar er selt parket, hvar er hægt að kaupa
vara- eða aukahluti í bílinn eða
leigja smóking. Úr slíkum
vandamálum leysir starfsfólk
Gulu línunnar. Athugaðu það,
þú hringir og færð upplýs -
ingarnar strax - og það
ókeypis.
Höfundur er franikvæmdastjóri
íslenska jámblendifélagsins hf.