Morgunblaðið - 15.03.1988, Qupperneq 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. MARZ 1988
Minning:
SævarBerg
Hermannsson
Fæddur 7. apríl 1966
Dáinn 6. mars 1988
Það. er erfítt að sætta sig við
það, að ungir menn, sem eiga svo
mörgu ólokið, séu hrifnir á brott,
rétt í byrjun ævi sinnar. Er mér og
félögum mínum bárust þessar sorg-
arfregnir setti okkur hljóða. Við
létum hugann reika og rifjuðum upp
kynni okkar af þessum ágæta
dreng, sem hafði barist í gegnum
ótal vandamál á stuttri ævi.
Ég kynntist Sævari í gegnum
íþróttimar, einkum kraftlyftingar
er við stunduðum báðir. Mér er það
minnisstætt að þegar við fyrstu
kynni varð ljóst að hér var á ferð
eldhugi. Þótt efnið væri að ýmsu
leyti veikt var hugurinn sterkur og
einbeittur — hindranimar vom til
þess að sigrast á þeim. Sævar
stundaði æfingar þegar frá byijun
af miklu kappi og dugnaði og sýndi
framfarir dag frá degi, þótt hann
ætti mikla erfíðleika að eiga m.a.
vegna sjúkdóms er hijáð hafði hann
frá bamæsku og bakmeiðsla, en
hann lét það ekki aftra sér frá því
að lyftá ágætum þyngdum, en eink-
um var hann fótsterkur. Hann sýndi
undraverðar framfarir og keppti
með ágætum árangri þegar á fyrstu
mótum, en síðan kom bakslag í
seglin, bakið gaf sig. í fyrstu féll-
ust Sævari hendur og áttum við
tíðar samræður um . framtíð hans
sem íþróttamanns. Ég man það enn
hversu mikla sorg og sársauka þessi
meiðsli hans ollu honum og þá ör-
væntingu er hann sýndi. En eins
og sönnum einheija sæmdi ákvað
Skreytum
við öll tækifæri
IHHniu
Reykjavilcurvegi 60, eimi 53848.
Álfheimum 8, sfmi 33978.
Bæjarhrauni 26, simi 50202.
hann að halda áfram og fara var-
lega með bakið. Með fádæma viljar
styrk og ákveðni tókst honum að
byggja sig svo upp, að hann var
farinn að sýna aftur framfarir í
afli og líkamsbyggingu síðustu
mánuðina fyrir andlát sitt og hafði
hafið keppni að nýju. Slíkur afreks-
maður var Sævar, að þó að upp
risu að því er virtust óyfírstíganleg-
ir erfiðlejkar, þá einungis hertu
þeir hann og efldu.
En Sævar var einnig góður fé-
lagi, hann hafði ríkt skopskyn og
átti auðvelt með að létta lund. Ég
mann eftir mörgum erfiðum æfing-
um með honum, sem urðu léttari
og skemmtilegri, einungis af þess-
um góðu og skemmtilegu eiginleik-
um sem hann var gæddur. Sævar
var einnig þeirri náttúru gæddur
að hann öfundaði engán mann,
heldur hvatti hann hvem sem var,
jafnvel keppinauta sína í íþróttum.
Jafnan var hann fyrstur til að óska
mönnum til hamingju með árangur-
inn og það voru engar uppgerðar-
hamingjuóskir heldur samgladdist
hann öðrum líkt og hann hefði unn-
ið afrekið sjálfur. Hann var tíður
gestur á kraftlyftingamótum og að
jafnaði hvatti hann manna mest.
Það verður ætíð ófyllt hans skarð
í þeim efnum.
Ríkri réttlætiskennd var hann
gæddur og leið ekki óátalið, að
mönnum væri hallmælt. Með þess-
um eiginleikum og öðrum aflaði
hann sér fjölda vina með jákvæðri
og bjartri framkomu. En undir glað-
legu yfirbragði var viðkvæm sál,
sem var auðsærð. En Sævar var
ekki langrækinn og sættist fljótlega
við menn, á hveiju sem gekk.
Sævar var ætíð reiðubúinn að
leggja sitt af mörkum þegar á
þurfti að halda. Við unnum oft sam-
an við mótshald og önnur störf
varðandi íþróttirnar. Dugnaður
hans og ósérhlífni var með eindæm-
um. Mér er enn í fersku minni at-
orka hans að fjáröflun fyrir utan-
landsferð unglingalandsliðs í kraft-
lyftingum árið 1985. Hann komst
ekki'í liðið, en það dró ekki úr vinnu-
gleði hans. Hann var jafnan boðinn
og búinn að vínna fyrir aðra og
spurði ekki að verklaunum.
Ég kynntist fjölskyldu hans lítil-
lega og bauð hann mér nokkrum
sinnum heim í Ljósheima. Þangað
var gott að koma og ríkti á heimil-
inu góður og skemmtilegur andi,
ástríki og hlýja. Milli móður og son-
ar voru sterk tengsl og varð mér
ljóst að þar var kominn sá feijumað-
ur er flutti Sævar yfir stríðari
strengi hins daglega lífs.
Ein skemmtilegasta samveru-
stund okkar Sævars var í tengslum
við Landsmót UMFI á sl. ári, en
þar fór fram kraftlyftingamót. Við
lögðum af stað í lítilli rútu og fram-
undan var sjö til átta tíma tilbreyt-
ingarlaus akstur. En Sævar brá
þegar á létta strengi og tók ferðin
að því er virtist örskamma stund.
Sævar var lífið og sálin í þessum
hópi og áttum við saman ógleyman-
legar stundir.
En allt tekur enda. Lífinu, sem
rétt var að byija, er lokið. Sævar,
sem átti við erfiðari vandamál að
glíma en flestir, en sá fram á að
uppskera ríkulega ár^ngur erfiðis
síns, er horfínn á braut. Eftir situr
minningin um góðan dreng, sannan
Kveðjuorð:
Oskar Kjartansson
gullsmíðameistari
Blömastofa
FnÖfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öli kvöid
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.

Fæddur 23. apríl 1949
Dáinn 3. mars 1988
„Glaður og reifur
skyli gumna hver,
unz sinn bíður bana.“
Orð Hávamála lýsa betur en
langt mál hugrekki Oskars frænda,
sem fallinn er frá í blóma lífsins.
Þegar sjúkdóms hans varð vart fyr-
ir um ári síðan og alvara hans varð
ljós, hefur það að sjálfsögðu verið
honum mikið áfall. Þá skal manninn
reyna, þegar stáðið er frammi fyrir
spumingunni um líf eða dauða.
Heilsteypt skapgerð og persónu-
styrkur Oskars komu þá skýrt í ljós.
Lífslöngun hans og lífsþróttur var
mikill og hann var tilbúinn að beij-
ast fyrir lífinu og leggja allt undir.
En hann vildi einnig að þessi bitra
reynsla sín mætti verða öðrum til
hjálpar, eins og framganga hans
ber ljósan vott um. Sú framganga
mun lengi í minnum höfð og á eft-
ir að skilja eftir sig spor.
Legsteinar
MARGAR GERÐIR
Mmorex/Gmít
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
Á sorgarstundu eru orð léttvæg.
Þau geta þó yljað okkur, sem eftir
stöndum, og eigum hugljúfar minn-
ingar um mikinn drengskapar-
mann, en hann var einn glæsileg-
asti og geðþekkasti fulltrúi frænd-
garðs okkar. Nú er stórt skarð
höggvið í þennan garð, en Óskar
var óvenju ræktarsamur og lagði
sig fram um að treysta böndin við
frændfólk sitt.
Óskar var. sonúr þeirra Kjartans
. Ásmundssonar gullsmiðs og
Kristínar Bjarnadóttur konu hans.
Systkini hans em Ragnar, fv.
stjómarformaður Hafskips, kvænt-
ur Helgu Thomsen; Þórdís, gift
Valdimar Jónssyni tónlistarkenn-
ara; og Kjartan verslunarmaður,
kvæntur Heiðu Kolbrúnu Leifsdótt-
ur. Foreldrar Kjartans vom Ás-.
mundur Sigurðsson frá Vallá á
Kjalarnesi, kennari og síðar bóndi
á Fróðá á Snæfellsnesi, og síðast á
Bár í Eyrarsveit, og fyrri kona hans
Katrín Einarsdóttir. Foreldrar
Kristínar vom Bjami Benediktsson,
kaupmaður og póstafgreiðslumaður
á Húsavík, og kona hans Þórdís
Ásgeirsdóttir. í báðar ættir stóðu
að Óskari styrkir stofnar og dug-
mikið fólk.
Óskar kvæntist árið 1969 Herdísi
Þórðardóttur og eignuðust þau þijú
böm, Hilmar Þór, f. 1971; Sólveigu
Lilju, f. 1972, og Davíð Þór, f. 1979.
Óskar lauk námi í gullsmíði í
Þýzkalandi árið 1970 og stundaði
og traustan vin. Ég votta fjölskyldu
hans og vinum innilegra samúðar.
Hvíl í friði.
Halldór E. Sigurbjömsson
kraftlyftingamaður
Um hádegisbilið sunnudaginn 6.
mars fékk ég þær hörmulegu frétt-
ir að vinur minn og félagi, Sævar
Berg Hermannsson, hefði látist þá
um morguninn. Getur þetta verið
satt, spurði ég sjálfan mig, gat það
verið að ég fengi ekki framar að
njóta vináttu hans og félagsskapar?
Gat það verið að þessi ungi maður
hefði verið hrifinn í burtu í blóma
lífsins einmitt þegar æðstu draumar
hans vom í þann veginn að rætast?
Víst er að örlög þessi fundust mér
ósanngjöm.
Ég kynntist Sævari Berg haustið
1984 gegnum sameiginleg áhuga-
mál, var hann þá nýgræðingur í
íþróttum þeim sem hann stundaði
og vom honum svo mikils virði. Já,
þeim íþróttum sem miðuðu að því
að styrkja og fegra líkamann, nefni-
lega kraftlyftingum og vaxtarrækt.
Sævar Berg hafði frá unglings-
ámm borið sjúkdóm nokkum sem
var honum þungur kross. Ég veit
að krankleiki hans varð til þess að
hann fékk svo mikinn áhugá á
íþróttum sem kröfðust atorku og
hreysti. Með góðri ástundun og vilja
náði hann ágætis árangri í kraft-
lyftingum og síðastliðið ár miðaði
hann æfingar sínar við að keppa á
B-íslandsmótinu í vaxtarrækt, og
hann hafði svo sannarlega unnið
að því af dugnaði og eljusemi. En
einmitt þegar dagurinn stóri rann
upp brást honum líf. Við vomm
sannarlega beygðir og niðurlútir
félagar hans, já og allir sem þekktu
hann, því hann var slíkur maður
sem öllum þótti vænt um. Hann
hafði nefnilega þá mannkosti sem
em ekki öllum gefnir, að vera ætíð
einlægur og góðviljaður. Hann kom
oft á heimili mitt og mér leyndist
ekki að hann kom frá góðu heimih
og hafði hlotið gott uppeldi, enda
talaði hann alltaf um foreldra sína
með virðingu. Sævar var umgengn-
isgóður og ráðdeild og reglusemi
áttu föst tök í honum. Kímnigáfan
var mikil og beitti hann henni oft
en aldrei þannig að undan sviði.
Og ekki verður hægt að gleyma
greiðaseminni sem var annáluð af
þar framhaldsnám um skeið. Hann
starfaði síðan á gullsmíðaverkstæði
föður síns og tók við rekstri þess
að honum látnum árið 1977. Með
því tók hann við ýmsum verkefnum
föður síns, eins og orðusmíði fyrir
íslenska ríkið, sem hann hafði sér-
hæft sig í. Óskar tók mikinn þátt
í félagsmálum, m.a. í félagi gull-
smiða, og í síðustu sveitarstjórnar-
kosningum var hann kjörinn bæjar-
fulltrúi fyrir Sjálfstæðisflokkinn í
Mosfellsbæ.
Það má segja að Óskar hafi tek-
ið við af föður sínum í fleiri en ein-
um skilningi. Við frændur þekkjum
það af eigin raun, hvemig var að
leita til Kjartans þegar mikið lá við
að fá trúlofunarhrínga með litlum
fyrirvara og eiga ekki fyrir þeim,
og f svo viðkvæmum málum mátti
fyllilega treysta þagmælsku hans.
„Þú borgar bara, þegar þú átt fyrir
þeim.“ Ekki var það síðra að leita
til hans, ef gulltryggja þurfti hjóna-
okkur félögum hans. Við vinir Sæv-
ars stöndum nú eftir fátækári en
áður og íþróttir okkar líka, en eftir
eigum við ljúfar minningar um
sannan íþróttamann og góðan
dreng.
Ég votta aðstandendum hans og
öðrum ástvinum dýpstu samúð.
Valbjörn Jónsson
Sævar Berg Hermannsson var
félagsmaður í Kraftlyftingasam-
bandi íslands. Hann var einn af
fyrstu félagsmönnum þess og jafn-
framt einn af þeim áhugasamari,
hvort sem í starfi eða leik. Hann
var íþróttamaður góður og sýndi
miklar framfarir frá fyrstu tíð.
Sævar var sérstaklega skemmtileg-
ur og líflegur keppnismaður og setti
lit á þau mót er hann tók þátt í.
Erfið bakmeiðsl komu í veg fyrir
keppni hans um skeið, en það aftr-
aði honum ekki frá því að taka til
hendinni utan vallar. Hann var jafn-
an reiðubúinn til þess að aðstoða
félagið við hvers konar störf og
hlífði sér hvergi. Hann var einnig
einn af hörðustu talsrhönnum
íþróttarinnar, líkamsræktar og
hreysti almennt.
Hugur hans stefndi til stóraf-
reka, en ýmsir erfiðleikar töfðu
hann í þeim markmiðum. Hann
hafði nýhafíð keppni að nýju er
hann lést, langt um aldur fram.
Að honum er sjónarsviptir og verð-
ur skarð hans vandfyllt. En minning
hans lifir. Kraftlyftingasamband
Islands vottar aðstandendum hans
og vinum innilega samúð í harmi
þeirra og missi.
Kraftlyftingasamband Islands
Við félagar í Félagi áhugamanna
um vaxtarrækt (FAV) horfum nú
á bak einum félaga okkar, Sævari
Berg Hermannssyni. Hann var virk-
ur í starfi okkar og alltaf tilbúinn
að hjálpa til, ef til hans var leitað.
Hann tók að sér nokkur verkefni
fyrir FÁV og leysti þau með prýði
af hendi. Við erum þakklátir honum
fyrir starf hans og vináttu. Það er
með sárum trega sem við kveðjum
þennan unga vin okkar.
Stjórn FÁV
bandið með verðugri gjöf. Alltaf var
gott að leita til Kjartans, og þannig
var Óskar líka, enda um margt líkur
föður sínum. Þess naut næsta kyn-
slóð, bömin okkar, sem voru í sömu
hugleiðingum og við áður.
Meðan gullsmíðaverkstæði
Kjartans Ásmundssonar var í Fjala-
kettinum í Aðalstræti ríkti þar sér-
stakt andrúmsloft. Þangað komu
margir til að spjalla og spila í bak-
herberginu, og meðal þeirra voru
ýmsir, sem settu svip á bæjarlífið.
Þangað var notalegt að koma og
menn fundu að þeir voru velkomn-
ir. Eftir að Óskar tók við verkstæð-
inu varð engin breyting á þessu,
þótt ekki kæmu þar allir sömu
menn og áður. Ljúft viðmót hnns
og elskusemi laðaði fólk að honum.
Það er sjónarsviptir að Óskari
Kjartanssyni og mikill söknuður og
tregi í hugum frænda og vina, þeg-
ar svo mikilhæfur maður og góður
drengur hverfur úr hópnum. I erfi-
ljóði Jens Hermannssonar eftir Ás-
mund afa hans, í bókinni „Ásmund-
ur Sigurðsson frá Vallá, ævi hans,
ættir og niðjar“, en hann féll einnig
frá á besta aldri, eru þessar ljóðlín-
ur:
0 drottinn, sem grætt getur meinin hvers
manns,
þú miskunnar faðirinn blíði,
sjá bömin hin ungu og brúðina hans
sem bugar nú sorgin og kvíði.
Ó veittu þeim svölun og veittu þeim fró,
6 veittu þeim huggun og gleði og ró,
og gefðu þeim vonina, sterkasta vininn í striði.
Við hugsum til konu hans og
bama, móður og systkina og biðjum
þess að þau standi af sér storminn
og styrkist við.þessa þungu raun.
Manndómur Óskars, hins glaða og
hugrakka nianns, verði þeim leiðar-
ljós.
Sigurður Ásmundsson,
Gylfi Ásmundsson.