Morgunblaðið - 12.10.1989, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 1989
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
ÓLÖF ELÍNBORG JAKOBSDÓTTIR,
Miðvangi 41,
Hafnarfirði,
andaðist á Sólvangi þriðjudaginn 10. otóber.
Bæring Þorbjörnsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Bróðir minn,
BJÖRN ÖXNDAL HALLGRÍMSSON,
Ási,
Raufarhöfn,
lést þann 9. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnlaug Hallgri'msdóttir.
+
GUÐMUNDUR INGVI HELGASON,
Ljósheimum 6,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 10. október.
Fyrir hönd vandamanna,
Ólöf Anna Sigurðardóttir,
Hafliði Guðmundsson,
Gróa Svava Helgadóttir,
Guðrún Olsen.
Eiginkona mín, móðir okkar og amma,
BORGHILDUR ÓLAFSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 12,
er látin.
Otto J. Ólafsson,
Kristín Ottósdóttir,
Guðrún O. Ásgeirsson,
Heba O. Hertervig,
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
BJARNI Ó. GUÐJÓNSSON,
Skipholti 30,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans 30. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum öllum auðsýnda samúð og vináttu.
Sigrún Stefánsdóttir,
Ólaffa Bjarnadóttir, Sverrir Gfslason,
Valdis Bjarnadóttir, Þorsteinn Kristjánsson,
Sigrún Bjarnadóttir, Gisli Garðar Óskarsson,
Stefanfa Bjarnadóttir, Viðar Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
7
+
Útför eiginkonu minnar,
SIGRÍÐAR ÖNNU SIGURJÓNSDÓTTUR,
Engjavegi 45,
Selfossi,
sem lést 5. október, verður gerð frá Krosskirkju í Austur-Landeyj-
um laugardaginn 14. október kl. 14.00.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Axel Jónsson.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HALLFRÍÐUR ANNA PÁLSDÓTTIR,
er lést á Elliheimilinu Grund 6. október sl., verður jarðsungin föstu-
daginn 13. október kl. 13.30 frá kapellunni í Fossvogi.
Kristrún Malmquist, Elías Jökull Sigurðsson,
Gunnar Malmquist, Fríða Guðmundsdóttir,
Hólmfríður Jóhannsd. Malmquist, Vigfús S. Gunnlaugsson,
Alfa Malmquist, Pálmi Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Oli Bjarnason, Grímsey
Nú er hann horfinn sjónum okkar
gamli frændi minn og vinur, öðling-
urinn og góðmennið hann Oli
Bjarnason. Hann lést þann 8. sept-
ember sl. í Fjórðungssjúkrahúsinu
á Akureyri eftir stutta legu þar, og
var jarðsettur í Grímsey þann 16.
sama mánaðar. Óli fæddit þann 29.
ágúst árið 1992 að Steindyrum á
Látraströnd við Eyjafjörð austan-
og utanverðan. Við vorum systra-
synir, mæður okkar ættaðar úr
Fjörðutn þar sem faðirinn var bóndi
og sjómaður og föðurafinn prestur
fátækrar, afskekktrar og fámennr-
ar sóknar. Inga Jóhannesdóttir,
móðir Óla, fluttist ung úr Fjörðum
og giftist Bjarna Gunnarssyni
bónda og sjómanni að Látrum.
Hann fórst í róðri ásamt bróðursyni
og mági útaf Gjögrum þegar Óli
var aðeins 4 ára. Stóð þá Inga uppi
með fjögur börn í ómegð, bjargar-
laus í fátækt harðbýliskotsins. Hún
átti rætur að rekja í Fjörðu og þang-
að leitaði hún í nálægð ástvina og
skyldmenna. Hún giftist fyrrum
vinnumanni sínum á Steindyrum,
Guðlaugi Óla Hjálmarssyni, og
gekk hann börnunum í föðurstað.
Hann reyndist ljölskyldunni mjög
vel og þótti Óla ávallt vænt um
fóstra sinn.
Árið 1914 fluttist fjölskyldan til
Grímseyjar og bjó fyrst að Básum
nyrst á eyjunni. Mér er minnisstæð
lýsing Ingu á aðkomunni að Básum
vorið 1914. Flestum ef ekki öllum
nútímamönnum myndu fallast
hendur ættu þeir að flytja • inn i
hús, sem líkt væri ástatt um og þar
blasti við umkomulausri fjölskyld-
unni. En þarna hreiðruðu þau um
sig með börnin og bjuggu þeim
heimili þótt fátæklegt væri.
Úr þessum jarðvegi var Óli
Bjarnason sprottinn. Hann lærði
fljótt að létta undir með móður sinni
og varla mun hann hafa verið gam-
all þegar hann fór að aðstoða fóstra
sinn við að draga björg í bú. Inga
Jóhannesdóttir náði 102 ára aldri
og var ótrúlega em allt til hinstu
stundar þótt sjónin brygðist að lok-
um. Hún var stálminnug og söng-
elsk, hafði mjög næmt eyra fyrir
tónlist.
Sumarið 1974 Qölmenntu ætt-
ingjar hennar til Grímseyjar til þess
að gleðjast með henni og Grímsey-
ingum á 100 ára afmælinu. Jökull
Jakobsson rithöfundur átti viðtal
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, sonur og tengdasonur,
ÁSGEIR GUNNARSSON,
Garðaflöt 21,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 13. október kl.
13.30.
Þeir, sem vilja minnast hans, vinsamlega láti Blindrafélagið,
Hamrahlíð 17, njóta þess.
Guðlaug Konráðsdóttir, Guðrún Valgerður Ásgeirsd.,
Gunnar Ásgeirsson, Valgerður Stefánsdóttir,
Konráð Gíslason, Guðrún Svava Guðmundsd.
+
Konan min og móðir okkar,
AÐALH EIÐUR KJARTANSDÓTTIR,
Blönduhlfð 31,
Reykjavík,
sem lést 1. október sl., verður jarðsett frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 13. október kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á liknar-
stofnanir.
Magnús Árnason,
Ásdís Sæmundsdóttir,
Guðrún Magnúsdóttir.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og bróður,
ÁSGEIRS ÞÓRÐAR SIGURÐSSONAR,
Vallartúni 1,
Keflavik.
Guðrún Ármannsdóttir,
Gunnhildur Ásgeirsdóttir, Halldór Vilhjálmsson,
Sigurbjörg Ásgeirsdóttir, Hörður Helgason,
Ásgeir Þórður Halldórsson,
Guðríður Kristinsdóttir,
Guðrún Halldórsdóttir,
Helgi Einar Harðarson,
Ármann Á. Harðarson,
Guðrún Sigurðardóttir,
Sólveig Sigurðardóttir.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁRNI KR.ÁRNASON
frá Skál,
verður jarðsunginn frá Prestbakkakirkju á Síðu laugardaginn 14.
október kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja minn-
ast hans er bent á Prestbakkakirkju.
Jóhanna Pálsdóttir,
Anna H. Árnadóttir, Steingri'mur Lárusson,
Guðrún Árnadóttir,
Sigurbjörn Árnason, Hjördís Sigurðardóttir,
Guðríður Árnadóttir, Sigurður Bergsson,
Páll S. Árnason, Rósa Reynisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
við Ingu nokkru áður og þá söng
hún gamalt sálmalag sem öllum
öðrum var gleymt. Jökull gat þess
að öll bömin sem þá voru í skólan-
um hefðu átt hana fyrir langömmu.
Heimsmet trúi ég. Inga mat Óla
son sinn mikils, var stolt af honum,
enda reyndist hann henni eins og
hún verðskuldaði. Hún var undir
vemdarvæng íjölskyldunnar meðan
hún lifði og kunni vel að meta
umhyggju þess góða fólks sem að
henni stóð.
Óli Bjamason var mikill dugnað-
armaður, hraustur, og gjörvilegur
í hvívetna. Hann var skemmtilegur
maður, léttur í lund og kunni vel
að meta spaugilegar hliðar lífsins.
Á hinn bóginn var hann traustur
og athugull, viðkvæmur og vandað-
ur maður. Árið 1927 kvæntist hann
mikilli myndarkonu, Elínu Sigur-
björnsdóttur frá Sveinsstöðum á
eyjunni. Þar steig frændi minn mik-
ið gæfuspor. Óli og Elín hafa búið
að Sveinsstöðum alla tíð síðan og
eignuðust þau 7 börn, sem öll vom
sönn gleði foreldranna og hafa
reynst þeim afburðavel. Yngsti son-
urinn, Þórleifur, lést af slysförum
í Grímsey árið 1981. Fráfall hans
var öllum ættingjum svo og öllum
íbúum eyjunnar mikið áfall. Hjónin
á Sveinsstöðum bám vart sitt barr
eftir það, enda var Þórleifur mikill
myndar- og dugnaðar maður.
Ég hefi oft leitt hugann að því
hve ævisaga Óla Bjarnasonar hefði
verið litrík og fróðleg. Hún var aldr-
ei skráð, því miður, en brot hafa
varðveist m.a. í fimmta hefti bók-
anna „Aldnir hafa orðið“, eftir Erl-
ing Davíðsson ritstjóra. Óli kunni
vel að segja frá, hafði lent í ýmsu
á langri ævi, sem flest var í tengsl-
um við baráttuna við náttúruöflin,
sem bróðurpart ársins reyndi á þol-
rif harðgerðustu og þrautseigustu
manna. Hann þekkti hið harða sótta
sjómannslíf á smábátum norður við
heimskautsbaug við hafnlausa
strönd lítillar hömrum girtrar eyjar.
I rysjóttu veðri skammdegisins var
ekki á allra færi að sækja sjóinn,
glíman oft hörð, en með fádæma
dugnaði og óbilandi kjarki hafði
frændi minn ávallt betur þótt stund-
um hafi vart mátt í milli sjá.
Reynsla og þekking sjómannsins á
straumum, veðrum og sjólagi nýtt-
ist trúlega hvergi betur en við þær
aðstæður sem Öli Bjarnason mátti
búa við öll sín búskaparár. Hann
var barn óblíðrar náttúru, sem þó
átti óviðjafnanlega töfra um bjartar
vor- og sumarnætur fjarri glaumi
iðandi mannlífs.
Ógleymanlegar eru lýsingar Óla
á þeirri undurfögru veröld sem
blasti við honum á sjónum, þegar
sólin flaut yfir hafinu í norðri, bát-
urinn hans vaggaði á spegillygnum
sjó, fiskur á hveijum öngli, hafið
suðurundan og fjallgarðar norður-
strandarinnar voru roðuð geislum
nætursólarinnar. Þá var stundum
erfitt að fara í land. Þá var hann
einn með fuglunum, hrefnunum og
forvitnum selum sem lónuðu um-
hverfis bátinn. Hann hlakkaði ávallt
til þess tíma ársins þegar fuglinn
færi að setjast upp, fiskur um allan
sjó og hlýr sunnanandvarinn léki
um eyjuna. Þá var vosbúð vetrar-
ins, hafís og hríðarbyljir vel að baki,
en framundan tími mikilla anna við
vinnslu sjávaraflans, sem hann átti
drjúgan þátt í að draga að landi.
Þá var einnig mikið um gestakomur