Morgunblaðið - 14.12.1990, Síða 54

54
MOEGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. DBSEMBER 1990
ri
ÍMJÓDD
íMi u§& m m P?'|l ijjíS) mé
M *!»] Ws ’iMfí KSiSl
AfmæKskveðja:
Karólína Sveinsdóttir
í dag, 14. desember, er frú Kar-
ólína Sveinsdóttir, Dyngjuvegi 10 í
Reykjavík, 95 ára. Það eru viðburð-
aríkir tímar, sem þessi indæla móð-
ursystir mín hefur lifað í nær því
heila öid, og sé einhvern tíma
ástæða til að staldra við og þakka
liðin ár, er það við tímamót á svo
háum aldri. En þegar setzt er niður
til að festa orð á blað, þá verða þau
fátækleg miðað við það þakklæti
og hlýju tilfinningar, sem bornar
eru í bijósti.
Karólína fæddist í Reykjavík í
húsinu nr. 11 við Smiðjustíg. Það
stendur enn á sínum stað, þar sem
faðir hennar byggði það, en seinni
eigendur munu þó hafa stækkað
það nokkuð. Húsið var stórt og
rúmgott á þeirra tíma mælikvarða,
og þar átti Karólína góða æskudaga
í samlyndum systkinahópi. Öllum
ber saman um, að heimilislífið á
Smiðjustíg 11 hafi verið til fyrir-
myndar að ölium brag, ástríki og
umhyggju, glaðværð og góðlyndi.
Þar heyrðist aldrei styggðaryrði,
enda foreldrarnir hið mesta geð-
prýðisfólk. Þeir voru Sveinn Ólafs-
son Jónssonar,-bónda að Stokks-
eyrarseli, og Sigríður Rögnvalds-
dóttir Jónssonar, útvegsbónda á
Eystra-Reyni á Akranesi og síðar
á Skálatanga.
Þau Sigríður og Sveinn eignuðust
8 börn, en eitt þeirra dó í frum-
bernsku, hið næsteizta. Hin voru:
Rögnvaldur, Anna Guðný, Júlíus,
Sumarliði, Karólína, Guðríður og
Sigríður Emilía. En sorgin knúði
einnig dyra á hinu glaðværa heim-
ili. Rögnvaldur lézt á Akureyri
1907, aðeins 24 ára gamall, nýkom-
inn frá námi í málaraiðn í Dan-
mörku og Svíþjóð. Og Sigríður
Emilía lést á Vífilsstöðum á 14.
aldursári. Hin komust öll á efri ár,
en nú er Karólína ein á lífi þeirra
systkina, 95 ára. Þau bjuggu öll í
Reykjavík nema Sumarliði, sem fór
til Vesturheims og ílentist þar.
Hann bjó fyrst í Kanada, en fluttist
síðar til Bandaríkjanna og bjó
lengst í Long Beach, þar sem hann
var vel metinn fasteignasali. Hann
kvæntist íslenzkri konu, sem fædd
var vestra, Ólöfu Gunnarsdóttur,
og munu margir kannast við þau
hjón undir nöfnunum Olla og Sumi
Swanson. Sumariiði ætlaði ekki að
vera nema hálft annað ár vestra,
en hann kom ekki til íslands fyrr
en 33 árum síðar — í sína fyrstu
heimsókn af mörgum, og þá gat
hann ekki lagzt til svefns þrátt fyr-
ir langa ferð, fyrr en hann hefði
gengið niður á Smiðjustíg til að líta
æskustöðvarnar augum.
En ævintýri utanlandsferðar beið
Karólínu einnig. Vinafólk hennar í
Stafangri í Noregi hvatti hana ein-
dregið til að koma og dvelja hjá
sér, og vorið fyrir fyrri heimsstyij-
öld hélt hún utan til Gamla heims-
ins, en þaðan kom hún samkvæmt
áætlun árið eftir. Dvölin í Noregi
var henni til mikillar ánægju og
minntist hún hennar æ síðan með
tregablandinni gleði. Hún vann þar
fyrir sér í stórri verksmiðju og gat
sér þar hið bezta orð. En þegar hún
kom heim aftur, lá leiðin ekki heim
á Smiðjustíg 11, þó að henni væri
það ríkast í huga, því að þá var
búið að selja húsið, heldur til elztu
systur sinnar, Önnu Guðnýjar, og
manns hennar, Þorláks Ófeigsson-
ar, foreldra undirritaðs, en þau
bjuggu þá í Vinaminni í Mjóstræti.
Karólína bjó síðan í nokkur ár hjá
þeim ásamt Sigríði, móður sinni,
en hún dvaldi hjá þeim til æviloka,
1935. Sveinn Ólafsson lézt 1910.
Ég veit, að Karólína var móður
minni ómetanleg hjálparhella áy
þessum árum. Karólína var ávallt
og er enn létt í lund og gædd frá-
bærri kímnigáfu, og henni fylgdi
birta og gleði, hvar sem hún fór.
Áður en langt um leið, eftir að hún
kom frá Noregi, var hún búin að
fá eitt eftirsóttasta starf, sem ung-
ar stúlkur gátu fengið á þeim tíma
í Reykjavík: Hún varð símastúlka
SÍMINN ER
689400
BYGGT & BÚIÐ
KRINGLUNNI
D
<