Morgunblaðið - 05.02.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 1988
„ V\ Ltu deila ieiguloilnum meá mérP Ég
erekki meb neina penilaga•,'
Ásí er...
... að laumast saman
í ísskápinn.
TM R<g U.S. Pn Off — .11 lighu laurvnf
° 1987 Lot Ang©)e» Times Syncbctte
Þarna stendur: Lágt undir
loft.
HÖGNI HREKKVÍSI
Þess skal getið sem vel er gert
Til Velvakanda.
Oft er hnjóðað í fólk, sem vinnur
þjónustustörf, sérstaklega hjá því
„opinbera". Margir hafa það á orði
að þeir standi undir launagreiðslum
til þeirra og þess vegna megi gera
meiri kröfur til þeirra en starfsfólks
á óviðkomandi almennum vinnu-
stöðum.
Vitanlega er mjög misjafnt
starfsfólk í fjölmennasta starfsliði
á landindu — hjá því opinbera, ríki
og bæjum, og það kannske helst
vegna þess, að þar eru laun varla
samkeppnishæf við það sem gerist
annars staðar, framabrautir sein-
færar og óvissar, og því tíð
mannaskipti. Stöðugar breytingar
og viðbætur við störfm verða stund-
um þungar á herðum þeirra reyndu
og þjálfuðu eldri starfsmanna, sem
jafnan eru einnig leiðbeinendur
þeirra yngri í starfi.
Ný lög um staðgreiðslu skatta
er gerbylting sem mikils er vænst
af. Hún er svo frábrugðin fyrri
skattheimtuaðferð, sem grópuð var
orðin í hug okkar, einkum eldri
borgara, að sumir stóðu ráðþrota
viðað leysa vandamál er uppákomu.
Ég var nýlega áheyrandi að æs-
ingi og fúkyrðum er lífeyrisþegar,
par, kom í afgreiðslu Trygginga-
stofnunar ríkisins við Snorrabraut
til að leita upplýsinga og fá aðstoð
til að fínna út úr sínum vandamál-
um. Mikil örtröð var í þröngum
afgreiðslusalnum og margir ringl-
aðir út af þeim ósköpum sem yfír
þá dundu í bréfum og færslukortum
og formæltu stjómvöldum og
starfsfólki stofnunarinnar. Ein-
staka maður vildi þó meina að verið
væri að gera tilraun til að bæta hag
okkar er elli- og örorkubóta njótum,
með hærri persónuafslætti.
Mér ofbauð orðbragð og æði
sumra er aðstoðar þurftu að njóta.
Ég fylgdist grannt með virðulegij
frú, sem einkum stóð í forsvari og
fyrirgreiðslu, og dáðist að stilli
hennar, öryggi, prúðmennsku og
dugnaði við að leysa hvers manns
vanda. Mér var ljóst að hún fór
langt út fyrir skyldusvið sitt til að
aðstoða jafnvel þá ókurteisu og orð-
vondu og hina háttvísu.
Heill sé hveijum þeim starfs-
manni sem sýnir þá lipurð og
vinnugleði er ég var áhorfandi að.
Þeir eru dýrmætir á öllum vinnu-
stöðum en ekki síst í opinberum
stofnunum.
Aðkomumaður
Þessir hringdu . . .
Hreinsið
tröppurnar
Sigríður hringdi:
„Að undanfömu hefur fólk ver-
ið hvatt til að hreinsa snjó og
klaka af tröppunum hjá sér og
er það vel. Auðveldast er að moka
snjónum burt þegar hann er ný-
fallinn en hafí klaki náð að
myndast má nota salt til að losa
um hann eða dreifa yfír hann
sandi. Ég vil hvetja alla til að
gefa gaum að eigin tröppum og
koma þannig í veg fyrir að slys
verði á fólki af þessum sökum."
Bankarnir ættu
að gera betur við
börnin
Móðir hringdi:
„Nú hefur komið í ljós að allt
það fé sem verið hefur inná al-
mennum sparisjóðsreikningum
hjá bönkunum hefur rýmað stór-
lega á síðasta ári. Það verður að
teljast lélegt að vextimir séu ekki
hafðir að minnsta kosti svo háir
að innistæðan rými ekki. Talað
er um að þetta komi verst niður
á gamla fólkinu sem áttar sig
ekki á að flytja sparifé sitt yfír á
hávaxtareikninga. En þetta kem-
ur líka niður á bömunum sem
safna krónunum sínum í spari-
baukana sem bankamir auglýsa
svo mikið. Þetta er ekki heiðarlegt
gagnvart bömunum því bankamir
standa ekki við að tryggja neina
ávöxtun heldur lýma aurar bam-
ana hjá þeim og fínnst mér sá
gróði sem bankamir hafa af þessu
ekki vel fenginn."
Hanskar
Svartir hanskar töpuðust í
strætisvagni, leið 5 eða 10, fyrir
skömmu. Hanskamir eru með
rauðri og hvítri rönd og rennilás.
Finnandi er vinsamlegast beðinn
að hringja í síma 672212.
Yíkverji skrifar
Skákeinvígi Jóhanns Hjartarson-
ar og Kortnojs hefur verið í
sviðsljósinu. Ekki ætlar Víkveiji að
hafa mörg orð um þetta sviptinga-
sama einvígi heldur segja þetta eitt:
Frammistaða Jóhanns hefur verið
frábær og betri en menn höfðu
vænst. Hann hefur mikinn sóma
af, hver sem úrslitin verða.
XXX
Omar Valdimarsson fréttamað-
ur Stöðvar 2 hitti naglann á
höfuðið í fyrrakvöld þegar hann
benti á þá Guðmund J. Guðmunds-
son og Þórarin V. Þórarinsson og
sagði eitthvað á þessa leið: Nú skilj-
ið þið hvers vegna þessum mönnum
hefur ekki tekizt að semja!
Þama vom þeir mættir í beina
útsendingu, Guðmundur og Þórar-
inn, og áður en þeir vissu af voru
þeir byijaðir að karpa. Og Víkveiji
heyrði ekki betur en þeir fæm með
sömu rulluna og í fyrra og árið þar
áður og öll árin þar á undan.
Víkveiji hugsaði með sér að mikið
verði gaman þegar samningar hafa
tekizt og þjóðin fær frí frá karpinu.
Það virðist lögmál hér á landi að
kjarasamningum fylgi einhver leið-
inda andblær. Menn breyta um
tóntegund og svara hver öðmm
með upphrópunum eða útúrsnún-
ingum. Og ekki virðist möguleiki
að fá sömu niðurstöðu báðum meg-
in við borðið þótt eins reiknivélar
séu notaðar.
Víkveiji leggur til að skipt verði
um rullu og fenginn nýr leikstjóri!
XXX
egar Víkveiji var á leið í vinn-
una morgun einn í fyrri viku
var verið að útvarpa viðtali við for-
stöðumann nafngreinds bílaverk-
stæðis í höfuðborginni. Tilefni
viðtalsins var að sögn þáttarstjóm-
andans nauðsyn þess að bifreiðir
væm í góðu lagi vegna þess að
miklir umhleypingar væm í tíðar-
fari, þ.e. frost einn daginn og
rigning og slabb þann næsta. For-
stöðumaðurinn var fyrst spurður
að því hver líftími rafgeyma væri
og svaraði hann því til að hann
væri fímm ár. „Og hvað kostar svo
nýr Bosch rafgeymir," spurði út-
varpsmaðurinn og fékk strax svar
við spumingunni. „Og hvað þarf
nú fleira að vera í lagi," spurði út-
varpsmaðurinn og verkstæðismað-
urinn svaraði að það þyrftu að vera
til staðar Bosch superkerti og eitt-
hvað fleira sem Víkveiji man ekki
lengur hvað var.
Þetta útvarpsefni hljómaði eitt-
hvað skringilega fannst Víkveija
og hann leitaði svara í huganum.
En ekki þurfti lengi að bíða eftir
svarinu. Skömmu síðar hljómaði í
sömu stöð auglýsing frá verkstæð-
inu, lesin af þekktum plötusnúði
hennar, þar sem dásemdir fyrr-
nefnds rafgeymis vom tíundaðar!
xxx
Fátt þykir íslendingum
skemmtilegra en heyra hvað
þekktir útlendingar segja um land
og þjóð. í nýlegu hefti Sjónmála,
tímarits um kvikmyndir, birtist við-
tal við hinn heimsþekkta pólska
leikstjóra Roman Polanski, sem
kom í heimsókn á kvikmyndahátíð
sl. haust. Ekki er úr vegi að birta
orðréttan kafla úr viðtalinu, þar
sem Polanski fjallar um bjórinn, en
hann á eftir að verða mikið hitamál
hér á næstu mánuðum ef að líkum
lætur.
Polanski segir: „Pólland er mikið
drykkjuland, miklu meira en ísland.
Sérstaklega undir stjóm kommún-
ista, þá var lítið um skemmtanir
og gífurleg leiðindi og drungi settu
svip sinn á allt háttemi manna og
þeir leituðu að skemmtun í flösk-
unni. Ég man eftir tímabilum í
Póllandi þar sem götumar vom
troðfullar af drykkjumönnum, það
þurfti að olnboga sig áfram til þess
að komast ferða sinna, sérstaklega
á laugardagskvöldum. En ég skil
ekki af hveriu þið bannið bjór hér
á íslandi. Ég skil það ekki. Af
hvetju bjór, þegar þið drekkið miklu
sterkara áfengi? Mér finnst fárán-
legt að þjóðfélagið setji slíkar
skorður á einstaklinga að þeir megi
ekki drekka bjór.“
Og þegar Polanski er spurður
þeirrar spumingar hvort hann geti
hugsað sér að búa á íslandi segir
hann: „Ég veit það ekki. Það kemur
mér fyrir sjónir sem fremur leiðin-
legt þjóðfélag. En ef maður er
ættaður héðan, og elst upp í slíku
þjóðfélagi, þá er það sjálfsagt afar
eðlilegt fyrir mann, en ef þú kemur
úr umhverfi þar sem lífið gengur
hraðar og hávaðasamar fyrir sig
þá virðist þetta þjóðfélag vera frem-
ur innantómt og jafnvel leiðinlegt.“