Morgunblaðið - 19.10.1988, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. OKTÓBER 1988
33
Olafía Guðrún Jóns-
dóttír - Minning
Fædd 21. nóvember 1955
Dáin 10. október 1988
Okkur langar til að þakka Lóu
fyrir samíylgdina. Lóa hefur gert
stóra hluti á stuttri ævi, verið braut-
ryðjandi og stofnandi tveggja stór-
merkilegra samtaka NSÍS og félags
krabbameinssjúklinga. Nú er það
okkar, sem Lóa hefur rutt brautina
fyrir, að halda áfram. Það verður
erfítt að fylla það skarð sem hún
skilur eftir, tómlegir fundir án Lóu.
Öll þau góðu ráð sem Lóa hefur
gefið okkur er dýrmætt vegamesti
á leið okkar til Kosen rufu. Við vit-
um að okkar leiðir hafa oft legið
saman í fyrri jarðvistum og fyrir
það erum við innilega þakklát og
við hlökkum sannarlega til að hitta
Lóu aftur.
Elsku Guðmundur, Ásgeir, Jök-
ull og Jón Trausti. Munið að það
er ekki til meiri hamingja í þessum
heimi en að kyija Nam-Myoho-
Renge-Kyo.
Vottum ykkur, foreldrum Lóu,
systkinum og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Anna, Óskar og félagar f
Lótusblómi.
Lífíð er eilíft, alheimur sjálfur
er eilífur og óendanlegur. Lífíð og
hinn víði alheimur eru í raun eitt
og hið sama. Eilíf, óendanleg og
ótakmörkuð endurtaka þau hrin-
grás fæðingar og dauða. Þessi mik-
ilfenglega og sanna hlið lffsins er
útskýrð í Lótus Sútrunni og einkum
og sér í lagi í kenningum Nichirens
Daishonin. Lótus-kenning á síðari
dögum lögmálsins rís upp úr hinum
mikla alheimi og snýr aftur til hins
mikla alheims. Þetta er raunveru-
leiki lífs og dauða.
Hvað er dauðinn? Táknar hann
endalok? Nei. Hann táknar opnun,
upphaf, samruna einstaks lffs við
alheiminn.
Við félagar Lóu í NSÍS kvejðum
hana að sinni. Við trúum því að
leiðir okkar muni liggja saman aft-
ur.
Árið 1979 varð á vegi Lóu þessi
búddhismi, sem oft er kenndur við
sáninguna, því hann sáir uppljómun
í allar manneskjur. Árið 1986 tók
hún þá ábyrgð að gerast hverfísleið-
togi í samtökum okkar fyrir friði
og manneskjubyltingu. Hún var trú
hugsjón sinni um að breyta örlögum
þessa lands í hið óhagganlega og
óviðjafnanlega Búddhaland og
starfaði óslitið að málefnum NSÍS
og framgöngu búddhisma Nichirens
Daishonin á íslandi. 1. júní 1987
fékk Lóa sérstaka viðurkenningu
frá meistara okkar, Daisaku Ikeda,
forseta SGI, fyrir framlag sitt í
þágu Kosen-Rufu, friðar og upp-
byggingar.
Við trúum því að vegna þraut-
seigju hennar og óbilandi trúar
hafí henni tekist að lengja lff sitt
um 3 ár og um leið að leggja grund-
völl að samtökum fólks til sköpunar
verðmæta sem ekkert fær grandað.
Eitthvað sem mun standa að eilífu.
Það er okkar starf að sjá svo um
að kyndill sá er hún kveikti, slokkni
aldrei.
í bréfí Nichiren Daishonin, Hinn
sanni Búddha okkar tfma, skrifaði
og er dagsett 11. febrúar 1272 og
stílað til prests er var í útlegð á
eyju fyrir utan strendur Japans er
nefnist Sado, talar hann um lffíð
og dauðann. Presturinn hafði skrif-
að til Nichirens Daishonin og beðið
hann að útskýra fyrir sér líf og
dauða, því hann hafði hrifíst af
visku og ferskleika Nichirens Dais-
honin. Nichiren lofar hann fyrir að
spyija þvílíkrar spumingar og gefur
honum innsýn í uppljómun Búddha,
sem og leiðsögn um það á hvem
hátt veiyuleg manneskja getur öðl-
ast sama ástand.
„Hve lofsvert er það að þú skulir
hafa spurt mig um flutning hinsta
lögmáls lífs og dauða. Enginn hefur
Minning:
Sigurbjörn Krist-
jánsson, skipstjóri
Fæddur 10. aprfl 1931
Dáinn 3. október 1988
Bjössi Kidda er dáinn — maður
sem markaði spor í húsvískt mannlff
og húsvfska útgerðarsögu. Minningin
um Bjössa frænda er mér einkar
kær, hann var svo glaður og hlýr í
fasi. Ljúft er að minnast bemskunn-
ar, alltaf hafði hann tfma fyrir bams-
lundina, föðurleg umhyggja var hon-
um í blóð borin.
Starfsæfi hans var farsæl, strax
á unga aldri valdi hann sér það
lífsstarf að stfga ölduna, varð brátt
skipstjóri í eigin útgerð. Farsæll og
fengsæll í senn. Bátamir urðu flórir
og báru tveir sfðari nafti Fanneyjar
móður hans. Snemma beygðist krók-
ur minn í biyggjurölt og skúraráp.
Það að sjá mb. Fanney koma drekk-
hlaðinn fyrir hafnargarðinn, að sjá
Bjössa frænda í stýrishúsglugga-
num, hvorutveggja vakti stolt mitt.
Að eiga frænda sem veiddi svo vel
var nú eitthvað fyrir bamshugann
og það að fá boð, að mega róa Fan-
neyjarpramma um höfnina, bar vott
um innsýn hans í langanir ungra
drengja.
Sfðan eru liðin mörg ár. Ný Fann-
ey var smíðuð, áfram var róið.
Fanneyjarútgerðin hefur verið
sérkapftuli í húsvískri útgerðarsögu.
Samvinna, natni og dugnaður, þau •
orð eiga vel við Fanneyjarmenn. Allt
í röð og reglu f bát og verbúð svo
orðlagt var.
Dagi hallar, löndun er lokið, heim
er haldið eftir önn dagsins. Bjössi fór
ávallt gangandi til og frá skipi, að
fara í bfl var ekki hans háttur. Bjössi
var mikill gæfumaður, ræktaði fjöl-
skyldu sína einstaklega vel, bama-
bömin nutu rfkulega gæsku afa og
ömmu f Stóragarði. Aldraðri móður
var Bjössi mjög hjartahlýr, heimsótti
hana og gladdi þegar tök voru á.
Nú hin seinni ár höfum við oft hist
í heimsóknum á öldrunardeild S.H.,
hann var hjá móður sinni og ég þjá
ömmu minni, þannig hafa tengsl
okkar orðið meiri en ella og er ég
þakklátur fyrir. Bætandi var hveijum
manni að umgangast mann eins og
Sigurbjöm Kristjánsson. Sjórinn var
hans lffstfll en engu síður gaf hann
hann sér tóm til félagsmála, var t.d.
félagi í Kiwanisklúbbi Húsavíkur.
Ég vil þakka Bjössa frænda sam-
fylgdina. Konu, bömum, bamaböm-
um svo og öðrum aðstandendum
votta ég innilega samúð. Þá vil ég
sérstaklega senda aldraðri móður
mínar innilegstu samúðarkveffjur.
Minningin geymir góðan dréng.
Þorgrímur Aðalgeirsson
sjrnrt mig þvílíkrar spumingar fyrr.
Eg hefí svarað þér í smáatriðum í
þessu bréfí. Ég vil að þú festir það
djúpt í hjarta þér. Aðalatriðið er
að halda áfram iðkun þinni með
þeirri sannfæringu að Nam-Myo-
ho-Renge-Kyo sé lífsblóð trúarinnar
sem Shakyamuni flutti með sér til
Taho og Taho til Bodhisattva
Jogyo." Með djúpri virðingu, Nich-
iren Shramana Japans.
Mitt verk er, þá ég fer,
eitt fræ, mitt land, í duft þitt grafið,
mín söngvabrot sem býð ég þér,
eitt blað í ljóðasveig þinn vafið.
En innsta hræring hugar mfns,
hún hverfa skal til upphafs sfns,
sem báran endurheimt! hafið.
(„Steflahreimur", Einar Benediktsson)
Við NSÍS búddhistar sendum
innilegar samúðarkveðjur til flöl-
skyldu Lóu, eiginmanns hennar og
bama.
Fyrir hönd félaga í Nichiren
Shoshu, Soka Gakkai íslandi,
Ásgeir Júl. Ásgeirsson
Minning;
Hlynur Ingi Búason
Faeddur 16. júní 1973
Dáinn 16. september 1988
Hann Hlynur er dáinn. Mig lang-
ar til að kveðja þennan vin minn
og nágranna, þennan giæsilega pilt
sem alltaf brosti sínu blíðasta brosi
hvenær _sem hann varð á vegi
manns. Ég kynntist honum á fyrstu
ámm ævinnar, sá hann vaxa úr
grasi tápmikinn, duglegan og glað-
væran dreng sem var hvers manns
hugljúfi. Hann vildi alltaf hafa eitt-
hvað fyrir stafni. Ég man hvað
hann var glaður þegar hann gat
farið út í búð fyrir mömmu og
seinna í sveitinni hjá afa og ömmu
var hans mesta ánægja að geta
hjálpað til. Alltaf svo gaman að
geta gert eitthvað nýtt.
Við íjölskyldan eigum góðar
minningar frá þessum dögum þegar
bömin okkar léku sér saman. Það
eru einmitt þessar skfnandi perlur
í minningunni sem hjálpa manni á
svona sorgarstundum. Við emm
þakklát fyrir að hafa kynnst honum
og hans kærleiksríku flölskyldu.
Höllu, Búa, Elínu Hmnd og Eiríki
Steini sendum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau og blessa um alla
framtíð.
Kristín og Qölskylda.
Steiidhal
Snyrtivörukynning
íKaupstoð
* dagfrá kl. 13-18.
..
♦
*
*
*r
♦
♦
*
♦
♦
♦
*************