Morgunblaðið - 19.02.1988, Blaðsíða 48

48
fólk f
fréttum
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1988
VESTMANNAEYJAR
Þótti gott að ræsa mi g
Jón í. Sigurðsson lætur af störfum sem lóðs eftir fjörutíu ára starf
JÓN Isak Sigurðsson, elsti
starfandi lóðs á landinu,
ævinlega kallaður „Jón lóðs“,
lét af starfi við Vestmannaeyja-
höfn um seinustu áramót eftir
fjörutíu ára starf sem lóðs. Af
því tilefni færðu bæjaryfirvöld
honum áletraðan þakkarskjöld
ásamt hafnsögumannsskirteini
númer eitt. í þessi fjörutíu ár
hefur Jón lóðsað inn i Vest-
mannaeyjahöfn þúsundir skipa,
stórra og smárra, og aldrei
hlekkst á.
Þeir eru ekki margir sjómenn-
imir á farskipunum sem ekki
kannast við Jón lóðs eða hafa
heyrt hans getið, því frá því hann
hóf störf sem Ióðs við Vestmanna-
eyjahöfn árið 1947, hefur hann
komið um borð í rúmlega fimmtán
þúsund skip, stór og smá, innlend
og erlend og auðvitað oft í mörg
þeirra.
En það hlýtur að teljast gæfu-
maður sem allan þennan tíma
hefur unnið við þetta oft svo van-
dasama starf, getur sest í helgan
stein án þess að hafa nokkumtíma
lent í óhappi, þó komið hafi fyrir
að hurð hafi skollið nærri hælum.
Margir muna hvemig aðstæður
vora við innsiglinguna að Vest-
mannaeyjahöfn fyrir gos. Þá var
höfnin aðeins varin tveimur hafn-
argörðum, en utan þeirra lék haf-
aldan lausum hala. Oft mátti sjá
Eyjamenn híma í skjóli í austan
stórviðram uppi á Skansi, þar sem
sjá mátti yfír innsiglinguna. 0g
þegar austan stórviðrin geisuðu,
virtist mönnum oft að það væri
ögran við forsjónina að reyna að
sigla báti eða skipi til hafnar.
. Ytri-höfnin líktist þá oft sjóðandi
potti þegar himinháar öldumar
Morgunblaðið/Sigurgeir Jónsson
Jón í Sigurðsson.
geystust inn innsiglinguna og
stundum hurfu bátamir alveg í
öldudalina. Stóðum við þá, hinir
yngri, og héldum í okkur andan-
um, því oft virtist. sem sjórinn
hefði gleypt bát í einum bita, en
alltaf komu þeir þó í ljós aftur.
Það fylgdi því oft mikil spenna
að horfa yfír þennan starfsvett-
vang Jóns, þegar veðurguðimir
vora í sínum versta ham. En Jón
var aldrei ragur í glímu sinni við
Ægi, þvert á móti þótti sumum
hann fullkappsamur á stundum.
Oft þótti skipstjóram lítt eða ekki
vænlegt að rejma við innsigling-
una, en létu þó Jón ráða ferðinni,
enda treystu menn honum fyrir
skipi sínu, það þekkti enginn bet-
ur aðstæður.
Jón í. Sigurðsson er fæddur í
Eyjum 7. nóvember 1911. For-
eldrar hans vora Sigurður Bjöms-
son skipasmiður og Sigríður
Ámadóttir. Á yngri áram stund-
aði Jón sjóinn en á milli úthalda
vann hann við höfnina og vann
þá með mektarkörlum eins og
Hannesi lóðs, Áma Þórðarsyni og
Eyvindi Þórðarsyni. Jón segir að
ein af ástæðum þess að hann vald-
ist til þess að aðstoða Hannes lóðs
hafí verið sú að Hannesi þótti
gott að ræsa Jón. Þá var jú ekki
unnið frá 8-5.,heldur hvenær sem
var sólarhringsins, eftir þörfum.
Jón hefur fengist við fleira um
ævina en að lóðsa skip. Hann var
í áratugi í stjóm og formaður
Björgunarfélags Vestmannaeyja
og í tæpa hálfa öld var hann í
stjóm Bátaábyrgðarfélags Vest-
mannaeyja.
í tuttugu ár var hann formaður
starfsmannafélags Vestmanna-
eyjabæjar og í tvo áratugi vara-
og aðalfulltrúi Sjálfstæðisflokks-
ins í bæjarstjóm. Þá hefur hann
verið norskur konsúll um árabil.
Jón hefur því að líkum lóðsað
mörg góð mál í gegn á lífsleið-
inni. Margir hafa og séð ástæðu
til þess að þakka Jóni og heiðra
fyrir störf hans. Hann hefur með-
al annars hlotið riddarakross
hinnar íslensku Fálkaorðu, viður-
kenningarskjal frá Lloyds, heið-
ursskjal frá Sambandslýðveldinu
Þýskalandi, belgísku Leopoldsorð-
una og tvisvar hafa Norðmenn séð
ástæðu til þess að heiðra hann
með konungsorðum. Má af þessu
sjá að einhveijum hefur þótt
fetæða til að heiðra lífshlaup Jóns.
Ekki hefur Jón þó siglt lífsins
ólgusjó einn, eiginkona hans er
Klara Friðriksdóttir.
— Bjarni
SJÖUNDI ÁRATUGURINN
íslenskir bítlar og bítlavinir
Bítlaæðið var allsráðandi á sjö-
unda áratugnum en hefur sko-
tið upp kollinum öðra hvora síðan.
Gefnar hafa verið út bækur og gerð-
ar kvikmyndir um fyrirbærið. Fyrr-
verandi blómaböm og aðrir sem
létu heillast af tíðaranda þessara
ára sjá um að hann falli ekki í
gleymsku. Þorsteinn Erlingsson er
umsjónarmaður þátta Stöðvar 2 um
tónlist og tíðaranda sjöunda áratug-
arins, en þeir era á dagskrá á
fimmtudagskvöldum.
Hljómsveitin Hljómar tók upp
litla plötu sem gefin var út snemma
árs 1965. Hún hét því rómantíska
nafni „Bláu augun þín“ og varð
fyrsta íslenska bítlaplatan. I kjölfar
hennar fylgdu fleiri slíkar, bæði
með Hljómum og hljómsveitum eins
og Oðmönnum, Tónum og ýmsum
öðrum.
Morgunblaðið/01.K.M.
Myndin var tekin af liðsmönnum Hljóma fyrir þrettán árum í hyóðstofu Ríkisútvarpsins við Skúlagötu.
Upptökur á smáskifunni „Bláu augun þín“ stóðu sem hæst, en á myndinni eru Rúnar Júlíusson sem leikur
á gítar, Engilbert Jensen söngvari hljómsveitarinnar, Gunnar Þórðarson og Erlingur Björnsson gítarleik-
arar og trommuleikarinn Pétur Ostlund.
Reuter
Hin 126 ára gamla Carmen Camacho frá Equador fór að
vinna heima við fyrir nokkrum árum. Dalurinn þar sem hún
býr er eitt þeirra heimshorna er státað geta af elstu, heil-
brigðu íbúunum.
LANGLÍFI
Inn af ökrunum
í húsverkin
Carmen Camacho frá þorpinu
Quinara í Equador fæddist
rétt eftir miðbik síðustu aldar.
Hún segist vera orðin 126 ára
gömul, elst þriggja þorpsbúa sem
fyllt hafa hundrað ár. Emesto
Inigu er 118 ára og fjörkálfurinn
Samuel Chingo á 107 ár að baki.
Þorpið er í dal sem frægur er
fyrir langlífi íbúanna. Alvarlegir
hjartasjúkdómar þekkjast ekki.
Astæður þessa era samkvæmt
rannsóknum tært vatn, hreint Ioft,
heilnæmt matræði, streituleysi og
hreyfing við vinnu á ökranum.
„Eg vann á ökranum dag hvem,
þar til fyrir nokkrum áram, en
nú er ég farin að vinna ýmis hús-
störf,“ segir hin ema Carmen
Camacho.
COSPER
Ég vil alls ekki tala við þig. Hvað á ég að segja það mörgum,
mörgum sinnum?