Morgunblaðið - 22.09.1988, Blaðsíða 51
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1988
51
RagnarG. Thorvalds
son — Minning
Fæddur 2. ágúst 1927
Dáinn 16. september 1988
Mig langar að minnast gamals
góðvinar og fyrrum svila míns,
Ragnars Thorvaldssonar, fáum orð-
um og fátæklegum að tiltölu við
tilefnið. Ég mun ekki færast í fang
að gefa yfirlit yfir æviferil, ætt og
uppruna, heldur aðeins reyna að
meta og þakka þann ávinning, sem
mér og mínum var að nánum kynn-
um við Ragnar. Þau kynni hófust
undir lok fimmta áratugarins, þegar
við fundum báðir hamingju í sama
ranni við Lindargötu, þar sem ég
hreppti yngstu systurina Rósu, en
hann þá elstu Önnu, dætur Guð-
mundar Matthíassonar, verkstjóra
og Sigurrósar Þorsteinsdóttur frá
Homi eystra. Miðdóttirin, Pálína,
eignaðist um svipað leyti Sigurð
Sigurgeirsson, sem féll' frá fyrir
tæpum tveimur árum, svo að nú
er svilaeign mín öll.
Móðir Ragnars, Maren Magnús-
dóttir, er úr Grindavík, af traustum
ættstofnum, einkum af Jámgerðar-
staðaætt, en einnig skyld Garðhúsa-
og Húsatóftafólki. Er hún enn á
lífi 92ja ára, em og skýr í hugsun.
Henni kynntist ég allvel og þótti
mikið til koma um skaphöfn hennar
og staðfestu. Naut ég í þeim kynn-
um bæði móður minnar, sem hafði
verið með Maren í Kvennaskólan-
um, og Jens Bjamasonar móður-
bróður míns, sem hún dáði mjög
af æskukynnum, en hinu sama
hafði ég áður átt að fagna af
frasnku hennar Jámgerði, læknisfrú
(Ólafs Ólafssonar) í Stykkishólmi
og síðar Kópavogi, hinni mætustu
konu. Eiginmaður hennar og faðir
Ragnars var norskur, Thorvald
Gregersen, en náði ekki að festa
hér rætur og sneri aftur til Noregs.
Maren stóð því ein í því að koma
fjórum eflings strákum til manns,
þeim Brynjúlfí flugstjóra, Magnúsi
blikksmíðameistara og Helga hjá
Flugleiðum, þeim með frægðar-
mannaskinnið, auk Ragnars. Undir
þá mun að vísu ekki hafa verið
mulið, og snemma þurftu þeir að
taka til hendinni, en jafn greinilega
sást á þeim, að viðurværið hafði
ekki verið klipið við nögl. Fáum
bræðrahópum mun hafa verið óá-
rennilegra að mæta á sléttum velli,
og kom sér vel, þegar óstýrilátir
dátahópar óðu um bæinn. Er ekki
örgrannt um, að bræðumir hafi
stundum einnig þurft útrás inn-
byrðis. En svo virtu þeir móður sína,
að friðheilagt varð, er hún gekk í
bæinn.
Ungur var Ragnar mikill fim-
leikamaður og æfði og sýndi um
árabil með fímleikaflokki KR hjá
Vigni Andréssyni, ef ég man rétt.
Var það þá fastur liður, að flokkur
þessi sýndi á þjóðhátíðum, og er
Ragnar mér minnisstæður í hvíta
búningnum, stundum sem fánaberi
ef mig misminnir ekki. Hann var
einstakt snyrtimenni ogþoldi hvorki
kusk, blett né hrukku, og honum
var sérlega lagið að láta föt fara
vel. Afrek hans í fimleikum og
sjálfsagi við þær mun hafa verið
að því skapi meiri sem hann hneigð-
ist til að vera riðvaxinn og gildnaði
nokkuð með aldrinum, en þó ekki
til neinna lýta.
Ragnar gerðist rafvirki og vann
ýmis störf á því sviði, þ. á m. sem
tæknimaður um borð í togurum.
Það var í slíkri útilegu sem það slys
henti, að svarf kom í annað auga
hans, en dróst að koma til lands
og til læknis, svo að hann missti
sjón á því auga. Tók hann því af
æðruleysi og sannri hetjulund, þótt
geðríkur væri. Starfssögu Ragnars
þekkti ég ekki til Mtar, en um tíma
vann hann hjá Áburðarverksmiðj-
unni, en lengst og síðast hjá Lands-
vírkjun hér í bænum. Af fyrri kynn-
um veit ég, að hann var strangur
um öryggi og góðan frágang, og
einnig hlýtur snyrtimennska hans
að hafa komið til skila i síðari störf-
um hans.
Ragnar var gleðimaður mikill og
mun framan af hafa stundum geng-
ið nokkuð hratt um gleðinnar dyr.
En einmitt á því sviði komu kostir
hans mjög skýrt í ljós. Hann var
ræðinn og hafði einstakt lag á að
segja sögur, ýmist sannar en efa-
laust færðar í stílinn eða væntan-
lega tilbúnar en „gátu verið sann-
ar“. Frásagnarsnilldin þurrkaði út
mörkin milli veruleika og ævintýris,
svo að enn geta vinimir omað sér
við sumar þessara frásagna. Með
áranum stillist lífshlaup manna, og
leitaði leikhneigð Ragnars þá
framrásar í hestamennsku, og urðu
hestar og hestamenn þá bestir vina.
Hitti ég hann lítið á þeim vett-
vangi, enda mest á öðram stað og
tíma í því brasi.
Þau hjónin Anna og Ragnar eign-
uðust þijú böm: Ragnhildi, kennara
og myndlistamema, sem á Birgi
Þórisson, kennara og með honum
tvö böm, Hrafnkel og Brynhildi;
Guðrúnu auglýsingateiknara sem
einnig á tvö böm, Davíð og Önnu
Rakel; og Þorvald, lögfræðing, en
sambýliskona hans er Hlín Agnars-
dóttrir, leikstjóri. Sambúð þeirra
Önnu stóð í hartnær hálfan annan
áratug, og frá þeim tíma er margs
góðs að minnast og margt að þakka,
um leið og bömin era lifandi og
heilladijúgir minnisvarðar þess
tíma.
í nafni gömlu tengdafjölskyld-
unnar votta ég aldraðri móður,
bræðrum, bömum og bamabömum
Ragnars og öðra venslafólki inni-
lega hluttekningu. Blessuð sé minn-
ing hans.
Bjarni Bragi Jónsson
Kveðjustund okkar allra kemur
fyrr en síðar. Þegar við nú kveðjum
vin okkar Ragnar Thorvaldsson, þá
finnum við, ég og íjölskylda mín,
til mikils saknaðar. Góður drengur
og sterkur persónuleiki er horfinn
á braut. Margar skemmtilegar sam-
verastundir koma fram í hugann
frá þeim mörgu áram sem við
tengdumst vináttuböndum. Ég var
aðeins þrettán ára þegar ég kynnt-
ist Ragnari í gegnum vin okkar
beggja, athafnamanninn Guðbjart
Pálsson. Hestamennskan var vett-
vangurinn. Strax í upphafí komu
sterkt fram þau sérstæðu persónu-
einkenni Ragnars sem auðvelt var
að hrífast af. Hann var kjarkmaður
og vaskur í framgöngu. Hreyfingar
hans vora þróttmiklar og fimlegar.
hann var snöggur til, skapmikill og
djarfmæltur. Jafnframt var hann
háttvís heimsmaður, snyrtimenni
og fasmikill höfðingi. Hann var
traustur sem klettur og mikill vinur
vina sinna. Enginn skyldi gera sér
að leik að hallmæla náunganum í
hans áheym, og síst af öllu ef þeir
vora auk þess vinir Ragnars.
Eitt atvik er mér ætíð minnis-
stætt frá gamla skeiðvellinum við
Bústaðaveg. Ég var þar ríðandi á
ferð, seint á laugardagskveldi. Kem
ég þar að þar sem ungur vinur
okkar Ragnars á einn í útistöðum
við hóp 7 aðkomumanna. Leikurinn
var ójafn og vinurinn ungi búinn
að þola mörg högg og þung. Sem
14 ára unglingur átti ég ekki
margra kosta völ, en fór af baki
og hljóp að Ragnari sem var ekki
langt undan og bað hann um að-
stoð. Hann vatt sér af baki, hljóp
að hópnum og eldsnöggt og af mikl-
um krafti lét hann silfurbúna svip-
una vaða í afturendann á þeim sem
ófriðlegast lét. Styrkum rómi til-
kynnti hann þeim síðan að nú væri
nóg komið. Ef þeir vildu átök skyldu
þeir raða sér upp og koma í sig,
einn og einn, ,já eða allir saman.“
Svo mikið varð mönnunum um
ásjónu, kjark og ákveðni Ragnars
að þeim féllust hendur. Atökin
leystust upp og síðar urðu þessir
menn allir í hópi góðra vina Ragn-
ars.
Þannig var Ragnar, áreitti aldrei
neinn að fyrra bragði en óttaðist
ekkert og engan. Stóð ætíð beinn
og upplitsdjarfur, kjarkaður og
drengilegur, hopaði aldrei.
Ragnar var mikill íþróttamaður
á sínum yngri áram, var m.a. kom-
inn í meistaraflokk í fimleikum um
fermingu og síðar afreksmaður á
skíðum. Þessa þekkingu og reynslu
hagnýtti hann sér við uppbyggingu
og þjálfun hesta sinna og tel ég
mig hafa mikið af honum lært á
því sviði.
Síðasta ár var Ragnar með hest-
ana sína í hesthúsinu hjá mér og
aðstoðáði mig jafnframt við hirð-
ingu. Allt varð að vera í röð og
reglu, hreint og fágað og hirðing
hrossanna til einstakrar fyrirmynd-
ar. Sjálfur var Ragnar ætíð vel
ríðandi og oftast betur en aðrir.
Hestar hans bára jafnan af með
fóðran og hirðingu og sjálfur var
hann góð fyrirmynd öðrum knöpum
með snyrtimennsku og fallega
ásetu.
Fáksfélagar eiga nú á bak góðum
félagsmanni að sjá. Við hjónin
ásamt bömum okkar söknum frá-
bærs félaga sem aldrei gleymist.
Bömum hans og aðstandendum
vottum við samúð okkar um leið
og við kveðjum góðan vin-.
Sigurbjörn Bárðarson
t
Útför eiginkonu minnar, móður og tengdamóður,
ÓLAFÍU GÍSLADÓTTUR,
Ægisgötu 2, Ólafsfirði,
sem andaðist 15. september sl. á sjúkradeild Hornbrekku, fer
fram frá Ólafsfjarðarkirkju föstudaginn 23. september kl. 14.00.
Jón M. Árnason,
Sigmundur Jónsson, Ingibjörg Einarsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
KJARTAN GUÐMUNDSSON
tannlœknir,
Búlandi4,
verður jarðsettur frá Dómkirkjunni á morgun, föstudaginn 23.
september, kl. 13.30.
Svava Jónsdóttir,
börn og barnabörn.
t
Ástkær sonur okkar og bróðir,
BENEDIKT REYNIR ÁSGEIRSSON,
sem lést af slysförum að kvöldi 16. september verður jarðsung-
inn frá Selfosskirkju laugardaginn 24. september kl. 10.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Ungmennafélag Selfoss.
Fyrir hönd frændsystkina og annarra vandamanna.
Ásta Laufey Hróbjartsdóttir, Ásgelr Hafliðason,
Berglind Björk Ásgeirsdóttir, Guðfinna Ásgeirsdóttir,
Hjördis Ásgeirsdóttir, Hafsteinn Viðar Ásgeirsson,
Kristinn Þór Ásgeirsson.
t
Eiginmaður minn, faðir og stjúpfaðir,
ÞRÁINN M. INGIMARSSON
pípulagningameistari,
Nönnugötu 5,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn 14. september. Jarðarförin
fer fram frá Fríkirkjunni föstudaginn 23. september kl. 15.00.
María Ingvarsdóttir,
María Jórunn Þráinsdóttir, Hulda Helga Þráinsdóttir,
Ragnar M. Halldórsson.
t
Sendum alúðarþakkir öllum þeim er auðsýndu okkur samúö og
vináttu við andlát og jarðarför
RÓSU ÞORGILSDÓTTUR,
Sökku, Svarfaðardal,
Gunnlaugur Gíslason,
börn og tengdabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
föður okkar, tengdaföður og afa,
ÁSGRÍMS KRISTINSSONAR
frá Ásbrekku.
Ása Ásgrfmsdóttir,
Ólöf H. Ásgrfmsdóttir,
Guðmundur Ó. Ásgrfmsson,
Þorsteinn E. Ásgrfmsson,
Sigurlaug I. Ásgrfmsdóttir,
Ólafur S. Ásgrfmsson,
Snorri Rögnvaldsson,
Lilja Huld Sævars,
og barnabörn.
Ólafur R. Árnason,
Pálmi Bjarnason,
Ólavía S. Pétursdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Birna Halldórsdóttir,
Magnús Jóhannsson
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóöur, dóttur og ömmu,
ERLU D. MAGNÚSDÓTTUR,
Hraunbraut 22,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki krabbameinsdeildar Land-
spítalans fyrir hjálpsemi og góða umönnun.
Einar Guðmundsson,
Jón Gunnarsson, Halla Ragnarsdóttir,
Unnur H. Gunnarsdóttir,
Margrét Einarsdóttir,
Magnús K. Jónsson, Unnur H. Lárusdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
GUNNARS DANÍELSSONAR,
Hlíðargerði 18.
Sérstakar þakkir til séra Ólafs Skúlasonar.
Fanney Oddsdóttir,
Astrfður O. Gunnarsdóttir, Valgeir Axelsson,
Steinunn D. Gunnarsdóttir,
Kristfn H. Gunnarsdóttir,
Gunnar Ö. Gunnarsson,
Guðný Gunnarsdóttir Hansen,
Bjarni Gunnarsson,
Heiðar Gunnarsson,
Axel Axelsson,
Marteinn Sverrisson,
Ágústa Magnúsdóttir,
Jóhanna Vilhjálmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
eiginkonu minnar, móður, dóttur, systur og mágkonu,
GRÉTU PÁLSDÓTTUR,
Lambastekk 9,
Reykjavfk.
Þóra Þórisdóttir,
Agnes Pálsdóttir,
Ólafur Pálsson,
Þórir Bjarnason,
Páll Þórisson,
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Sigurbjörn Egilsson,
Anna Stefánsdóttir.