Morgunblaðið - 09.06.1989, Blaðsíða 38

38
('toORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. JÚNÍ 1989
ncBAAnn
ÁSTER...
. . . að láta enga stund ónot-
aða.
TM Reg U.S Pal Ofl — all rights reserved
® 1989 Los Angeles Times Syndicate
Því ertu hér enn. Ég bað
fyrir kveðjur og óskir um
skjótan bata?
Skipsljórinn sá þig ekki,
en aftur á móti ég ...
Eyðslusemi ráðamanna
Kæri Velvakandi.
„Enginn getur barist með tóman
maga. En það væri miklu réttara
að segja, að enginn gæti barist fyr-
ir tóman maga. Maðurinn verður
að eiga eitthvað til þess að beijast
fyrir, heimili, jarðarskika, nokkur
hænsni eða kú, en fyrst og fremst
verður hann að búa við mannsæm-
andi lífskjör, eigi hann að geta orð-
ið dyggur og ánægður þjóðfélags-
borgari.
Þessi staðreynd er nú að verða
mönnum augljós um heim allan.
Við getum ekki prédikað lýðræði
og jafnframt látið það viðgangast,
að fjölda fólks skorti lífsviðurværi
og alla möguleika til þess að afla
sér þess. Fólk, sem er ánægt, verð-
ur aldrei kommúnistar. Byltingar
stafa einungis af óánægju og fá-
tækt. Ef við af skammsýni neyðum
múginn til þess að gripa til örþrifa-
ráða, verðum við sjálfir að taka
afleiðingunum af því.
Þetta segir A.J. Cronin í bók sinni
„Endurminningar læknis og rithöf-
undar.“ Nú hef ég nýlokið við að
lesa hana svo hún er mér fersk í
minni, en þessi orð sem ég las í
mannkynssögunni minni fyrir 60
árum eru mér ennþá jafn fersk í
minni og þá ég las hana.
Landinu var vel stjórnað og þegn-
unum leið vel, eða landinu var illa
stjórnað og þegnunum leið illa, svo
einfalt er það að tugur af hug-
myndafræðingum og áróðursmeist-
urum ríkisstjórnarinnar tekst ekki
að fá þegnana til að trúa á þá ímynd
sem þeir búa til af þjóðinni. Þetta
er „falskt“. Við erum smáþjóð, og
við höfum ekki efni >á að halda
uppi jafn margmenni ríkisstjórn og
ér er, það er hún sem er að setja
landið á hausinn með flottræfia-
skap. Veislur fyrir 150 manns þeg-
ar 50, hefðu dugað, og ráðherrar
sem fara á ráðstefnur erlendis fara
með 20—30 manns fylgdarlið með
sér, skyldi „Sjusko" (já, það kalla
ég rúmenska skálkinn) berast meira
Ágæti Velvakandi.
Nú er hafin ágæt herferð um
hreina og fagra borg og er ekkert
nema gott um það að segja. Von-
andi bér herferðin árangur. En mér
finnst að nú uppá síðkastið hafi
óreglufólki fjölgað óhugnanlega
mikið og er það mjög áberandi í
miðborg Reykjavíkur. Það er líka
á þegar hann er á ferðalagi? Það
er ekki ýkja langt síðan Rut Bjær-
regár hin danska, var vítt eða jafn-
vel vikið frá þingstörfum um tíma,
þegar hún á vegum ríkisins var í
opinberri heimsókn í París, hún
þótti búa á of fínu hóteli og bruðla
of mikið með ekkjupeninginn, og
fé hins almenna skattborgara. Dan-
mörk er jú gamalt og gróið lýðræð-
isríki þar sem þingmenn og ráð-
herrar verða að lúta sömu Iögum
og aðrir þegnar landsins.
Ég skora á hagfræðinga landsins
að reikna það út hvað svona fá-
Til Velvakanda.
Ég var að velta því fyrir mér,
hvort svokölluð „borgaraleg ferm-
ing“ væri ekki einskonar „af-ferm-
ing“, þar sem þessir borgaralegu
þurfa hvorki að staðfesta neitt, né
Til Velvakanda
Geysiskvartettinn góðkunni hélt
söngskemmtun í Akureyrarkirkju
fyrir skömmu við fögnuð fjölda
áheyrenda. Undirleikari var að venju
Jakob Tryggvason.
Söngskráin var fjölbreytt, bæði
innlend og erlend lög. Af fyrri hluta
söngskrár má nefna lögin „Ljósbrá"
eftir Eirík Bjarnson og „Inn um
gluggann" eftir Sigurð Þórðarson.
Bæði voru þau ágætlega flutt og
mikið af erlendum ferðamönnum
þar. Satt best að segja finnst mér
óreglufólkið lítil borgarprýði og
slæm aulýsing fyrir Island. Er eng-
in von til þess að lögregluyfirvöld
Ijarlægi þetta fólk, eða á þetta að
vera svona áfram?
Kristinn Sigurðsson
menn þjóð og við erum raunveru-
lega þurfum á mörgum alþingis-
mönnum og ráðherrum að halda.
Hér er allt í kalda kolum vegna
eyðslusemi manna sem við upp-
runalega kusum til að þjóna okkur,
'þeir hafa misskilið hlutverk sitt að
hugsa fyrst og fremst um hag þjóð-
arinnar, þeir hugsa aðeins um að
skara eld að eigin köku. Svo sendi
ég Magnúsi Guðmundssyni kærar
kveðjur með þakklæti fyrir aðdáun-
arvert framlag sitt í hvalveiðimálinu
í þágu íslensku þjóðarinnar.
Anna Johnsen
lofa neinu.
Eins á ég svo bágt með að hugsa
mer Svavar Gestsson sem postula
eða prest, þótt sláandi skeggið hans
standi fyrir sínu.
naut tenórinn sín sérstaklega vel,
hreinn og tær. Flutningur síðara
lagsins.jafnaðist fyllilega á við flutn-
ing gamla MA-kvartettsins á sama
lagi. Einkar þekkilegur var flutning-
ur á gömlu lögunum vinsælu „Vio-
letta“ og „Rarnona."
■ Á söngskránni voru tvö gamanlög
með gríntextum, „Matseðillinn" og
„Flón eru allir", eftir erlenda laga-
höfunda. Flutningur þeirra kætti
mjög áheyrendur. í lögunum „Hið
unga vor“ og „Við lágan bæ“ nutu
þeir félagar sín og mátu áheyrendur
þau mjög, enda voru bæði lögin end-
urflutt.
Aukalög fluttu þeir félagar og
sérstaka athygli vakti flutningur á
lagi Pauls McCartneys, „Yeste_rday“,
með íslenskum texta og heiti „Ó liðna
tíð“ í útsetningu Jakobs Tryggvason-
ar. Allur flutningur kvartettsins var
faglegur og vandaður og sýndi og
sannaði langa reynslu félaganna. Ég
hvet alla, unga sem aldna, til að
heyra kvartettinn ef færi gefst.
Kvartettunnandi
Mikið um óreglufólk
Borgaraleg ferming
S.E.E.
Yelheppnaðir tónleik-
ar Geysiskvartettsins
HÖGNI HREKKVlSI
Víkverji skrifar
að er ólíku saman að jafna
hátíðarhöldum sjómannadags-
ins í Reykjavík og í sjávarplássum
úti á landi. Víkveiji lagði leið sína
niður að Reykjavíkurhöfn síðastlið-
inn sunnudag og eftir siglingu með
hvalveiðibát um Sundin blá, harð-
fisksáti um borð og lykt af súru
rengi var samið við þá yngri í fjöl-
skyldunni um að það tilheyrði að
hlusta á ræður sjómannadagsins.
Greinilegt var að fáir höfðu náð
slíkum samningi því sennilega hafa
ekki miklu fleiri en hundrað manns
fylgst með skörulegum ræðum ráð-
herra og fulltrúum sjómanna og
útgerðarmanna. Reyndar var kalt
við höfnina þennan dag og ýmislegt
annað um að vera í borginni, en
sannarlega lítil sjómannadags-
stemmning í þeirri annars stóru
verstöð sem Reykjavík óneitanlega
er.
í sjávarplássum úti um land er
sjómannadagurinn dagurinn, sem
beðið er eftir. Hann markar viss
tímamót á árinu og á sér sögu og
hefðir. Varla er sá maður sem læt-
ur hann framhjá sér fara. Á þessum
stöðum er líka stundum kalsaveður
á sjómannadaginn, en þar skiptir
það bara ekki máli.
Víglundur Jónsson, gamall skip-
stjóri í Ólafsvík og heiðursborgari
þar, er dæmi um mann, sem metur
sjómannadaginn og lætur hann ekki
fram hjá sér fara. í frétt í Morgun-
blaðinu á þriðjudaginn segir frá
því, að Víglundur hafi drifið sig á
sjómannaballið og arkað talsverða
leið á skemmtistaðinn þrátt fyrir
að sjúkleiki geri honum óhægt um
gang. Þannig er sjómannadagurinn
í hugum margra úti á landi — ómiss-
andi.
xxx
Ekki er Víkveiji neinn sérstakur
áhugamaður um skokk, en
getur þó ekki annað en dáðst að
því fólki, sem oft í viku, kannski
hvert einasta kvöld, drífur sig út
hvernig sem viðrar og skokkar
nokkra kílómetra eftir áhuga og
getu hvers og eins. Sérstaka at-
hygli Víkveija hefur vakið hópur
manna á Seltjarnarnesi. Þar má sjá
stóra fylkingu karla og kvenna
hlaupa út á Suðurnesið á hveijum
einasta degi og fyrir utan hreyfing-
una er greinilega mikill félagsskap-
ur sem fylgir þessu. Sjálfsagt má
finna slíka hópa í öðrum sveitarfé-
lögum og bæjarhverfum, en sam-
heldni þeirra Seitirninga virðist ein-
stök.
Áhugi þessa fólks hefur meira
að segja leitt til þess, að Víkveiji
dagsins íhugar annað slagið að
hætta að reykja og byija að skokka.
Enn er það þó aðeins til umhugsun-
ar.
í þessu sambandi má minna á
að íþróttadagur verður haldinn í
Reykjavík og nágrenni á Iaugardag
og þá verður efnt til svokallaðs
krabbameinshlaups. Ekki er að efa
að margir taki þátt í því bæði með
keppni og skemmtun í huga.