Morgunblaðið - 13.02.1988, Síða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1988
Asdís K. Einarsdóttir,
Isafirði — Minning
Fædd 22. október 1895
Dáin 7. febrúar 1988
Hún amma, Ásdís Katrín Einars-
dóttir, hefur fengið hvíldina, en hún
lést á Sjúkrahúsi ísafjarðar þann
7. febrúar eftir langa legu og hefur
hvíldin því verið henni kærkomin.
Hún verður jarðsett á ísafirði laug-
ardaginn 13. febrúar.
Amma var fædd og uppalin á
ísafirði og bjó þar allan sinn bú-
skap. Foreldrar hennar voru Ólöf
Hinriksdóttir og Einar Gunnarsson
og bjuggu þau lengst af í Króksbæ,
eignuðust þau ellefu börn og eru
nú tvær systur eftir, þær Guðrún
og Lára, báðar búsettar á ísafirði.
Arið 1924 giftist hún Jóni Guð-
mundssyni en hann lést árið 1958
aðeins 54 ára að aldri, þau áttu sex
böm og eru þrjú þeirra á lífi.
Nú þegar amma er farin verður
mér hugsað til bemskuáranna.
Fyrstu minningar mínar um ömmu
eru þegar hún bjó á Læk, litlu húsi
sem stóð við Seljalandsveginn en
er nú löngu horfið, þar var alltaf
gott að koma og fá stundum að
sofa.
Eftir að afi dó bjó hún áfram á
Læk í nokkur ár, en árið 1961 lést
dóttir hennar Guðríður langt um
aldur fram frá eiginmanni og þrem
sonum, sýndi amma þá best hvað
í henni bjó, flutti hún til þeirra á
Engjaveginn og tók að sér heimilið,
kunnu þeir vel að meta það við
hana.
Á Engjaveginum áttum við
amma margar góðar stundir saman,
sátum við mörg kvöldin þar í litla
herberginu og spjölluðum. Oft rifj-
aði hún upp gömlu dagana í Króks-
bænum en þar ólst hún upp og bjó
svo sjálf í mörg 'ar, einnig minntist
hún á dvöl sína í Ingólfsfirði, en
þar var hún matráðskona sumar-
tíma. Oft hafði verið glatt á hjalla
þó mikið væri unnið.
Síðar flutti hún til sonar síns og
tengdadóttur á Hlíðarveginum og
átti hjá þeim góða daga. Þó aldur-
inn færðist yfir var amma sístarf-
andi, hún fann sér alltaf eitthvað
til dundurs. Eftir að ég fór að búa
var oft litið inn á Hlíðarveginum,
iðulega sat hún þá og pijónaði, því
alltaf var hugsunin að bamabömin
ættu nóg af hlýjum vettlingum og
sokkum. Eftir að ég flutti frá
ísafirði urðu heimsóknir stopulli en
alltaf hittumst við af og til.
Þar kom að heilsan gaf sig og
lá leiðin þá á sjúkrahúsið. Síðustu
árin urðu henni þung og vil ég
þakka hjúkmnar- og starfsfólki
sjúkrahússins fyrir góða umönnun
og allt sem fyrir hana var gert.
Ég kveð elsku ömmu með þökk
fyrir allt. Friður sé með henni.
„Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgarþraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimum vai.
Ur inni harms og hiyggða
til helgra ljóssins byggða
Far vel í Guðs þíns gleðisal."
(V.Briem.)
Dísa
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GÍSLINA INGIBJÖRG HARALDSDÓTTIR
frá Neskaupstað,
Skipasundi 51,
Reykjavík,
sem lést í Landspítalanum þann 5. febrúar, verður jarðsungin frá
Bústaöakirkju mánudaginn 15. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim vilja minnast
hennar er bent á liknarstofnanir.
Eyþór Einarsson, Svandfs Ólafsdóttir,
Gylfi Einarsson, Jóna Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
HÓLMFRIÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
fyrrum til heimilis á Sólvallagötu 51,
en sfðast á Kieppsspítala,
lést í Landakotsspítala miðvikudaginn 10. febrúar.
Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir,
Vilhjálmur Egilsson.
+
KARÓLÍNA S. KARLSDÓTTIR,
lést 5. febrúar á heimili sinu Hátúni 4, Reykjavík.
Jarðarförin hefur farið fram i kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd systkinanna,
Hrefna Karlsdóttir.
+
Konan mín, móðir, amma og systir,
UNNUR ÁRNADÓTTIR McDONALD,
lést í sjúkrahúsi í New Jersey miövikudaginn 10. febrúar.
John McDonald,
Jón Árni Hjartarson,
barnabörn og systkini.
Amma mín andaðist í Sjúkrahúsi
Isafjarðar sunnudaginn 7. febrúar
sl. eftir langa sjúkdómslegu. Hún
var orðin rúmlega 92 ára gömul er
hún lést og hvíldar þurfandi.
Hún fæddist á ísafírði 22. októ-
ber 1895 og bjó þar alla tíð. Foreldr-
ar hennar voru Einar Gunnarsson
frá Sauðholti í Rangárvallasýslu,
Tómassonar, og kona hans, Ólöf
Ólafsdóttir frá Ranakoti á Stokks-
eyri, Jónssonar. Þau eignuðust 11
böm.
Amma giftist 7. október 1924
Jóni Ingigeir Guðmundssyni, fædd-
ur 13. apríl 1903, dáinn 25. febrúar
1958. Hún var sjómaður. Þau eign-
uðust 6 böm, af þeim komust 5 til
fullorðinsára. Afí og amma bjuggu
allan sinn búskap á ísafirði, lengst
af í húsi sem hét Króksbær, við
bamabömin höfum mikið heyrt um
það merka hús og ekki síst lífið
innan veggja þess, yfírleitt var þar
þröngt set m bekkurinn í afar
þröngum húsakynnum og mikið líf
og fjör bama og unglinga, og lét
hún ekki sitt eftir liggja að tuskast
á við krakkana.
Þegar ég man fyrst eftir henni,
þá býr hún í húsi sem hét Lækur,
en bæði þessi hús em horfin núna.
Ekki var þar hátt til lofts eða vítt
til veggja, en þar var nóg hjarta-
rúm, enda ófáar ferðimar sem við
bamabömin gerðum okkur til henn-
ar.
Árið 1961 dó dóttir hennar frá
3 ungum sonum sínum, þá flutti
hún heim til þeirra og sá um heimil-
ishaldið þar, meðan hennar var
þörf. Eftir það flutti hún til foreldra
minna, þar var hún að mestu leyti
• þar til hún veiktist, fyrir 7 árum
og fór á sjúkrahúsið, þaðan átti hún
ekki afturkvæmt, það var mjög vel
hugsað um hana þar og henni leið
vel enda naut hún mjög góðrar
umönnunar starfsfólks sjúkrahúss-
ins og vil ég þakka það.
Það eru margar minningar sem
leita á hugann núna þegar kveðju-
stundinn er runnin upp, ekki síst
er margt að þakka, enda bar hún
hag íjölskyldu sinna mjög fyrir
brjósti alla tíð og tók virkan þátt í
lífi afkomenda sinna. Hún var afar
bamgóð og gaf sér alltaf tíma fyrir
þau, enda löðuðust þau að henni
ömmubömin og langömmubömin,
allir vildu vera hjá henni. Hún hafði
mjög gaman af því að gefa gjafir
helst urðu þær að vera stórar og
mikið innan í þeim, aldrei var nógu
mikið gefið, hæst bar jólagjafírnar,
enda er það kapítuli útaf fyrir sig,
allt árið var verið að pijóna sokka
og vettlinga á öll bamabömin og
kaupa gjafir til að hafa með í pakk-
anum, já, það var mikil lífsfylling
hjá henni að útbúa pakkana sem
áttu að gleðja fólkið hennar, og
gerði líka skammlaust.
Ég tel mig hafa verið lánsama
að hafa fengið að vera svo mikið
með henni og raun varð á og að
hafa fengið að vera undir handar-
jaðri hennar, og ekki síður bömin
mín, sérstaklega þau eldri, sem
kynntust henni meira en þau yngri,
þau eins og ég á sínum tíma undu
vel inní herbergi hennar, hún gat
rætt við þau stór og smá um alla
heima og geima, og hafði mjög
gaman af.
Hún hafði mikið yndi af bóka-
lestri og var mikill bókaunnandi.
Hún helgaði fjölskyldu sinni líf sitt
og starf, og veit ég að fjölskyldan
kunni vel að meta það við hana,
ekki síst bömin. Blessuð sé minning
hennar.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(VBr.)
Hildur
Margs er að minnast, margs er
að sakna.
Með þessum orðum kveð ég kæra
tengdamóður mína. Okkar kynni
hafa nú staðið í hálfa öld, eða frá
því að ég var lítil stelpa og ein af
krökkunum sem áttu viðkomustað
í Króksbæ.
Þegar maður hugsar til baka, þá
er það umhugsunarefni að í þessu
litla húsi vom allir velkomnir. Hvort
sem heldur það vom ærslafullir
krakkar, eins og við vomm flest,
eða aðrir sem áttu viðkomustað
þar. Einu gilti þó að varla væri pláss
fyrir heimilisfólkið, maður fann sig
+
Eiginmaður minn,
JÓHANN GUNNAR RAGÚELS,
Skálagerði 3,
- Akureyri,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 11. febrúar. •
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 19. febrúar
kl. 13.30. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið eða aðrar liknar-
stofnanir.
Jónína Ragúels og fjölskylda.
+
Innilegar þakkir til ,allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug vegna
fráfalls og útfarar
SIGURÐAR STEINARS SIGURÐSSONAR,
og
JÓNj.NU GUÐRÚNAR SIGURÐARDÓTTUR.
Grundarbraut 12, Ólafsvík.
Sérstakar þakkir til allra þeirra er veittu okkur aðstoð vegna minn-
ingarathafnarinnar og jarðarfararinnar.
Sigurður Valdimarsson,
Guðrún Sigurðardóttir,
Ragnhildur Guðmundsdóttir,
Una Jóna Sigurðardóttir, Jón Sigurðsson,
Guðlaugur Kristján Sigurðsson, Anna María Jónsdóttir,
Kristín Guðbjörg Sigurðardóttir, Bjarni Arnarson,
Valdimar Gunnar Sigurðsson, Daði Rúnar Jónsson.
ávallt velkominn. Enda býst ég við
að ég mæli fyrir munn flestra þeirra
sem muna þennan tíma.
Ásdís Einarsdóttir fæddist á
ísafirði 22. október 1895 og var
næstelst af ellefu bömum þeirra
hjóna Ólafar Hinriksdóttur (ættuð
frá Stokkseyri af Bergsætt) og Ein-
ars Gunnarssonar fismatsmanns
(ættaður úr Rangárvallasýslu, af
Víkingslækjarætt).
Tvær dætur þeirra hjóna létust
ungar, þær Sveinbjörg og Guðríður.
Böm Einars og Olafar vom þessi:
Jónína, Ásdís Katrín, Júníus,
Kristín Adólfína, Hinrik, Gunnar,
Guðrún, Rósa Aldís, Guðríður, Lára
og Sveinbjörg. Og em þau nú öll
látin nema Guðrún og Lára sem
báðar búa á ísafirði.
I þessum stóra systkinahópi ólst
Ásdfs upp við leik og störf eins og
þá tíðkaðist og fór snemma að vinna
til að létta undir með foreldrum
sínum, sem og þau systkin öll.
Ásdís fór í vist til Reykjavíkur
eftir að hún varð fullorðin og var
þá um tíma hjá Lúðvík Lámssyni
kaupmanni og konu hans. Einnig á
Vatnsleysu hjá afa og ömmu þeirra
Auðunsbræðra.
Hún átti margar góðar minning-
ar frá þeim tíma, sem hún talaði
oft um. Einnig frá síldarsummm á
Siglufírði við söltun í Hvanneyrar-
krók. En ísafjörður var heima-
byggðin og þar vildi hún vera.
Þann 7. október 1924 giftist hún
Jóni Ingigeir Guðmundssyni. For-
eldrar hans vom Anna Jónsdóttir
ættuð úr Eyrarsveit og Guðmundur
Jónsson póstur ættaður af Breiða-
firði.
Þau Jón og Ásdís bjuggu á
ísafirði alla tíð, lengst af í Króks-
bæ, eins og áður er getið. En það
kom að því að litli bærinn þurfti
að víkja, svo þau festu kaup á húsi
við Seljalandsveg (Læk).
Jón stundaði sjó á ýmsum skipum
og var þá oft langdvölum að heim-
an. Síðustu ár ævi sinnar starfaði
hann hjá íshúsfélagi ísfirðinga, þá
orðinn sjúkur maður. En hann lést
langt um aldur fram úr hjartabilun
þann 25. febrúar 1958. Þau eignuð-
ust 6 böm, af þeim komust fímm
til fullorðinsára, einn sonur dó í
frumbemsku.
Böm þeirra sem upp komust vom
þessi, talin í aldursröð: Jón Krist-
ján, skipstjóri. f. 23.7. 1922, Anna
húsmóðir, f. 5.5. 1925, Guðríður,
húsmóðir, fædd 23.4. 1928, d.
21.12. 1961, Garðar, skipstjóri, f.
21.5. 1931, d. 29.7. 1986, Elísabet,
húsmóðir, f. 15.5. 1934. Þegar
Ásdís var orðin ekkja vaknaði sú
spuming hvernig hún mundi afla
sér tekna. Og varð það úr, að hún
tók að sér heimavinnu sem hún
starfaði við í nokkur ár.
Tveim ámm fyrir lát Jóns dó
tengdadóttir þeirra, aðeins 22 ára,
af bamsfömm frá eiginmanni og
ungum syni og var það mikið áfall.
En þann 21. desember 1961 lést
dóttir hennar, Guðríður, 33 ára
gömul, frá eiginmanni og 3 sonum.
Kom þá kjarkur Ásdísar í ljós eins
og oft áður, er hún tók að sér að
halda heimili með tengdasyni sínum
í um það bil 9 ár, þar til synimir
vom uppkomnir. í ágúst 1986 lést
svo Garðar sonur hennar úr hjarta-
bilun eins og faðir hans, aðeins 55
ára að aldri.
Ásdís hafði mikla samúð með
öllum sem bágt áttu og var boðin
og búin að veita aðstoð þeim sem
vom minnimáttar. Einnig vom
bamabömin mjög hænd að henni
og em margar minningar tengdar
sambandi þeirra, svo og jólapökk-
unum sem aldrei vom nógu stórir
að hennar mati.
Á heimilum barna sinna dvaldi
hún nokkur ár, eða þar til hún veikt-
ist 1981 og var flutt í sjúkrahús
Isafjarðar, þar náði hún sæmilegri
heilsu um tíma. Læknum, hjúkr-
unarfólki og öðm starfsfólki sjúkra-
húss Isafjarðar em hér með færðar
alúðar þakkir fyrir góða umönnun.
Að lokum vil ég þakka tengda-
móður minni aðstoð þá sem hún
veitti okkur hjónunum í veikindum
sínum, svo og alla viðkynninguna.
Hafi tengdamóðir mín þökk fyrir
samfylgdina.
Sigríður Aðalsteinsdóttir