Morgunblaðið - 22.05.1988, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. MAÍ 1988
Harðjaxlar
stíga dauðadans
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Dauðadansinn („Tough Guys
Don’t Dance“). Sýnd í Stjörnu-
bíói.
Bandarisk. Leikstjóm og
handrit: Norman Mailer, en
myndin er byggð á samnefndri
bók hans. Framleiðendur: Mena-
hem Golan og Yoram Globus.
Kvikmyndataka: George Kohut.
Tónlist: Angelo Badalamenti.
Helstu hlutverk: Ryan O’Neal,
Isabella Rossellini, Debra Sand-
lund, Wings Hauser, Lawrence
Tiemey, Frances Fisher og John
Bedford Lloyd.
„Ég er sífellt að segja það með
sjálfum mér — dauðinn er hátíð."
Einhvem veginn þannig tekur rit-
höfundurinn Tim Madden (Ryan
O’Neal) til orða í upphafi myndar
Norman Mailers, Dauðadansinn
(„Tough Guys Don’t Dance), sem
sýnd er í Stjömubíói.
Og með það hefst hátíðin í þess-
ari sérkennilegu, súrrealísku svörtu
kómedíu Mailers um Madden og lif-
andi og liðna í kringum hann. Mail-
John Bedford Lloyd og Ryan O’Neal ræða málin í Dauðadansi Nor-
mans Mailers.
Tork. Þegar hreinlæti
er nauðsyn.
Tork kerfið er ómissandi öllum sem bjóða aðeins
vandaða framleiðslu og góða þjónustu. Tork kerfið saman-
stendur af hylkjum og grindum ásamt einnota vörum til
notkunar hvar sem hreinlætis er þörf.
í nútíma framleiðslufyrirtækjum skiptir þrifnaður
miklu máli. Þá koma yfirburðir Tork best í ljós. Starfsfólk
þitt kann vel að meta hversu Tork kerfið er einstaklega
þægilegt í notkun. Sannir atvinnumenn biðja
um Tork vegna þess að Tork er hagkvæmara
og gæðin einstök.
TORKl
^ Natn:
■ Lyrirtaíki--
^ HeimiVisíang- -
| Starfsgrein-.- __________
1 Stani:-— '^^öuPPlÝSÍngarUm
1 DVinsamlegasen
i ■«
i
i
i
Tork kerfíð. Fyrir þá sem vilja aðeins það besta. Mölnlycke )
er, einn fremsti rithöfundur eftir-
stríðsáranna í Bandaríkjunum sem
gerði þijár kolómögulegar bíó-
myndir á sjöunda áratugnum, festir
sína eigin samnefndu skáldsögu á
filmu og gerir það, kannski ekki
af íðilvandaðri fagmennsku eins og
við mátti búast, en af þeim mun
meiri þrótti, grimmilegri, klám-
fenginni og ruddalegri gamansemi
og kaldhæðnislegri útlistun á hinni
skitsófrenísku amerísku þjóðarsál.
Dauðinn er hátíð. Segðu brandara,
Madden. Hver er hin fullkomna
hamingja? Að vera skurðlæknir og
fá peninga fyrir að skera fólk?
Myndin þróast við fyrstu sýn eins
og skáldsaga manns sem sest niður
við ritvélina og byrjar að skrifa eitt-
hvað sem hann hefur ekki hugmynd
um hvað er og hvað verður um.
Persónur og atburðir eru kynntir
næsta samhengislaust enda
kannski ekki nema von því hér seg-
ir timbraður maður frá. Frásögnin
er að mestu leyti rakin í röð aftur-
hvarfa með afturhvörfum inní þeim
og þegar líða tekur nær lokum
skiptir Mailer um- sjónarhól eða
sögumenn þangað til maður á fullt
í fangi með að fylgjast með upp-
byggingunni á kostnað þess sem
er að gerast á tjaldinu. Hefðbundin
frásagnaraðferð er bara lummó,
stígandi og spenna eiga ekki heima
hér en myndin er vænt kaftshögg
á hversdagsleikann vestra. Það má
vera að hún sé subbulega gerð og
handritið sóðalegt en Mailer fer
sannarlega ekki eftir markaðskönn-
unum.
Persónumar og tengsl þeirra er
með því flóknasta sem gerist. Sögu-
sviðið er þunglamalegur smábær á
austurströndinni. Tim Madden rek-
ur hina dularfullu sögu fyrir pabba
sínum, dauðvona krabbameins-
sjúklingi. Hann segist hafa vaknað
einn morguninn í timburmönnum
með nýtt húðflúr á handleggnum,
blóðugan jakka útí bfl og höfuð af
konu á leynistaðnum sínum útí
skógi.
Aður hafði konan hans, Patty
Lareine (Debra Sandlund), farið frá
honum, þess vegna drekkur hann,
og hann hafði kynnst undarlegu
pari á þorpskránni og farið á eigin-
konuna frammi fyrir eiginmannin-
um. Það gefur honum tilefni til að
hugsa enn aftar í tímann til fyrstu
eiginkonu sinnar, Madeleine (Isa-
bella Rossellini) sem hann yfírgaf
til að vera með hinni kynþokkafullu
Lareine. Madeleine er núna gift
hinum dularfulla nýja lögreglu-
stjóra smábæjarins, Regency
(Wings Hauser), sem heldur fram-
hjá henni með Lareine og veit
kannski mest um allt þetta furðu-
lega mál. Og loks má nefna Ward-
ley Meeks III (John Bedford Lloyd)
sem var fyrsti eiginmaður Lareine
en stundar nú dópsölu og um það
snýst heila klabbið.
Líkin taka að hrannast upp, sum
hauslaus, og hinum spillta lögreglu-
stjóra er mikið í mun að koma sök-
inni á Madden.
Það eru hinar fjölskrúðugu per-
sónur og það sem þær standa fyrir,
frekar en hinn eiginlegi og mjög
3vo ruglingslega framsetti sögu-
þráður, sem Mailer vill kafa í og
hann nýtur við það hjálpar
skemmtilegs leikarahóps sem fellur
einstaklega vel inní hið svart-
kómíska, geðveikislega og ofbeldis-
fulla smábæjar- og krimmalíf.
O’Neal hefur tekið sér langt hlé frá
bíómyndunum en snýr hér aftur
jafn skilningssljór á stöðu mála og
hann er þunnur, kaldhæðnislegur
og klúr. Ertu ástfanginn af konunni
þinni? spyr lögreglustjórinn. Minnst
tvisvar í viku, svarar Madden. Hlut-
verk Isabellu drukknar einhvers
staðar í frásögninni án þess að
/erða neitt af viti, Sandlund er
óborganleg í hlutverki Lareine hinn-
ar kynþokkafullu sem allir gimast
og allir fá, Hauser er einmitt rétti
harðjaxlinn til að sýna tvær hliðar
Bandaríkjamannsins; löggæslu-
manninn og btjálæðinginn, og
Lloyd er dásamlega fágaður en
stjómlaus krimmi.
Yfír þessu vakir Mailer og
skemmtir sér konunglega. Ef þú
gerir það ekki er það svosem skilj-
anlegt en verra.