Morgunblaðið - 30.04.1988, Síða 45

MORGUNBLABIÐ, LAUGARDAGUR 30. APRÍL 1988
45
Reuter
Sonam Yanai frá Bhutam, sem er indverskt vemdarsvæði milli
Indlands og Tíbets, varð dálítið þreytt á fundarsetunni, enda er
hún aðeins þríggja ára.
SAMEINUÐU ÞJÓÐIRNAR
Barna dagur helgaður friði
Abamadegi Sameinuðu þjóðanna síðastliðinn sunnudag
söfnuðust nokkur hundruð böm víðs vegar að úr heiminum
saman í höfuðstöðvum SÞ í New York. Dagurinn var helgaður friði
og fluttu nokkur bamanna ræður af því tileftii. Meðfylgjandi
myndum var smellt af bömum frá ólíkum löndum þegar þau tóku
þátt í þessari óvenjulegu friðarráðstefnu.
Bræðurair Daniel og Jose Caldera komu frá Mexíkó til að taka
þátt í baraadegi Sameinuðu þjóðanna.
COSPER
— Borða minna? — Er það virkilega það eina sem þú
hefur til málanna að leggja.
LUNDÚNIR
Ánægjuleg kynni
Kynni þeirra Díönu prínsessu og Michael Douglas voru síst hættuleg, raunar ánægjuleg fyrir
báða aðila. Fundum þeirra bar saman í anddyrí kvikmyndahúss í Lundúnum á miðvikudag en
þá var „Wall Street" eftir Oliver Stone frumsýnd þar i borg. Til frumsýningarinnar var boðið
fyrirfólki af ýmsu tagi sem reiddi aðgangseyrinn af hendi í þágu mannúðarmála. Nærvera Óskars-
verðlaunahafans og prinsessunnar hefur örugglega ekki spillt fyrir ánægjunni.
+ DANSAÐ OG SUNGIÐ
Á auðvelt með að skipta
umham
að koma margir tónlistar-
menn hingað og heillast af
landi og þjóð og ílendast hér, eða
þá að þeir kunna vel við að vera
lausir úr hinni grímmilegu bar-
áttu sem tiðkast í skemmtanaiðn-
aðinum úti í heimi. Einn þeirra
er bandaríski jasballetdansarinn
Timothy Coudney, sem hér kenn-
ir jassballett og syngur lítillega
og langar til að syngja meira og
Hansa minna.
Blaðamaður heimsótti Tim i lq'all-
araíbúð í Kleppsholtunum og eðli-
legast var að byija á byijuninni.
Segðu mér af sjálfum þér.
Eg er fæddur og uppalinn í Mið-
vesturríkjum Bandaríkjanna, í
Iowa. Það var tónlist allt í kringum
okkur og það kom af sjálfu sér að
ég fór að syngja þegar ég var barn.
Röddin fór að breytast þegar ég
varð tólf til þrettán ára og þá gat
ég ekki sungið um tíma. Ég man
að sumarið var heitt og langt þegar
þetta skeði og ég varð að hafa eitt-
hvað fyrir stafni. Það var dans-
stúdió rétt hjá þar sem ég bjó, og
ég fór að læra að dansa til að drepa
tímann. Ég náði strax góðum tökum
á dansinum og kom fyrst fram opin-
berlega þegar ég var fjórtán ára
og hef dansað síðan þá.
Hvernig stóð á því að þú komst
til íslands?
Ég var að vinna í San Francisco
og vann á skrifstofu á daginn, en
dansaði og söng á kvöldin og um
helgar. Ég var búinn að fá meira
en nóg af því að vinna skrifstofu-
vinnu og bað því herbergisfélaga
minn, sem var íslenskur, um að
reyna að útvega mér kennslu í dansi
á íslandi. Það gekk eftir, ég fékk
vinnu við kennslu á djassballett í
Dansstúdíói Dísu í Garðabænum og
hér er ég nú, en það sem mig lang-
ar þó mest til að gera hér er að
syngja.
Hveraig líkar þér á íslandi?
Mjög vel. Ég hafði heyrt að það
væri fallegt hér, en ekki var ég
búinn undir það hvað allt er tignar-
legt. Ég hafði vitanlegar heyrt mik-
ið um landið, enda var herbergis-
félagi minn íslenskur eins og ég
sagði áðan, en það er allt hér mun
menningarlegra en ég átti von á.
Þetta er mjög nútímalegt þjóðfélag,
en er um leið mettað af gamaldags
hugsunarhætti; íslendingar eru
íhaldssamir.
Nú ert þú að skemmta í Casa-
blanca i kvöld i tilefni af gagn-
gerum endurbótum á staðnum.
Já, eigendur staðarins leituðu til
mín og fóru þess á leit við mig að
ég reyndi að setja saman stutta
söngdagskrá sem gæfí mynd af
andrúmsloftinu í kvikmyndinni
Cassablanca sem Humprey Bogart
lék í. Ég kem fram með píanóleik-
ara og syng lög frá þessum árum
og tek dansspor með, en söngurinn
er aðalatriðið.
Ertu með fleiri slíkar skemmt-
anir í bígerð?
Já og nei. Ég hef rætt við ýmsa,
en vegna verkfallsins hafa allar við-
ræður legið niðri. Það var þó komið
á þann grunn að það var verið að
ræða það að ég setti saman söng-
og dansdagskrá sem drægi upp
mynd af einhveiju ákveðnu tímabili
eða atburðarás. Það yrðu þá í dag-
skránni fleiri dansarar og meira
umstang í kring um allt og það
þyrfti því ekki að rekast á það sem
ég er að gera í Casablanca.
Hvaða tónlist finnst þér
skemmtilegast að syngja?
Ég vil ekki að ég sé settur á ein-
hvern sérstakan bás; mér finnst
gaman að syngja nær alla tónlist
þó blús og jass hafí kannski yfír-
höndina. Ég hef reynt að þróa upp
þann hæfileika í mér að geta sett
mig inn í hvaða gerfí sem er sem
söngvari og mér fínnst það hafa
tekist vel. Fyrir stuttu var ég, til
dæmis, í Vestmannaeyjum að
skemmta og þá skemmti ég á árs-
hátíðum og samkomum fjörurra
mismunandi félaga. Það þótti mér
gaman og mér gekk vel að setja
mig inn í það sem ætlast var til af
mér, enda á ég auðvelt með að
skipta um ham, ef svo má að orði
komast. Ég hef einmitt mest gaman
af að skemmta á litlum skemmtun-
um og árshátíðum, enda næ ég þá
bestu sambandi við áheyrendur.
Viðtal: Arni Matthíasson