Morgunblaðið - 23.01.1988, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1988
43
Súsanna Ketílsdóttir
Sólbakka — Minning
Fædd 30. maí 1900
Dáin 13. janúar 1988
í dag kveðjum við elskulega
ömmu mina, Súsönnu Ketilsdóttur,
Sólbakka, Hellissandi.
Amma fæddist í Bakkabúð þann
30. maí 1900 og var því á 88. ald-
ursárinu.
Hún hóf búskap með afa mínum,
Guðlaugi J. Alexanderssyni á Sól-
bakka árið 1929 og bjuggu þau þar
öll sín hjúskaparár eða þar til þau
fluttu á Hrafnistu í Reykjavík 1980.
Amma og afi eignuðust 8 böm,
7 eru á lífí en elsti sonur þeirra
fórst af slýsförum. Afkomendumir
em því orðnir æði margir, fyllir
næstum 9. tuginn.
Það var alltaf gott og gaman að
heimsækja ömmu og afa á Sandi
og við systkinin hlökkuðum alltaf
mikið til þegar ferðinni var heitið
vestur á Snæfellsnes, það var svo
margt sem heillaði, fjaran, rollumar
hans afa og svo auðvitað heyskap-
urinn, en það var náttúrulega
algjört ævintýri hjá bömum sem
alin em upp í þéttbýli að fá að taka
þátt í heyskapnum.
Árið 1979 bjó amma á heimili
foreldra minna til skamms tíma.
Við sváfum þá saman í stofunni,
amma og ég og þá var nú oft skraf-
að og skeggrætt um heima og
geima.
Árið 1980 fluttu amma og afí
svo í þjónustuíbúðir Hrafnistu við
Jökulgmnn. Það er ömgglega bæði
erfítt og sárt fyrir gamalt fólk að
rífa sig upp og flytja frá æskuslóð-
um og þeim stað sem maður hefur
búið alla tíð og hverfa á ókunnar
slóðir og ugglaust hefur það verið
erfítt fyrir ömmu mína og afa.
En ég held að þegar búið var að
koma öllu dótinu haganlega fyrir
og myndin af Ingjaldshólskirkju
komin á sinn stað fyrir ofan stofíi-
sófann þá held ég að þeim hafí
bara líkað nokkuð vel við nýju heim-
kynnin.
Nú fóm samskiptin að vera meiri
enda styttra að fara, og mikið
fannst henni dóttur minni, Matt-
hildi, gaman að heimsækja
langömmu og langafa á Hrafnistu
enda ekki nema von þar sem amma
og afi vom svo einstaklega bamgóð
og höfðu unun af þegar bömin og
bamabömin komu í heimsókn með
bamabamabömin.
Amma dvaldist síðustu æviárin á
F-gangi Hrafnistu í Reykjvík og vil
ég þakka starfsfólki þar hve vel það
hugsaði um ömmu.
Ommu minni vil ég þakka fyrir
allar skemmtilegu stundimar sem
við áttum saman og ég veit að nú
tekur afí á móti konu sinni og þau
em saman á ný, amma mín og afí.
Guð varðveiti minninguna um
elskulega ömmu mína.
Fanney Björk Karlsdóttir
í dag verður til moldar borin
elskuleg amma mín, Súsanna Ket-
ilsdóttir, Sólbakka, Hellissandi.
Súsanna íæddist 30. maí 1900 í
Bakkabúð Hellissandi. Foreldrar
hennar vom Kristín Þorvarðardóttir
og Ketill Bjömsson. Hún ólst upp
hjá foreldmm sínum á Stakka-
bérgi, Hellissandi, ásamt 7 systkin-
um sínum og 1 fósturbróður en 3
af þeim em nú á lffí og fósturbróð-
ir hennar.
Árið 1929 kvæntist hún Guðlaugi
Jakob Alexanderssyni frá Stapa-
túni, Hellissandi, sem lést 22.
janúar 1986. Eignuðust þau 8 böm
og komu þeim öllum til manns.
Elsti sonur þeirra fórst af slysförum
og var það mikið harmsefni. Bjuggu
þau öll sín hjúskaparár á Sólbakka,
Hellissandi, þar til þau fóm á
Hrafnistu í Reykjavík árið 1980.
Það kom upp í huga minn þegar
ég skrifa þessa grein hve ljúft var
að koma til ömmu og hve margar
ánægjustundir ég átti með henni.
Og alltaf gat ég leitað til hennar
þegar eitthvað á bjátaði því hún var
mér alveg sérstaklega góð. Ég ólst
upp stutt frá heimili hennar og
gerði ég mig því oft heimakomna.
Amma var mjög trúhneigð kona og
hafði hún trúna að leiðarljósi fyrir
sig og sína allt sitt æviskeið. Ég
hafði mikið dálæti á ömmu sem
engan skal undra þar sem ég var
svo mikið hjá henni og á því marg-
ar góðar minningar um hana.
Amma var lífsglöð kona þó ekki
færi mikið fyrir henni, dugleg og
iðjusöm. Reglusöm og snyrtimenni
mikið sem ekki leyndi sér á öllum
hennar störfum við heimilið því það
var hennar stærsta hlutverk í lífínu
að hugsa um heimili og böm, sem
var ekki svo lítið verk á þeim árum,
því ekki var svo mikið um veraldar
gæði. Hennar helsta tómstunda-
gaman var að ptjóna og lesa og sat
hún því sjaldan auðum höndum
þegar heimilisverkunum lauk. Það
var henni erfítt að þurfa að leggja
frá sér pijónana þegar hún fór að
eldast, því þeir styttu henni margar
stundimar.
Amma og afi áttu nokkrar kindur
og við krakkamir hlökkuðum alltaf
til þegar sumarið var komið og
byijað var á heyskapnum. Amma
og afí voru mjög samrýmd hjón og
ánægð með sitt hlutverk í lífinu.
Áttu þau 96 afkomendur sem er
nokkuð stór hópur. Alltaf fannst
ömmu gaman að fá gesti í heim-
sókn enda var oft gestkvæmt á
heimili hennar.
Amma var heilsuhraust og þrátt
fyrir heilsuleysi seinni árin náði hún
þessum háa aldri.
Við sættum okkur frekar við
dauðann þegar aldraðir og sjúkir
fá hvfldina en alltaf er söknuðurinn
mikill þegar ástvinur fellur frá.
Guð varðveiti minninguna um
elsku ömmu mfna.
Sigrún Fjóla Sigþórsdóttir
Minning:
Ölafía H. Sigurþórs-
dóttir, Efri-Rauðalæk
Fædd 11. desember 1907
Dáin 12. janúar 1988
Elskuleg móðursystir mín, Ólafía
Hreftia Sigurþórsdóttir, fyrrum
húsfreyja að Efri-Rauðalæk, Holt-
um, Rangárvallasýslu, eiginkona
Haraldar Halldórssonar bónda þar,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands á Sel-
fossi 12. þessa mánaðar. Verður
hún jarðsungin í dag 23. janúar kl.
14.00 frá Árbæjarkirkju í Holtum.
Ólafía fæddist 11. desember
1907 og var því nýorðin áttræð er
hún kvaddi þennan heim, södd
lífdaga, enda búin að vera sjúk í
nokkur ár. Hún sagði sjálf nokkru
fyrir andlát sitt að hún væri sátt
við að hverfa frá þessari jarðvist
þar sem hún væri búin að ljúka
sínu ætlunarverki. Við sem eftir lif-
um, þekktum Lóu og þótti vænt
um hana, söknum hennar sárt og
eigum erfítt með að sætta okur við
að hún skuii ekki lengur vera með-
al okkar þó það sé aðeins tímabund-
ið, eða þar til við hittumst aftur á
æðra tilverustigi. Þegar okkar tími
kemur efast ég ekki um að Lóa
tekur vel á móti okkur sem unnum
henni, eins og hún tók alltaf á
móti okkur hér á jörð með ástríki
og óumræðilegum kærleika sem
aldrei verður ofmetinn né fullþakk-
aður, enda ætlaðist Lóa aldrei til
neins þakklætis, henni fannst svo
sjálfsagt að rétta líknarhendur sínar
þeim er þess þurftu og taldi ekki
eftir sporin né álagið ef það gat
orðið öðrum til hjálpar.
Ég sem þessar línur skrifa á
henni mikið að þakka, meir en
nokkrum öðrum sem ég hef þekkt
á lífsleiðinni, er hún tók til sín Þór
son minn tveggja ára gamlan þegar
ég þurfti að fara í sjúkrahús. Við
bjuggumst við að tfminn yrði 1 til
2 mánuðir en sjúkrahúsvistin varð
heldur lengri og árin urðu 6 sem
hann dvaldi hjá henni og á hveiju
sumri eftir það, fram yfír fermingu,
enda kallaði hann Lóu „mömmu".
Hún átti það nafn sannarlega, hún
var honum sem besta móðir ekki
síður en sínum eigin bömum sem
eru fímm talsins, öll hið mann-
vænlegasta fólk sem ber merki góðs
uppeldis hjá góðri móður.
Þar sem hjartarými er, þar er
húsrými. Það sannaðist hjá hjónun-
um á Efri-Rauðalæk, því þrátt fyrir
sinn bamahóp tóku þau í fóstur
þijá aðra drengi en Þór, þá Gunnar
Má, Vilhjálm og sonarson sinn,
Harald, og þá eru ótalin öll þau
böm sem þau höfðu á sumrin, sum
frá 3 til 4 ára aldri og fram á ungl-
ingsár. Ég held að enginn viti tölu
á þeim mikla fjölda, já, það var oft
margt um manninn á Éfri-Rauða-
læk en aldrei vissi ég til að neinum
væri ofaukið, svo mikið var ástríkið.
Þau Ólafía og Haraldur fluttu
að dvalarheimilinu Lundi á Hellu
þegar það var opnað 1977. Þá var
Haraldur orðinn rúmliggjandi sjúkl-
ingur og hjúkraði Lóa honum til
hans hinsta dags, en hann lést árið
1978.
Eftir lát manns síns dvaidi Lóa
áfram á Lundi. Þar vom margir sem
þurftu á hjálp og uppörvun að halda
og lét hún slíkt óspart í té meðan
heilsan leyfði. Veit ég að á Lundi
em ófáir sem sakna hennar sárt,
hjálpsemi hennar, glaðlyndis og
glettnum tilsvömm. Ég bið góðan
Guð að styrkja vini hennar á Lundi,
böm hennar og aðra ástvini. Ólafía
Hrefna var góð kona í þess orðs
fyllstu merkingu.
Guð blessi minningu hennar.
Hafi hún þökk fyrir allt og allt.
Ástarfaðir himinhæða
heyr þú bama þinna kvak
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Anda þinn lát æ mér stjóma
auðsveipan gjör huga minn
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Úrþýsku - SteingrímurThorsteinsson.)
Þórunn Sigurlásdóttir
Morgunblaðið/Bjöm Blöndal
Tœki þau sem flugþjónustudeild beitir við snjóruðning á Keflavíkurflugvelli eru ákaflega afkastamik-
il. Snjóplógamir eru bandarískir, en kústamir og tennumar á plógunum eru frá Evrópu. Hér er verið
að hreinsa snjó við Leifsstöð.

Keflavíkurflugvöllur:
Annríki við snjóhreinsun
i/„n_fi.
„VETURINN hefur verið fremur
tiðindalitill þar til á siðustu dög-
um að snjómðningstækin hafa
varla stoppað," sagði Magnús
Ólafsson deildarstjóri í flug-
þjónustudeild vamarliðsins á
Keflavíkurflugvelli i samtali við
Morgunblaðið. Flugþjónustu-
deildin sér meðal annars um
allan snjómðning og ísvarnir á
flugbrautum, ökubrautum flug-
véla og flughlöðum — og eru
starfsmenn allir islenskir. Svæð-
ið sem þeir sjá um að hreinsa er
um 3,5 mil(jónir fermetra og
sagði Magnús hafa reiknað út
að þau tæki sem mest væru notuð
hefðu farið sem samsvaraði 53
sinnum hringveginn hvert á
siðastliðnum vetri.
Magnús sagði að bylting hefði
orðið í tækjakosti hjá deildinni á
síðustu árum og nú hefði hún yfir
að ráða ákaflega afkastamiklum
tækjum til snjóruðnings. Tæki þessi
væru öfluguir snjóplógar og afkast-
amiklir kústar sem væru tengdir
við snjóplóginn. Tæki þessi væru
kölluð sameyki og hefðu þeir yfír
að ráða 8 slíkum sameylqum í dag.
„Við erum auk þess með fjölda
annarra tækja svo sem snjóblásara,
smærri kústa og bfla sem dreifa
íseyðingarefnum. Annars er snjór-
inn ekki okkar versti andstæðingur,
það eru umhleypingamir og ísingin.
Við notum sérstakt íseyðingarefni
og á síðasta vetri voru notuð rúm
MICRóSOFT
HUGBÚNAÐUR
1000 tonn af þessu efni.“
Flugþjónustudeildin er löngu orð-
in þekkt fyrir vaska framgöngu við
að halda flugbrautum Keflavíkur-
flugvallar opnum, oft við hin erfið-
ustu skilyrði. Starfsmenn hennar
hafa oft fengið viðurkenningu fyrir
störf sín og sagði Magnús að tækja-
kosturinn væri þap besta sem
framleitt væri í Evrópu og Banda-
rikjunum.
- BB
Blóma- og
w skreytingaþjónusla
™ hvert sem tilefnid er.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ, '
Álfhcimum 74. sími 84200