Morgunblaðið - 22.09.1988, Blaðsíða 55

55
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1988
11
Ég er líklega á leið til
Vínarborgar núna í
______október, í___
framhaldandi nám.
Þannig að ég er ansi
hræddur um að það sem
var í byijun áhugamál
sé það ekki lengur,
heldur bara mikið
alvörumál!
Snorri Wium
Það hefur verið miklu
minna fískirí
undanfarin ár en áður.
En þegar mikið er að
gera er unnið til tólf
öll kvöld og drukkið
_______eftir því._______
MATTHILDUR
AÐALSTEINSDÓTTIR
Mér fínnst margt hérna
ákveðin geggjun. Hér
lifa allir svolítið
„fyrirfram “ og
efnahagskerfíð býður
kannski uppáþaðlíka.
Drífa
Guðjónsdóttir
19
Starfíð er fólgið í
fyfjagjöf og þetta eru
almenn hjúkrunarstörf.
Það er algengt að ef
um meiriháttar sfys er
að ræða að sjúklingar
séu sendir suður.
MARGRÉT THORLACIUS,
íi
maður valið sér ákveðna grein í
líffræðinni og byrjar þá hið eigin-
lega nám sem getur tekið ein þijú
ár. Ég hef talsverðan áhuga á að
fara í örverufræði, finnst hún mjög
spennandi enda felur hún í sér
miklar rannsóknir og er praktísk.
Er gaman að búa í Braun-
schweig?
Við búum nú í þriggja herbergja
íbúð á góðum stað, þannig að það
væsir svo sem ekki um mann. Það
er ekkert mikið um að vera þama,
auðvitað eru krár og einhverjir
staðir sem hægt er að fara inn á
og ein gata þar sem stúdentar og
aðrir safnast saman í góðu veðri á
sumrin, en það er ekki þessi róm-
antíski stúdentablær yfir staðnum,
þó þetta sé háskólaborg, eins og
t.d. í Heidelberg eða Karlsruhe.
Ég skrepp öðru hveiju svona eitt-
hvað út fyrir borgina, á góða vini
í Heidelberg sem ég fer nokkuð oft
til. Svo kem ég nú yfirleitt heim
til íslands á sumrin.
Hvernig kanntu við Þjóðveija?
Þjóðverjar era kannski svolítið
harðir þegar maður kynnist þeim
fyrst. Én mér líkar vel við þá al-
mennt séð og einnig við þá reglu-
semi og skipulagsþörf sem er þeim
svo eiginleg, svona upp að vissu
marki. Ég held að ég ætti erfiðara
með að búa í þjóðfélagi sem væri
allt mjög óskipulagt. Ég er bara
þannig. Ætli það væri ekki heldur
erfiðara fyrir mig að búa t.d. í
Frakklandi þar sem allt er kaotísk-
ara.
Þegar maður kemur frá íslandi
og allir í Þýskalandi tala um hvað
allt er dýrt, þá hugsar maður að
þeir viti bara ekki hvað þeir hafa
það gott. En það er auðvitað ýmis-
legt í þýsku þjóðfélagi sem við
þurfum ekki að hafa eins miklar
áhyggjur af, eins og t.d. mengun
og atvinnuöryggi, það eru hlutir
sem við þekkjum varla hér.
Það er mjög gott að keyra bíi í
Þýskalandi, þar kemur reglusemi
Þjóðveija líka inn í spilið. Núna
þegar ég kem til íslands þá virðist
mér ríkja algert öngþveiti, það er
ekki nokkur umferðarmenning
héma!
Býstu við að verða áfram á
meðal Þjóðveija?
Ég get alveg hugsað mér að búa
úti í Þýskalandi og reyndar er mjög
líklegt að sú verði niðurstaðan.
Spumingin er sú hvort atvinnuleysi
muni hamla mér þegar ég hef lok-
ið mínu námi, auðvitað verður
maður að fá atvinnu þar sem mað-
ur ætlar sér að búa. Mig langar
þó ekki til að búa alltaf í Braunsch-
weig. Þar er talsvert mikil mengun
Matthildur ásamt Jenna syni sínum.
ana og tek Jenna litla með mér
vegna þess að hann getur bara
verið hálfan daginn á barnaheimil-
inu..Það er bara þannig héma. Nú
eftir hádegi vinn ég í Stakkholti.
Núna er mest um rækju en þetta
er svo hryllilega leiðinlegt og ég
er áð spá í að vinna allan daginn
í Grillskálanum.
Hvernig er veturinn hér í
Ólafsvík?
Allt dautt. Margir fara suður í
skóla og ætli megi ekki segja að
það sé undir okkur komið hve
skemmtilegt er. Það er alltaf líf og
flör á sumrin. Vertíðin er aðal
djammið. Mesta vinnan í fískinum
byijar í febrúar og stendur fram á
og landslagið ekki sérlega spenn-
andi, allt fremur flatt. Eg myndi
fremur vilja búa í mið- eða suður-
hluta landsins.
Nú hefúr þú búið í þessum
tveimur löndum, íslandi og
Þýskalandi, getur þú borið þau
saman hvað varðar kosti og
galla?
Það er gríðarleg uppbygging hér
á mjög mörgum sviðum, sem kem-
ur mér nokkuð á óvart. Það sem
tengir mig kannski fyrst og fremst
við þetta land er náttúran, það er
alltaf viss sjarmi að komast út á
land. Það er ekki neitt til í Þýska-
landi sem heitir óbyggðir. Þær era
mjög heillandi hér á Islandi og orka
ákaflega sterkt á mig eins og
reyndar öll íslenska náttúran.
Mér finnst margt hérna ákveðin
geggjun. Hér lifa allir svolítið „fyr-
irfram" og efnahagskerfið býður
kannski- upp á það líka. Hér er
mjög mikið óöryggi. í Þýskalandi
t.d. kostar mjólkurpotturinn ná-
kvæmlega jafnmikið í þó nokkuð
mörg ár. Hér er ekki nokkur leið
að fylgjast með hvað hlutirnir
kosta, því það breytist dag frá degi.
Plastbrúsa- og áldósaæðið var
ekki byijað þegar ég fór út, en nú
sér maður þetta við hvert fótmál.
Þetta era Islendingar að gera á
sama tíma og Þjóðveijar era að
pressa á fólk að kaupa frekar flösk-
ur sem þá er hægt að endumýta.
Afhveiju era íslendingar að
þessu? Þeir hafa hingað til alltaf
verið með sínar flöskur og hefðu
átt að láta svo vera áfram. í stað-
inn búa þeir til nýtt vandamál sem
er stórvarasamt vegna náttúrann-
ar, hvemig á að losna við allt flóð-
ið af plast- og áldrasli sem nú
steypist yfir okkur? Ekki höfum við
aðstöðu til að endurvinna þetta!
Þetta mál ber vott um dálítinn skort
á framsýni.
Efnahagsmálin hér hafa engan
stöðugleika, öfugt við það sem ein-
kennir að miklu leyti þýsk stjóm-
mál og yfirleitt flest annað, þó
vissulega séu blikur á lofti í ákveðn-
um málum þar eins og annars stað-
ar.
íslendingar era með þetta mottó
að allt bjargist fyrir hom. Að því
leyti era íslendingar skemmtilega
bjartsýnir.
Talandi um mottó; átt þú þér
einhveija sérstaka lífsspeki?
Umfram allt að taka ekki tilver-
una alltof alvarlega. Það fólk sem
sekkur sér sí og æ niður í eitthvert
áhyggjuefni, gerir sér hlutina miklu
erfíðari en efni standa til. Ég er
alveg sannfærð um að með því að
vera bjartsýnn og taka hlutina ekki
um of alvarlega, ætti maður að
komast í gegnum flest það sem á
vegi manns verður í framtíðinni.
mikla fórnfúsa starf Fransiskus-
systranna í Stykkishólmi. Það var
árið 1935 sem fyrstu systumar
komu til Iandsins. Þá var þegar
hafist handa við að byggja sjúkra-
húsið. 1968 var byijað á viðbygg-
ingu fyrir bamaheimili. 1977 var
byggt systrahús. Árið 1980 var á
ný hafist handa við viðbyggingu.
Reistur var kjallari, jarðhæð og fjór-
ar hæðir. Af þessari byggingu er
búið að taka í notkun 2. hæðina
af tveimur deildum sjúkrahússins.
2. hæðín er búin bestu fánlegu
tækjum og aðstaða er mjög góð.
Einnig er búið að taka í notkun
mjög fullkomið þvottahús. Laugar-
vor. Fyrir nokkram árum var að
vísu miklu meira að gera en þetta
hefur dottið dáldið niður. Það hefur
verið miklu minna fiskerí undanfar-
in ár en áður. En þegar mikið er
að gera er unnið til tólf öll kvöld
og drakkið eftir því.
Byijaðirðu ung að vinna fyrir
þér?
Já blessaður vertu. Ég byijaði
11 ára gömul í Stakkholti. Fór þá
með vinnugallann í skólann og fór
síðan beint í vinnuna. Ég kláraði
ekki einu sinni níunda bekkinn.
Hvað gerirðu utan vinnutima?
Það gengur allt sinn vanagang.
Maður fer eins oft og maður getur
suður. Það er ekkert hægt að gera
héma. Ekki bíó lengur en það er
mikil klúbbstarfsemi héma. Mér
skiist að það sé mjög gaman að
vera í þessum Lions- og Kiwanis-
klúbbum en maður þarf að vera
orðinn 25 ára til að fá inngöngu.
Ég fer eins oft út að hlaupa og ég
get. Svo fer maður í ljós. Það er
einsog allir leggist í hýði á vetuma.
Framtíðarplön?
Ja, við stefnum suður. Ætli það
verði ekki á næsta ári ef við getum,
segir Baldvin. Mér leiðist sjórinn.
Ég skil ekki sjarmann við þetta.
Annars borgar sig ekki að flana
að neinu. Gera sem fæstar framtíð-
aráætlanir. Við tökum eitt skref í
einu, segir Baldvin að lokum og
Matthildur kinkar til mín kolli.
Gangi þeim vel í framtíðinni.
daginn 17. þ.m. var svo tekin í
notkun ný endurhæfingadeild sem
einnig er búin mjög fullkomnum
tækjum og bestu mögulegu vinnu-
aðstöðu. Hjúkranarforstjóri sjúkra-
hússins er systir Lidwina Barnas.
Á sjúkrahúsinu hitti ég Margréti
Thorlacius, „innfluttan Hólmara"
eins og hún kallaði sig, en Margrét
er fædd í Reykjavík 1961 og flutt-
ist ung til Stykkishólms. 13 ára
gömul byijaði hún að vinna með
nunnunum á sumardvalarheimili
sem þær ráku hér á áram áður.
Ég byijaði á því að spyija
Margréti um menntun hennar?
Ég lærði fyrst til sjúkraliða.
Síðan fór ég í Verslunarskólann og
lauk þar verslunarprófi. Það var
mjög hagkvæmt nám vegna þess
að maðurinn minn var í skóla á
þessum áram. Eftir verslunarprófið
fór ég í Hjúkranarskóla íslands og
stundaði nám þar frá hausti 1982
til vors 1985.
Af hveiju fórstu í Hjúkrunar-
skóla íslands?
Þetta kom svona allt í einu. Ég
fann að mig langaði til að vinna
meira og fjölbreyttari störf en
sjúkraliðar. Það er líka gott að
vinna með nunnunum. Mikil verk-
menntun. Það era einna helst
tungumálaörðugleikar í samstarf-
inu við nunnurnar sem háir starf-
inu. Þær skiptast á vöktum og núna
er bænavika en samt era þær að
vinna eins mikið og þær geta. Þær
era mjög vinnuglaðar og harðar af
sér. Þær hafa náttúralega annan
hugsanagang en við íslendingar
enda era þær aldar upp í ólíkum
þjóðfélögum. Annars vantar stars-
fólk á sjúkrahúsið. Verkmenntað
hjúkranarfólk og starfsstúlkur.
Hvaða störf eru unnin hér á
sjúkrahúsinu?
Það er lítið um meiriháttar að-
gerðir. En þetta er þjónandi sjúkra-
hús fyrir nærliggjandi sveitir. Það
hafa verið 30 fæðingar hér í ár en
við sinnum smáaðgerðum héma á
sjúkrahúsinu. Á vetuma er unnið á
vöktum en það er enginn í fullu
starfí nema nunnurnar. Starfíð er
fólgið í lyfjagjöf og þetta era al-
menn hjúkranarstörf. Það er al-
gengt að ef um meiriháttar slys er
að ræða eru sjúklingar sendir suð-
ur. Aðstaðan í nýja spítalanum er
miklu betri en í þeim gamla. Þetta
er mikill munur og hefur haft mik-
ið að segja fyrir Stykkishólm og
nærliggjandi sveitir.
Margrét. Segðu mér eitthvað
frá þínum högum?
Ég á tvö börn með eiginmanni
mínum, Heimi Kristinssyni vél-
stjóra. Við eram að byggja og hús-
ið er orðið fokhelt. Við fóram dýr-
ustu leiðina. Steinsteypt og sér-
reiknað. Þetta tekur nokkur ár.
Núna eram við í íbúð sem spítalinn
útvegaði okkur en starfsfólki spítal-
ans er útveguð íbúð.
Hvaða áhugamál hafið þið
hjónin?
Við stundum hestamennsku. Eig-
um hesthús og þijá hesta. Það er
mjög mikið félagslíf í kringum
hestamennskuna. Við erum einnig
með eyju á leigu. Við týnum æðar-
dúninn og skilum honum inn og
fáum greitt fyrir. í ágúst era lunda-
veiðar en í sumar hefur verið lítili
Iundi. Maður hefur veitt alveg frá
einum lunda á dag og uppí 300.
Við stundum líka lúðuveiði og erum
með grásleppunet. Tengdafaðir
minn á bát sem við foram á. Þegar
við förum útí eyna þá eram við einn
dag í senn. Þetta er mjög góð bú-
bót og það era margir sem stunda
þetta.
Er ekki framtiðin björt hér í
Stykkishólmi?
Jú, það er gott að búa hér í
Hólminum. Ég ákvað 13 ára gömul
að eiga heima hérna. Ég eignaðist
strax vinkonur og mér hefur alltaf
liðið vel héma. A vetuma er mikið
boðið upp á námskeið allskonar.
Það er mikil gróska í keramiknám-
skeiði sem'hefur verið hér undan-
farin ár. Nú, síðan er Lionsklúbbur
og Málfreyjuklúbbur og mikið
spjallað á þeim fundum. Það var
einu sinni kvikmyndahús hérna en
núna hefur myndbandið alveg tekið
við. Þetta er rómantískur staður,
Stykkishólmur, og ég vildi hvergi
annars staðar búa.
AGB