Morgunblaðið - 09.06.1989, Blaðsíða 31

31
MOft(ilÍNBIiAf)ÍÍ) FÖ^JÖÖÁtíÖft -9.! 30NÍ ¥986
Minning:
Jóna Kristjánsdóttir
í dag verður jarðsungin frá Bú-
staðakirkju móðursystir mín, Jóna
Kristjánsdóttir húsfreyja að Asum í
Stafholtstungum. Jóna lést á heimili
sínu aðfaranótt 2. júní eftir hjartaá-
fall og kom óvænt andlát hennar
nánustu aðstandendum í opna
skjöldu.
Jóna fæddist í Álfsnesi á Kjalarnesi
9. ágúst 1915, og var hún næst yngst
af fimmtán börnum Kristjáns Þor-
kelssonar (1861—1934), og konu
hans Sigríðar Guðnýjar Þorláksdótt-
ur (1871—1945) frá Varmadal.
Jóna ólst upp hjá foreldrum sínum
í Álfsnesi við gott atlæti í stórum
og samheldnum systkinahópi. Heim-
ilið var ávallt íjölmennt og hafði
Kristján faðir hennar talsverð um-
svif í búskap jafnframt ijölmörgum
störfum sem hann innti af hendi í
þágu sveitar og sýslu. Þegar hún
fæddist va>' heimilið orðið rótgróið
og foreldrunum hafði búnast vel.
Elstu systkinin voru komin undir
tvítugt og unnu við búskapinn á
milli þess sem_ þau menntuðu sig
eftir föngum. í Álfsnesi var á þessum
árum ráðinn kennari á veturna til
að veita börnunum almenna barna-
fræðslu eins og þá var víða siður á
stórum sveitaheimilum. Síðan var
Jóna einn vetur í Héraðsskólanum á
Laugarvatni sem ung stúlka ásamt
Helgu, eldri systur sinni, og minnt-
ust þær þess tíma jafnan seinna með
ánægju. Jóna lærði einnig fatasaum
vetrarlangt í Reykjavík á æskuárun-
um. í ársbyijun 1934 missti hún föð-
ur sinn. Sigríður móðir hennar hélt
áfram búskap í Álfsnesi með full-
tingi þeirra barna sinna sem enn
voru heima við. Áður en Kristján
lést höfðu þau Sigríður keypt húseign
í Reykjavík til að létta undir með
þeim börnum sínum sem þar dvöld-
ust um lengi eða skemmri tíma við
nám og störf og stuðluðu þannig að
því að tengsl systkinanna héldust
náin fram á fullorðinsár þótt þau
yfirgæfu æskuheimili sitt. Á þessum
árum vann Jóna á búi móður sinnar
en á stríðsárunum fluttist hún alfar-
in til Reykjavíkur og réð sig í vinnu
á saumastofunni Feldinum þar sem
hún vann þar til hún giftist.
Árið 1944 urður kaflaskil í lífi
Jónu. Þá giftist hún Jóhannesi
Ólafssyni lögregluþjóni í Reykjavík.
Jóhannes er sonur hjónanna Ingi-
bjargar Sveinbjarnardóttur og Ólafs
Jens Sigurðssonar, sem lést ungur
frá konu og börnum. Hugur Jóhann-
esar stóð þó til búskapar og þremur
árum seinna hætti hann störfum í
lögreglunni og ungu hjónin hófu
búskap í Víðinesi á Kjalamesi, sem
var næsti bær við Álfsnes. Þar
bjuggu þau í eitt ár, en fluttust þá
að Borg á Mýrum, þar sem þau
bjuggu næstu sex árin. Þaðan fluttu
þau að Efranesi í Stafholtstungum
og voru þar í nokkur ár. Árið 1959
keyptu þau nýbýlið Ása í sömu sveit
og stóð þar heimili þeirra síðan. Á
Ásum er jarðhiti og ágæt skilyrði til
ylræktar. Lögðu þau lengst af mesta
áherslu á þennan þátt búskaparins
þótt þau hefðu ævinlega einhveijar
skepnur. Auk búskaparins hefur Jó-
hannes mikið unnið við múrverk og
féllu þá bústörfin meira í hlut Jónu
þegar þannig stóð á.
Þau Jóna og Jóhannes bjugguí
hamingjusömu hjónabandi í 45 ár
og eignuðust fimm böm. Elstur er
Kristján, f. 1945, kennari við Vél-
skóla íslands í Vestmannaeyjum.
Hann er kvæntur Vigdísi Guðjóns-
dóttur handmenntakennara og eiga
þau þrjú börn, en Kristján á einnig
son frá því fyrir hjónaband. Næstur
er Björn, f. 1946, búfræðikandidat
og stýrimaður, ókvæntur. Þá kemur
Jóhannes, f. 1949, bóndi á Stafholts-
veggjum, kvæntur Kristínu Möller
og eiga þau einn son. Næst er Sigríð-
ur Guðný, f. 1950, heilsugæsluhjúk-
runarfræðingur, sem er gift Skúla
Guðmundssyni lögfraaðingi, skrif-
stofustjóra Hagstofu íslands. Yngst-
ur er Ólafur Ingi, f. 1959, véliðnfræð-
ingur, kvæntur Kolbrúnu Sigurðar-
dóttur skrifstofumanni og eiga þau
einn son.
Jóna frænka mín var mér sem
önnur móðir þegar ég var bam. Ég
var hjá þeim hjónum í fóstri um
nokkurra mánaða skeið þegar ég var
þriggja ára gömul og foreldrar mínir
voru erlendis. Seinna dvaldist ég hjá
þeim um tíma í sveit á þeim sögu-
fræga stað Borg á Mýmm, og var
það sannarlega ánægulegur tími og
enn minnisstæður. Þrátt fyrir fjar-
lægðina höfðu þær móðir mín og hún
alltaf mjög náið samband og styrkist
það frekar með tímanum en hitt.
Jóna var fríð sýnum og bauð af
sér góðan þokka. Hún var viðræðu-
góð og hafði yndi af söng og ljóðum
eins og flest hennar fólk. Hún, var
prýðilega verki farin og fór vel með
hvaðeina sem hún hafði undir hönd-
um. Hún hafði ánægju af hvers kyns
handavinnu og unni mjög gróðri eins
og heimili hennar og starf ber vitni
um. Starfsvettvangur hennar var
heimilið og viðfangsefni íjölskyldan
og átti hún þar samleið með flestum
konum sinnar kynslóðar. Hér má
einnig minna á að til sveita em störf
húsmóðurinnar alla jafna miklaViða-
meiri en í þéttbýli. Ekki má heldur
gleyma risnu og myndarskap þeirra
hjóna þegar gesti bar að garði, enda
sóttust frændur og vinir eftir því að
heimsækja þau og lögðu einatt lykkju
á leið sina ef svo bar undir.
Skapgerð Jónu var mjög heil-
steypt. Aldrei heyrði ég hana hall-
mæla nokkmm manni. Ævinlega var
hún reiðubúin að leggja orð og gerð-
ir annarra út á besta veg og lagði
jafnan gott eitt til mála. Hún bar
hag fjölskyldu sinnar mjög fyrir
bijósti og var bömum sínum og okk-
ur systkinabörnum ímynd hinnar
mildu móður, en undir mildri fram-
göngunni og blíðu yfirbragðinu viss-
um við að bjó stefnufastur vilji og
fullvissa um í hvaða átt skyldi halda.
Við lok ævidags síns mátti hún líta
yfir farinn veg með velþóknun, enda
hafði hún skilað dijúgi starfi í þágu
lands og þjóðar. Nú er hennar sárt
saknað í hópi ættingja, en það er
þó huggun að eflaust fær hún góða
heimkomu.
Eftirlifandi eiginmanni svo og
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum votta ég innilegustu samúð
mína.
María Jónsdóttir
...AÐ EIGNAST ÞENNAN HORNSÓFA ?
Komið og sjáið hreint ótrúlegt úrval afgæða leðursófum og leðursófasettum.
GSTÆTT VERÐ. Sett 3/1/1, fá kr. 119.900,- stgr.
rþjónusta 5 sæta horn frá kr. 126.800,- stgr.
SMIÐJUVEGI 6, KÓPAVOGI, S: 45670 - 44544