Morgunblaðið - 03.10.1989, Qupperneq 44

44'-*!------------------------------------- ÞRIÐÍUDAGURk OKtÖBEÍR
:i989 .
Sigurbjörg Valdimars-
dóttir - Minningarorð
Fædd21.júlí 1925
Dáin 23. september 1989
Elsku Alla amma er dáin.
Sár er söknuður okkar núna, en
minningarnar eigum við um hana
áfram. Amma okkar var búin að
vera veik lengi þegar hún kvaddi.
Alla amma var dugleg kona, hæg-
lát og góðleg. Hún hugsaði alltaf
meira um aðra en sjálfa sig. Hún
var mikil hannyrðakona og allt sem
hún gerði var gert af miklum mynd-
arskap. Hún las mikið og stytti það
henni stundir eftir að hún veiktist.
Alltaf var okkur tékið opnum
örmum þegar við heimsóttum
ömmu, og ósjaldan laumaði hún
einhveiju góðgæti að okkur. Nú
vitum við að henni líður vel hjá
honum Sigga afa sem þótti svo
vænt um hana.
Sem loftbára rísi við hörpuhljóm
og hverfi í eilífðargeiminn
skal þverra hver kraftur og kulna hvert blóm
þau komu til þess í heiminn.
(Einar Benediktsson)
Við kveðjum Öllu ömmu og þökk-
um henni fyrir allt sem hún hefur
fyrir okkur gert. Guð blessi minn-
ingu hennar.
Barnabörnin.
Það er sárt til þess að hugsa að
Alla frænka sé dáin. Hún veiktist
fyrir nokkrum árum af sjúkdómi
sem varð þess valdandi að kallið
kom mun fyrr en ella. Það er erfitt
að sætta sig við það, en huggun
að vita að Alla verður örugglega
boðin velkomin í himnaríki Guðs,
svo yndisleg og góð kona sem hún
var.
Öllu hef ég þekkt frá því ég man
eftir mér. Það var mikill samgangur
á milli Öllu og Sigga og foreldra
minna og kom ég ósjaldan í heim-
sókn til þeirra á Selvogsgötuna, þar
sem þau bjuggu lengst af og var
ávallt tekið á móti mér með hlýju
og mikilli gestrisni.
Alla ólst upp á Fáskrúðsfirði hjá
foreldrum sínum og stórum hóp
systkina. Hún fluttist ung til Hafn-
arfjarðar þar sem hún kynntist
manni sínum, Sigurði Einarssyni
vélstjóra, yndislegum manni og
skemmtilegum, sem nú er dáinn
fyrir rúmum þremur árum og var
hans mikið saknað af ástvinum
sínum. Sigurbjörg og Sigurður áttu
fjögur börn:
Olafur, kvæntur Guðbjörgu Guð-
varðardóttur, Guðmar, kvæntur
Þóru Hjálmarsdóttur, Halldór, Sig-
rún gift Ólafi Jóhannssyni. Bama-
börnin em þegar orðin mörg er nú
minnast afa síns og ömmu.
Þegar ég var bam gætti Alla
mín oft og kallaði ég hana alltaf
uppáhalds frænkuna mína.
Síðustu árin sem hún lifði dvald-
ist hún á Hrafnistu í Hafnarfirði
og heimsótti ég hana oft þangað
með bömin mín. Bros færðist þá
yfir andlitið og alltaf var hún tilbú-
in að opna nammidósina sína þegar
við birtumst og eitt sinn var hún
með sitthvorn bangsann handa
bömunum og munu þeir verða vel
varðveittir. En þetta lýsir góðri
konu er alltaf vildi gefa og gleðja
aðra af örlátu hjarta.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Þetta em fátækleg orð um frá-
bæra konu, en þau koma beint frá
hjartanu. Nú kveð ég Öllu með ótrú-
legum söknuði og bið þess að henni
farnist sem allra best þar sem hún
er, hjá Guði.
Börnum Öllu og Sigga, mökum
og bamabömum votta ég mína inni-
legustu samúð og Guð veri ávallt
með ykkur.
Guðríður Einarsdóttir
Sumarið er liðið. Sumarið er sá
tími sem náttúran skartar sínu feg-
ursta og allt iðar af lífi. Við tekur
haustið en það er einmitt sá tími
sem ríkir núna. Náttúran tekur þá
á sig allt aðra mynd, trjálauf fölna,
blóm sofna og farfuglarnir sem í
sumar glöddu okkur með söng
sínum em farnir til nýrra heim-
kynna.
Þannig er því líka fariðmeð hana
Öllu mna sem svo mjög unni sumr-
inu, blómunum, smáfuglunum og
hinu iðandi lífi. Hún kvaddi þennan
+
BENEDIKT GÍSLASON
frá Hofteigi,
er látinn. Jarðarförin verður auglýst síðar.
Aðstandendur.
Faðir okkar,
lést 1. október.
t
ÖGMUNDUR JÓNSSON,
Guðbjörg Ögmundsdóttir,
Jón Finnur Ögmundsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SVANHVIT ÞORGRÍMSDÓTTIR,
lést þann 1. október.
Sveinn Tómasson, Guðlaug Pálsdóttir,
Þorfinnur Pétursson
og barnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SVEINN JÓHANNESSON,
til heimilis á Reykjavíkurvegi 35a,
Hafnarfirði,
andaðtst í Sólvangi að morgni 30. september.
Ása Sigríður Stefánsdóttir,
Unnur Sveinsdóttir, Þórir Kjartansson
og barnabörn.
heim um líkt leyti og hvarf til nýrra
heimkynna.
Kynni mín af Öllu hófust fyrir
Ijórtán árum. Þá bjó hún á Selvogs-
götunni ásamt manni sínum, Sig-
urði H. Einarssyni, sem lést fyrir
fáum árum. Alla og Siggi voru
ákaflega samrýnd hjón og áttu
mörg sameiginleg áhugamál. Fljót-
lega komst ég að því hvaða kostum
þessi hreinlynda kona, sem svo síðar
varð tengdamóðir mín, var gædd.
í viðmóti var hún blíð en föst fyrir.
Hún hafði þann eiginleika að laða
að sér fólk og þeim sem kynntust
henni þótti vænt um hana.
Snyrtimennska og dugnaður
voru einkennandi fyrir Öllu. Hún
var ákaflega vandvirk og lagði hluta
af sér í allt sem hún gerði, enda
bar heimili hennar á Selvogsgötunni
glöggt merki um það.
Alltaf var stutt í húmorinn hjá
Öllu og hafði hún gaman af hvers-
kyns spaugi og bröndurum. Hún
hafði yndi af tónlist og söng og
hafði sjálf góða söngrödd.
Alla var fædd á Fáskrúðsfirði og
ólst þar upp í stórum systkinahóp.
Einstaklega var kært á milli þess-
ara systkina og samheldni mikil.
Oft var kátt á hjalla þegar þær
systur hittust og var þá gjarnan
tekið lagið, pískrað og hlegið og
fannst mörgum sem þær yngdust
upp um mörg ár. Börnunum sínum
íjórum var Alla í senn góð, um-
hyggjusöm móðir og trúnaðarvinur,
enda báru þau öll mikla virðingu
fyrir henni.
Barnabörnin voru Öllu einkar
kær og þótti þeim öllum ákaflega
vænt um hana. Hún fylgdist vel
með þeim og hugsaði mikið um
velferð þeirra.
Síðustu ár fór Alla að kenna sjúk-
leika sem smám saman dró hana
úr hringiðu lífsins.
Hún átti erfitt með mál og var
lítt fótafær. Heilsu hennar hrakaði
mjög nú í sumar og varð hún alger-
lega rúmföst og gat ekkert tjáð sig.
Okkur tók sárt að sjá hvemig
komið var fyrir henni og erfitt til
þess að vita hve litils megnug við
erum.
Nú þegar hefur haustað í lífi
Öllu minnar veit ég að henni líður
vel núna í nýjum heimkynnum,
mótlæti er það regn sem boðar
komu vorsins, yl og birtu að eilífu.
Ég kveð góða konu með þökk
fyrir það sem hún var mér og
mínum. Hvíli hún í friði.
Ingibjörg Magnúsdóttir
í dag er til moldar borin elskuleg
systir mín, Alla, en því nafni var
hún ávallt nefnd þótt fullu nafni
héti hún sem að ofan greinir. Hún
fæddist að Skriðustekk í Breiðdal
í Suðurmúlasýslu 21. júlí 1925.
Foreldrar hennar voru Guðlaug
Sveinbjörnsdóttir og Valdimar
Lúðvíksson, bæði austfirskrar ætt-
ar, hún úr Berufirði, hann frá Hafn-
arnesi. Alla var þriggja ára er for-
eldrar hennar brugðu búi og flutt-
ust til Fáskrúðsfjarðar og á Fá-
skrúðsfirði ólst hún upp í foreldra-
garði til 16 ára aldurs. Þótti hún
þá til þess hæf að sjá fyrir sér sjálf
og fór að heiman, réð sig í vist,
eins og það var kallað, til póstmeist-
arahjónanna á Akureyri og var hjá
þeim í góðu yfirlæti í tvö ár. En
eins og ungu fólki er títt vildi Alla
sjá og reyna fleiri staði á landinu
sínu og frá Akureyri lá leið hennar
suður til Hafnarfjarðar. Þar réð hún
sig í vist hjá Ásgeiri Stefánssyni
framkvæmdastjóra og Sólveigu
Bjömsdóttur konu hans. Alla kunni
strax vel við sig í Firðinum enda
fór svo að hún ílentist í Hafnarfirði
til æviloka. Skömmu eftir komu
sína þangað kynntist hún manns-
efni sínu, Sigurði Einarssyni vél-
stjóra. Þau gengu í hjónaband 5.
október 1946 og byijuðu búskap í
húsi tengdaforeldra hennar á Linn-
etsstíg 12. Síðar eignuðust þau hús
í Bröttukinn 23, en lengst bjuggu
þau á Selvogsgötu 19.
Þau Alla og Siggi eignuðust ljög-
ur börn, þijá syni og eina dóttur.
Öll em börn þeirra bráðmyndarleg
og einstaklega elskuleg í framkomu
og góð vom þau foreldrum sínum
og öðmm sem þau umgengust.
Þessi em böm þeirra:
Ólafur Eunar, f. 2. janúar 1947,
kaupmaður, kvæntur Guðbjörgu
Guðvarðardóttur. Þau eiga tvö
börn. Guðmar, f. 16.september
1949, pípulagningameistari, kvænt-
ur Þóm Hjálmarsdóttur. Þau eiga
þijú börn. Halldór, f. 11. október
1950, rafsuðumaður, fráskilinn og
á fjögur börn. Sigrún, f. 25.maí
1951, húsmóðir í Mosfellsbæ, gift
Ólafi Jóhannessyni. Þau eiga þijú
börn.
Ég var 16 ára gömul þegar ég
kom til Hafnarljarðar og hafði ráð-
ið mig í vinnu á Hótel Birninum
og leigði mér herbergi úti í bæ. Þá
vom Alla og Siggi farin að búa á
Linnetsstígnum. Alla var mér sex
ámm eldri, hún var stóra systir og
reynslunni ríkari. Hjá henni var ég
öllum stundum sem mér gáfust frá
vinnunni og segja má að þá hafi
ég fyrst kynnst henni til hlítar,
Minning:
Amundi K. J.
Isfeld
Fæddur 3. júní 1913
Dáinn 22. september 1989
í dag verður tengdafaðir minn,
Ámundi K.J. ísfeld, jarðsettur frá
Fossvogskirkju.
Ég kynntist fjölskyldu eigin-
manns míns, Sigurðar, þegar hún
bjó í Aðalstræti 16. Þá var Sigríður
Asmundsdóttir, tengdamóðir mín, á
lífi og móðir Ámunda, Sigríður
Jónsdóttir, bjó á heimilinu. Undi
þessi litla fjölskylda glöð við sitt.
Ámundi var þá skósmiður í Fish-
ersundi og var dálítið frumlegt og
skemmtilegt að koma með skóna
sína til hans á litlu skóvinnustof-
una. Kolaofn setti sinn svip á stað-
inn, inni ríkti góður andi og ég vissi
Þú svalar lestrarþörf dagsins
ásíóum Moggans! y
að helst vildi Ámundi gefa öllum
vinnu sína. Já, gefa sagði ég, hann
var gjöfull á allt, góða skapið og
kímnin réðu ríkjum svo að ég tali
nú ekki um hve öll börn hændust
að honum. Ekki var það sælgætið
eða annar munaður sem hændi
börnin að, heldur þessi góði per-
sónuleiki sem hann hafði til að bera.
Ámundi gaf sér ávallt tíma og það
fundu börnin, ekki síst barnabörnin
hans tvö, þau Finnur og Sigga Lóa.
Ámundi missti konu sína í nóv-
ember 1965. Það voru dimmir dag-
ar, því með þeim hjónum ríkti sam-
heldni og vinátta. Öll él birtir þó
upp um síðir. Hann gerðist stöðu-
mælavörður og síðan yfirstöðu-
mælavörður og flutti til hennar
Sinnu á Vesturgötu 16B en hún bjó
þar með sonum sínum, þeim Jó-
hanni (lést 1982), Hjálmi og Jens.
Var þetta lán fyrir alla aðila. Dreng-
irnir, sem þá voru ungir að árum,
báru traust og vináttu til Ámunda
og var það gagkvæmt.
mannkostum hennar og umhyggju-
semi. Með okkur systrum urðu mikl-
ir kærleikar. Mér fannst dásamiegt
að geta komið til Öllu og eytt
mínum frístundum hjá henni og
börnunum hennar. Öll hennar börn
urðu mér afar kær og mikið yndi
hefi ég af því haft að kynnast þeim,
enda elska ég þau öll enn í dag
eins og mín eigin börn. Á heimili
Öllu og Sigga kynntist ég eigin-
manni mínum, Einari Jónssyni.
Hann var þá þegar mikill vinur
þeirra, enda hafði hann alist upp á
Linnetsstígnum og verið leikbróðir
og félagi Sigurðar frá barnæsku.
Hjónaband Öllu og Sigga var ein-
i staklega gæfuríkt. Þau máttu varla
hvort af öðru sjá þótt þau yrðu oft
að sætta sig við langar ijarverur
hans á sjónum. Sigurður var léttur
í skapi og elskulegur maður. Hann
var vélstjóri á togurum mestan
hluta starfsævi sinnar. Reyndi því
oft mikið á Öllu í ijarveru hans eins
og svo oft er með sjómannskonur
sem einar verða að gæta bús og
bama meðan menn þeirra starfa á
sjónum.
Meðan börnin voru ung stundaði
Alla ekki vinnu utan heimilis, en
svo kom að því að hún tók að sér
matreiðslu fyrir starfsfólkið í Öldu-
túnsskóla og þar vann hún um
margra ára skeið meðan heilsa og
kraftar entust.
Sigurður átti við langvarandi
vanheilsu að stríða sem smám sam-
an dró hann til dauða. Hann andað-
ist fyrir rúmum þremur árum og
það var Öllu systur þungbær sorg
að missa hann. Sjálf var hún þá
einnig komin með sjúkdóm sem
læknavísindin ráða enn ekki við, en
örlögum sínum mætti hún með still-
ingu og hugans rósemi og beið þess
er verða vildi í trú á gæskuríkan
Guð.
Ég var svo gæfusöm að eiga
mörg systkini og enn erum við átta
á lífi en þijú eru horfin sjónum.
Ekkert systkina minna hefur orðið
mér kærara. Aldrei var langt milli
heimila okkar í Hafnarfirði og að
sama skapi var samgangurinn mik-
ill — og árekstralaus. Milli okkar
systra ríkti ávallt gagnkvæm virð-
ing, sönn og kærleiksrík vinátta.
Við vorum systur, já, í orðsins
fyllstu merkingu.
Og nú — á kveðjustund — minn-
ist ég samverustundanna, sam-
verustundanna með mönnum okkar
og börnum, samverustundanna eftir
að börnin okkar urðu uppkomin,
ferðalaga á bernskuslóðir i sam-
fylgd Ollu, ferðalaga um landið
okkar. Og hugur minn fyllist þakk-
læti þegar ég hugsa um allt það
sem hún Alla, systir mín, var mér
á lífsleiðinni. Bömunum hennar og
aðstandendum vottum við Einar
innilega samúð.
Friður sé með systur minni.
Þóra
En nú frá síðustu áramótum fór
minni tengdaföður míns að bresta
og heilsan að bila. Sá ég þá hvað
Sinna hugsaði vel um hann og flytj-
um við fjölskyldan henni okkar
bestu þakkir fyrir það. Ég kveð
góðan tengdaföður með mikilli þökk
og óska honum velfarnaðar í nýjum
heimkynnum.
Jóhanna