Morgunblaðið - 15.04.1989, Blaðsíða 40

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. APRÍL 1989
40
Minninff
GunnarBjarki Vest-
fjörð, Bolungarvík
Fæddur 25. apríl 1963
Dáinn 8. mars 1989
Að morgni 8. mars barst mér sú
harmafregn að hann Bjarki bróðir
minn hefði farist af slysforum. Mér
fannst sem tíminn stæði í stað.
Þetta gat ekki átt sér stað í raun-
veruleikanum, en raunveruleiki er
þetta engu að síður, jafn kalt og
miskunnarlaust sem það er. Þessum
sterka og duglega dreng hafði ver-
ið hrint í gegnum dyr dauðans á
sekúndubrotum.
Það er margt sem rennur í gegn-
um huga manns á jafn erfiðum
stundum sem þessum.
Það var einkennandi fyrir Bjarka
hvað hann var ávallt hjálpfús við
fólk sem þurfti þess með, ávallt
boðinn og búinn að hlaupa undir
bagga þó langur vinnudagur væri
að baki, sérstaklega var hann hjálp-
fús við móður okkar og það voru
ófáar ferðimar sem hann fór frá
Bolungarvík og inn í Djúp til að
aðstoða hana og oft við erfíðar að-
staeður.
Ávallt er Bjarki kom úr þessum
ferðum heimsótti hann mig á heim-
iii mitt í Súðavík og töluðum við
oft um framtíðaráform okkar, þær
umræður enduðu einatt á sama
stað, eða Laugabóli, bernskuheimili
okkar, en þar hafði hann hugsað
sér að setjast að með sína flöl-
skyldu.
Þau em mörg áformin hjá jafn
sterkum persónuleika, sem Bjarki
var og kannski ekki alltaf auðvelt
að framkvæma þau, en viss er ég
um að honum hefðu reynst sumir
hlutir auðveldari en öðmm ef hon-
um hefði enst aldur til. Þá ályktun
dreg ég af hve vel hann var búinn
að búa að sinni fjölskyldu, ekki eldri
en hann var. Það er hörmulegt að
honum skyldi ekki auðnast að sjá
litlu drengina sína vaxa úr grasi
og fá að leiðbeina þeim í sínum
anda.
Ég þakka mínum kæra bróður
allar okkar ógleymanlegu sam-
vemstundir.
Orð mega sín lítils, þegar lýsa á
svo góðum dreng, eitt er víst að
ávallt fór maður glaðari af hans
fundi.
Unnustu Bjarka, Vilborgu Am-
arsdóttur, og sonum þeirra, Ragn-
ari og Sindra Vestijörð, og öðmm
ástvinum votta ég mína dýpstu
samúð og bið Guð að vera með
þeim á þessari stund svo og á öðmm
stundum.
Blessuð sé minning Bjarka.
Bella A. Vestfjörð
í dag, 15. apríl, fer fram í Hóls-
kirkju í Bolungarvík, minningarat-
höfn um Gunnar Bjarka Vestfjörð,
en hann fórst af slysfömm ásamt
öðmm ungum manni þann 8. mars
síðastliðinn. Alltaf og ævinlega er
það óvænt þegar dauðann ber að
garði, jafnvel þegar hans hefur þó
í raun verið vænst um lengri tíma,
en atburður sem sá er varð í Óshlíð-
inni í vetur og aðrir hliðstæðir, em
slíkt reiðarslag að fólk áttar sig
naumast á því að þetta sé raun-
vemleiki. Ósjálfrátt leitar sú spum-
ing á hugann, hver tilgangurinn sé
með þessu öllu, þegar ungum mönn-
um í blóma lífsins er kippt svo
snögglega yfír landamærin. Sann-
arlega er það ofvaxið mannlegum
skilningi að allt í einu sé ekkert
eftir nema minningin um góðan
dreng. Vissulega er það þó huggun
harmi gegn þegar mönnum auðnast
að skilja eftir sig jafn góðar minn-
ingar og frændi okkar og vinur,
Bjarki, gerði.
Bjarki var yngstur bama Rögnu
Aðalsteinsdóttur á Laugabóli í Og-
ursveit. Eftir almennt skyldunám
lá leið Bjarka til Bolungarvíkur
þaðan sem hann stundaði nám við
Iðnskólann á ísafírði. Að námi lo-
knu vann hann síðan í Vélsmiðjunni
Þór á ísafirði. Tæplega tvítugur að
aldri kynntist Bjarki unnustu sinni,
Vilborgu Arnarsdóttur frá Hvítadal
í Dalasýslu. Þau eignuðust synina
Ragnar Frey og Sindra Má og höfðu
þau búið sér og drengjunum sínum
litlu heimili á Hafnargötu 122 í
Bolungarvík. Þótt Bjarki dveldist
langdvölum fjarri æskuslóðum
sínum leitaði þó hugur hans þrá-
faldlega þangað, og ófáar ferðimar
átti hann heim á bernskuheimilið á
undanfömum ámm. Tók hann þar
virkan þátt í sveitastörfum með
móður sinni, henni og öðm heimilis-
fólki til léttis. Bjarki var einn þeirra
manna er betur kunni við að láta
verkin ganga af krafti. Hann gekk
glaður og hress að hveijum hlut
og var hvarvetna velkominn gestur.
En nú er skarð fyrir skildi.
Með þessum fátæklegu kveðju-
orðum viljum við þakka Bjarka
samfylgdina, harmi slegin yfír þvi
að hún skyldi ekki verða lengri. En
minningin um góð kynni við ljúfan
dreng mun þó lifa.
Foreldmm Bjarka, systkinum
hans, unnustu og sonum, svo og
öðmm vandamönnum öllum vottum
við dýpstu samúð, og biðjum Guð
að blessa þau og styrkja í raunum
þeirra.
Fjölskyldurnar á og
frá Bimustöðum
í dag, laugardaginn 15. apríl, fer
fram minningarathöfn í Hólskirlqu
í Bolungarvík um Gunnar Bjarka
Vestíjörð, vélvirkja, sem fórst í
snjóflóði á Óshlíð að morgni 8.
marz sl.
Gunnar Bjarki fæddist á Lauga-
bóli, N-ísafjarðarsýslu, 25. apríl
1963. Þar ólst hann upp hjá móður
sinni, Rögnu Aðalsteinsdóttur,
bónda á Laugabóli, og systkinum
sínum tveimur Smára Vestflörð og
Bellu Vestfjörð.
Gunnar Bjarki stundaði iðnnám
hjá Vélsmiðju Bolungarvíkur í vél-
virkjun og lauk sveinsprófí þaðan.
í júlí árið 1986 hóf hann störf hjá
Vélsmiðjunni Þór hf. á ísafirði. Það
var þá sem ég kynntist honum
fyrst. Þegar ég læt hugann reika
tilbaka er mér minnisstætt hvað
hann lagði mikla áherslu á er hann
hóf störf hjá okkur, að tryggt væri
að hann fengi leyfí frá störfum
þegar hann þyrfti þess með. Fljót-
lega kom í ljós að ástæðan var sú
að hann var hægri hönd móður
sinnar við búskapinn og voru þær
ófáar ferðimar inni í djúp. Oft
ræddum við saman um bústörfín
og leyndi það sér ekki að þangað
stefndi hugur hans.
Gunnar Bjarki var vel liðinn af
starfsfélögum og vinnuveitendum.
Hann var duglegur og ósérhlífin til
vinnu o g alltaf tilbúinn þegar í hann
var kallað, sem oft er þörf á í þessu
fagi.
I Bolungarvík stofnaði hann
heimili með sambýliskonu sinni,
Vilborgu Arnarsdóttur, áttu þau
saman tvo drengi, Ragnar Frey,
fæddur 6. október 1983, og Sindra
Vestfjörð, fæddur 25. mars 1988.
Gunnar Bjarki var traustur og
góður félagi og alltaf boðinn og
búinn til að hjálpa því kynntust
þeir sem hann þekktu. Mikill eftir-
sjá er að svo góðum félaga, og
missirinn því mikill hjá unnustu
hans, litlu drengjunum, móður hans
og systkinum.
Einlægar samúðarkveðjur senda
starfsfélagar í Vélsmiðjunni Þór
hf.. Minning hans lifír. Nú biðjum
við góðan Guð að gæta hans og
allra hans ástvina. Hafí hann þökk
fyrir allt og allt.
Gestur Halldórsson
Bróðurkveðja
Legg þú á djúpið, þú sem enn ert ungur,
og æðrast ei, þótt straumur lifs sé þungur,
en set þér snemma háleitt mark og mið,
haf Guðs orð fyrir leiðarstein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jesú nafni
á himins hlið.
(Sb 1886-M.Joch.)
t
Systir mín og móðursystir okkar,
RAGNHILDUR F. JÓHANNSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
Sólheimum 23,
lést 5. apríl. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum hlýhug og vinsemd.
Ingibjörg Laxdal,
Þyri Laxdal, Þröstur Laxdal.
t
Faðir minn,
BALDVIN ÞÓRÐARSON,
Dalbraut 27, Reykjavík,
lést í Landakotsspítala 13. þessa mánaðar.
Fyrir hönd okkar systkinana og annarra vandamanna,
Hulda Baldvinsdóttir.
t Bróðir okkar, mágur og frændi, JÓN THORLACIUS, andaðist á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 13. apríl.
Aðstandendur.
t
Öllum þeim sem sýndu samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar,
ÁSTRÍÐAR STEFÁNSDÓTTUR,
Litla—Hvammi,
Mýrdal,
eru sendar hugheilar þakkir og kveðjur.
Fyrir hönd aðstandenda,
börn hinnar látnu.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för sonar míns og bróður okkar,
HALLGRÍMS ÓMARS JÓHANNESSONAR
póstafgreiðslumanns,
Mfmisvegi 2a,
Reykjavfk.
Margrét Jónsdóttir,
Jóhannes Jóhannesson,
Kristfn Jóhannesdóttir,
Bárður Jóhannesson.
Þorsteinn Vilhjálms-
son, Syðri-Hömrum í
Asahreppi - Minning
Fæddur 20. júlí 1906
Dáinn 7. apríl 1989
Nú hefur afi okkar ástkær feng-
ið hvíldina eftir nokkurra mánaða
veikindi. Við systkinin minnumst
allra góðu og skemmtilegu stund-
anna sem við áttum með honum.
Hjá honum lærðum við eldri systk-
inin að lesa og var þá oft kátt á
þingi. Á hestum hafði afí dálæti og
átti hann tvo uppáhalds hesta sem
okkur fannst og fínnst enn mikið
til koma. Alltaf var hægt að leita
til hans með áhyggjur sínar og sorg-
ir því afi hafði alltaf alls kyns ráð
við þeim. Afi var líka ávallt tilbúinn
með sýnar hlýju, traustu hendur er
okkur var kalt. Hann var víðlesinn
maður og hafði mikið yndi af bók-
um. Hann kunni ógrynni vísna sem
hann fór með fyrir okkur systkinin.
Afi var dugnaðarmaður með mikla
gleði og kátínu sem geislaði frá
honum og fyllti hjörtu allra þeirra
er umgengust hann.
Nú vitum við að okkar elskulega
afa líður vel og við þökkum honum
fyrir allt það mikla sem hann hefur
gefíð okkur í lífínu.
Með þessum línum kveðjum við
afa.
Það má með sanni segja að
Bjarki hafi stýrt á himins hlið er
hann fór til vinnu sinnar þann 8.
marz sl. Þeir sem þekkja Óshlíðina
vita, að þeir sýna hugrekki sem aka
þessa hættulegu leið daglega til
vinnu sinnar, ekki síst yfir vetrar-
tímann. Og víst átti Bjarki hug-
rekki og áræði og stefndi ótrauður
að markmiðum sínum. Það hefur
örugglega ekki hvarflað að honum
að snúa við, þegar hann kom að
snjóskriðunni í Oshlíðinni þennan
örlagaríka morgun. Enda fór hann
út úr bifreið sinni og upp á skrið-
una til félaga síns, Skarphéðins,
sem þar var fyrir og hugðist að-
stoða hann. Mennirnir áætla, Guð
ræður. Önnur skriða fellur og hrífur
með sér ungu mennina tvo. Þeim
var ekki ætlað að komast til vinnu
sinnar þennan dag. Bjarki var
fæddur og uppalinn á Laugabóli í
Ögurhreppi. Þar ólst hann upp við
ástríki og dugnað móður sinnar.
Þar undi hann hag sínum best, þar
vildi hann vera. Þangað leitaði hug-
ur hans og þær voru ófáar ferðim-
ar heim á Laugaból, því að ýmsu
var að hyggja. í vor ætlaði hann
að flytja heim með unnustu sína
og tvo unga syni. Engan stað gat
hann hugsað sér betri fyrir Ragnar
og Sindra að alast upp á, fijálsa
og glaða við leik og störf, rétt eins
og hann sjálfur hafði gert.
Senn vorar á landi snjóa og ísa.
Snjórinn sem í vetur tók svo mikið
frá okkur, leysist upp, tún fara að
grænka og gróður að blómstra.
Sveitin fer að skarta sínu fegursta,
menn, skepnur og vélar hrista af
sér vetrardrungann. Heima á
Laugabóli skrýðist sveitin líka sum-
arbúningnum. En sveitin er ekki sú
sama og var. Eitt skærasta blómið
hefur ekki lifað af veturinn. Það
er sárt til þess að hugsa að svo
góður drengur, svo gjörvulegur
ungur maður og svo elskulegur
bróðir, skuli hafa verið frá okkur
tekinn svo alltof, alltof fljótt. Og
því er það, að þó sólin sé farin að
skína og sumarið sé í sjónmáli, þá
næðir um okkur og sorgin nístir
hjörtu okkar og huga. Megi góður
Guð gefa öllum þeim sem búa við
sorg og söknuð huggun og styrk
til að leyfa geislun hækkandi sólar,
að deyfa sársaukann og hrekja burt
kuldann sem sest hefur að í hjörtum
okkar.
Frá því snjóflóðið féll þann 8.
mars sl. hafa margir sýnt Qölskyldu
Bjarka samúð sína í verki og fjöl-
margir einstaklingar unnið afar
óeigingjamt og erfítt starf við leit
á landi og í sjó. Hafí þeir allir mínar
innilegustu þakkir fyrir. Sérstakar
þakkir færi ég meðlimum björgun-
arsveita Slysavamafélagsins við
Djúp og Gesti Halldórssyni, for-
stjóra Vélsmiðjunnar Þórs hf. á
ísafirði, fyrir þeirra miklu aðstoð
og ómetanlegan hlýhug.
Góður Guð varðveiti minn elsku-
lega bróður, Bjarka.
í húmi grafar hvíl nú rótt,
þér herrann veiti góða nótt.
(H.Pétursson.)
Smári
Nú blundar fold í blíðri ró,
á brott er dagsins strið,
og líður yfir land og sjó,
hin ljúfa næturtíð.
Sigríður, Þuríður Magn-
úsina, Þorsteinn Magni og
Guðjón